Πολλή παγωνιά παντού!

Πολλή παγωνιά παντού!

“Ρίχνοντας μία ματιά στη βαθμολογία, μετά από μία σειρά μέτριων εμφανίσεων της ομάδας μας, βλέπω την απέραντη παγωνιά που επικρατεί… Δεν είναι καλό για εμάς που παίζουμε και φέτος χωρίς αντίπαλο, αλλά έχει πλάκα να ακούμε και κουβέντες από τους ανύπαρκτους, που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε τα αυτονόητα, να παραδεχτούν τα χάλια τους και να το βουλώσουν” γράφει ο dp11.

Καλή χρονιά να έχουμε, φίλες και φίλοι… Με υγεία, με λιγότερα προβλήματα και με πολλές ερυθρόλευκες χαρές, όσο μας αφήνουν να χαρούμε, όταν διαπιστώνουμε ότι όλοι οι υπόλοιποι σέρνονται. Ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ, ειδικά σε ό,τι αφορά τα παιχνίδια της Euroleague, για να βλέπουμε κάτι πραγματικά ανταγωνιστικό και όμορφο.

Αν δεν έχω χάσει το μέτρημα, έφτασαν στις εφτά οι συνεχόμενες νίκες επί του βασικού εγχώριου αντιπάλου μας και ελπίζω να συνεχιστεί το νικηφόρο σερί στα επόμενα παιχνίδια αυτού του μήνα, για το Κύπελλο Ελλάδας στο Σ.Ε.Φ. και για το πρωτάθλημα στο Ο.Α.Κ.Α. Την ίδια στιγμή, το σκορ στα ευρωπαϊκά μας παιχνίδια με τον ίδιο αντίπαλο έχει φτάσει στο 11-3, αφού εκεί δεν υπάρχουν “non call” και άλλες τέτοιες εφευρέσεις για τους διορισμένους πρωταθλητές του Βασιλακόπουλου και της παρέας του.

Κάνοντας έναν πρόχειρο απολογισμό για τον πρώτο γύρο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, είμαι της γνώμης ότι είναι θετικός, χωρίς να είναι εξαιρετικός. Μπορεί να κάναμε κάποιες σπουδαίες και πολύ σημαντικές εκτός έδρας νίκες κόντρα στη Μπασκόνια, στη Νταρουσάφακα, στην Ούνιξ, στον Παναθηναϊκό και στη Ζαλγκίρις, μία σημαντική εντός έδρας νίκη κόντρα στη Φενέρμπαχτσε, αλλά και τρεις κακές ήττες από τη Γαλατασαράι στην Πόλη, από τη Μακάμπι στον Πειραιά και από τη Μπάμπεργκ στη Γερμανία.

Ξέρω ότι όλα μέσα στο παιχνίδι είναι, αλλά θα μπορούσαμε να τις έχουμε αποφύγει και να είμαστε πολύ πιο άνετοι στη συνέχεια. Όμως, αυτή η ομάδα έχει κερδίσει τις καρδιές μας, επειδή ξέρει να παλεύει πάντα και παντού, γι’ αυτό και πιστεύω ότι εύκολα ή δύσκολα θα καταφέρει να τελειώσει τον μαραθώνιο της κανονικής περιόδου των 30 αγώνων, καταλαμβάνοντας μία θέση στην πρώτη τετράδα και εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα έδρας για τα play off της άνοιξης. Υγεία να έχουμε και όλα θα γίνουν κατ’ ευχήν.

Ντυθείτε καλά, κάνει πολύ κρύο !

Διανύουμε μία χρονιά στην οποία υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στο έμψυχο υλικό της ομάδας μας και έχουμε στον πάγκο έναν προπονητή που έχει πολλά στραβά, αφού – μαζί με την προφανή έλλειψη κάποιου αξιόλογου αγωνιστικού πλάνου – έχει και πολλά κολλήματα με κάποιους παίχτες, με αποτέλεσμα να έχει παροπλίσει αρκετούς και να έχει μικρύνει κατά πολύ το rotation της ομάδας. Ψάχνω να θυμηθώ πότε είδαμε φέτος ένα καλό παιχνίδι, σε ολόκληρο το παιχνίδι, και δεν βρίσκω ούτε ένα. Υπήρξαν κάποια καλά διαστήματα, άντε και ένα ολόκληρο ημίχρονο κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά τίποτα περισσότερο.

Στο πρόσφατο παρελθόν, περίπου τέτοια εποχή είχε απολυθεί ο Ζαρντίμ, τη στιγμή που είχε πάρει διαφορά 10 βαθμών από τους αντιπάλους μας. Έμεινε με την απορία ο άνθρωπος και αναρωτήθηκε γιατί τον έδιωξαν. Ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει να βλέπει ποδόσφαιρο της προκοπής και όχι κλωτσοσκούφι, φαντάζομαι ούτε που πέρασε από το μυαλό του. Δεν ξέρω κάτι που δεν ξέρετε, γι’ αυτό σας παρακαλώ να μην αρχίσετε τις ερωτήσεις, αλλά κάτι μου λέει ότι μπορεί κάποια στιγμή να φύγει και ο Μπέντο με την ίδια απορία.

Μας έβγαλαν την ψυχή μέχρι να κερδίσουν τον Παναιτωλικό και τον Αστέρα Τρίπολης μέσα στο σπίτι μας, βαρεθήκαμε να βλέπουμε τις βαθιές μπαλιές των στόπερ στον γάμο του Καραγκιόζη και να περιμένουμε τα γκολ από κάποιες εμπνεύσεις των παιδιών και από την ποδοσφαιρική ποιότητα ορισμένων. Το παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης του Ελευθερόπουλου έτυχε να το παρακολουθώ παρέα με έναν άνθρωπο που δεν ξέρει πολλά από ποδόσφαιρο και δεν είναι οπαδός της ομάδας μας. Ακόμα και αυτός κατάλαβε ότι δεν παίζουμε καλά, ότι οι αντίπαλοι ήταν καλύτερα στημένοι και οργανωμένοι μέσα στο γήπεδο και ότι μπορεί να είχαμε δράματα, αν ο Φορτούνης δεν έβαζε νωρίς τη γκολάρα της ισοφάρισης και ο παροπλισμένος Μαρίν δεν έβαζε το γκολ της νίκης στις καθυστερήσεις του αγώνα.

Θυμάμαι τα παιχνίδια κόντρα στην Κέρκυρα και στη Λάρισα, τα μοναδικά στα οποία είχαμε απώλειες βαθμών, και με πιάνουν τα διαόλια. Ποιο είναι το επιθετικό σύστημα της ομάδας μας, όταν παίζουμε απέναντι σε πολύ κλειστές άμυνες, κύριε Μπέντο;

Το μόνο θετικό που φαίνεται στον ορίζοντα είναι ότι παίρνουν παιχνίδια και χρόνο συμμετοχής τα τρία νέα παιδιά (Ρέτσος, Μανθάτης και Ανδρούτσος) που μπορούν να εξελιχθούν και να ξαναδώσουν λίγο χρώμα στην ομάδα, που έχει μετατραπεί σε λεγεώνα των ξένων, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στο εγγύς μέλλον. Δεν είμαι ούτε εθνικιστής, ούτε ρατσιστής, αλλά θεωρώ αναγκαίο το ελληνικό στοιχείο για την ομάδα μας. Χρειάζεται να ξέρουν κάποιοι παίχτες σε ποια ομάδα παίζουν, για να το μεταφέρουν και στους ξένους που έρχονται σε αυτή. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι με επαφές και χρειάζεται, εκτός από ικανότητα και τεχνικές αρετές, να υπάρχει πάθος και διάθεση αυταπάρνησης. Δεν μπορείς να κερδίζεις με παίχτες που βγαίνουν ατσαλάκωτοι και με καθαρά σορτσάκια από το γήπεδο, στο τέλος κάθε παιχνιδιού. Χρειάζεται ψυχή και δύναμη, κάποιες φορές είναι απαραίτητος και λίγος τσαμπουκάς.

Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τους διαιτητές και δεν θα το κάνω ούτε τώρα, αν και με προκαλεί η φάση που οδήγησε στην αποβολή του Σεμπά… Θα πω μόνον ότι πυκνώνουν οι περιπτώσεις στις οποίες, βλέποντας κάποιο παιχνίδι στο καφενείο, γυρίζω σε αυτούς που αλλάζουν ομάδα 2-3 φορές κάθε βδομάδα για να υποστηρίξουν τον εκάστοτε αντίπαλό μας και τους ρωτάω: τι θα λέγατε τώρα και τι θα έγραφαν αύριο οι φυλλάδες, αν αυτή η φάση γίνονταν ανάποδα;

Φυσικά και δεν περιμένω καμία απάντηση, έχουν λουφάξει όλοι και δεν έχουν τίποτα να πούνε όταν είμαστε μπροστά τους. Συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά, να τα λένε μεταξύ τους και να αυτοϊκανοποιούνται… Φαντάζομαι ότι ξέρετε όλοι πώς αλλιώς λέμε την αυτοϊκανοποίηση και δεν χρειάζεται να το γράψω, μας διαβάζουν και μικρά παιδιά !

Δεν έχω καμία διάθεση για τεχνικές αναλύσεις και για ατομική κριτική των παιχτών μας. Θεωρώ ότι λίγο ως πολύ βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα, δυσκολευόμαστε να βρούμε κάποιον παίχτη που “βγάζει μάτια” μέσα στο γήπεδο, βλέπουμε την ποδοσφαιρική ποιότητα όπου υπάρχει, αναγνωρίζουμε τη φιλοτιμία κάποιων παιδιών και διαπιστώνουμε την αστάθεια στην απόδοση ή τα προφανή μειονεκτήματα κάποιων άλλων. Είτε μας αρέσει, είτε όχι (ξέρω ότι συμβαίνει το δεύτερο), με αυτούς θα πάμε μέχρι το τέλος της χρονιάς. Δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση για κάποια αξιόλογη προσθήκη κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, οπότε θεωρώ περιττή και άνευ ουσιαστικού αντικειμένου την οποιαδήποτε σχετική συζήτηση.

Ακολουθούν τρία ακόμα παιχνίδια εκτός έδρας, με τον Άρη για το Κύπελλο, με τον Πλατανιά και με τον Αστέρα Τρίπολης για το πρωτάθλημα. Θεωρώ απαραίτητη την απόλυτη συγκομιδή των βαθμών σε αυτά τα παιχνίδια, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να παίξουμε στο Ο.Α.Κ.Α., στην Τούμπα και στη Λεωφόρο κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου. Οι πεθαμένοι ανασταίνονται ξαφνικά σε αυτά τα παιχνίδια, αφού έχουν τον καημό να μας νικήσουν, επιστρατεύοντας όλα τα θεμιτά και τα αθέμιτα μέσα. Γι’ αυτό, πρέπει να πάμε με βαθμολογική άνεση και χωρίς άγχος, να κάνουμε τα παιχνίδια μας και να βουλώσουμε όλα τα στόματα των… πρωταθλητών του καλοκαιριού και των καφενείων.

Εύχομαι και πάλι: καλή χρονιά και ό,τι καλύτερο για τον καθένα από εσάς, για τους δικούς σας ανθρώπους και για όλα τα αθλητικά τμήματα της ομάδας μας.

dp11- Δημήτρης Παπαχρήστος