Σαν…ταινία παλιά!

Ο Γιάννης Κανακάρης  γράφει τον απολογισμό της χρόνιας για τον πολυαθλητικό σύλλογο της χώρας μας και του μεγαλύτερου στον ΚΌΣΜΟ! 

Γράφει ο Γιάννης Κανακάρης

Οι φιέστες του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού, είναι ένα είδος μυσταγωγίας! Από τον εκάστοτε παρουσιαστή, ως τις κινήσεις και εκδηλώσεις χαράς του κάθε παίκτη (Ανεπανάληπτος Βαλμπουενά), συντίθεται ένα μωσαϊκό απαράμιλλης ομορφιάς, φυσικά, με την κούπα να έχει την τιμητική της. Αυτή τη φορά, η φιέστα συνδέθηκε με τη θεματική των Ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, γεγονός που εναρμονίστηκε άριστα με την ονομασία του Φαληρικού «γηπέδου Καραϊσκάκη», τη φυσική ποδοσφαιρική έδρα αυτού του τεράστιου πολυαθλητικού Συλλόγου. Εξ όλων αυτών των διαχρονικών στοιχείων, που ενοφθαλμίστηκαν σε μια σύγχρονη φιέστα, ήλθε και η έμπνευση του τίτλου του άρθρου!

Στα περισσότερο…γήινα και αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός έκανε το χρέος του, νικώντας τον αντίπαλο που την τελευταία τετραετία τον δυσκολεύει περισσότερο από κάθε άλλο, ώστε να ξεκινήσει και αγωνιστικά, το έναυσμα των πανηγυρισμών. Δεν χρειάζεται να αναλωθούμε περισσότερο στην ανάλυση του συγκεκριμένου ματς, αφού όποιος διατείνεται πως πρόκειται για πρόβα τελικού, πιθανώς, θα βρεθεί προ δυσάρεστης έκπληξης! Πολλώ δε μάλλον, όταν στον Ολυμπιακό είναι ένας προπονητής εγνωσμένης αξίας και που χαίρει απόλυτης εμπιστοσύνης, περισσότερο από κάθε άλλον. Αυτός ξέρει τις αμιγείς ποδοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν στο Ρέντη, γνωρίζει την παρούσα κατάσταση του εκάστοτε παίκτη και θα επιλέξει ακριβώς το σύστημα και τα πρόσωπα του τελικού, με απόλυτο σεβασμό προς τον αντίπαλό του.

Κάνοντας μια συνολική αποτίμηση της σεζόν, οφείλουμε να εξάρουμε τη σταθερότητα και τη μεθοδικότητα που επέδειξε ο Ολυμπιακός, στο ζήτημα του να υπερκερνά σημαντικά εμπόδια, απόρροια των τραυματισμών και της έλλειψης προετοιμασίας. Κατέκτησε πολύ πιο εύκολα από πέρυσι το πρωτάθλημα, ισοφάρισε την περυσινή επίδοσή του στην Ευρώπη, φθάνοντας στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ (Ναι, η περυσινή του πορεία ήταν δυσκολότερη, ωστόσο, στην συνολική παρουσία, η σταθερότητα μετρά!) και βρίσκεται ένα ματς μακριά από το να κατακτήσει το κύπελλο, όπως πέρυσι.

Πάνω σε αυτό το ζήτημα, επιβάλλεται να τονισθεί το αναγκαίο της σταθερότητας. Μια ομάδα που φθάνει κάθε χρόνο σε τίτλους και δύναται, επίσης, κάθε χρόνο να παίζει Ευρώπη τουλάχιστον ως τον Μάρτιο, αρχίζει να αποκτά τα εχέγγυα και την νοοτροπία ευυπόληπτης ομάδας, ακόμη και σε πρωταθλήματα πολύ ανώτερα του Ελληνικού. Ενδεικτικά, η φετινή πρωταθλήτρια Ιταλίας, δεν κατάφερε καν να περάσει ως Τρίτη από το Τσάμπιονς Λιγκ στο Γιουρόπα.

Ναι, ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει μια μεγάλη διάκριση ΚΑΙ για το ποδοσφαιρικό του τμήμα, ναι είναι επιβεβλημένο να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο σε καίριες θέσεις η ομάδα για κάτι τέτοιο, ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό, ως τότε, να μπορεί η ομάδα να διατηρείται σε ένα κλειστό κλαμπ μαζί με άλλες που συνεχίζουν, βρέξει-χιονίσει, στην Ευρώπη και κατόπιν της Πρωτοχρονιάς! Δεν είναι δα και τόσο παλαιά τα κακεντρεχή σχόλια περί γρήγορων αποκλεισμών της ομάδας στην Ευρώπη, έως το 2007 και εκείνη την Άγια Νύχτα στη Βρέμη!

Συλλήβδην, είναι ακόμη σημαντικότερη η υγεία που αποπνέει ο Σύλλογος σε όλα του τα τμήματα εδώ και χρόνια! Ενδεικτικά, δεν μπορούμε παρά να δούμε τι κορμό έχουν τα τμήματα πόλο του ερασιτέχνη και που φθάνουν κάθε χρόνο, σε αντιστοιχία με το ποδοσφαιρικό. Το τελευταίο κατόρθωμα του γυναικείου τμήματος πόλο, ήταν εφάμιλλο της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού από τους άντρες το 2018 μες τη Ρέκο! Οι Κοριτσάρες έριξαν στο καναβάτσο δύο ουγγρικές ομάδες μες την έδρα τους, κατακτώντας το δεύτερο ευρωπαϊκό τους στέμμα και συνολικά, τον έβδομο διεθνή τίτλο του πόλο του Ολυμπιακού. 4 τσάμπιονς λιγκ μοιρασμένα σε άντρες και γυναίκες, ένα λεν τρόφυ στις γυναίκες και από ένα σούπερ καπ, συνθέτουν ένα τμήμα-στολίδι για όλη την Ελλάδα, το οποίο αναζητεί εναγωνίως μια στέγη αντάξια της ιστορίας του.

Σε πολύ υψηλές πτήσεις κυμαίνεται, φυσικά, η πορεία όλου του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, με το αντρικό τμήμα βόλλευ να επιστρέφει στο θρόνο του και τα υπόλοιπα να διεκδικούν με τεράστιες πιθανότητες τους εγχώριους τίτλους, χωρίς να παραβλέπουμε ότι άνοιξε η όρεξη και στο αντρικό πόλο να διεκδικήσει το ευρωπαϊκό και να το σηκώσει, όπως και οι γυναίκες!

       Συμπερασματικά, έχουμε να κάνουμε με ένα πολυαθλητικό σύλλογο, που εφάμιλλός του δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή τη στιγμή στον Ευρωπαϊκό χώρο. Τι μπορούμε, λοιπόν, εμείς να του επιστρέψουμε ως οπαδοί; Το ελάχιστο αντίτιμο της κάρτας φιλάθλου, που δίνει τεράστια ώθηση στα τμήματά μας να σηκώνουν κάθε χρόνο εγχώριους και διεθνείς τίτλους. Θα είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να προσεγγίσουν κάποια στιγμή οι κάρτες φιλάθλου του Ολυμπιακού πολύ μεγαλύτερα νούμερα, ώστε να έρχονται ακόμη καλύτεροι παίκτες-παίκτριες και να στελεχώνεται κάθε τμήμα με δυνατότερα ρόστερ. Ζήτω ο Θρύλος μας!