“Νομίζω ότι στην τεσσάρα με τον Ατρόμητο κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας στο φετινό πρωτάθλημα, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Την Πέμπτη πρέπει να πάμε στο ίδιο μοτίβο, να βάλουμε τους Βέλγους στην περιοχή τους και να σκοράρουμε πολλά γκολ, για να πάρουμε την πρόκριση” γράφει ο dp11.
Τζάμπα χάσαμε στις Βρυξέλλες, αλλά χάσαμε… Όταν δεν βάζεις αυτά που πρέπει να βάλεις και κάνεις λάθη σαν αυτό του Ρομπέρτο, μοιραία χάνεις και το παιχνίδι. Όμως, η πρόκριση είναι ανοιχτή και αυτή η Anderlecht δεν με φόβισε καθόλου. Είναι μία πειθαρχημένη ομάδα και τίποτα παραπάνω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τη φοβηθούμε, ακόμα και στην περίπτωση που δεχτούμε γκολ. Μπορούμε να τους βάλουμε όσα γκολ χρειαστούν και να περάσουμε, αρκεί να μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη.
Η κλήρωση της Παρασκευής έφερε τον ΠΑΟΚ μπροστά μας, στον δρόμο για τον τελικό του Κυπέλλου. Ελπίζω να μην ξαναδούμε τα ίδια αίσχη με αυτά που είδαμε πριν δύο χρόνια στη ρεβάνς (τότε) της Τούμπας. Δεν είναι προτεραιότητα της στιγμής να μιλήσουμε για το πρώτο παιχνίδι, που γίνεται στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά. Προηγείται η ευρωπαϊκή αναμέτρηση της Πέμπτης και, εφόσον με το καλό πάρουμε την πρόκριση στους 16 καλύτερους του Europa League, το παιχνίδι του Κυπέλλου θα αργήσει αρκετά.
Το βράδυ της Παρασκευής καθαρίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες τον Ηρακλή (3-0 σετ) και πήραμε το εισιτήριο για τον τελικό του League Cup στο βόλεϊ, όπου μας περίμενε η ομάδα του ΠΑΟΚ, που μας εκθρόνισε και έκανε το νταμπλ πέρσι. Ξεκινήσαμε πολύ άσχημα τον τελικό, χάσαμε εύκολα τα δύο πρώτα σετ και βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο… Τότε, ξύπνησε μέσα μας το “γαύρικο” αίμα και ισοφαρίσαμε, στέλνοντας τον τελικό στο ψυχοβγαλτικό “tie break”.
Πάλι δεν ξεκινήσαμε καλά και βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού, όταν το σκορ έγινε 10-14 και οι αντίπαλοί μας είχαν το πρώτο match ball. Καταφέραμε να μείνουμε ζωντανοί, ισοφαρίζοντας 14-14, αλλά οι αντίπαλοι προηγήθηκαν 15-14 και είχαν δεύτερο match ball στη διάθεσή τους. Όμως, με ένα μπλοκ και έναν άσσο του παιχταρά Egleskalns, του Λετονού με το δύσκολο όνομα – και ένα λάθος των αντιπάλων μας – φτάσαμε στο τελικό 17-15 και η ομάδα του Roberto Piazza σήκωσε την πρώτη κούπα της χρονιάς. Μην ξεχνάμε ότι αυτή την είχαμε κατακτήσει και πέρσι, αλλά μετά μας πήρε η κατηφόρα… Φέτος, τα θέλουμε όλα !
Επιτέλους, είδαμε καλό ποδόσφαιρο
Αν εξαιρέσουμε το παιχνίδι με τον Πλατανιά στα Περιβόλια, που δεν το είδα επειδή έγινε σε εργάσιμη μέρα, έχω παρακολουθήσει με πολλή προσοχή όλα τα παιχνίδια του φετινού πρωταθλήματος. Θεωρώ ότι σήμερα κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας και ακολουθεί η τεσσάρα με την ΑΕΚ στο “Γ.Καραϊσκάκης”. Φαίνεται το έχει η μοίρα του Δέλλα να ξεσπάμε στις ομάδες του… Είναι αυτό που λέμε: “μη σου τύχει, φουκαρά Τραϊανέ ” !
Δεν έχουν κακή ομάδα οι Περιστεριώτες και δεν έπαιξαν αντιποδόσφαιρο… Ίσως βοήθησε σ’ αυτό και το όμορφο γκολ του Τσόρι, που άνοιξε το σκορ πριν συμπληρωθεί το 10λεπτο. Μετά το πρώτο ημίωρο, το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο και οι φάσεις εναλλάσσονταν μπροστά στις δύο εστίες, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουμε σοβαρά 2-3 φορές. Το ματς είχε γίνει ροντέο σ’ αυτό το διάστημα !
Στο δεύτερο ημίχρονο ξεκινήσαμε πιο προσεκτικά και ουσιαστικά τελειώσαμε το παιχνίδι, με το δεύτερο γκολ, που προήλθε από την εξαιρετική ενέργεια του Κασάμι, την κάθετη πάσα στον Πουλίδο και το ιδανικό τελείωμα του Μεξικανού, ο οποίος αρχίζει να δείχνει ότι διαθέτει ποδοσφαιρικά χαρίσματα και μπορεί να εξελιχθεί σε πολύτιμη μονάδα για την ομάδα μας.
Ήθελα ένα γκολ από τη μεγάλη μου αδυναμία, που λέγεται Νταβίντ Φουστέρ, αλλά ο “πιστός στρατιώτης” δεν τα κατάφερε, αν και πλησίασε αρκετές φορές στον στόχο. Τα άλλα γκολ ήρθαν από τον Καμπιάσο και από τον Φορτούνη, που ήρθε από τον πάγκο και πρόλαβε να δείξει ακόμα μια φορά την ποδοσφαιρική του ποιότητα, σκοράροντας το τέταρτο γκολ και δίνοντας μία συστημένη πάσα στον Φουστέρ, που έχασε την ευκαιρία να νικήσει τον Μπάρκα από το ύψος του πέναλτι.
Βλέποντας αυτή την όμορφη εμφάνιση της ομάδας μας, με το πολύ καλό και γρήγορο passing game και την έντονη επιθετικότητα που έβγαζε στο παιχνίδι της, βασάνιζα το μυαλό μου ψάχνοντας να βρω ποια ενδεκάδα θα κατέβαζα την Πέμπτη, αν ήμουν στη θέση του Μάρκο Σίλβα. Στο κέντρο της άμυνας θεωρώ ότι πρέπει να παίξουν Μποτία και Σιόβας, αν και δεν με χαλάει ο Ντα Κόστα (μιλάμε πάντα για τους παίχτες που έχουμε και όχι για αυτούς που ονειρεύεται ο καθένας μας). Στην περίπτωση που δεν είναι έτοιμος ο Μήτσος, αναγκαστικά θα παίξουν οι άλλοι δύο, με Ομάρ και Μαζουάκου στα πλάγια και τον Ρομπέρτο στο τέρμα.
Με δεδομένη την απουσία του Πάρντο, θα έβαζα Μίλι-Καμπιάσο στον άξονα και Ντρουρμάζ-Τσόρι-Φορτούνη μπροστά από αυτούς, με τον Ιντέγε στην κορυφή. Ξέρω ότι εδώ μπορεί να βρίσκω πολλές αντιρρήσεις για τον… μαλάκα που χάνει τα άχαστα κλπ. Σεβαστή η γνώμη του καθενός, αλλά έχω κι εγώ τη δικιά μου γνώμη, την οποία και εκθέτω… Μακάρι να είχαμε έναν παίχτη που θα ήταν κράμα Ιντέγε-Μήτρογλου, αλλά δεν έχουμε. Ο Νιγηριανός δουλεύει πολύ μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν είναι σκόρερ, αντίθετα με τον Κώστα που είναι χαρισματικός σκόρερ αλλά δεν δουλεύει, γι’ αυτό δεν τον ήθελε ο Βαλβέρδε και είμαι σίγουρος ότι δεν θα τον ήθελε ούτε ο Σίλβα.
Όταν ο προπονητής θέλει να ξεκινάει την πίεση από ψηλά, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, θα βλέπουμε παίχτες σαν τον Ιντέγε. Μακάρι να είχαμε “κάποιον Ιντέγε” που να έχει και έφεση στο σκοράρισμα, αλλά – όπως όλοι ξέρουμε – αυτοί οι παίχτες είναι δυσεύρετοι και πανάκριβοι. Γι’ αυτό, ας αφήσουμε τον προπονητή να κάνει τη δουλειά του και ας κάνουμε εμείς σωστά τη δικιά μας, που είναι η στήριξη στην ομάδα μας και το σπρώξιμο στη νίκη και στην πρόκριση, με φωνή και με τραγούδι για την ομάδα μας και όχι για τη Λεωφόρο, για τη Θεσσαλονίκη και για την… Τουρκία !
Θέλω το βράδυ της Πέμπτης να πανηγυρίζουμε για την πρόκριση, το μεσημέρι της Παρασκευής να ξέρουμε τον επόμενό μας αντίπαλο στο Europa League και το βράδυ της ίδιας μέρας να νικήσουμε την Barcelona στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου στο top-16 της Euroleague. Δεν ζητάω πολλά, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είμαι !
