Όταν έγραφα το προηγούμενο κείμενο, που δημοσιεύτηκε σ’ αυτή τη στήλη, ήμουν υποψιασμένος ότι δεν πρόκειται να συγκινήσω σχεδόν κανέναν, αφού έχω καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση για υποθετικές συζητήσεις. Είναι προφανές ότι όλοι περιμένουμε να δούμε τις κινήσεις που θα γίνουν από τη Διοίκηση της Π.Α.Ε., για να έχουμε γνώμη και άποψη…
Για την ώρα μένουμε στην πρόσληψη του Κριστιάν Καρεμπέ και του Πιέρ Ισά, στις αλλεπάλληλες διαψεύσεις των καθημερινών δημοσιογραφικών σεναρίων περί ενδιαφέροντος για όποιο όνομα κυκλοφορεί στην πιάτσα και περί δήθεν προτάσεων σε πολλούς και διάφορους. Αυτή η εκκωφαντική ησυχία, σε ό,τι αφορά τα πραγματικά θέματα και όχι τα σενάρια, μπορεί να είναι κακό σημάδι, μπορεί να είναι και πολύ καλό…
Μπορεί να έβαλαν μυαλό, εκεί στην πλατεία Αλεξάνδρας, και να κινούνται “εν κρυπτώ”, χωρίς να αφήνουν διαρροές προς τα έξω και χωρίς να αφήνουν τα μυαλά του κόσμου να φουσκώνουν και να ονειρεύονται λαγούς με πετραχήλια. Ίσως όμως και να μην έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα τους στόχους, οπότε χάνεται πολύτιμος χρόνος και επαπειλούνται βιαστικές κινήσεις στο μέλλον.
Προσωπικά, πιστεύω ότι συμβαίνει το πρώτο… Φαίνεται κάτι να αλλάζει στον τρόπο διοίκησης και επικοινωνίας της Π.Α.Ε., αφού ο Πρόεδρος δεν είναι πλέον σε πρώτο πλάνο, το τμήμα επικοινωνίας διαψεύδει τα ανυπόστατα δημοσιεύματα και δεν αφήνει τα σενάρια να οργιάζουν. Έχουν γίνει κάποιες κινήσεις που δείχνουν μία διάθεση για καλύτερη οργάνωση και κατανομή ρόλων μέσα στην ομάδα και ελπίζω να μην πλανώμαι, πιστεύοντας αυτό που εύχομαι, αλλά αυτό που πραγματικά γίνεται… Μακάρι να αποδώσουν οι κινήσεις που έγιναν και να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και από την εσωστρέφεια, που κατατρώνε τις σάρκες μας…
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε από τώρα για τον Ισά, αφού δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο… Όμως, για τον Καρεμπέ έχουμε άποψη και η πρόσληψή του φαίνεται να είναι μία καλή κίνηση, που ανεβάζει το πρεστίζ της ομάδας μας. Μακάρι να βοηθήσει και στο νέο πόστο, όσο βοήθησε όταν φορούσε την ερυθρόλευκη φανέλα. Είναι μορφή και φοράει παντελόνια ο Κριστιάν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι χρήσιμοι, αφού έχουν όλο το πακέτο : ικανότητες, γνωριμίες και χαρακτήρα !
Τελικοί μπάσκετ – μέρος πρώτο
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο λίγες ώρες μετά τη λήξη του πρώτου τελικού στο μπάσκετ και θα τελειώσω το γράψιμο όταν θα έχει λήξει και το δεύτερο παιχνίδι της σειράς. Δεν παίξαμε καλά στο πρώτο παιχνίδι και χάσαμε. Πάει και τελείωσε αυτό… Δεν βρήκαμε ποτέ έναν καλό ρυθμό στην επίθεση, χάσαμε τα ριμπάουντ και πολλά εύκολα καλάθια, ήμασταν νευρικοί και άστοχοι στα ελεύθερα σουτ και στις βολές. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το μπάσκετ…
Φάνηκε πολύ η απουσία του Law, φορτώθηκε νωρίς με φάουλ ο Antić και δεν ήταν σε καλή βραδιά ούτε ο Σπανούλης, ούτε ο Πρίντεζης, ούτε ο Παπανικολάου, ούτε ο Hines… Αν ηρεμήσουμε και σφίξουμε τα δόντια, όπως έχουμε κάνει τόσες και τόσες φορές, μπορούμε να πάμε στο ΟΑΚΑ και να ξαναπάρουμε πίσω το πλεονέκτημα έδρας ή, αν αυτό δεν συμβεί την Κυριακή, να κάνουμε ακόμα μία μεγάλη ανατροπή, όχι μέσα σε ένα παιχνίδι, αλλά στη σειρά των τελικών αυτή τη φορά.
Αυτή η ομάδα μας έχει δείξει πολλές φορές ότι είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα. Γι’ αυτό και ο κόσμος πιστεύει πολύ σ’ αυτά τα παιδιά και το έδειξε με το ζεστό χειροκρότημα στο τέλος του πρώτου παιχνιδιού. Αυτή η ομάδα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει, αυτά τα παιδιά δεν χρειάζονται ψεύτικα “δεν πειράζει” και χτυπήματα συμπαράστασης στις πλάτες τους. Αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα αυτού που λέμε περηφάνια και δεν είναι κάποιοι τυχαίοι… Οι “back to back” πρωταθλητές Ευρώπης είναι !
Τελικοί μπάσκετ – μέρος δεύτερο
Δυστυχώς, έγινε αυτό που φοβόμουν, όπως ακριβώς το είχα στο μυαλό μου. Μολονότι ξεκινήσαμε άσχημα, χάνοντας 8-0 στην αρχή, βρήκαμε το ρυθμό μας και κλείσαμε την πρώτη περίοδο με προβάδισμα πέντε πόντων. Όμως, δεν συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό και κάναμε ανεπίτρεπτα λάθη… Θυμάμαι τρία πολύ χαρακτηριστικά : το κάρφωμα του Πρίντεζη στο στεφάνι, μία δυνατή πάσα του Σπανούλη 3-4 μέτρα μακριά από τον Σερμαντίνι και τα βήματα του Πρίντεζη στον αιφνιδιασμό.
Όταν πήγαμε να πλησιάσουμε στο σκορ, ανέλαβαν δράση τα “κοράκια”, αφήνοντας όλες τις επαφές όταν ήμασταν στην επίθεση και σφυρίζοντας κάθε επαφή όταν οι βάζελοι ήταν στην επίθεση, χρεώνοντας με τεχνική ποινή τον Antić, αντί να δώσουν γκολ-φάουλ και ακυρώνοντας το εμπρόθεσμο καλάθι του Hines. Κατάφεραν να εκνευρίσουν τους παίχτες μας και να δώσουν εκ του ασφαλούς τη νίκη στους αντιπάλους. Η ανατροπή μέσα στο παιχνίδι δεν έγινε και πλέον είμαστε με την πλάτη στον τοίχο…
Όπως είχα γράψει πριν αρχίσει το δεύτερο παιχνίδι, εξακολουθώ να πιστεύω στην ομάδα των μεγάλων ανατροπών, που καλείται πλέον να γυρίσει το σκορ της σειράς και να γράψει ιστορία. Μπορεί να θεωρηθώ ή να είμαι αισιόδοξος, αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί και θα πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας, παίζοντας πλέον παιχνίδια χωρίς αύριο. Ελπίζω από τον Acie Law να είναι σε καλύτερη κατάσταση πλέον, για να δώσει αυτά που μπορεί και περιμένουμε από αυτόν, όπως περιμένω και καλύτερες εμφανίσεις από τον Πρίντεζη, από τον Παπανικολάου, από τον Σλούκα, από τον Περπέρογλου και από όλους τους υπόλοιπους παίχτες μας.
Ξέρω ότι τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα πλέον, αλλά αυτή η ομάδα είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και έχει μία πρόκληση μπροστά της. Αρχίζοντας από το παιχνίδι της Τετάρτης, μπροστά στο ένθερμο κοινό του Σ.Ε.Φ., μπορούμε να ξαναγυρίσουμε τη σειρά στο Ο.Α.Κ.Α. και να κερδίσουμε τον “νυν υπέρ πάντων” αγώνα, οδηγώντας τη σειρά σε πέμπτο παιχνίδι. Δεν είναι μόνον ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, είναι ότι μερικές φορές μετανιώνει την τελευταία στιγμή… Πιστεύουμε σ’ αυτή την ομάδα, που μας έχει χαρίσει απίστευτες στιγμές και περιμένουμε να μας χαρίσει μία ακόμα, κάνοντας την επική ανατροπή !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
