Οι αιτίες του… “ατυχήματος” !!!

car-crash2

H συγκεκριμένη ήττα από τον Παναθηναϊκό πόνεσε και μάλιστα πολύ. Δεν ήταν απλά μια ήττα. Ήταν ήττα-θρίαμβος του Παναθηναϊκού. Το 0-3 δεν είναι νίκη. Είναι ΘΡΙΑΜΒΟΣ και πρέπει κάποια στιγμή να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.

Η ήττα αυτή λοιπόν δεν κόστισε μόνο σε ότι αφορά το βαθμολογικό κομμάτι (αήττητο), κόστισε πρωτίστως στον ηθικό τομέα δεδομένου οτι επλήγη το γόητρο του Ολυμπιακού και των οπαδών του σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Μεγάλο χαστούκι λοιπόν. Γιατί μη μου πείτε οτι δεν ήταν χαστούκι. Ήταν και μάλιστα ΗΧΗΡΟ. Τα χαστούκια όμως εκτός του οτι πονάνε, εκτός του οτι ενοχλούν, εκτός του οτι σοκάρουν, έχουν κι άλλη μια ιδιότητα. ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΝ !!!

Ο φετινός Ολυμπιακός είχε θαμπώσει τους πάντες με το σαφώς καλύτερο από πέρυσι ποδόσφαΙρο που αποδίδει, με την μεγάλη πληρότητα στο ρόστερ του, με την αξιοθαύμαστη ευρωπαϊκή παρουσία του, με το αήττητό του στην Ελλάδα κτλ

Θάμπωσε κόσμο ο Ολυμπιακός. Εδώ βρίσκεται και η παγίδα αδέρφια. Έτυχε και οι μόνες ήττες (προ Παναθηναϊκού) που είχε κάνει ο Ολυμπιακός να είναι από την ΠΣΖ, μια πολύ δυνατή ομάδα που εδώ που τα λέμε είναι και αυτονότητο οτι θα σε νικήσει.

Έτσι λοιπόν και με δεδομένη την έλλειψη ανταγωνισμού στις Εν Ελλάδι διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα δυνατό crash test ώστε να δείξει τις αδυναμίες του. Αδυναμίες οι οποίες παρά τα θετικά αποτελέσματα, έδειξε και στο εκτός με την Άντερλεχτ και στο εντός με τη Μπενφίκα.

Έτσι λοιπόν η ομάδα προχωρούσε έχοντας μακιγιαρισμένες τις αδυναμίες της σε τέτοιο βαθμό ώστε να «παραπλανήσει» κατά κάποιον τρόπο όχι μόνο τον κόσμο της, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.

Ξέρετε στο ποδόσφαιρο ο Νο1 παράγοντας αποτυχίας είναι η υπερβολική σιγουριά, η αλλαζονεία και η αμετροέπεια. Μετά έρχεται η «ανικανότητα». Και ο Ολυμπιακός διακατήχετο από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά πλην της ανικανότητος.

Η παρατεταμένη περίοδος έλλειψης στραβοπατήματος σε συνδυασμό με την εμφατική νίκη επί της Θρυλικής Γιουνάιτεντ, αυθυπέβαλλαν παίκτες, προπονητές, οπαδούς και κοινή γνώμη στην εσφαλμένη άποψη οτι όλα κυλάνε στον αυτόματο πιλότο, οτι όλα λειτουργούν εξαίσια και οτι η ομάδα θα συνεχίσει να προελαύνει ακόμα και πατώντας φρένο.

Άπαντες (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) υποπέσαμε σ’ αυτήν την πλάνη. Παρουσιαστήκαμε αλλαζόνες, υπερβολικά σίγουροι και αμετροεπείς. Η ομάδα μας έδωσε το δικαίωμα αυτό. Είδαμε οτι μας τα φέρνει η μπίλια και συνεχίσαμε στο κόκκινο. Και ήρθε μαύρο.

Προς Θεού δεν υποννοώ οτι έπρεπε να χάνει ο Ολυμπιακός για να πατάμε στη γή. ΟΧΙ ! Εννοώ οτι η κεκτημένη ταχύτητα πολλές φορές συντελεί στην αδυναμία φρεναρίσματος και κατ’επέκτασιν στην μη αποφυγή του… ατυχήματος.

Και ως τέτοιο αντιμετωπίζω το προχθεσινό πλέον ντέρμπυ. Ατύχημα ήταν. Όχι γιατί ο ΠΟΑ είναικαλύτερη ομάδα αλλά γιατί ο Ολυμπιακός οδηγούσε μεθυσμένος. Μεθυσμένος από αλλαζονεία, από αμετροέπεια και από υπερβολική σιγουριά.

Μπαίνεις στο αμάξι, είσαι ζαλισμένος, βλεπεις οτι το όχημα ρετάρει, βλέπεις οτι ο δρόμος δεν είναι καλός, βλέπεις πολλά εκκλησάκια στο πλάι, βλέπεις το φορτηγό που πάει μπροστά σου να έχει άστατη πορεία, βρέχει, δεν έχεις καλή ορατότητα και εσύ νυστάζεις. Δες τα σημάδια ρε τυφλίτη.

Δώσε βάση στους οιωνούς. Άσε τα καουμποϋλίκια και τις γενναιότητες. Δεν γίνονται εξαιρέσεις σ’ αυτούς του Νόμους. Ακριβώς η πορεία του Ολυμπιακού μετά την Μπενφίκα. Δείτε τα παιχνίδια ένα ένα. Όλα είχαν κι από ένα τέτοιο σημάδι.

Μέχρι να φθάσουμε φυσικά στην… στούκα. Στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Όπου εκεί έφυγες από την πορεία σου, πέρασες στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκες μετωπικά με ένα μικρότερο μεν σε όγκο και μέγεθος όχημα το οποίο όμως εκινήτο με ταχύτητα.

Και ως γνωστόν από την Φυσική η ταχύτητα της σύγκρουσης ισούται με το άθροισμα των ταχυτήτων των δυο συγκρουομένων αντικειμένων. Χώρια τη δύναμη της σύγκρουσης που έχει να κάνει και με την επιτάχυνση.

Και ο Ολυμπιακός έτρεχε. Έτρεχε ΠΟΛΥ. Και ο Βάζελος έτρεχε γιατί το ήθελε ΠΟΛΥ. Το αποτέλεσμα; Σαν αυτό που βλέπουμε στα Δελτία των Ειδήσεων μετά από 3ήμερο του Πάσχα. ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ !!!

Προσοχή στους… ΔΡΟΜΟΥΣ και στα… ΣΗΜΑΔΙΑ λοιπόν. Α!!! Και… ΜΥΑΛΟ !!! Πρωτίστως ΜΥΑΛΟ !!!

ΥΓ – Επειδή ο… κακεντρεχής αναγνώστης θα με χαρακτηρίσει μετά Χριστόν Προφήτη διαβάζοντας αυτό το άρθρο, επισημαίνω οτι δεν κάνω κριτικό απολογισμό αλλά… ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ !

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ