“Δυστυχώς, βλέπω να αποδεικνύεται προφητική η εικόνα με το άδειο γήπεδο που έβαλα στο προηγούμενο κείμενό μου. Η κατρακύλα συνεχίστηκε και σήμερα… η κατάσταση του ασθενούς δείχνει να μην είναι αναστρέψιμη” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Αυτά που κοροϊδεύαμε, μας ήρθαν στο κεφάλι… Αφού δεν μπορούμε να κερδίσουμε ούτε την ομάδα των Ιωαννίνων μέσα στο σπίτι μας, δεν έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε πλέον. Η ομάδα είναι πολύ άρρωστη και αυτό φάνηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στο σημερινό παιχνίδι…
Απαράδεκτη εμφάνιση σχεδόν από όλους και πρώτα-πρώτα από τον Μίτσελ, που άφησε εκτός παιχνιδιού όλους όσους θα μπορούσαν να δώσουν λίγη ώθηση στην ομάδα, για να πάρει τους τρεις βαθμούς και να κερδίσει λίγο χρόνο, μπας και μπορέσει να ανασυνταχθεί, για να συνεχίσει να ελπίζει…
Θεωρώ ότι δεν αξίζει τον κόπο να κάνω ανάλυση των επιλογών του προπονητή, ούτε της εμφάνισης των παιχτών μας. Θα αναφερθώ μόνον στην είσοδο του Διαμαντάκου στη θέση του Φορτούνη, του μοναδικού παίχτη που προσπαθούσε να δημιουργήσει κάτι καλό. Αυτό και μόνον δείχνει πανικό και έλλειψη καθαρού μυαλού από τον πάγκο της ομάδας μας.
Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας ήταν επιεικώς απαράδεκτη, για ακόμα μία φορά. Κανένα σύστημα και κανένας αυτοματισμός, καθόλου πάθος και τσαμπουκάς, το απόλυτο τίποτα… Κοντέψαμε να φτάσουμε στα 60 γεμίσματα σε ένα παιχνίδι και αυτό πρέπει να είναι ρεκόρ στα χρονικά του ποδοσφαίρου !
Είδαμε παίχτες που είχαν καιρό να παίξουν, να σέρνονται μέσα στο γήπεδο… χωρίς ηθικό, χωρίς διάθεση, χωρίς πάθος, χωρίς φυσικές δυνάμεις. Στη φάση της ισοφάρισης, ο Σαλίνο απλώς κοιτάζει τον αντίπαλο που τρέχει στην πλευρά του και ο Ντοσεβί που προσπαθεί να τρέξει, για να καλύψει τη θέση, είναι φανερό ότι δεν έχει δυνάμεις για να το κάνει…
Γίνεται η παράλληλη σέντρα και οι κεντρικοί μας αμυντικοί παρακολουθούν την πορεία της μπάλας, χωρίς να πάνε προς αυτήν… ενώ ο Ρομπέρτο τρώει όρθιος ένα φτηνό γκολ στην κλειστή του γωνία, λες και είναι κανένας χτεσινός. Ούτε επίτηδες να το έκαναν, ρε γαμώτο !
Αν και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν μπορώ να έχω καμία αισιοδοξία πλέον… Με αυτά τα χάλια δεν μπορούμε να πάμε πουθενά και δεν αξίζουμε να πάμε. Τα τελευταία χρόνια είχαμε την ευκαιρία να αλλάξουμε επίπεδο και να αφήσουμε τους εγχώριους αντιπάλους να μας κοιτάζουν με τα κυάλια, αλλά εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε την ομάδα “κέντρο διερχομένων” και επικερδή επιχείρηση. Οι ευθύνες της Διοίκησης είναι τεράστιες για αυτό το χάλι που βλέπουμε και το μέλλον προβλέπεται εξαιρετικά δυσοίωνο.
Όλα δείχνουν ότι ήταν πολύ σημαντική, ίσως και καθοριστική, η αποχώρηση του Βίκτορ από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Οι πωλήσεις και οι αποχωρήσεις πολλών βασικών παιχτών, οι κακές επιλογές στο μεταγραφικό παζάρι, ο παροπλισμός κάποιων παιχτών και οι γκρίνιες κάποιων άλλων (Κασάμι, Ντομίγκεζ κλπ), σε συνδυασμό με το… ντάντεμα στον Μήτρογλου και την έλλειψη πειθαρχίας, η κακή προετοιμασία του καλοκαιριού και το ταξίδι στην Αμερική, όπως και πολλά άλλα, οδήγησαν στο θλιβερό αποτέλεσμα που βλέπουμε.
Η χρονιά δείχνει να είναι χαμένη και πολλά σύννεφα έχουν μαζευτεί στον ορίζοντα… Εύχομαι να μην είμαστε μπλεγμένοι σε τίποτα από αυτά, που ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες, αφού σε διαφορετική περίπτωση μας βλέπω να μπαίνουμε σε πολύ μεγάλες περιπέτειες και δεν μπορώ να σας κρύψω ότι έχω πολύ μεγάλη αγωνία για το μέλλον της ομάδας μας.
Αν χάσουμε ένα πρωτάθλημα, δεν θα είναι καταστροφή… Εμείς, οι μεγαλύτεροι, που έχουμε ζήσει τα “πέτρινα χρόνια” και δεν ακολουθούμε αυτή την ομάδα για να πανηγυρίζουμε νίκες και τίτλους, αλλά από αγάπη για τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο και για την ένδοξη ιστορία των ερυθρόλευκων χρωμάτων, σε όλα τα γήπεδα και σε όλους τους στίβους, θα έχουμε την υπομονή να περιμένουμε όσο και αν χρειαστεί…
Όμως, για τους όψιμους οπαδούς, που έγιναν Ολυμπιακοί για να συμμετέχουν στα πανηγύρια και για να τη… λένε στους οπαδούς των άλλων ομάδων, για αυτούς που έχουν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ και είναι με τον πρωταθλητή, όχι με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Η αλαζονεία είναι πολύ κακό πράγμα και, δυστυχώς, αυτή έχει εισχωρήσει για τα καλά, ακόμα και σε άτομα που βρίσκονται μέσα στην ομάδα μας και την εκπροσωπούν.
Θα σφίξω τα δόντια και θα περιμένω… δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Πήγα στους γιατρούς και μου είπαν ότι ο ΘΡΥΛΟΣ είναι πολύ βαριά άρρωστος… δεν ξέρω να λέω ψέματα, ούτε λόγια παρηγοριάς. Μπορώ μόνον να τον αγαπάω και αυτό θα συνεχίσω να κάνω… ό,τι και αν γίνει !
