“Είναι απλό παιχνίδι το ποδόσφαιρο και ο τεράστιος αυτός παίχτης φροντίζει να μας το θυμίζει σε κάθε ευκαιρία… Να το θυμάστε : ο Κάνιο θα γίνει πολύ καλός προπονητής, όταν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Με έβαλαν στη… δίαιτα οι μεσοβδόμαδες αναμετρήσεις της ομάδας μας, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αφού έγιναν σε εργάσιμες ώρες. Δεν είδα ούτε το παιχνίδι στο Περιστέρι, ούτε το παιχνίδι στο ΣΕΦ. Ό,τι ξέρω είναι από τα ρεπορτάζ και ό,τι είδα είναι από τις ολιγόλεπτες περιλήψεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Δεν έφτανε το ακυρωμένο (κανονικό) γκολ του Σαβιόλα στο πρώτο παιχνίδι, ήρθε και το λάθος του Μέγκιερι που οδήγησε στο αντικανονικό γκολ του Ταυλαρίδη στη ρεβάνς, μαζί με το απλωμένο χέρι του Γιαννούλη που θεωρήθηκε ακούσιο από τον διαιτητή (να μην το είδε, δεν νομίζω… πρέπει να έχει πολλή στραβωμάρα για να μην το είδε) και έγινε δύσκολο το πράγμα.
Ευτυχώς, το κακό δεν τρίτωσε… αφού ο “κόρακας” είδε το χέρι του Μπάλλα, ο Τσόρι σκόραρε από την άσπρη βούλα και ο Μέγκιερι απογειώθηκε και έδιωξε σε κόρνερ την κεφαλιά του Μπρίτο. Όπως τα λέγαμε, η πρόκριση ήρθε πολύ δύσκολα και τώρα σειρά έχουν οι “παγωμένοι” του Βορρά. Έχουμε πολύ καιρό μέχρι να φτάσουμε σ’ αυτά τα παιχνίδια, αλλά είναι μία ακόμα πρόκληση, όπως και να το κάνουμε… Τα στόματα που μιλάνε πολύ, πρέπει να τα βουλώνουμε !
Πάμε να τους πατήσουμε μέσα στο σπίτι τους !
Οι βιαστικοί που παριστάνουν τους ειδικούς και τους παντογνώστες έβγαλαν λαλίτσα και πήραν σβάρνα τις φυλλάδες και τα site, όταν χάσαμε από την Barcelona στο ΣΕΦ και βρεθήκαμε στο 1-2, ενώ τα σιχάματα που υποστηρίζουν είχαν σκορ 3-0 στο top-16 της Euroleague. Μετά από τρία παιχνίδια, όλα έχουν αλλάξει… Φτάσαμε στο 4-2 εμείς, στο 3-3 αυτοί και μία τεράστια πρόκληση υπάρχει μπροστά μας : διπλό στο ΟΑΚΑ να τους ξεράνουμε !
Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. Έχουμε καλύτερη ομάδα και πληρέστερο ρόστερ από αυτούς… και αυτή τη φορά δεν θα υπάρχουν Σχινάδες και Τανατζήδες στο παρκέ. Μπορούμε να τους βάλουμε στα καλάθια, αρκεί να είμαστε ήρεμοι και συγκεντρωμένοι. Η πίεση για το αποτέλεσμα δεν είναι στη δικιά μας πλευρά και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Η ιστορία γράφεται από τους δυνατούς και από τους αποφασισμένους… Το βράδυ της Τσικνοπέμπτης πρέπει να γλεντήσουμε τους μασκαράδες !
Τεράστιος παίχτης ο… μπαγάσας !
Όταν ο Μανιάτης έκλεψε τη μπάλα από τον Φερνάντεζ, έκανε την πιρουέτα και την έδωσε στον Ολαϊτάν, που την έστειλε στα δίχτυα και άνοιξε το σκορ, θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα πρόσφατα με κάποιον φίλο… Λίγο αργότερα, είδαμε την ωραία κίνηση του ίδιου παίχτη στον κενό χώρο, σε μία κάθετη μπαλιά του Ντομίγκεζ, όπου έχασε το κοντρόλ και σούταρε από πολύ πλάγια στο πλαϊνό μέρος των διχτύων. Αυτά είναι σημάδια βελτίωσης του παίχτη, φίλε Κώστα !
Δεν περίμενα να στραβώσει το παιχνίδι, αφού πήραμε από νωρίς κεφάλι στο σκορ. Όμως, ένα λάθος στήσιμο της άμυνας σε ένα κόρνερ και μία αδράνεια όλων στην εξέλιξη της φάσης, έφεραν την ισοφάριση. Το δεύτερο γκολ δεν έρχονταν και ο Μίτσελ άρχισε να ανακατεύει την τράπουλα…
Θεώρησα λανθασμένη και βιαστική την αντικατάσταση του Ντομίγκεζ από τον Βαλντέζ, αφού είχαμε πρόβλημα στη δημιουργία φάσεων και όχι στα τελειώματα. Ευτυχώς, ο Μίτσελ το διόρθωσε γρήγορα… βάζοντας τον “μαέστρο” στο γήπεδο και κάνοντας πιο εύκολο το παιχνίδι της ομάδας, όπως δήλωσε ο Κάνιο στο τέλος.
Καλές είναι οι πλαγιοκοπήσεις, αλλά το ποδόσφαιρο παίζεται κυρίως από τον άξονα, με κάθετες μπαλιές που δημιουργούν ρήγματα στις πολυπρόσωπες άμυνες. “Καθάρισε το παλικάρι”, όπως είχε πει και πέρυσι ο Αναστασιάδης. Με δύο ενέργειες μέσα σε τρία λεπτά φτάσαμε στο 3-1 και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους, ακόμα και όταν ο Βλαχοδήμος μείωσε σε 3-2 με ωραίο σουτ, μετά από νέα αδράνεια της άμυνάς μας.
Καλή περίπτωση είναι ο Πέρεζ… είναι μαχητής και παίχτης που παίζει για την ομάδα, όχι για την πάρτη του. Έτρεξε πολύ και δημιούργησε φάσεις, σκόραρε ξανά και σέρβιρε μία πολύ ωραία σέντρα στο κεφάλι του Μαρκάνο για το τέταρτο γκολ. Δείχνει πολύ ορεξάτος και νομίζω ότι θα μας βοηθήσει αρκετά…
Θα σταθώ λίγο και στον Σαβιόλα… τον καινούργιο στόχο των γκρινιάρηδων της εξέδρας και των καφενείων. Ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι ο παίχτης που μπορεί να παίξει στην κορυφή της επίθεσης, ειδικά όταν ο αντίπαλος έχει ταμπουρωθεί μέσα και έξω από την περιοχή του. Το παιδί κάνει ό,τι μπορεί, τρέχει ακατάπαυστα και προσπαθεί να ανοίξει χώρους για τους συμπαίχτες του. Δεν φταίει αυτός που, μετά την παραχώρηση του Μήτρογλου, η ομάδα δεν παίζει με κλασικό σέντερ φορ. Επιπλέον, στα τελευταία παιχνίδια του λείπει το γκολ (θα του έκανε καλό για τη συνέχεια, αν είχε μπει το πλασέ που κατέληξε στο δοκάρι) και αυτό είναι κάτι που, σίγουρα, τον αγχώνει… σας το λέω από προσωπική εμπειρία !
ΥΓ.1 Μπορεί να τα έβαζε όλα ο Χαραλαμπίδης στην Πυλαία, αλλά στο τέλος οι μπουγάτσες έχασαν απ’ το… φεγγάρι. Άμα δεν σε θέλει, δεν σε θέλει… ε, καρντάσια !
ΥΓ.2 Καλό ταξίδι, φίλε Γιώργο. Η πολυθρόνα σου θα παραμένει άδεια στα παιχνίδια του ΘΡΥΛΟΥ μας, μέχρι να μεγαλώσει ο Γιωργάκης και να πάρει τη θέση σου…
