“Μπορεί η ισοπαλία με τον Πλατανιά να διέκοψε το νικηφόρο σερί, αλλά μετά από τη σημερινή νίκη στα Γιάννενα φτάσαμε αισίως στις 19/20 νίκες. Η βαθμολογική διαφορά από τις ομάδες που μας ακολουθούν είναι τεράστια, αλλά το extra κίνητρο υπάρχει για την ομάδα μας” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Τα πέντε παιχνίδια του δεύτερου γύρου, με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, με τον Λεβαδειακό στο “Γ.Καραϊσκάκης”, με τον Πλατανιά στα Περιβόλια, με την Ξάνθη στο Φάληρο και με τον ΠΑΣ Γιάννενα στους “Ζωσιμάδες”, όπως και τα δύο παιχνίδια του Κυπέλλου με αντίπαλο την ομάδα των Χανίων, σίγουρα δεν αποτελούν και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα παιχνιδιών για να αποδείξεις την αξία και την υπεροχή σου. Όμως, οι δύο τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας, στο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης και στα Γιάννενα, ήταν πολύ πειστικές και έδειξαν την ποιότητα που υπάρχει στην ομάδα μας.
Μην γελιόμαστε: ο κόσμος έχει χορτάσει τίτλους και περιμένει άλλα πράγματα για να χαρεί και να πανηγυρίσει. Θέλει να βλέπει καλό ποδόσφαιρο και πολλά γκολ, διάθεση για προσφορά από την πλευρά των παιχτών και ποιοτική βελτίωση της ομάδας, αλλά κυρίως θέλει καθαρές και εμφαντικές νίκες απέναντι στους παραδοσιακούς μας αντιπάλους και αξιοπρεπή παρουσία στην Ευρώπη.
Το ενδιαφέρον όλων επικεντρώνεται στα επόμενα δύο παιχνίδια του πρωταθλήματος, πρώτα με τον ΠΑΟΚ στο “Γ.Καραϊσκάκης” και μετά στο εκτός έδρας παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, όπως και στα δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια που ακολουθούν με αντίπαλο την Anderlecht για τη “φάση των 32” του Europa League. Μπορεί η ομάδα του Γιώργου Παράσχου, σταματώντας το σερί μας στις 17 νίκες, να στέρησε από τους μελλοντικούς μας αντιπάλους το κίνητρο να είναι οι πρώτοι που θα μας κόψουν βαθμούς, αλλά φαντάζομαι ότι θα ονειρεύονται να μας χαλάσουν το αήττητο σερί. Όμως, εμείς θέλουμε να το διατηρήσουμε και να μην τους δώσουμε τη χαρά που αναζητούν… Οι εμφανίσεις της ομάδας την Τετάρτη και σήμερα (Κυριακή) με κάνουν να αισιοδοξώ και να πιστεύω ότι εύκολα ή δύσκολα θα γίνει αυτό που γουστάρουμε εμείς και όχι αυτοί !
EUROLEAGUE: Νίκη τώρα ή ποτέ !
Το βράδυ της Πέμπτης, καθώς γύριζα στο σπίτι μετά το παιχνίδι της Μαδρίτης και την τρίτη συνεχόμενη ήττα της ομάδας στο top-16, συνέλαβα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει… Δεν το συνηθίζω και αναρωτήθηκα: τι διάολο έπαθα τώρα και μου κόλλησε αυτό το κωλοτράγουδο ;
Φαντάζομαι θα έχετε την απορία να μάθετε “ποιο ήταν το τραγούδι ;” και θα σας τη λύσω αμέσως. Τώρα έψαξα και είδα τον τίτλο του, όπως και τους πρώτους του ερμηνευτές. Όμως, αυτό δεν έχει σημασία, σημασία έχει (εκτός από ότι σας έσπασα τα νεύρα… χαχαχα) ο στίχος που λέει: “ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο” και αυτός ήταν που μου είχε κολλήσει !
Μία καθαρή νίκη επί της Barcelona στην πρεμιέρα του Σ.Ε.Φ. και μία νίκη μέσα στη Vitoria, κόντρα στην πολύ δυνατή φέτος Laboral Kutxa, προδιαθέτουν για μία ανάλογη συνέχεια… Όμως, η συνέχεια ήταν καταστροφική για την ομάδα μας, αφού κάναμε δύο ήττες εκτός προγράμματος (στο Σ.Ε.Φ. από τους Γερμανούς της Bamberg και στο Kaunas από τη Zalgiris του Sarunas Jasikevicius) πραγματοποιώντας τραγικές εμφανίσεις. Ακολούθησε το παιχνίδι κόντρα στη Real, όπου μία ήττα είναι πάντα εντός προγράμματος, χώρια που οι Μαδριλένοι εκείνο το βράδυ “ξεκωλώθηκαν” να βάζουν τρίποντα από το σπίτι τους και οι διαιτητές έσπρωξαν εξοργιστικά πολύ τους γηπεδούχους.
Όμως, όλα αυτά είναι ιστορία και, όπως είχε πει ο μεγάλος Eddie Johnson, κανένας δεν κατάφερε ποτέ να αλλάξει τη χτεσινή μέρα. Παίζουμε πλέον με την πλάτη στον τοίχο και υποδεχόμαστε το βράδυ της Παρασκευής στο Σ.Ε.Φ. το δυνατό αουτσάιντερ του “ομίλου της φωτιάς”, δηλαδή τους Ρώσους της Khimki, σε ένα παιχνίδι χωρίς αύριο, αφού πρέπει να νικήσουμε οπωσδήποτε !
Ο σοβαρός τραυματισμός του Young, η μακρόχρονη απουσία του Lojeski, το ντεφορμάρισμα του Σπανούλη και του Πρίντεζη, η ατυχής επιλογή του James και κάποια λάθη του πάγκου, έχουν πονέσει και έχουν ματώσει την ομάδα μας. Όμως, αφού μιλήσαμε για τραγούδια νωρίτερα, θα θυμίσω και κάποιους στίχους από ένα άλλο τραγούδι, που έγινε ύμνος στη θρυλική πορεία προς το ιστορικό triple crown του 1997.
“Εμείς, τι κι αν γεμίσαμε πληγές, βγήκαμε πάλι νικητές… γι’ αυτό να μην φοβάσαι πια” !
Κοιτάζοντας τα επείγοντα και δίνοντας προτεραιότητα στα φλέγοντα, άφησα σε δεύτερη μοίρα τη μεγάλη νίκη επί του βάζελου και την επιστροφή του Κώστα Παπανικολάου στην ομάδα μας. Μετά τη νίκη αυτή και προσέχοντας όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της κανονικής περιόδου, μπορούμε να φτάσουμε στους τελικούς του πρωταθλήματος έχοντας εξασφαλίσει το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας και να έχουμε το πάνω χέρι για την διατήρηση του τίτλου που κατακτήσαμε πέρσι, σκουπίζοντας τη σειρά των τελικών !
Για τον Κώστα δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, τον ξέρουμε όλοι μας… Πέρα από τις αναμφισβήτητες αγωνιστικές του αρετές, είναι ένα παιδί μπολιασμένο με το DNA της ομάδας μας, είναι ψυχάρα και θα βοηθήσει παντού, στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Να είχαμε και τον Kyle Hines θα ήθελα, για να στήσουμε ξανά την “αεροπορία” που θα σπέρνει τον τρόμο και την άμυνα που θα τρώει σίδερα !
ΥΓ. Παντού πρώτος ο ΘΡΥΛΟΣ… Στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ ανδρών και γυναικών, στο βόλεϊ ανδρών και γυναικών, στο πόλο ανδρών και γυναικών. Όμως, οι βάζελοι έχουν το θράσος να διατηρούν τον στίχο “πρωταθλητή σε όλα τα σπορ” στον ύμνο τους και να χαρίζουν γέλιο σε όλους τους πικραμένους. Δεν πειράζει, ρε παιδιά… Αν δεν υπήρχαν και οι γελοίοι, δεν θα ξεχώριζαν οι υπόλοιποι !
