Εμβιλά: «Είχα τη φιλοδοξία να γίνω πρωταθλητής και όταν κέρδισα τον πρώτο τίτλο μου με τον Ολυμπιακό ένιωσα υπερήφανος» (vid)
Δείτε την εκπομπή μας
Όσα είπε ο Εμβιλά:
Για τις σκέψεις του μετά το πρώτο τρόπαιο της καριέρας σου με τον Ολυμπιακό: «Ήταν ένα συναίσθημα υπερηφάνειας, ήρθα σε έναν σύλλογο που ήταν ήδη πρωταθλητής και αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί το μίνιμουμ που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να ξαναείμαστε πρωταθλητές, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι λιγότερο. Είχα την προσοχή μου και τη φιλοδοξία να γίνω πρωταθλητής και όταν κέρδισα τον πρώτο τίτλο μου ένιωσα υπερήφανος».
Αξέχαστη ιστορία που του έχει μείνει μέσα από την ομάδα: «Υπάρχουν πολλές αξέχαστες στιγμές, γελάμε πολύ, περνάμε καλά, είμαστε μια πολύ καλή ομάδα. Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μόνο μία στιγμή, έχουμε όμως τον Γιουσέφ (σ.σ. Ελ Αραμπί) που για παράδειγμα κάνει πολλές πλάκες. Όλοι νιώθουμε πολύ καλά και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η χαρά και η ενότητα που υπάρχει μεταξύ μας μέσα στα αποδυτήρια φαίνεται και στο γήπεδο. Όσο για αξέχαστες στιγμές έχουμε πολλές».
Το γκολ που έχεις πανηγυρίσει περισσότερο με τον Ολυμπιακό: «Υπάρχουν πολλά! Θα έλεγα αυτό με την ΑΕΚ πέρσι».
Για το ποια είναι η μεγαλύτερη νίκη του στον Ολυμπιακό: «Ειλικρινά δεν ξέρω ποια να πω γιατί και πέρυσι αλλά και την πρώτη χρονιά όταν για παράδειγμα νικήσαμε τον Παναθηναϊκό με 4-1 και όταν παίξαμε στο γήπεδο όπου έπαιζε η ΑΕΚ και είχαμε νικήσει με 5-1, αυτές είναι νίκες που ήταν πολύ σημαντικές».
Για το αν έχει κάποιο γούρι πριν τα ματς: «Όχι, πιστεύω στον Θεό».
Το μήνυμά του κατά του ρατσισμού στον αθλητισμό: «Δυστυχώς βρισκόμαστε στο 2022 και υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που είναι ρατσιστές. Δεν είμαι ανόητος, ξέρω πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμα δυστυχώς, όμως προσπαθούμε να ενωθούμε. Για παράδειγμα, όταν εγώ δέχθηκα επίθεση στο Instagram, υπήρχε μια κινητοποίηση γύρω από το θέμα και αυτό μου άρεσε. Αυτή η ενότητα που μπορούμε να έχουμε ανάμεσά μας για να σιωπήσουμε αυτόν τον ανόητο άνθρωπο».
Για το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο: «Ξεκίνησα στην ηλικία των τριών ετών. Ο πατέρας μου με έβαζε να παίξω με το μεγαλύτερο αδερφό μου που ήταν πέντε ετών κι έτσι εγώ ξεκίνησα στα τρία. Έπαιζα με τα υπόλοιπα παιδιά που ήταν μεγαλύτερα από εμένα. Ο πατέρας μου πάντα με ενθάρρυνε να παίζω με τους μεγαλύτερους».
Για το ποια ήταν τα παιδικά είδωλά του: «Είχα πολλά ποδοσφαιρικά είδωλα όταν ήμουν μικρός. Θαύμαζα τους Βραζιλιάνους, μου άρεσε ένας μέσος, ο Σέσαρ Σαμπάιο. Ένας παίκτης που θαυμάζω πολύ, έκανε πολλά πράγματα που μου άρεσαν. Υπάρχουν παίκτες που θαύμαζα από μικρός και που ακόμη θαυμάζω».
Για το πώς ξεκίνησε να παίζει στο κέντρο: «Πάντα έπαιζα σαν κεντρικός. Όμως όταν ήμουν μικρός, έπαιζα σαν επιθετικός μέσος. Αυτό όμως έγινε στην ηλικία των 7 με 9 ετών και όταν έγινα 11, αλλά και στα 13 μου άλλαξα θέση. Ήθελα να έχω τους παίκτες μπροστά μου κι έτσι όταν ήμουν 13 ξεκίνησα να παίζω σαν εξάρι».
Για το ποιο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα. Το Αγγλικό, το γαλλικό ή το ιταλικό: «Το αγγλικό. Για μένα είναι το καλύτερο του κόσμου. Είχα την τύχη να παίξω εκεί και το ευχαριστήθηκα πολύ».
