Καλησπέρα σας!
Ήρθε η ώρα λοιπόν να ανοίξει και τούτη εδώ η στήλη. Δυστυχώς, ο Θρύλος μας επιφύλαξε το χειρότερο σενάριο. Μία βαριά ευρωπαϊκή ήττα σε Ισπανικό έδαφος. Η ομάδα της καρδιάς μας ηττήθηκε εκτός έδρας με 3-0 από την Λεβάντε, σε παιχνίδι για την φάση των «32» του Europa League. Γαύροι είμαστε όμως και πάντα περήφανοι, οπότε δεν θα μας πτοήσει το ατυχές αποτέλεσμα και θα γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις για την γνωριμία μας.
Η συγκεκριμένη στήλη λοιπόν, έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Να αναλύσει τα παιχνίδια της αγαπημένης μας ομάδας καθαρά από την άποψη της τακτικής ανάλυσης και να περιοριστεί εκεί. Δεν θα αναλύσουμε αξία παιχτών, προπονητών, γυμναστών, φυσιοθεραπευτών, προέδρων αλλά ούτε και την απόδοση της διαιτησίας . Το μοναδικό θέμα μας θα είναι ο τρόπος που παρέταξε ο προπονητής την ομάδα μας και αντίστοιχα τον τρόπο που επέλεξε να αγωνιστεί ο αντίπαλος προπονητής. Άνθρωποι είμαστε φυσικά και λάθη γίνονται, οπότε και η δική σας συμβολή και συμμετοχή κρίνεται απαραίτητη για να ολοκληρωθεί σωστά το «πάζλ» της κάθε στρατηγικής ανάλυσης.
Ας μπούμε σιγά σιγά στο θέμα μας… Λεβάντε – Ολυμπιακός 3-0!! Όσο απίστευτο και να φαντάζει το σκορ στα μάτια μας, πλέον το έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει!! Είναι γεγονός!! Ας δούμε όμως τι συνέβη για να φτάσουμε εκεί.
Ο Μίτσελ, επέλεξε για την βασική εντεκάδα του Ολυμπιακού τον Μέγκιερι κάτω από τα δοκάρια και από δεξιά προς τα αριστερά τους Μανιάτη, Μανωλά, Κοντρέρας και Χολέβας στην αμυντική τετράδα. Μπροστά τους αγωνίστηκαν ο Φέισα με τον Μοδέστο σε ρόλο ανασταλτικών αμυντικών μέσων, με τον Μασάδο να ολοκληρώνει το τρίγωνο των χαφ. Στο «δεξί φτερό» προτιμήθηκε ο Βλαχοδήμος ενώ αριστερά ο Αμπτούν. Τέλος, μοναδικός προωθημένος στην επιθετική γραμμή αγωνίστηκε ο Ράφικ Τζεμπούρ.
Στον αντίποδα, ο προπονητής της Λεβάντε, Μαρτίνεθ, επέλεξε τους Νάβας κάτω από τα γκολποστ με το Ναβάρο δεξί στόπερ και τον Ρόντας δίπλα του. Στα πλάγια της αμυντικής γραμμής αγωνίστηκε δεξιά ο Λόπεζ και αριστερά ο Χουάν Φραν. Σε ρόλο ανασταλτικών μέσων αγωνίστηκαν οι Ιμπόρα και Ντιόπ με τον Μπαρκέρο μπροστά τους. Στα εξτρέμ αγωνίστηκαν οι Ρίος και Γκαρσία, ενώ μοναδικός προωθημένος επιλέχθηκε να αγωνιστεί ο Μάρτινς.
Εκ πρώτης όψεως, και τα δύο συστήματα στηρίχτηκαν στον σχηματισμό του 4-2-1-3, αν και στην ουσία οι ρόλοι και η τακτική επιδίωξη της κάθε ομάδας ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες.
Ο τακτικός σχεδιασμός του Μίτσελ είχε ως κύριο γνώμονα τα εξής:
- Πολλά πλευρικά overlap των Μανιάτη και Χολέβας στα αντίστοιχα επιθετικά χαφ των ερυθρολεύκων.
- Εσωτερικά overlap του Μασάδο στην προσπάθειά του να πατήσει περιοχή με αξιώσεις.
- Εκμετάλλευση των στημένων φάσεων που στην αρχή του παιχνιδιού φάνηκε η ότι η Λεβάντε θα τις παραχωρούσε χωρίς δεύτερες σκέψεις.
- Συμπαγές κέντρο με την χρησιμοποίηση δύο αμυντικών μέσων με προσαρμοσμένους ρόλους. Ο Μοδέστο επιβαρύνθηκε κυρίως με την επιτήρηση του Μπαρκέρο και ο Φέισα με την υποδοχή της πρώτης πάσας από τα στόπερ και την δημιουργία παιχνιδιού.
- Προσαρμοσμένη πίεση, κυρίως στην ζώνη του κέντρου.
- Άμεσες μεταβιβάσεις για ταχύτερη ανάπτυξη και δημιουργία παιχνιδιού.
Ο Μαρτίνεθ αγωνιστικά επιδίωξε τα εξής:
- Συμπαγής αμυντική γραμμή με προσαρμοσμένες άμυνες σε Μασάδο και Αμπτούν αλλά και διπλές ζώνες άμυνας όποτε κρινόταν απαραίτητο, παραχωρώντας την κατοχή της μπάλας στους ερυθρολεύκους.
- Άμεσες μεταβιβάσεις από όλους τους ποδοσφαιριστές, ειδικά στα πρώτα λεπτά του αγώνα για να μειώσει τον κίνδυνο λαθών στις επικίνδυνες ζώνες.
- Προσαρμοσμένη πίεση στον χώρο του κέντρου αλλά και στην άμυνα του Ολυμπιακού που έδειχνε να μην βρίσκεται σε καλό βράδυ, με αυξομειώσεις στην ένταση ανάλογα με τα δεδομένα του παιχνιδιού. (σκορ, αποβολή Αμπτούν)
- Πλευρικά overlap των πλάγιων μπακ με εντολή να «πατήσουν» την περιοχή του Ολυμπιακού δημιουργώντας αριθμητικό πλεονέκτημα.
Αναλύοντας τις επιδιώξεις των δύο προπονητών και γνωρίζοντας ήδη το τι συνέβη στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μπορούμε να πούμε ότι ο Μαρτίνεθ κέρδισε κατά κράτος. Τα πλάγιά του μπακ δημιουργούσαν συνεχώς πονοκεφάλους στην άμυνα του Ολυμπιακού, ενώ ο ένας εξ αυτών (Λόπεζ) κέρδισε τα δύο πέναλτι όπως και την κόκκινη κάρτα του Αμπτούν. Επίσης, οι μεταβιβάσεις των παιχτών του ήταν καίριες και ακριβείς, ενώ και η συμπαγής αμυντική γραμμή που επέλεξε τον έβγαλε ασπροπρόσωπο κρατώντας το μηδέν στην άμυνα παρά τα προβλήματα που έδειξαν να αντιμετωπίζουν σε κάποιες φάσεις του δευτέρου ημιχρόνου.
Απεναντίας, ο Μίτσελ κρίνεται «αδιάβαστος» αφού εκτέθηκε σε ό,τι του είχε προετοιμάσει ο αντίπαλος προπονητής αν και προδόθηκε και από τους παίχτες του που δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν σωστά, τίποτα από όσα τους είχαν ζητηθεί. Συγκεκριμένα, η κυκλοφορία της μπάλας… δεν υπήρξε καν για να κριθεί ως ανεπαρκής, ενώ οι επιστροφές κατά την αρνητική μετάβαση περισσότερο ακούγονται ως αστείο παρά ως γεγονός. Τα πλευρικά overlap εξ αρχής δεν λειτούργησαν σωστά, πολλώ δε μάλλον μετά την αποβολή του Αμπτούν. Ο Μασάδο ήταν κατώτερος των περιστάσεων ενώ και οι στημένες φάσεις «καθαρίστηκαν» εύκολα από τους υψηλόσωμους αμυντικούς της Λεβάντε.
Ολοκληρωτική αποτυχία λοιπόν, με την ομάδα να πληρώνει τον κακό σχεδιασμό όλης της χρονιάς αλλά και την βιαστική κίνηση του Μίτσελ να προσπαθήσει να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας με υλικό που δεν γνωρίζει ακόμα όσο θα έπρεπε. Μία κάκιστη εμφάνιση που συνοδεύτηκε με βαρύ σκορ αναγκάζοντας τον ολυμπιακό να κυνηγάει πλέον το θαύμα στον επαναληπτικό του «Γ.Καραισκάκης». Επειδή όμως τα θαύματα είναι μέσα στην ζωή, από αυτήν εδώ την στήλη δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στην ομάδα μας στον δύσκολο επαναληπτικό της προσεχούς Πέμπτης. Α tout à l’heure…
