Ο Ηλίας Πουρσανίδης αποτέλεσε ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού για έξι χρόνια (1997-2003), κατακτώντας ισάριθμα Πρωταθλήματα με την ομάδα του Πειραιά. Ο 41χρονος, πλέον, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, ο οποίος στο παρελθόν υπήρξε και αρχηγός των ερυθρολεύκων, μιλώντας στη NOVA, χαρακτήρισε καλύτερη ομάδα εκείνη του Μίτσελ, ενώ από τα “αιώνια” ντέρμπι που έζησε ως παίκτης ξεχωρίζει το 2-4 του Ολυμπιακού μέσα στο ΟΑΚΑ τον Δεκέμβρη του 1998, όταν και οι Πειραιώτες είχαν κερδίσει με ανατροπή στο σκορ.
Ηλία, ποιο πιστεύεις πως είναι το δυνατό σημείο του Ολυμπιακού εν όψει του μεγάλου ντέρμπι; Ο Ολυμπιακός έχει πιο ποιοτικό υλικό, διαθέτει πιο γεμάτο ρόστερ και σίγουρα η ψυχολογία του είναι ανεβασμένη σε σχέση με τον Παναθηναϊκό εξαιτίας των συνεχόμενων θετικών αποτελεσμάτων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση.
Στον αντίποδα που πιστεύεις που μπορεί να πατήσει ο Παναθηναϊκός για ένα καλό αποτέλεσμα; Οι πράσινοι θα στηριχθούν στην έδρα, το πάθος και την πίεση που θα ασκήσουν οι φίλοι τους. Βέβαια σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός δεχθεί κάποιο γκολ ίσως αυτό γυρίσει μπούμερανγκ και λειτουργήσει αρνητικά. Πρόκειται για μια ομάδα που χτίζεται τώρα, μια νεανική ομάδα και θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα.
Συνήθως λέμε πως δεν χωρούν προγνωστικά στα ντέρμπι, αλλά ποια είναι η διαίσθηση σου;Βλέπω την ένταση στα γύρω απ’ το ποδόσφαιρο θέματα να έχει ξεκινήσει καιρό τώρα και αυτό που εύχομαι είναι να τελειώσει το παιχνίδι ομαλά. Πρέπει να αφήσουν τους παίκτες να αγωνιστούν και εκείνοι ξέρουν τη δουλειά τους καλύτερα απ’ όλους. Σε ό,τι αφορά τη διαίσθηση μου νομίζω πως όλα τελειώνουν με το ξεκίνημα του ματς. Αυτή είναι η ομορφιά των ντέρμπι, δεν παίζει ρόλο τίποτα, ούτε η κατάσταση των δύο ομάδων, ούτε η ψυχολογία.
Θεωρείς πως θα παίξει ρόλο το φορτωμένο πρόγραμμα που ακολουθεί για τον Ολυμπιακό και ειδικότερα η αναμέτρηση με την Μπενφίκα για το Champions Legaue; Είναι αλήθεια πως πριν από τέτοια ματς το μυαλό των παικτών πετάει εκεί. Όσο μεγάλο και αν είναι το ντέρμπι, στο πίσω πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει η σκέψη πως «δεν πρέπει να τραυματιστώ», «πως πρέπει να κρατήσω δυνάμεις».
Σου έχουν λείψει αυτά τα μεγάλα ματς και πόσο πιστεύεις έχουν αλλάξει απ’ την εποχή σου; Δεν έχουν αλλάξει τα ντέρμπι τόσο πολύ σε ρυθμό, ταχύτητα σε σχέση με την εποχή μου. Τα έζησα πολύ, μου λείπουν πιο πολύ οι στιγμές και όχι τα ματς. Είναι στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις πως παίζεις σε μεγάλη ομάδα. Αυτό που μου λείπει είναι η φυσούνα. Εκεί αρχίζει και τελειώνει το παιχνίδι. Εκεί καταλαβαίνεις πόσο γυαλίζει το μάτι του αντιπάλου. Είχα την τύχη να παίζω σε μια περίοδο που είχαμε κερδίσει τα πιο πολλά ντέρμπι. Ξεχωρίζω εκείνο το ντέρμπι του 1998, που απ’ το 0-2 κάναμε την ανατροπή και το γυρίσαμε σε 2-4.
