Οι κομπλεξικοί ξεβρακώθηκαν !

“Στον αθλητισμό υπάρχει και ήττα, όπως και στη ζωή… Είναι αλήθεια ότι δεν είμαστε συνηθισμένοι σ’ αυτά και μας κακοφαίνεται, αντίθετα με τους επαγγελματίες καρπαζοεισπράχτορες που τρώνε σε μόνιμη βάση τις σφαλιάρες τους και το ευχαριστιούνται” γράφει ο dp11.

00_aa_aekΑπό τότε που έγραψα το προηγούμενο κείμενο σ’ αυτή τη στήλη, μεσολάβησαν δύο ζευγάρια παιχνιδιών, για το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο και για την Euroleague στο μπάσκετ. Στο ποδόσφαιρο παίζαμε και παίζουμε για το γόητρο και για το “γαμώτο”, στο μπάσκετ παίζαμε και παίζουμε για την επιβίωσή μας και τη συνέχεια στη διοργάνωση, αφού οι δύο ήττες εκτός προγράμματος θα μας κυνηγάνε μέχρι το τέλος του top-16 και, αν καταφέρουμε να προκριθούμε, θα αποτελούν φορτίο και στα παιχνίδια των play off (αφού θα μας έχουν στερήσει το πλεονέκτημα έδρας και κάποιον πιο βατό αντίπαλο).

Το πρώτο ζευγάρι αγώνων μας πήγε καλά, αφού καταφέραμε να νικήσουμε την Khimki στο Σ.Ε.Φ. και να μείνουμε ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης, ενώ στο ποδόσφαιρο νικήσαμε εύκολα τον ΠΑΟΚ στο “Γ.Καραϊσκάκης”, παρά την πολύ μέτρια εμφάνιση. Στο δεύτερο ζευγάρι αγώνων είχαμε να αντιμετωπίσουμε την CSKA στη Μόσχα και την ΑΕΚ στο Ο.Α.Κ.Α. Μακάρι να ήταν μόνον αυτοί οι αντίπαλοι όμως…

Στο παιχνίδι της Μόσχας γίναμε θεατές του έργου “δώσε και σε μένα μπάρμπα”, αφού οι διαιτητές σφύριζαν όπως ακριβώς σφυρίζουν οι εντεταλμένοι του Βαζελακόπουλου όταν παίζουμε με τους σιχαμένους στις εγχώριες διοργανώσεις. Μόλις φτάναμε τη διαφορά στο καλάθι, άρχιζαν “φρου” και “φρου” ακόμα και όταν μαρκάραμε με τα μάτια… Έτσι δεν γίνεται χωριό, όσο και αν πάλεψαν τα παιδιά μας και, προσωπικά, δεν έχω από κανέναν παράπονο. Δεν σκύβουμε το κεφάλι, σφίγγουμε τα δόντια και συνεχίζουμε, ελπίζοντας στην προσθήκη ενός αξιόλογου σέντερ και στην πολλαπλή βοήθεια (αγωνιστική και ψυχολογική) που μπορεί να προσφέρει ο Κώστας Παπανικολάου.

Στο χτεσινό παιχνίδι του Ο.Α.Κ.Α. ήταν εξαρχής φανερό ότι ο Μάρκο Σίλβα δεν ήθελε να ρισκάρει και πολλά πράγματα, ενόψει και του ευρωπαϊκού ραντεβού της προσεχούς Πέμπτης με την Anderlecht στις Βρυξέλλες. Κατέβασε την ομάδα με πρώτο στόχο να επεκτείνει το αήττητο σερί και όλα έδειχναν ότι μπορούσε να το πετύχει άνετα, παίρνοντας και τη νίκη αν αξιοποιούσε κάποια από τις λίγες ευκαιρίες που θα είχε στο παιχνίδι.

Το ημίχρονο τελείωσε χωρίς τελική προσπάθεια για τους αντιπάλους μας, αλλά το… πάρτι άρχισε μόλις οι ομάδες ξαναγύρισαν στο γήπεδο. Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τις διαιτητικές αποφάσεις και θα αντέξω στον πειρασμό να μην το κάνω ούτε τώρα… Κλάψας και βάζελος, χανούμης και μπουγατσομάχος δεν πρόκειται να γίνω ποτέ !

Τελευταίος παίχτης ο Μποτία, άπλωσε το χέρι του και χτύπησε ο…κεραυνός τον Αραβίδη, που σωριάστηκε στο χορτάρι. Κόκκινη κάρτα στον Ισπανό, να πάει να ξεκουραστεί για το παιχνίδι της Πέμπτης.

Σουτάρει από ένα μέτρο ο άλλος και κάνει την ενστικτώδη κίνηση για να προφυλαχτεί ο Μίλι… Η μπάλα στη μασχάλη, κόκκινη κάρτα και πέναλτι, αφού ο… βρομιάρης μπορεί να έχει και αξύριστες τις μασχάλες, οπότε δεν τον γουστάρουν τα κιτρινόμαυρα γκομενάκια.

Σουτάρει το πέναλτι το… πορδοβούλωμα, το διώχνει ο “γάτος” και η πουτάνα πάει στο δοκάρι και γυρίζει στον μελαμψό που έχει μπουκάρει στην περιοχή νωρίτερα από τον εκτελεστή. Γκολ και πανηγύρια από τους πικραμένους, που έχουν μιάμιση Ολυμπιάδα να γευτούν τη χαρά της νίκης (από τότε με το γκολ του Μπλάνκο στη φλεγόμενη περιοχή του Νικοπολίδη) και έχουν μαζέψει μιάμιση ντουζίνα μπαλάκια στο ενδιάμεσο διάστημα.

Και μετά αρχίζουμε να παίζουμε το “κορόιδο” για να περάσει η ώρα, μην τυχόν και αυτοί οι αθεόφοβοι, αν και έχουν απομείνει μόνον εννιά μέσα στο γήπεδο, κάνουν καμιά λαχτάρα και δεν θα έχουμε πού να κρυφτούμε. Τι γελάτε… έτσι δεν κάνουν όλες οι μεγάλες ομάδες του πλανήτη ;

Το παιχνίδι τελειώνει και οι νικητές γνωρίζουν την αποθέωση από τους ευτυχείς της εξέδρας… Προσωπικά, τους συμπονώ εντελώς και θυμάμαι ότι είναι καλύτερα να σε μισούν παρά να σε λυπούνται. Φουκαράδες μου, μόνοι σας δείχνετε πόσο μικροί είστε… Πανηγυρίστε με την ψυχή σας, η επόμενη φορά μπορεί να είναι μετά από καμιά δεκαετία !

Την Πέμπτη ξαναβάζουμε την ευρωπαϊκή μας φορεσιά και πάμε στις Βρυξέλλες για να πάρουμε ένα αποτέλεσμα που θα μας δίνει προβάδισμα πρόκρισης. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί το παιχνίδι, δεν παρακολουθώ το βελγικό πρωτάθλημα και δεν ξέρω σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι αντίπαλοί μας. Όμως, είναι σίγουρο ότι στην παρούσα φάση κανένα ευρωπαϊκό παιχνίδι δεν μπορεί να θεωρηθεί εύκολο και πρέπει να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο για να προχωρήσουμε στη διοργάνωση. Ελπίζω να μην την απαξιώσουμε και να κάνουμε κάτι καλό αυτή τη φορά !

 

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος