Στα χέρια μας…όλα!

Kyle

 

Καλησπέρα/καλημέρα.
Δε ξέρω τι να πω γιατί αυτό το κείμενο για αλλού πήγαινε και αλλού βγήκε και επίσης για απόγευμα ήταν να “ανεβεί” αρχικά, μάλλον για πρωινές ώρες το βλέπω. Καλή αρχή λοιπόν να έχουμε σαν RedVoice.gr και από δω θα διαβάζετε πράγματα και απόψεις γραμμένα από Ολυμπιακούς που πληρώνουν και δεν πληρώνονται. Με λάθη, πάθη αλλά ειλικρίνεια και αγνή αγάπη για την ερυθρόλευκη. Γενικώς και ειδικώς (…τις έριξα τις μπηχτές μου με το “καλημέρα”).
Στο fast-break! θα κοιτάμε να πιάνουμε τα μπασκετικά “αλλιώς”. Πότε τεχνικά, πότε διοικητικά, πότε φιλοσοφικά, πότε εξωαγωνιστικά… Κουβέντα να γίνεται. Ζήτησα από τον Δημήτρη (Taspy) να μου δώσει την ελευθέρας να ποστάρω όποτε νιώθω, χωρίς χρονικά περιθώρια, γιατί δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος με δυο blogs στην πλάτη μου ήδη, δυο τέκνα και μια γυναίκα που (με το δίκιο της) γκρινιάζει! Επί της ευκαιρίας να τον ευχαριστήσω και δημόσια για την τιμή που μου έκανε προτείνοντάς μου αυτή τη γωνιά (έχεις χρόνο να το μετανιώσεις φίλε!). Έχω ως σκοπό να καταφέρω να σας δίνω διαφορετικές αναρτήσεις σε σχέση με το RedWhiteBasketballDiaries (http://redwhitebasketballdiaries.blogspot.gr) και νομίζω ότι θα το πετύχω αυτό… τις περισσότερες φορές τουλάχιστον.

Όπως και να ‘χει και οι δυο όψεις αυτού του νομίσματος θα σας περιμένουν να πείτε αυτά που θέλετε, όπως εσείς θέλετε (οι διαφωνίες δεν επιτρέπονται απλά, επιβάλλονται!) για το πιο ένδοξο τμήμα του Θρύλου (hands down)!
Μόσχα λοιπόν. Ανέλπιστα καλή αρχή για τη στήλη και ανέλπιστα καλή αντίδραση για την ομάδα! Βασικά το ματς αυτό χωρίζεται σε δυο μεν ημίχρονα, όχι όμως ισομετρικά καταμερισμένα μεταξύ τους. Ένα 25λεπτο που το πήρε ο διάολος κυριολεκτικά (ο χειρότερος Ολυμπιακός τα τελευταία δυο χρόνια) και το υπόλοιπο που εμφανίσθηκε αυτό το περσινό “refuse to lose” attitude που όλοι εμείς αγαπήσαμε και όλη η υπόλοιπη Ευρώπη σιχτίριζε πάνω του! Κατάφερα μόλις τώρα να το τελειώσω (έχασα όλο το πρώτο ημίχρονο και κάποια λεπτά από την 3η περίοδο λόγω της ώρας διεξαγωγής), και συμπέρανα τα εξής:

  •  Η Κίμκι ήταν και χθες αυτό το καταιγιστικό σύνολο που έχει φτιάξει ο Κουρτινάιτις (παιχτούρα μεγάλη για όλους εμάς που τον προλάβαμε και κατά πως φαίνεται και προπονητής), το οποίο επίσης είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται σχολαστικά με τη «σπυριάρα». Το τι τάπα μαζέψαμε που λογικά κατέληγε σε εύκολο lay up, δε λέγεται! Έχουν τον καλύτερο play maker αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη (πάνω και από τον «καυτό» Brown αυτή τη σεζόν) και μόνο τυχαίο δεν είναι που είχαν τέτοιες επιδόσεις μέσα στο σπίτι τους. Πράγμα που κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ την επιτυχία μας και που επιτέλους ρεφάραμε εκείνη την άθλια νύχτα του ΣΕΦ με τη Σιένα (έρχεται και η σειρά σας).
  • Ο Σπαν είναι ηγέτης, το ξέρουμε και το ξέρει. Θα πρέπει όμως να ξανασκεφτεί κάποια πράγματα… Δείτε ξανά τον Λαρισαίο του πρώτου και του δεύτερου μέρους. Ο φλύαρος, κακός και θολωμένος οργανωτικά και εκτελεστικά στο πρώτο half που έδωσε τη θέση του σε εκείνον που τελείωσε (κυριολεκτικά!) τους Ρώσους και το ματς με: 7/8 βολές, 3/7 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 1rebound και 7 assists!!! Πως το λέει το ανέκδοτο? «Συγκεντρώσουουουου»
  • Ο Παπ και η ενέργεια που διαθέτει, έβγαλε ένα από τα πυρηνικά της Κίμκι off  για πλάκα (Rivers). Κλειδί για την αναμέτρηση αυτό το ματσάρισμα και δεν είδα να γράφεται έντονα από χθες κάπου…
  • Μάλλον μας βγήκε περισσότερο και λιγότερο σχεδιάστηκε, το να κουράσουμε σωματικά και πνευματικά τον Πλάνινιτς, αλλά αφού μας έκατσε δε παραπονιέμαι. Σωστά κατά τη γνώμη μου τον έπαιξαν ο Law κυρίως, με Σλούκα- Κατσίβελη στην άμυνα και όχι ο Παπανικολάου όπως πολλά αδέρφια υποστηρίζουν. Ο δαιμόνιος Κροάτης θα τον έπαιζε στα πόδια και θα είχαμε δράματα εκεί.
  • Powell… Ακόμα είναι στο ρόστερ του Ολυμπιακού? Ράθυμος, εκνευριστικά αδιάφορος, ανήμπορος να καταλάβει την Ευρωπαϊκή defense νοοτροπία και η χαρά του κάθε σχετικού ή άσχετου προπονητή στα pick & roll… Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι αυτό πέρυσι ήταν το δυνατό μας σημείο… Πέρυσι όμως, φέτος? Χρόνο έχουμε λίγο ακόμη. Μπορούμε να διορθώσουμε το λάθος και να μη χτυπάμε μετά το κεφάλι μας στον τοίχο. Και δεν αναφέρομαι μόνο για την Ευρωλίγκα… Ο βάζελος μας ματσάρισε με προσθαφαιρέσεις στο line up του, έχει πολύ physical game πια που σε συνδυασμό με το γνωστό παρακράτος των γκρίζων λύκων, εμένα με κάνει και ανησυχώ. Άδικα? Μακάρι να βγω ψεύτης…
  • Κάιλ Χάινς. Ακόμα να ανακοινωθεί η ανανέωση συνεργασίας? Άμα είναι να φτάσουμε στο καλοκαίρι και για αυτό, κλάψτα Παναγιώτη μου! Τσάκισε την frontcourt της Κίμκι και είναι ο ΜΟΝΟΣ καθόλη την φετινή σεζόν που έχει στο ακέραιο κρατήσει τον περσινό fight club χαρακτήρα… Να στεναχωρηθώ ή να χαρώ τώρα..?
  • Clutch players! Ευτυχώς Ντούντα μας άφησε παρακαταθήκη πολλούς (Law, Hines, Παπανικολάου, Σλούκας – δε βάζω τον Σπαν γιατί αυτός το ’χε από πριν). Μη τους χαλάς την ψυχολογία ρε coach και αυτό στο γράφει κάποιος που σε έχει σε εκτίμηση. Δες την αλλιώς και για δικό σου καλό και για δικό μας. Είναι παράξενη γαλέρα ο Θρύλος, ΟΚ – το ξέρουμε και το ξέρεις. Αλλά χαλάρωσε επιτέλους και βούλωσέ μας το στόμα! Αλήθεια στο λέω, κάνουμε τουμπέκα εμείς οι Γαύροι όταν βλέπουμε DNA δικό μας στην ομάδα. Δε θέλουμε κούπες, αλλά μαγκιά. Να σου θυμίσω ότι πέρυσι το τμήμα ξαναγκαλιάστηκε από τον κόσμο πολύ πριν τις μάχες σε Σιένα και F4. Κανείς μας δεν έβλεπε όσα συνέβησαν τελικά, αλλά ακόμη θυμάμαι τον 60χρονο δίπλα μου να μου λέει «γουστάρω τον τσαμπουκά που βγάζει αυτή η ομάδα, χάσει-κερδίσει, σου αφήνει την αίσθηση ότι ΠΑΛΕΨΕ». Και είχε δίκιο άνθρωπος… και ας μην ήξερε τι ήταν hedge out και transition!

Πρέπει έστω και την ύστατη ώρα, διοίκηση και προπονητής να αναθεωρήσουν τα πλάνα τους και αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε αυτές τις δυο κινήσεις που θα μας πάνε αλλού, η μία έστω να γίνει στο 5 και όχι στα γκάρντ κατά τη γνώμη μου. Αυτή τη στιγμή και έτσι πως είμαστε έχουμε ταβάνι την 8αδα. Δεν είναι κακό να είσαι στα 8 καλύτερα clubs της Ευρώπης, αλλά να μας το πουν να ξέρουμε τι θέλουμε για φέτος και να μην αγχώνουμε παίκτες και προπονητή. Η αλήθεια παραμένει μία όμως και όσοι δε θέλουν να την δουν ή εθελοτυφλούν ή δε βλέπουν μπάσκετ. Με ένα τοίχος πίσω και έναν Πέρκινς («που δεν ενθουσιάζει», το διαβάσαμε και αυτό σε «Ολυμπιακή» εφημερίδα!!!), είμαστε με τα δυο πόδια Λονδίνο, με πιθανότητες μεγάλες επανάληψης! Αλλιώς και με την προϋπόθεση πάντα ότι η μια θέση για «αντι-Μάντζαρη», θα πάει σε ένα εκ των Πέρκινς/Μακ, θα πρέπει να ελπίζουμε σε καλό coaching, άνοδο της φυσικής μας κατάστασης (από τον Ιανουάριο την περιμένουμε και φτάνει Μάρτης σε λίγο…) και καλό mentality σε όλη την ομάδα (και όταν λέμε όλη, εννοούμε ΟΛΗ!) για τα παραπάνω. Όπως το Νοέμβριο που καταφέρναμε και κρύβαμε την αμυντική τρύπα του Powell, πετάγαμε κυριολεκτικά στο transition και βομβαρδίζαμε ακατάπαυστα. Στο χέρι μας είναι και τα δύο σίγουρα. Το τι θα κάνουμε θα το μάθουμε από Δευτέρα λογικά…