Φάκελος “Πέτρινα Χρόνια” !!!

 20130826_110536

Γαυραρέοι μου καλημέρα.

> Όταν εμείς οι γαύροι θυμόμαστε τα «περίεργα» και όχι ΠΕΤΡΙΝΑ χρόνια, άλλοτε βουρκώνουμε από οργή και αγανάκτηση λόγω των ανελέητων σφαγών τις οποίες υπέστημεν ως Σύλλογος, ως κόσμος και ως Ιδέα και άλλοτε αναπολούμε τις όμορφες, αγνές και ρομαντικές στιγμές που ζήσαμε συνοδεύοντας την ομάδα μας ακόμα και στα δύσκολα. Τα συναισθήματα αυτά στοιχειοθετούν ένα παζλ αντιθέσεων, ένα παζλ ηθικής σύγκρουσης.

> Καλώς η κακώς στο μυαλό του μέσου Γαύρου το κεφάλαιο «ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΧΡΟΝΙΑ» έχει συνδυαστεί και ταυτιστεί με ένα όνομα, αυτό του Γιώργο Κοσκωτά. Η τότε Κυβέρνηση, αυτή και κανένας άλλος, τον έφερε στον Ολυμπιακό και μέσα σε λίγο χρόνο έγινε «θεός» για τους ερυθρολεύκους. Ύστερα ήρθε η θύελλα με αποτέλεσμα να βρεθεί ο Κοσκωτάς στη φυλακή και να χτυπιέται και να κατακλέβεται ο Ολυμπιακός με τον ιταμότερο και αισχρότερο τρόπο από τότε που χρονολογείται το ανθρώπινο αίσθημα της ηθικής.

 Έτσι επί σειρά ετών ο Θρύλος μας υποχρεώνεται να καταβάλλει τεράστια ποσά για χρήματα που «άλλοι» έκλεψαν και οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν καταδικαστεί αλλά ούτε κάν ΔΙΚΑΣΤΕΙ, ενώ οι αντίπαλοί μας  υπέκλεπταν του Τίτλους αυτής της περιόδου όντες παντελώς ανάξιοι. Ενώ δηλαδή ο Ολυμπιακός ήταν ακμαίος αγωνιστικά και διέθετε παίκτες τεράστιας κλάσης στις τάξεις του (Ντέταρι, Προτάσωφ, Κρίστενσεν, Λιτοφτσένκο, Σάβιτσεφ, Φούνες, Καραπιάλης, Τσαλουχίδης, Αναστόπουλος κλπ), τα Πρωταθλήματα και οι Τίτλοι κατακτώντο από τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ με πολύ κατώτερους ποδοσφαιριστές ή πρώην ξοφλημένους παίκτες του Ολυμπιακού (Παπαδόπουλος, Βλάχος, Καπουράνης) και οι οποία γνώριζαν μονίμως ντροπιαστικές ήττες από τους ερυθρόλευκους σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Αυτά τα εκπληκτικά είχαν γίνει στην σύγχρονη (τότε) εποχή των «περίεργων ετών».

 > Να λοιπόν ένας από τους κύριους λόγους που δεν θλίβομαι από την σημερινή ΚΑΤΑΝΤΙΑ των αντιπάλων μας. Δεν θλίβομαι με τον οικονομικό μαρασμό του Παναθηναϊκού διότι κατά τα «περίεργα χρόνια» ο Παναθηναϊκός με αρχιμάστορα τον Καπετάν Ρίνγκο βοήθησε τα μέγιστα στο να πέσει ο Ολυμπιακός κάτω και να… αργήσει να σηκωθεί. Δεν θλίβομαι από τον αγωνιστικό μαρασμό της ΑΕΚ της Γ’ Εθνικής διότι θυμάμαι τα διακεκομένα παιχνίδια με τις φωτοβολίδες, τους επαναληπτικούς απ’ την αρχής τη Ρόδο και τα χαμένα Πρωταθλήματα τα οποία και δικαιούτο ο Ολυμπιακός μας.

 > Αντίθετως αδέρφια μου χαίρομαι. Χαίρομαι που μέσα σε λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός μας ξεπέρασε αυτή την άσχημη περίοδο και αποτίναξε από πάνω του, νοοτροπίες, έξεις, ήθη και τάσεις που τον πήγαιναν πίσω και τον περιχαράκωναν πίσω από την άνοδο. Χαίρομαι που βρέθηκαν άνθρωποι άξιοι όπως ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης, οι οποίοι  γιγάντωσαν τον Ολυμπιακό μας επαναφέροντάς τον εκεί που το αρμόζει. Στον θρόνο του εγχώριου αθλητισμού. Χαίρομαι που αν μη τι άλλο μετά την απόσυρση του κ. Κόκκαλη βρέθηκε ένας άξιος συνεχιστής του έργου του (κ. Β. Μαρινάκης) ο οποίος ακόμα και με τα λάθη του διατηρεί την ομάδα μας στην κορυφή και με μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο.

 > Υπάρχει μια φράση κλισέ που λέγεται συνήθως όταν κάποιος θέλει να υπογραμμίσει ότι όταν δεν διδάσκεσαι από τα λάθη σου τότε παίζεις με την τύχη σου. Το λέω αρκετά συχνά και στο REDonAIRΛαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Μόνον όταν έχουμε ως πυξίδα την ιστορία μας θα βρεθούμε σε θέση να γράψουμε νέες σελίδες. Όταν βαδίζουμε στα τυφλά απλώς θα αμφιταλαντευόμαστε σε ημιλανθάνουσα κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσιάς.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ