Our greatest glory is not in never falling, but in rising every time we fall… Pt2

Δεν ήθελα να χωρίσω ποτέ τον Ολυμπιακό σε τμήματα, καλούς και κακούς οπαδούς, αλλά παντού

υπάρχει βρομιά…

Πολλά περνάνε από το μυαλό μου τώρα. Δε θα τσουβαλιάσω όμως τους οργανωμένους έτσι εύκολα. Γιατί το πέταλο που φώναζε όλη την ώρα, “την έκανε” μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και επίσης η φωτοβολίδα στο πρώτο δεκάλεπτο που πήγε να βρει και τον Παπ αν δεν κάνω λάθος (…), δεν ήρθε από εκεί που κάθεται χρόνια τώρα αυτό το κομμάτι των φιλάθλων μας. Επίσης δε πρόλαβα να δω διακριτικά, για να πάω στην εύκολη πιθανόν λύση. Φασιστικές σκέψεις, μακριά από μένα Όποιοι και να ‘ταν όμως, ΣΙΓΟΥΡΑ δε αγαπούν τον Ολυμπιακό και σίγουρα δε μπορούν να κρατάνε ομήρους προέδρους, ομάδα και υπόλοιπο κόσμο. Αν (λέω “αν” και το τονίζω), αυτά τα “παλικάρια” ανήκουν σε συνδέσμους, είμαι σίγουρος για την τιμωρία τους. Αλλιώς θα μιλάμε για τρέλα… Γιατί δε μπορώ να σκεφτώ ότι η Θύρα 7, που τόσες φορές έχει βάλει πλάτη για την ομάδα (με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του Ερασιτέχνη), θα αφήσει κάποια πιθανά ίσως μέλη της να σκοτώσουν το πιο ένδοξο τμήμα στην ιστορία του συλλόγου έτσι ελαφρά τη καρδία…

Δε ξέρω τι θα κάνουν οι πρόεδροι. Αυτή τη φορά δε θα τους κατηγορήσω αν θελήσουν να φύγουν από κάτι σάπιο. Το μοναδικό “φταίξιμό τους” είναι ότι αρνούνται να λάβουν μέρος πεισματικά, σε όλο αυτό το πράμα που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει… Ούτε θα κατηγορήσω τον Βασίλη, τον Κάιλ, τον Acie ή όποιον άλλον, θελήσει να φύγει… Ελπίζω και εύχομαι μόνο, σε ψύχραιμη αντιμετώπιση, κυρίως των Αγγελόπουλων, στο να μείνουν στην ομάδα και να πολεμήσουν την σαπίλα εκτός και εντός των τειχών. Γιατί αν θα διαλυθεί αυτή η ομάδα, ο Τράκης θα ‘χει πετύχει αυτό που ήθελε. Με το να υποτιμάς τον αντίπαλο, υποτιμάς τον εαυτό σου. Γιατί αν θεωρούμε ότι ένα νταμπλ φέτος, ήταν ο σκοπός του, κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Να διαλύσει αυτό το υπόδειγμα παλικαριάς και διαφάνειας ήθελε και κάποιοι κάναν τα ΠΑΝΤΑ για να τον βοηθήσουν.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το μεγαλύτερο έγκλημα θα είναι να μη δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να μη παραδεχτούμε τα λάθη μας. Και δω δεν είναι θέμα του “σας τα έλεγα/έγραφα”, αλλά του ότι από όποιο μετερίζι και να ‘μαστε ο καθένας ξεχωριστά, ο στόχος είναι κοινός. Το να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα η ομάδα. Και αν διαλυθεί αυτό το κύτταρο, εγώ προσωπικά θα χάσω ΚΑΘΕ ελπίδα και ενδιαφέρον για κάθε τι αθλητικό στο μέλλον. Αυτή η παρέα, όπως έχω γράψει πολλές φορές, είναι ΠΟΛΛΑ παραπάνω από μια ομάδα. Οι δυο “καπάκι” υπερβάσεις τους, δίνουν ελπίδα και δείχνουν το δρόμο για την καθημερινή μιζέρια που αντιμετωπίζουμε. Και αν αφήσουμε να μας το χαλάσουν, θα φταίμε και εμείς. Κανονικά θα έπρεπε ήδη, ο κάθε ένας που συμφωνεί με τα παραπάνω, να έχει στείλει ήδη email στην ΚΑΕ ([email protected]), λέγοντας και στηρίζοντας έμπρακτα αυτούς που έχουν δημιουργήσει αυτό το μεγαλείο! Και αν δε το ‘εχετε ήδη κάνει, ποτέ δεν είναι αργά, σταματήστε να διαβάζετε τις βλακείες μου και κάντε το ΤΩΡΑ! Ένα “μαζί θα γκρεμίσουμε τη σαπίλα” νομίζω φτάνει και περισσεύει για να δούνε εκεί στην ΚΑΕ ότι δεν είναι μόνοι τους…

Αγωνιστικά λοιπόν, πληρώσαμε αυτά που φοβόμασταν κάποιοι νομίζω. Την έλειψη frontline, το κακό mentality, την χαζομάρα των μπουζουκιών και της άφεσης αμαρτιών από όλους μας για το θαύμα του Λονδίνου. Ας είναι όμως, τα λάθη είναι για να γίνονται και για να μαθαίνουμε από αυτά. Προσωπικά, χέστηκα που χάσαμε τα εγχώρια. Αφήστε να λένε και να γράφουν ότι θέλουν. Το 73-38, το θυμόμαστε εμείς και αυτοί, ο υπόλοιπος κόσμος όμως θυμάτε ότι εκείνη τη χρονιά ο ΠΟΑ είχε πάρει (όπως είχε πάρει…) το Ευρωπαϊκό. Αν νομίζετε ότι όλη η υπόλοιπη μπασκετική Ευρώπη (για να μη πω υφήλιος), θα μείνει στα της Α1 και όχι στο ποιος είναι ο τροπαιούχος της Ευρωλίγκας, ΟΚ δε χρειάζεται να συνεχίσω και να σας πείσω…

Εύχομαι να μείνει ΟΛΟΣ ο κορμός, εννοείται οι Αφοι και ίσως αν υπάρχει το παραθυράκι (αλλά τώρα το πάω πολύ μακριά…), να φύγουμε για κάποιο άλλο πρωτάθλημα που θα σέβονται τον Πρωταθλητή Ευρώπης και δε θα τον σπιλώνουν δημοσιογραφίσκοι γραφικοί μεν, επικίνδυνοι δε (όπως αποδείχτηκε)… Να μπει πλάτη γιατί αυτοί που μείναν χθες και πήραν στο λαιμό τους ΟΛΟΥΣ μας, κόβω τα χέρια μου ότι δεν είχαν πατήσει όλη τη χρονιά… Και εκεί πάει ο διαχωρισμός που δεν ήθελα τόσα χρόνια να κάνω και έγραψα στην αρχή. Αν νομίζεις ότι δεν αντέχεις, άσε τη θέση σου σε κάποιον άλλον. Και αν είναι να είναι τίγκα με “αυτούς” ή κατά το 1/3 με τους πιστούς, προτιμώ το τελευταίο. Θα δημιουργηθεί ξανά το μπασκετικό κοινό σιγά-σιγά που και θα τιμά και θα αγαπά τον Θρύλο όπως του αρμόζει, σα βασιλιά του Ευρωπαϊκού basketball.

Καμία όρεξη για μεταγραφολογία, καμία όρεξη για τίποτα άλλο. Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μόνο για όσα μας χαρίσαν ΟΛΟΙ τους στο τμήμα και την ευχή να τους καμαρώσουμε ξανά από κοντά και του χρόνου…