Ολυμπιακός vs Πρετεντέρης : άσσος δαγκωτός !

“Θρύλος σημαίνει : ανατροπή, καρυδάτη και όχι δήθεν… άμα λάχει, να πούμε” γράφει ο dp11 στο σημερινό κείμενο.

osfp (8)

Καιρό είχαμε να τα πούμε, φίλες και φίλοι. Βλέπετε, μεσολάβησε η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των υποχρεώσεων της ομάδας με το εθνόσημο, που έπρεπε να ολοκληρώσει τα παιχνίδια του ομίλου, για την πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Όμως, η βδομάδα που ακολούθησε είχε μπόλικη δράση. Παιχνίδι με τον βάζελο στο άδειο Σ.Ε.Φ. για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος μπάσκετ, παιχνίδι με τη Μάλαγα στο ξεκίνημα της Euroleague και επιστροφή στο πρωτάθλημα, με το παιχνίδι στα Περιβόλια κόντρα στην ομάδα του Πλατανιά.

Είχα την ευκαιρία να δω την ομάδα του Σάντος, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα κόντρα στους Σλοβάκους. Αυτό ντε, που κερδίσαμε με το αυτογκόλ της χρονιάς… Δεν θέλω να γίνομαι κακός και σέβομαι εντελώς τις ομάδες με το εθνόσημο. Όμως, αυτό το πράγμα δεν βλέπεται, ρε γαμώτο. Αναρωτιέμαι : πού να πάμε με τέτοια χάλια ;

Μηδέν στη δημιουργία φάσεων, μηδέν στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και ένα ποδόσφαιρο της εποχής του μεσοπολέμου. Μόνον κάποιες προωθήσεις των πλάγιων αμυντικών Τοροσίδη και Χολέβα θύμιζε κάτι από ποδόσφαιρο της εποχής που ζούμε. Κατά τα άλλα, ύπνος βαθύς και του ΑηΓιωργιού να φέξει !

Δεν ξέρω με ποιους θα παίξουμε στα μπαράζ και, ειλικρινά, δεν ξέρω αν θέλω να προκριθούμε, με την αγωνιστική εικόνα που έχουμε δείξει στα παιχνίδια του ομίλου. Μπορεί να μαζέψαμε 25 βαθμούς σε 10 παιχνίδια, αλλά όταν έχεις αυτούς τους αντιπάλους και τελειώνεις τον όμιλο με 12-4 γκολ, σε πιάνει μελαγχολία… Δεν έχω πρόχειρη τη στατιστική με τις τελικές προσπάθειες που κάναμε, αλλά νομίζω ότι δεν πρέπει να είναι περισσότερες από 3-4 σε κάθε παιχνίδι. Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, είναι η αποθέωση της “κλωτσοσκούφας”, όπως λέει και μια ψυχή !

Θα κερδίσουμε άνετα…

 Έτσι είχε δηλώσει ο ακατονόμαστος και…κατά κόσμον Τράκης, πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος στο μπάσκετ. Δεν το είδα αυτό το παιχνίδι, έχω δουλειά που δεν σηκώνει αναβολές. Χώρια που είμαι και προληπτικός, πανάθεμά με, αφού όσες φορές έχω αναβάλει μάθημα για να δω κάποιο σημαντικό παιχνίδι, τότε αυτό στραβώνει και με τιμωρεί !

Είδα το αποτέλεσμα, διάβασα τα ρεπορτάζ και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών, είδα τα στιγμιότυπα και τις κάρτες με τα στατιστικά… Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι κυριάρχησαν οι άμυνες και οι σκοπιμότητες, ότι παίξαμε προσεκτικά και αγχωμένα, ότι είχαμε έναν αλάνθαστο παίχτη (Lojeski) ότι εξαφανίσαμε τους ψηλούς των αντιπάλων και ότι, αν βάζαμε κάποια από τα πολλά ελεύθερα σουτ, θα είχαμε γράψει πολύ μεγαλύτερη διαφορά από τους 10 πόντους.

Ας είναι κι έτσι… Αρκεί να βάλουμε τα υπόλοιπα στο παιχνίδι του Ο.Α.Κ.Α. και στους τελικούς των playoff, για να βουλώσουμε τα στόματα αυτών που ενοχλήθηκαν από το…δάχτυλο του Αγγελόπουλου, ίσως επειδή δεν καταδέχτηκε να το βάλει στο σημείο που επιθυμούσαν !

Πρέπει να αρχίζουν πιο αργά τα παιχνίδια…

…για να τα προλαβαίνω κι εγώ, ρε παιδιά. Είχε τελειώσει το πρώτο ημίχρονο όταν γύρισα στο σπίτι και άνοιξα την τηλεόραση, μετά τη δουλειά. Ήμασταν στο –7 και μέχρι να κάνω έτσι και να καθίσω στον καναπέ, φτάσαμε αισίως στο –12. Δεν πάμε καλά, σκέφτηκα για μια στιγμή… Αλλά, με τον Βαγγέλη Ιωάννου στην περιγραφή, πού θα πάει… θα γυρίσει !

Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ καλά-καλά, κάνουμε ένα γρήγορο σερί και φτάνουμε στο –3, χάνοντας και δύο ευκαιρίες για να ισοφαρίσουμε. Σηκώθηκα για κατούρημα… Τι ήθελα και δεν κρατιόμουν λίγο ; Μέχρι να επιστρέψω, βρεθήκαμε πάλι στο –10. Δεν είναι να τους αφήνω από τα μάτια μου, ούτε για την ανάγκη μου… να πάρει ο διάολος !

Μέσα στο άγχος και στην αγωνία μου, δεν είπα “ποιον θέλω να πάρει”, αλλά φαίνεται ότι κατάλαβε σωστά και πήρε τη…Μάλαγα. Όχι ο διάβολος αυτοπροσώπως, αλλά κάποια παιδιά με ερυθρόλευκες φανέλες που φώναξαν “παρών” την πιο κρίσιμη ώρα. Ξεκίνησε ο Ματ, συνέχισε ο Σλούκυ και τους αποτελείωσε, τραγουδώντας “φωτιά με φωτιά” από τη γραμμή των 6,75 μέτρων, μοιράζοντας μεγαλοπρεπέστατες τάπες και καρφώνοντας στο καλάθι τους, ο μελαμψός κύριος με το Νο.4 του οποίου την απόκτηση ζητούσα από το καλοκαίρι του 2012. Μέσα σε λιγότερο από εφτά αγωνιστικά λεπτά, είχαμε φτάσει στο +11, κάνοντας επιμέρους σκορ 25-4, και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος…

Ξέρουμε : η μπάλα είναι γένους θηλυκού !

Μπορεί να ήταν εκτεθειμένος ο Μπέλιτς στην αρχή της φάσης του δεύτερου λεπτού, αλλά το γκολ του Τόρες μέτρησε και βρεθήκαμε από την αρχή πίσω στο σκορ. Άλλο που δεν ήθελε ο Ουζουνίδης, που είναι γνωστός “σταθμάρχης” του σταθμού των υπεραστικών λεωφορείων… Γύρισε όλη την ομάδα πίσω από τη σέντρα και φώναξε τους σιδεράδες να οπλίσουν τα μπετά !

Πήραμε αμέσως την κατοχή της μπάλας και τον έλεγχο του παιχνιδιού, προσπαθήσαμε να πετύχουμε το γκολ της ισοφάρισης, αλλά… Η ομάδα έπαιζε χωρίς δημιουργικό παίχτη στο κέντρο, με έναν πλάγιο επιθετικό και με τον Παπάζογλου στο αριστερό άκρο της άμυνας, Φουστέρ και Σαβιόλα έδειχναν να μην είναι σε καλή βραδιά και ο Μήτρογλου ήταν μπλοκαρισμένος ανάμεσα σε συμπληγάδες.

Προσπαθούσε φιλότιμα να ανεβάσει την ομάδα ο Σάμαρης, όμως η ανάπτυξη του παιχνιδιού ήταν πολύ αργή και δεν υπήρχαν καθόλου ελεύθεροι χώροι έξω από την περιοχή των αντιπάλων μας. Οι κάθετες μπαλιές δεν περνούσαν, οι ατομικές προσπάθειες του Βάις και του Σαβιόλα σταματούσαν στην πολυπρόσωπη άμυνα των γηπεδούχων, οι συνδυασμοί που επιχειρούσαμε δεν έπιαναν και ο χρόνος κυλούσε σε βάρος μας.

Είχαμε μερικές καλές ευκαιρίες να βάλουμε κάποιο γκολ, με την ωραία εκτέλεση του φάουλ από τον Μήτρογλου στο 15ο λεπτό και την κεφαλιά του Μανωλά αμέσως μετά, με τις προσπάθειες του Σαβιόλα στο 19ο και στο 32ο λεπτό, με τη βολίδα του Σάμαρη στο 26ο λεπτό και με το πλασέ του Φουστέρ, που κακώς σημειώθηκε σε θέση οφσάιντ, στο 44ο λεπτό. Όμως, το γκολ δεν ήρθε…

Αφού γουστάρετε ανατροπές, εδώ είμαστε κι εμείς !

Για ακόμα μία φορά, ο Μίτσελ πήρε γρήγορα τις αποφάσεις του και ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με δύο αλλαγές, που αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμες για την ομάδα μας. Διόρθωσε το δικό του λάθος, βάζοντας τον Κάμπελ στη θέση του Φουστέρ, και έβαλε έναν δημιουργικό μέσο (Ντομίγκεζ) στη θέση του Ν’Ντιγκά, που δεν έπαιρνε επιθετικές πρωτοβουλίες και δεν βοηθούσε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Έτσι κατάφερε αφενός να δώσει πλάτος στο παιχνίδι της ομάδας μας και αφετέρου να έχει έναν παίχτη που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει το επιθετικό δίδυμο και να απειλήσει το αντίπαλο τέρμα με κάποια σουτ.

Όμως, παρά τη βελτιωμένη εικόνα της ομάδας, δεν μπορούσαμε να πατήσουμε με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή και να απειλήσουμε σοβαρά τον Κύπριο τερματοφύλακα. Αν εξαιρέσουμε το ωραίο σουτ του Ντομίγκεζ στο 47ο λεπτό, στο πρώτο τέταρτο δεν είχαμε κάποια αξιόλογη φάση και θα μπορούσαμε να έχουμε δράματα, αν στο 56ο λεπτό δεν αντιδρούσε σωστά ο Ρομπέρτο, στο πονηρό σουτ του Μπέλιτς στην κλειστή γωνία.

“Θα τον παραδεχτώ τώρα, άμα βγάλει τον Αβραάμ και βάλει τον Μανιάτη” είπα στα παιδιά, που βλέπαμε μαζί το παιχνίδι στο καφενείο. “Παλάβωσες… Πρέπει να βγάλει τον Σαβιόλα και να βάλει τον Ολαϊτάν” αντιπρότειναν οι υπόλοιποι. Πριν περάσουν 2-3 λεπτά, φαίνεται ότι ο Μίτσελ με…άκουσε !

Το έχω ξαναγράψει, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα : ο Μανιάτης έχει βελτιώσει πολλά πράγματα στο παιχνίδι του, δίνει ρυθμό στην ομάδα και κάνει πράγματα που αρέσουν στον προπονητή. Μπορεί να είναι τυχαίο ότι, στα 29 λεπτά της συμμετοχής του, βάλαμε τέσσερα γκολ. Όμως, η κίνηση στο πρώτο δοκάρι και η κεφαλιά που έκανε στο 70ο λεπτό, μετά το κόρνερ του Ντομίγκεζ, και κυρίως οι δύο κάθετες μπαλιές που έβγαλε στον Μήτρογλου, στις φάσεις του τρίτου γκολ και στην τελευταία φάση του αγώνα, δείχνουν ότι όσοι επιμένουν να είναι εντελώς αρνητικοί απέναντί του, αδικούν και τον παίχτη και την αλήθεια.

Επειδή με αυτή, την αλήθεια, τυχαίνει να…είμαι ερωτευμένος, δεν θα κάνω “γαργάρα” και τη φάση του 74ου λεπτού, όταν μέσα στην περιοχή και χωρίς να υπάρχει κανένας κίνδυνος, έκανε απρόσεκτο κοντρόλ βάζοντας και το χέρι στη μπάλα, μετά την απόκρουση του Ρομπέρτο στο σουτ του Μπέλιτς. Θα μπορούσε να δοθεί πέναλτι και να ξαναβάλουμε τους αντιπάλους στο παιχνίδι… Να προσέχουμε, Γιάννη !

Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να το κουράσουμε περισσότερο. Αυτό το παιχνίδι τελείωσε, με αρκετά καλή εμφάνιση του Ρομπέρτο, ικανοποιητική επιστροφή του Σαλίνο, μέτρια παρουσία του Αβραάμ και θετική από τον Μανωλά, με πολλά προβλήματα για τον Παπάζογλου, που ενήργησε όμως άψογα στη φάση του δεύτερου γκολ, με καλό παιχνίδι από τον Σάμαρη, λίγα πράγματα από τον Ν’Ντιγκά και ακόμα λιγότερα από τον Φουστέρ, με καλές και κακές προσπάθειες από Βάις, Σαβιόλα και Μήτρογλου, που όμως έβαλαν τα γκολάκια τους και καθαρίσαμε…

Κατηγορώ τον Μίτσελ που δεν ξεκίνησε με τον Κάμπελ, αλλά του βγάζω το καπέλο για τις αλλαγές σε πρόσωπα και timing. Πολύ καλός ήταν ο Ντομίγκεζ, που μέσα σε 4 λεπτά (66-70) έδωσε την κάθετη πάσα στον Κάμπελ για το πρώτο γκολ, έβγαλε την ασίστ για το δεύτερο γκολ και έκανε ακόμα δύο φαρμακερά σουτ, βοήθησε πολύ ο Κοσταρικανός που δείχνει να βρίσκει τη φόρμα του και δεν έχω να προσθέσω κάτι για τον Μανιάτη. Ήταν τρεις πολύ πετυχημένες αλλαγές… Μπράβο στα παιδιά, μπράβο και στον προπονητή !

Φαντάζομαι ότι την Τετάρτη θα επιστρέψουν Σιόβας και Χολέβας, αντί του Αβραάμ και του Παπάζογλου, ο Μανιάτης αντί του Ν’Ντιγκά ή του Φουστέρ και, ίσως, ξεκινήσει ο Κάμπελ αντί του Σαβιόλα. Δεν πρέπει να βάλει τον Ντομίγκεζ στην αρχική ενδεκάδα και ελπίζω να μην κάνει τα λάθη που έκανε στο παιχνίδι των Βρυξελλών. Είναι δύσκολο το παιχνίδι και αν μπορέσουμε να πάρουμε κάτι από αυτό, θα είναι σπουδαία επιτυχία για την ομάδα μας.

ΥΓ.1 Περαστικά στον Λεόν, τον αγαπημένο σκύλο του Βλάντο Βάις.

ΥΓ.2 Θεωρώ ότι ένα μεγάλο “ευχαριστώ” είναι πολύ λίγο για να ανταποδώσει την αγάπη και την προσοχή που δείχνετε κάθε φορά στα κείμενα αυτής της στήλης.

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος