ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: τριάρες, εξάρες και…μία κούπα !

“Είναι ευλογία να υποστηρίζεις αυτή την ομάδα. Κάθε μέρα και μια γιορτή, κάθε λίγο και ένας τίτλος… ΘΡΥΛΕ, το μεγαλείο σου τελειωμό δεν έχει…” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

1

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Πολύ σημαντική η νίκη της Τετάρτης στο Βέλγιο, εντυπωσιακή η εξάρα κόντρα στη Βέροια, αλλά νομίζω ότι η κατάκτηση της κούπας του διηπειρωτικού Κυπέλλου από την ομάδα μπάσκετ είναι ένα ιστορικό γεγονός και έχει απόλυτη προτεραιότητα. Τριάρες και εξάρες θα ρίξουμε κι άλλες στο μέλλον, όπως έχουμε ρίξει πολλές και στο παρελθόν …
Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε και τους ΑΕΚτζήδες που το ξέρουν καλύτερα !

Τα παιδιά του Γιώργου Μπαρτζώκα, η ομάδα-μοντέλο του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου, ταπείνωσε τους πρωταθλητές της Λατινικής Αμερικής δύο φορές μέσα στο σπίτι τους, σε χρόνο λιγότερο από δύο 24ωρα. Πήρε δύο πεντακάθαρες νίκες, με 11 και 17 πόντους διαφορά, ενώ βρίσκεται ακόμα σε περίοδο προετοιμασίας. Δύο νίκες που έφεραν το βαρύτιμο τρόπαιο στην Ελλάδα και το πρόσθεσαν στην πλούσια τροπαιοθήκη μας, που χρειάζεται επειγόντως προέκταση για να χωρέσει και αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν στο εγγύς μέλλον.

Δεν είδα το πρώτο παιχνίδι της σειράς, αφού δούλευα πρωί-πρωί το Σάββατο και έπρεπε να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Όμως, έβαλα το ξυπνητήρι να χτυπήσει στις 4 τα χαράματα, για να μάθω το αποτέλεσμα της ομάδας μας και να συνεχίσω πιο ήρεμος τον ύπνο μου. Όταν είδα ότι πήραμε πλεονέκτημα 11 πόντων από το πρώτο παιχνίδι, ένιωθα πλέον εντελώς βέβαιος ότι και αυτή η κούπα θα‘ναι δικιά μας !

Όμως, είδα ολόκληρο το δεύτερο και καθοριστικό παιχνίδι, έστω και αν χρειάστηκε να…αλληθωρίσω στο πρώτο πεντάλεπτο, βλέποντας παράλληλα και τα τελευταία λεπτά του αγώνα ποδοσφαίρου κόντρα στη Βέροια. Μετά το τέλος της πρώτης περιόδου, έκανα μία κούρσα 800 μέτρων, με παρατεταμένο σπριντ που θα το ζήλευε ακόμα και ο…Βάις, για να γυρίσω απ’ το καφενείο στο σπίτι μου. Ήθελα να έχω την ησυχία μου και τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού, χωρίς να ακούω το μακρύ και το κοντό του καθενός. Βλέπετε, ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του προτιμήσεις και κάνει τις επιλογές του.

Η ομάδα έδειξε ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αν και δεν είναι ακόμα έτοιμη, όπως είναι εντελώς φυσιολογικό για την εποχή που βρισκόμαστε. Συνεχίζουμε από εκεί που σταματήσαμε ή, μάλλον, από εκεί που μας σταμάτησαν οι ανεγκέφαλοι που διέκοψαν τον τρίτο τελικό των play off και δεν επέτρεψαν στην ομάδα να διεκδικήσει μέχρι τέλους τον τίτλο του πρωταθλήματος, φορτώνοντάς την και με μία βαριά τιμωρία που την κουβαλάει για…προίκα στη νέα χρονιά. Ας είναι, όμως… Πιστεύω ακράδαντα ότι τα παιδιά του Γιώργου Μπαρτζώκα θα μας αποζημιώσουν φέτος, φέρνοντας ξανά την ομάδα στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη, κόντρα στους λυτούς και στους δεμένους της ΕΟΚ και της ΚΕΔ, του Βαζελακόπουλου και του Τράκη.

Δέστε τον… είναι τρελός !

Για αυτόν που καταλάβατε, λέω… Αυτόν που φόρεσε τη φανέλα με το νούμερο 11 και βάλθηκε να μας κάνει συνεταίρους του, στην τρέλα που κουβαλάει. Αυτόν που κατάφερε να κάνει 4 φορές χατ-τρικ στα εννιά επίσημα παιχνίδια που συμμετείχε, αν δεν κάνω κάποιο λάθος και είναι ακόμα λιγότερα. Έχει και γούστα ο…άτιμος : το τρίτο γκολ κάθε φορά να είναι και το καλύτερο !

Και όμως, αυτόν τον παίχτη κάποιοι δεν τον θέλουν στην ομάδα μας. Εννοώ κάποιους από εμάς, τους οπαδούς του Ολυμπιακού, δεν εννοώ τους αλλόθρησκους όλων των αποχρώσεων. Αυτοί θα ένιωθαν τεράστια ανακούφιση αν μάθαιναν ότι ήρθε κάποια καλή πρόταση και φεύγει για άλλες πολιτείες. Κύριε Μαρινάκη, μην περιμένετε να δείτε και άλλα… Φτιάξτε ένα νέο συμβόλαιο, βάλτε μία ρήτρα πολλών εκατομμυρίων ευρώ και καλέστε τον παίχτη να το υπογράψει. Είμαι σίγουρος ότι δεν θέλει να φύγει από την ομάδα μας, έχει την ίδια τρέλα με εμάς και την έχει καταβρεί μαζί μας !

Το παιχνίδι κόντρα στην ομάδα από την Ημαθία δεν αντέχει σοβαρή ανάλυση. Βάλαμε νωρίς τα δύο πρώτα γκολ, τους αναγκάσαμε να ανοιχτούν μέσα στο γήπεδο και, αφού δεν δεχτήκαμε κάποιο γκολ, ήταν θέμα χρόνου να καταρρεύσουν. Θα σταθώ για ακόμα μία φορά στην παρουσία του Ρομπέρτο, που καθάρισε όλες τις επικίνδυνες φάσεις και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Μακάρι να μπορούσαμε να κρατήσουμε αυτόν τον τερματοφύλακα για πολλά χρόνια στην ομάδα μας. Και μιλάω για αυτόν, όχι για τη…δικιά του. Μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας !

Ατομική κριτική των παιχτών δεν θα κάνω αυτή τη φορά. Θα σταθώ μόνον στους τρεις παίχτες που μπήκαν σαν αλλαγές και από αυτούς μόνον ο Κάμπελ δικαίωσε τη συμμετοχή του, βάζοντας δύο γκολ και προσφέροντας στον Μανιάτη ένα γκολ στο πιάτο. Ούτε ο Σκέποβιτς, ούτε ο Γιαταμπαρέ έδειξαν κάτι μέσα στο γήπεδο και αυτό πρέπει να προβληματίσει και τους ίδιους και τον Μίτσελ. Η ομάδα χρειάζεται όλους τους παίχτες και πρέπει όλοι να είναι ετοιμοπόλεμοι και να έχουν διάθεση για προσφορά, κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία να παίξουν.

Δύο παίχτες και ένας θρίαμβος

Η ομάδα δεν στάθηκε καλά στο παιχνίδι της Τετάρτης, αλλά πέτυχε μία σπουδαία νίκη, αφού είχε την ευτυχία να έχει στις τάξεις της δύο εξαιρετικούς παίχτες, τον Ρομπέρτο και τον Μήτρογλου. Ο ένας έσωζε και ο άλλος έγραφε… Χωρίς αυτούς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό και αυτό δεν πρέπει να αποσιωπηθεί. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, ειδικά σε ό,τι αφορά την ανασταλτική λειτουργία της, πρέπει να προβληματίσει σοβαρά το τεχνικό επιτελείο μας. Δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά και, αν παρουσιάσουμε την ίδια εικόνα στο μέλλον, θα έχουμε θέματα…

Κάναμε την Άντερλεχτ, μία ομάδα στελεχωμένη από πολλούς ταλαντούχους πιτσιρικάδες, να μοιάζει με την Μπαρτσελόνα στα καλά της, να επιτίθεται κατά κύματα, να δημιουργεί και να χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Καλό είναι το επιθετικό και το θεαματικό ποδόσφαιρο, σε όλους αρέσει και μακάρι να μπορούμε να το βλέπουμε πάντα. Όμως, χρειάζεται και λίγος ρεαλισμός, σενιόρ Μίτσελ… που, όχι μόνον δεν βλάπτει, αλλά είναι και απολύτως απαραίτητος, όταν θέλουμε να λεγόμαστε σοβαρή ομάδα που έχει βάλει σαν στόχο να περάσει στην επόμενη φάση του Champions League.

Μακριά από μένα, η γκρίνια και η μιζέρια… Χάρηκα με την ψυχή μου, το βράδυ της Τετάρτης, για τη μεγάλη νίκη της ομάδας μας. Όμως, όταν βλέπουμε μόνον το αποτέλεσμα και ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα, σκάβουμε μόνοι τον λάκκο μας. Προσωπικά, δεν φοράω “κόκκινα γυαλιά” και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να εθελοτυφλεί… Ούτε θα βαρεθώ ποτέ να φωνάζω ότι η ομάδα μας χρειάζεται πολλή δουλειά !

Για να μην είμαι άδικος, πρέπει να σταθώ σε κάποια παιδιά, που βοήθησαν πολύ για αυτό το αποτέλεσμα, εκτός από τους δύο μεγάλους πρωταγωνιστές της βραδιάς. Το κεντρικό δίδυμο Μανωλά-Σιόβα, ο πανταχού παρών Ν’Ντιγκά, ο Μανιάτης του δευτέρου ημιχρόνου, ο Σαβιόλα για το διάστημα που αγωνίστηκε, όπως και ο…στρατιώτης Φουστέρ που βοήθησε στο πρεσάρισμα και άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα, από τη στιγμή που μπήκε στο γήπεδο, παίρνουν θετικό πρόσημο. Αντίθετα, ο Μπονγκ πέρασε ένα πολύ δύσκολο βράδυ, ο Σάμαρης πήγε να γίνει ξανά μοιραίος, ο Βάις δεν βοήθησε καθόλου στην αμυντική λειτουργία και το στοίχημα του Μίτσελ με τον Ολαϊτάν πήγε στον…κουβά !

Ήταν λάθος του Μίτσελ να βάλει τον Ντομίγκεζ στο παιχνίδι, ανεξαρτήτως του τραυματισμού που προέκυψε. Η ομάδα είχε πολλά θέματα στην αριστερή πλευρά της άμυνας και έπρεπε να βάλει τον Χολέβα στη θέση του Βάις, αμέσως μετά το δεύτερο γκολ. Δεν ξέρω αν ο Μίτσελ πίστευε και όλα αυτά που είπε, στις δηλώσεις που έκανε μετά το παιχνίδι, ή αν το έκανε για να καλύψει τους παίχτες του, αφήνοντας την κριτική για τα αποδυτήρια. Ελπίζω να ισχύει το δεύτερο, γιατί αλλιώς…

Μεσολαβούν 12 μέρες μέχρι το επόμενο παιχνίδι της ομάδας μας. Αν και θα υπάρχουν αρκετές απουσίες, αφού έχουμε πολλούς διεθνείς παίχτες, πρέπει να δουλέψουμε και να διορθώσουμε πράγματα σ’ αυτό το διάστημα. Λαχτάρες δεν θέλουμε… Ακολουθούν πολλά μαζεμένα και πολύ κρίσιμα παιχνίδια, σε Ελλάδα και Ευρώπη, αφού μέσα σε 23 μέρες θα παίξουμε δύο φορές με την Μπενφίκα, έχουμε παιχνίδια στην Κρήτη και στη Λεωφόρο, υποδεχόμαστε τον ΟΦΗ και τον ΠΑΟΚ. Παίρνοντας βαθμό ή βαθμούς στη Λισαβόνα και κερδίζοντας όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, θα είμαστε άρχοντες !

ΥΓ. Σήμερα, στο τρίτο γκολ του Μήτρογλου, όλο το καφενείο άρχισε αυθόρμητα να χειροκροτεί. Έβαλε γκολάρα ο άνθρωπος, όπως και να το κάνουμε… Άντε, πάντα τέτοια να ‘χουμε !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος