Όλα στραβά κι ανάποδα…

“Μας είχαν πει στο σχολείο την ιστορία με τη γυναίκα του Λωτ, που γύρισε να κοιτάξει πίσω και έγινε στήλη άλατος. Τότε, ήμουν πιτσιρικάς και με επηρέασε τόσο πολύ, που αποφάσισα να μην κοιτάζω ποτέ πίσω… αλλά να βλέπω μπροστά και να προχωράω, κρατώντας από το χτες μόνον τα συμπεράσματα σαν χρήσιμο οδηγό για το αύριο” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

ÅÍÔÉÍÃÊÁ  ÐÁÍÁÉÔÙËÉÊÏÓ - ÏËÕÌÐÉÁÊÏÓ NDINGA PANETOLIKOS - OLYMPIAKOS (SUPERLEAGUE 2014-2015)

Πολλά χρόνια αργότερα, ο τεράστιος Eddie Johnson, ένας από τους μεγαλύτερους παίχτες του μπάσκετ που έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα, μετά από μία ήττα στο ΣΕΦ από την τούρκικη Efes Pilsen (όπως λέγονταν τότε) δήλωσε ότι κανένας και ποτέ δεν μπόρεσε να αλλάξει τη χτεσινή μέρα…

Το φοβόμουν το παιχνίδι του Αγρινίου και το είχα επισημάνει στο προχτεσινό μου κείμενο, ξέροντας ότι θα βρούμε μία αξιόλογη ομάδα απέναντί μας και επιπλέον θα παίξουμε σε έναν δύσκολο αγωνιστικό χώρο, αφού – εκτός από τον κακό χλοοτάπητα – το γήπεδο αυτό έχει μικρές διαστάσεις και δυσκολεύει πολύ το άνοιγμα του παιχνιδιού από τις πτέρυγες.

Θεωρώ λάθος του Μίτσελ ότι ξεκίνησε με δύο πλάγιους επιθετικούς και παρ’ ότι σκέφτηκε σωστά να τους βάλει με ανάποδα πόδια για να συγκλίνουν προς την αντίπαλη περιοχή, αυτό δεν του βγήκε στο παιχνίδι. Επειδή δεν είναι χτεσινός, είδε ότι το πράγμα δεν πήγαινε, γι’ αυτό άλλαξε και τους δύο πλάγιους (Ντοσεβί και Ντουρμάζ) νωρίς-νωρίς, ενισχύοντας τον άξονα με Κασάμι και Μπουχαλάκη, δίνοντας εντολή στους πλάγιους αμυντικούς (Ομάρ και Μαζουάκου) να τρέχουν στις πλευρές.

Μία πολύ όμορφη μπαλιά του Μανιάτη έβγαλε τον Ομάρ στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και ο Κασάμι με συστημένη κεφαλιά αξιοποίησε την ωραία και δύσκολη σέντρα του Νορβηγού, δίνοντας έτσι και με το “καλημέρα” του δεύτερου μέρους το προβάδισμα στην ομάδα μας.

Στο επόμενο δεκάλεπτο μπορούσαμε και έπρεπε να καθαρίσουμε το παιχνίδι, αλλά Διαμαντάκος και Μποτία δεν κατάφεραν να νικήσουν για δεύτερη φορά τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Όσο το παιχνίδι προχωρούσε, φαίνονταν ότι ο Τσόρι – που δεν ήταν και σε καλή βραδιά – δεν είχε δυνάμεις και ο Μίτσελ σήκωσε για αλλαγή τον Σαβιόλα…

Όμως, τότε έβαλε ο διάολος το χέρι του και τραυματίστηκε ο Μανιάτης, με αποτέλεσμα να χάσουμε ένα πολύτιμο – για την περίσταση – εργαλείο στη μεσαία μας γραμμή. Δεν είναι μόνον τα τρεξίματα και η κάλυψη των χώρων που προσφέρει αυτό το παιδί… Είναι ότι χάθηκαν και τα στηρίγματα που έδινε στον Ομάρ, σε άμυνα και επίθεση, πράγμα που δεν γίνονταν από αριστερά σε ολόκληρο το παιχνίδι, με αποτέλεσμα ο Μαζουάκου να είναι πολύ διστακτικός και να μην αναλαμβάνει επιθετικές πρωτοβουλίες.

Φάγαμε το γκολ της ισοφάρισης από μία στημένη φάση, αφού ο Μπουχαλάκης δεν βγήκε πάνω στον Κούσα, όπως ακριβώς έκανε πέρσι ο Σάμαρης στα γκολ της Παρί στο παιχνίδι της πρεμιέρας του Champions League, ακολούθησε και ο τραυματισμός του Ν’Ντιγκά (ελπίζω και εύχομαι να μην έχει κάτι σοβαρό) για να… δέσει το γλυκό, αφού μείναμε με παίχτη λιγότερο και είχαμε να ανεβούμε πλέον Γολγοθά.

Στο καπάκι, χτύπησε και ο Τσόρι… οπότε μείναμε ουσιαστικά με 9 παίχτες να κυνηγήσουμε το δεύτερο γκολ και τη νίκη, η οποία δεν ήρθε παρ’ ότι κλείσαμε τους αντιπάλους στην περιοχή τους και, επιτέλους, ανέλαβε κάποιες επιθετικές πρωτοβουλίες και ο Μαζουάκου. Με λίγη τύχη θα μπορούσαμε σε δύο περιπτώσεις να έχουμε σκοράρει άλλο ένα γκολ και να πάρουμε τους βαθμούς, αλλά αυτή τη φορά η τύχη δεν ήταν μαζί μας και οι βαθμοί χάθηκαν…

Φαντάζομαι πως όλοι, όσοι διαβάζετε τα κείμενα αυτής της στήλης, θα έχετε καταλάβει ότι με τις μίρλες και με τις κλάψες δεν έχω καθόλου καλές σχέσεις… Γι’ αυτό, δεν πρόκειται να σταθώ ούτε στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας, ούτε σε κάποιες περιπτώσεις που δεν βγήκαν οι κάρτες που έπρεπε από τον διαιτητή Παππά. Αυτό μπορούσαν να κάνουν οι παίχτες του Παναιτωλικού, αυτό έκαναν… και είμαι σίγουρος ότι στη συνέχεια θα βρούμε ακόμα χειρότερες καταστάσεις μπροστά μας.

Δεν θεωρώ ότι έγινε πέναλτι στον Μαζουάκου, όταν αυτός μπούκαρε στην αντίπαλη περιοχή και κλείστηκε από δύο αντιπάλους… προτιμώ να χάνουμε βαθμούς, παρά να παίρνουμε αμφισβητούμενα σφυρίγματα σε κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών.

Όμως, όταν ο αντίπαλος αμυντικός αγκαλιάζει, μπροστά στα μάτια του διαιτητή, τον Κασάμι και τον σωριάζει στο έδαφος (που δεν είναι και καθόλου εύκολο, αφού ο Ελβετός είναι πολύ δυνατό παιδί)… ε, τότε αυτό είναι πέναλτι, κύριε Παππά !

Κριτική στη Διοίκηση και στον Μίτσελ

Σπαταλήσαμε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο χωρίς να κάνουμε μία φάση της προκοπής και αυτό χρεώνεται στα αρνητικά της ομάδας και του Μίτσελ, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Πιστεύω ότι έστω και δύσκολα θα παίρναμε το παιχνίδι, αν δεν υπήρχαν οι ατυχίες με τους τραυματισμούς. Σίγουρα δεν είναι αυτή η ομάδα που θέλουμε να βλέπουμε και ελπίζω να μας βοηθήσει η διακοπή του πρωταθλήματος για να δέσουμε περισσότερο, αν και θα απουσιάζουν αρκετοί παίχτες με τις εθνικές τους ομάδες.

Δεν κατηγορώ τον προπονητή, κάνει κι αυτός λάθη, όπως κάνουν όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι… μην ξεχνάμε ότι για δεύτερο καλοκαίρι στη σειρά καλείται να φτιάξει μία ομάδα από την αρχή, αφού στο “πάρε-δώσε” των παιχτών έχουμε σπάσει όλα τα ρεκόρ. Στο χωριό μου, λένε : είπαν τον χαζό να χέσει, έκατσε και ξεκωλώθηκε !

Η παραχώρηση του Μανωλά ήταν αναμενόμενη και η πρόταση για τον Σάμαρη ήταν εξαιρετική… να τα δεχτούμε. Έφυγε όμως και ο Χολέβας στις 30 Αυγούστου, παρακαλώ… Διαβάζω ότι “ήθελε να φύγει και ήταν ξένο σώμα” και αναρωτιέμαι : τότε, γιατί δεν τον δώσαμε νωρίτερα και δεν πήραμε (όπως πήραμε τον Μποτία, επειδή θα έφευγε ο Μανωλάς) έναν άλλο στη θέση του ;

holebas

Επιπλέον, αναρωτιέμαι γιατί έχει παραγκωνιστεί εντελώς ο Μπονγκ, που μπορεί να μην είναι κάποιος σπουδαίος παίχτης, αλλά δεν είναι και για πέταγμα… κάπως μπορεί να μας βοηθήσει σε ώρα ανάγκης. Να παίρναμε και τα πολλά λεφτά για τον Χοσέ, θα λέγαμε : τον κρατήσαμε μέχρι τελευταία ώρα για να ανεβάσουμε την τιμή, τουλάχιστον… Σχεδόν τζάμπα τον δώσαμε, όπως δώσαμε και τον Τοροσίδη πριν ενάμιση χρόνο !

Πείτε ότι είμαι συναισθηματικός, πείτε ότι είμαι κολλημένος, πείτε ό,τι γουστάρετε… όμως, θα πω την αμαρτία μου : με πείραξε πολύ, που έφυγε αυτό το παιδί από την ομάδα μας. Για τον Χοσέ, λέω… που είναι ένα φτωχόπαιδο, το οποίο κουβαλάει μία ιστορία ζωής που μοιάζει με μυθιστόρημα, που διαθέτει ψυχή και ένα δεύτερο ζευγάρι πνευμόνια, που δεν κωλώνει ποτέ και σε τίποτα, που δεν διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες και όταν τα πράγματα γίνονται ζόρικα προσπαθεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, χωρίς να σκέφτεται ότι υπάρχει περίπτωση να τον τσιμπήσει !

Η κριτική των παιχτών μας

Ρομπέρτο : δεν είχε πίεση, αλλά το γκολ το έφαγε όρθιος και δεν έπρεπε… Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο να αποκρούσει, αλλά έπρεπε να αντιδράσει, να κάνει μία προσπάθεια…

Ομάρ : από τους καλύτερους παίχτες μας σ’ αυτό το παιχνίδι… μπορεί να κάνει πολλές ζημιές με τις προωθήσεις του, αρκεί να έχει στηρίγματα από τους μέσους στο επιθετικό κομμάτι και να τον καλύπτουν οι στόπερ στην άμυνα.

Μαζουάκου : πολύ κοντρολαρισμένος παίχτης, έχει θεματάκια στον τρόπο που αμύνεται (οπισθοχωρεί και δίνει χώρο στον αντίπαλο) και έδειξε πολύ διστακτικός στην επίθεση, ίσως επειδή δεν είχε επαρκή κάλυψη από τους μέσους.

Μποτία : δεν είναι και δεν θα γίνει Μανωλάς, αλλά δείχνει να βελτιώνεται σιγά-σιγά.

Αμπιντάλ : η εμπειρία του και η ποδοσφαιρική του αξία φαίνονται από μακριά, όπως φαίνεται και ότι τα χρόνια πέρασαν, έχοντας αφήσει εμφανή σημάδια πάνω του.

Ν’Ντιγκά : δεν είναι κακός παίχτης, τρέχει πολύ και έχει πολύ καλό άλμα, με αποτέλεσμα να κερδίζει όλες τις κεφαλιές… νομίζω ότι κάνει αυτά που ζητάει ο προπονητής απ’ αυτόν. Όμως, όλοι θέλουμε έναν περισσότερο ποιοτικό παίχτη σ’ αυτή τη θέση και ελπίζουμε να έρθει, έστω και την τελευταία στιγμή.

Μανιάτης : θεωρώ ότι είναι ο πιο καλός μαθητής του Ερνέστο και μέτρησε πολύ ο τραυματισμός του… ό,τι θέλουν ας λένε οι κολλημένοι και όσοι είναι προκατειλημμένοι εναντίον του. Πρεσάρει σε όλο το γήπεδο, προσπαθεί να μοιράσει γρήγορα και μπροστά… μοιραίο είναι να κάνει και κάποια λάθη, δεν είναι ο Τσάβι !

Ντομίγκεζ : δεν μου άρεσε σ’ αυτό το παιχνίδι, αφού δεν πήρε τις πρωτοβουλίες που έπρεπε, δεν προωθούσε γρήγορα το παιχνίδι, έδειχνε ανόρεκτος και κουρασμένος. Ξέρω ότι υπάρχουν δικαιολογίες, αφού οι αντίπαλοι προπονητές τον μπλοκάρουν κλπ… Όμως, όταν είσαι ο ηγέτης μιας ομάδας, πρέπει να σκυλιάσεις και να βρεις τρόπο να πάρεις την ομάδα στις πλάτες σου. Δεν είναι και κανένα παιδάκι, άλλωστε…

Ντουρμάζ : φάνηκε ανέτοιμος και εκτός κλίματος… δεν έπρεπε να ξεκινήσει.

Ντοσεβί : ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει κάνει καλό παιχνίδι παίζοντας αριστερά… δεν βοήθησε καθόλου σ’ αυτό το παιχνίδι.

Διαμαντάκος : αυτό το παιδί θέλει χώρο για να τρέξει, δεν μπορεί να παίξει με πλάτη στο τέρμα και δεν είναι ο κατάλληλος για την κορυφή της επίθεσης απέναντι σε κλειστές άμυνες. Θα μπορούσε να έχει σκοράρει για να καθαρίσουμε, αλλά δυστυχώς δεν το έκανε…

Κασάμι : χρήσιμος παίχτης και πολύ δυνατό παιδί… αποκτώντας εμπειρίες και βάζοντας περισσότερο μυαλό – αλλά και… μάτι – στο παιχνίδι του, πιστεύω ότι θα εξελιχθεί πολύ.

Μπουχαλάκης : φιλότιμη παρουσία, κέρδισε και έχασε μάχες σε όλο το γήπεδο, αλλά μας κόστισε η απειρία του στη φάση του γκολ που δεχτήκαμε.

Σαβιόλα : δεν κάνει για δεκάρι, αφού ούτε είναι, ούτε ήταν ποτέ δεκάρι… Μπορεί να φανεί και να βοηθήσει μόνον όταν έχει ένα βαρβάτο σέντερ φορ μπροστά του !

mitro_13

ΥΓ.1 Η ώρα πήγε 4πμ και, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, λίγα λεπτά νωρίτερα προσγειώθηκε (με το αεροπλάνο, όχι με το… παπάκι του) ο Κώστας Μήτρογλου στο “Ελευθέριος Βενιζέλος”. Όπως καταλαβαίνετε, θα δούμε και άλλες φορές εικόνες σαν την παραπάνω…

ΥΓ.2 Η επιστροφή του Μήτρογλου επιβεβαιώνει πανηγυρικά την αποκλειστικότητα της στήλης, που προανήγγειλε τον ερχομό του “πιστολέρο” πριν από 50 ολόκληρες μέρες. Για τους άπιστους και για τους… άπειστους Θωμάδες, παραθέτω τον παρακάτω σύνδεσμο και παραπέμπω στην τέταρτη παράγραφο από το τέλος του κειμένου (χωρίς να μετράω τα υστερόγραφα).

http://www.redvoice.gr/esi-esi-ke-o-kolotoumpas/

ΥΓ.3 Φίλες και φίλοι, να είστε σίγουροι ότι δεν την… ψώνισα, επειδή έτυχε να με οδηγήσουν σωστά, σ’ αυτή την εκτίμηση, η διαίσθηση και η λογική μου. Όμως, για να τα λέμε όλα και να ευλογήσουμε λιγάκι και τα γένια μας, κάποιους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους – που μας ζαλίζουν κάθε μέρα τα… ούμπαλα – τους έχουμε μόνον για ορεκτικό. Χα, χα, χα !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος