“Στο χωριό μου, λένε : τρεχάτε ποδαράκια μου, να μην σας χέσει ο… κώλος. Έγραψα ξανά και ξανά ότι η εικόνα της ομάδας δεν είναι καλή, από την αρχή της φετινής χρονιάς και το κακό συνεχίζεται. Κάναμε δύο μεγάλες νίκες, με Ατλέτικο και Γιουβέντους, αλλά στα υπόλοιπα παιχνίδια έχουμε τα χάλια μας… έτσι, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Αν θέλουμε να ψάξουμε για δικαιολογίες, μπορούμε να βρούμε πολλές. Όμως, το ζητούμενο δεν είναι αυτό… είναι να βελτιώσουμε τις πολλές αδυναμίες μας και να βρούμε αγωνιστικό ρυθμό, που δεν έχουμε. Δεν είναι η βαθμολογική διαφορά που με τρομάζει, αλλά αυτό που βλέπω στο γήπεδο και, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Δεν είμαι τεχνικός και δεν ανήκω σ’ αυτούς που τα… ξέρουν όλα και έχουν έτοιμες λύσεις για όλα. Όμως, κάποια πράγματα βγάζουν μάτια και έχω την απορία : δεν τα βλέπουν αυτοί που πρέπει να τα δουν και να τα διορθώσουν ;
Τα παιχνίδια κόντρα στους Αρκάδες δεν ήταν ποτέ εύκολα… Ακόμα και όταν νικήσαμε με εκείνο το ηχηρό 7-2 είχαμε παγώσει στην αρχή, βλέποντας τους αντιπάλους να προηγούνται στο σκορ (0-2) και τον Μαρκάνο να… προσπαθεί να βάλει ένα απίθανο αυτογκόλ στον Μέγκιερι, πριν φύγει το πρώτο ημίχρονο.
Αν μιλήσουμε με την ψυχρή γλώσσα των αριθμών, στα παιχνίδια που χάσαμε φέτος τους 7 βαθμούς (Αγρίνιο, Περιστέρι και Τρίπολη) είχαμε χάσει άλλους τόσους και πέρσι. Βάζοντας στο μέτρημα και το παιχνίδι με τους βάζελους, το οποίο χάσαμε πέρσι, θα έπρεπε να είμαστε και χαρούμενοι, αφού φέτος έχουμε κέρδος τριών βαθμών στα ίδια παιχνίδια. Όμως, το ποδόσφαιρο δεν… είναι Μαθηματικά και δεν μετράει μόνον το αποτέλεσμα. Έχει σημασία και αυτό που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο…
Κακά τα ψέματα : η ομάδα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, δεν είναι καθόλου πειστική και δεν παίζει με κάποιο σύστημα… παίζει ό,τι να ‘ναι και όπου μας βγάλει. Βλέπουμε παίχτες να παίζουν σε θέσεις που δεν μπορούν να αποδώσουν, είδαμε ενδεκάδες χωρίς πλάγιους επιθετικούς, είδαμε τον Κασάμι να παίζει στις άκρες της επίθεσης και, στο χτεσινό παιχνίδι, είδαμε τον Μανιάτη να παίζει πρώτα σαν αριστερό χαφ και μετά σαν εξάρι…
Εκείνος ο… Τζίμυ (που φόρεσε και τη φανέλα με το νούμερο 9, τρομάρα του) έχει να περάσει αντίπαλο από το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού κόντρα στον ΟΦΗ και βλέπουμε τον Μίτσελ να περιμένει από αυτόν να μας ξελασπώσει, απέναντι σε μία καλά οργανωμένη άμυνα, βγάζοντας τον Μανιάτη… που μπορεί να μην είναι ο Τσάβι, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί όσο μπορεί μέσα στο γήπεδο και καταθέτει την ψυχή του, για τη νίκη της ομάδας μας.
Προσωπικά, θεωρώ καλό παίχτη τον Ντοσεβί, αλλά το παιδί έχει σκουριάσει μεταξύ πάγκου και εξέδρας, έχει χάσει την αυτοπεποίθηση και την εκρηκτικότητά του, φοβάται να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή και τρέχει σαν την άδικη κατάρα προς το σημαιάκι του κόρνερ, αντί να μπουκάρει κατά μέτωπο και να διασπάσει την αμυντική ζώνη των αντιπάλων μας.
Σενιόρ Μίτσελ, αφού – καλώς ή κακώς – δεν εμπιστεύεσαι τους πλάγιους επιθετικούς που έχεις στη διάθεσή σου (έχουμε και έναν Γκαζαριάν, νομίζω…) και επιμένεις να στηρίζεις το παιχνίδι από τα πλάγια στους δύο αμυντικούς (Ελαμπντελαουί και Μαζουάκου), γιατί δεν δοκιμάζεις ένα σχήμα με τον Γιαννούλη πίσω και τον Μαζουάκου σαν εξτρέμ, αντί για αυτό το… ανέκδοτο με την κοτσίδα, ή με τον Μανιάτη πίσω και τον Ελαμπντελαουί σαν εξτρέμ ;
Εντάξει, δεν έχουμε πλέον παίχτες σαν τον Τζόλε και τον Γκαλέτι στην ομάδα μας, αλλά φτάσαμε στο σημείο να αναπολούμε ακόμα και τον Αμπντούν με αυτά που βλέπουμε φέτος… Κερδίσαμε 16 κόρνερ και πολλά φάουλ σε καλές θέσεις, για γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή, και τα εκτελούσαμε όλα πάνω στον δίμετρο τερματοφύλακα των αντιπάλων μας, σαν να θέλαμε να τον προπονήσουμε στο ζέσταμα !
Μήτρογλου, Φουστέρ και… Σπάθας
Φαίνεται από μακριά ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση, ότι δεν έχει ρέντα στο σκοράρισμα, ότι κουβαλάει πολύ άγχος και ότι έχει χαλάσει το μυαλό του. Για τον Κώστα Μήτρογλου, λέω… που θα μπορούσε να μας έχει δώσει τη νίκη και τους βαθμούς, αλλά ήταν άστοχος σε όλες τις προσπάθειες που επιχείρησε. Δεν ήταν κακός σ’ αυτό το παιχνίδι και ας αποδείχτηκε τελικά μοιραίος, αφού δεν κατάφερε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα…
Όμως, αναρωτιέμαι : ποιος από τους υπόλοιπους παίχτες, αυτούς που έπαιξαν στην Τρίπολη, μπορεί να βοηθήσει στο σκοράρισμα ; Πόσα γκολ έχουν βάλει οι υπόλοιποι παίχτες της χτεσινής 18άδας στα οχτώ παιχνίδια του πρωταθλήματος, στα δύο παιχνίδια του κυπέλλου και στα τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας μας ;
Αν εξαιρέσουμε τον Κασάμι, είχαμε πέντε παίχτες που έχουν βάλει από ένα γκολ : Μαζουάκου, Αυλωνίτης, Φορτούνης, Ντουρμάζ και Διαμαντάκος. Πολύ φτωχή συγκομιδή για μία ομάδα που έχει ποσοστά μεγαλύτερα του 60% στην κατοχή της μπάλας και καμιά 20αριά τελικές προσπάθειες σε κάθε παιχνίδι. Κάποτε λέγαμε : ένας Φουστέρ θα μας σώσει… αλλά ούτε αυτός τα κατάφερε στο χτεσινό παιχνίδι, χάνοντας δύο καλές ευκαιρίες να στείλει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα.
Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τους διαιτητές, αλλά η χτεσινή διαιτησία του Σπάθα με υποχρεώνει να κάνω μία εξαίρεση και να πω ότι έπαιξε σαν… προβοκάτορας. Προσωπικά, δεν γουστάρω τέτοια αντιμετώπιση και δεν πανηγυρίζω καμία νίκη και κανέναν τίτλο, με τέτοιο σπρώξιμο από τους διαιτητές. Βρήκαν την ευκαιρία οι… πονεμένοι συνεταίροι να μας κράζουν και, δυστυχώς, αυτή τη φορά έχουν απόλυτο δίκιο.
Να μην νικήσουμε, αφού δεν μπορούμε και δεν το αξίζουμε, ρε γαμώτο… Είμαστε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και έχουμε μία περηφάνια και μία αξιοπρέπεια, δεν χρειαζόμαστε αβάντα από κανέναν. Ξέρουμε να κερδίζουμε, ξέρουμε και να χάνουμε… όσοι δεν το ξέρουν, δεν είναι Ολυμπιακοί, είναι πανηγυρτζήδες και δεν επιτρέπεται να μας επηρεάζουν και να μας κάνουν όλους σαν τα μούτρα τους. Να κόψουμε τον λαιμό μας και να βρούμε τον τρόπο για να νικάμε τα… λεωφορεία, που στήνονται απέναντί μας.
Αν δεν μπορούμε να νικήσουμε στα ίσα, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν θα μας φταίει κανένας, παρά μόνον η ανικανότητα των παιχτών μας, τα λάθη του προπονητή και οι κακές επιλογές της Διοίκησης. Επιτέλους, το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ και οι άντρες πρέπει να παραδέχονται τα λάθη τους και να μην ψάχνουν για δικαιολογίες… τελεία και παύλα !
Καλή επιτυχία στον Γιάννη Σφαιρόπουλο
Κάλλιο αργά, παρά ποτέ… Η Διοίκηση της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοίνωσε χτες την ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας μπάσκετ στον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Μαζί με τις ευχές μου, για καλή επιτυχία, στον καινούργιο μας προπονητή θέλω να πιστεύω ότι τα αδέρφια θα τον στηρίξουν αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Φαντάζομαι ότι όλοι καταλαβαίνετε αυτό που εννοώ…
Μετά την αναπάντεχη ήττα, έτσι όπως εξελίχτηκε το παιχνίδι, και τον αποκλεισμό από τα ημιτελικά του Κυπέλλου, που οδήγησε στην παραίτηση του Γιώργου Μπαρτζώκα, η ομάδα μπήκε σε ένα μεταβατικό στάδιο και προχώρησε υπό τις οδηγίες του Μίλαν Τόμιτς. Χάσαμε στο παιχνίδι με την Κηφισιά και κάναμε δύσκολη υπόθεση την πρωτιά στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, έχουμε 3/3 νίκες στα παιχνίδια της Euroleague και προχωράμε…
Ο Σφαιρόπουλος είναι καλός προπονητής, αλλά αυτό δεν φτάνει για να πετύχουμε τους στόχους μας. Πρέπει να δείξει ότι διαθέτει και την προσωπικότητα που απαιτεί η θέση του, να τον βοηθήσει ολόκληρο το τεχνικό team, να επιστρέψουν στην ομάδα οι τραυματίες (Πρίντεζης, Ντάρντεν και Παπαπέτρου), να οργανώσουμε το επιθετικό παιχνίδι μας και να μην σουτάρουμε συνεχώς τρίποντα, να βάλουμε όλους τους διαθέσιμους παίχτες στο rotation και να βελτιώσουμε αγωνιστικά τα νέα παιδιά που υπάρχουν στο roster της ομάδας μας.
Χρειάζεται πολλή δουλειά και, σίγουρα, κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα για να γίνουν όλα αυτά και είναι πιθανόν να χρειαστούν και κάποιες προσθήκες παιχτών, που θα ζητήσει ο νέος προπονητής της ομάδας μας. Οι απουσίες των τριών τραυματιών μπέρδεψαν τους ρόλους των υπόλοιπων παιχτών μέσα στο παιχνίδι και φόρτωσαν με πολύ χρόνο συμμετοχής κάποιους βασικούς παίχτες (κυρίως, τον Σπανούλη και τον Lojeski).
Περιμένουμε από τον Σφαιρόπουλο να βάλει τάξη σε όλα και να δούμε ξανά την ομάδα που αγαπάμε και μας έχει στείλει στα ουράνια, στην Πόλη και στο Λονδίνο, να παίζει όμορφο και αποτελεσματικό μπάσκετ. Η γκρίνια και η εσωστρέφεια πρέπει να σταματήσουν αμέσως, το ΣΕΦ πρέπει να γεμίζει σε κάθε παιχνίδι και οι ξερόλες, που απαξιώνουν τους πάντες και τα πάντα, να κάτσουν στα σπιτάκια τους και να αφήσουν την ομάδα στην ησυχία της.
Θεωρώ σίγουρο ότι το βρώμικο κατεστημένο θα συνεχίσει να μας πολεμάει και να ονειρεύεται τη στιγμή που θα μας διαλύσει, αλλά εμείς (οπαδοί και παίχτες, προπονητές και Διοίκηση) πρέπει να στηρίξουμε την ομάδα, στα εύκολα και στα δύσκολα, για να μην τους κάνουμε το χατίρι και να είμαστε αυτοί που θα πανηγυρίζουν στο τέλος της χρονιάς.
ΥΓ. Δεν ξέχασα το παιχνίδι της Τρίτης στο Τορίνο, αλλά προτιμώ να μην γράψω τίποτα…
