Πάντα έλεγα ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που δείχνει η τηλεόραση είναι οι…διαφημίσεις. Φίρμα έγινε τον τελευταίο καιρό ο…Γαλιλαίος και μου θύμισε ένα δίστιχο που είχε βάλει κάποιος σε κορνίζα, στον τοίχο μιας ταβέρνας, που την είχαμε για στέκι στα φοιτητικά μας χρόνια, δηλαδή πρόσφατα… Πριν από καμιά 40αριά χρόνια !
Ο Γαλιλαίος πρόσταζε : βάλτε παιδιά να πιείτε
για να διαπιστώσετε ότι η Γη κινείται !
Πέρα από πλάκα, που την έχω στο αίμα μου (έτσι και περάσουν 2-3 ώρες χωρίς να γελάσω, δεν νιώθω καλά, ρε γαμώτο), έχουμε σοβαρά πράγματα μπροστά μας, αφού κάποια άλλα, επίσης πολύ σοβαρά, πράγματα μπήκαν…πίσω μας, την περασμένη Πέμπτη !
Λένε ότι το γαμ… (beep, είμαστε σε δημόσια θέα, δεν είμαστε στην ταβέρνα του Ντόλια να λέμε ό,τι γουστάρουμε) και το ξύλο δεν βγαίνουν ποτέ… Μολονότι δεν έχω προσωπική εμπειρία, ούτε από το ένα, ούτε από το άλλο (να με φυλάξει ο Θεός, δεν θέλω να…αποκτήσω), μάλλον δίκιο έχουν. Όμως, το πρώτο από αυτά, όταν είναι ποδοσφαιρικό και όχι…πραγματικό, βγαίνει και παραβγαίνει. Αρκεί να το λένε τα κότσια σου, να μην έρθει κανένας άλλος εντεταλμένος της…τρόικας για να μας σφάξει μέσα στο σπίτι μας, να μην…κοιμηθεί η Λεβάντε με τον άντρα της παπαδιάς, το βράδυ της Τετάρτης (ξέρω ότι το παιχνίδι γίνεται την Πέμπτη, αλλά αυτά τα…πράγματα γίνονται εκ των προτέρων) και να το πιστέψουμε όλοι… Παίχτες και προπονητές, μα πάνω απ’ όλους ο κόσμος της ομάδας μας !
Καλή ήταν η προπόνηση στην Ξάνθη, είδαμε μερικές καλές ενέργειες και όμορφους συνδυασμούς, κάναμε το rotation που έπρεπε, πήραμε την καλή ψυχολογία που θέλαμε και πάμε τώρα να λυγίσουμε σίδερα, να τους φάμε ζωντανούς, να τους πνίξουμε στη θάλασσα και να τους δείξουμε πώς…αγαπάει ο Πειραιάς !
Δεν τρέφω αυταπάτες, είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημα. Όμως, όταν έχουμε ρίξει τριάρες, τεσσάρες, πεντάρες και εξάρες σε ομαδάρες, συγκριτικά με την Λεβάντε, όπως ήταν η Άρσεναλ, η Ντόρτμουντ, η Βέρντερ, η Γαλατασαράι, η Χέρτα, η Μπενφίκα και η Λεβερκούζεν, έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι μπορούμε να το ξανακάνουμε. Άλλωστε, Ολυμπιακός είμαστε… Γι’ αυτό μας λένε ΘΡΥΛΟ !
Ζητώ συγγνώμη από όλους και, ειδικά, από όσους έχετε συνηθίσει στις μακροσκελείς αναλύσεις και τα πολυσέλιδα άρθρα μου, σε κάποιον άλλο τόπο και σε άλλο χρόνο… Είμαι σε πολύ δύσκολη περίοδο και ο χρόνος μου είναι ασφυκτικά πιεσμένος, ειδικά αυτό τον καιρό. Όμως, για την αρρώστια μας, πάντα υπάρχει λίγος χρόνος, έστω σε βάρος της ξεκούρασης και, τελικά, της υγείας μας. Άλλωστε, δεν πρόκειται να κλείσουν και οι…φούρνοι άμα συμβεί το κακό. Ελπίζω, τουλάχιστον, να προλάβω και να πανηγυρίσω μια θρυλική πρόκριση !
ΥΓ. Άσχετο, αλλά θα το γράψω : μπράβο στον Λίνεν, που έχεσε πατόκορφα τους ρεπόρτερ του…κινητού. Και, επ’ ευκαιρία : αυτό το παιδάκι, ο Φούντας της ΑΕΞάρας, μου γυαλίζει… Είναι πολύ αθλητικός παίχτης, δείχνει να ξέρει μπάλα και, για την ηλικία του (4.9.1995), έχει απίστευτο ποδοσφαιρικό θράσος !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
