“Στη ζωή υπάρχουν κάποιες ωραίες στιγμές και πολλές δύσκολες καταστάσεις… το ίδιο συμβαίνει και στον αθλητισμό. Όποιος τολμά να καβαλήσει το καλάμι και δεν πατάει στο χώμα, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα καταλάβει το λάθος του και θα το πληρώσει ακριβά” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Πέρασαν μόνον πέντε βράδια από την ιστορική νίκη της Τρίτης και προσγειωθήκαμε ανώμαλα… Είναι αλήθεια ότι ήταν ελάχιστοι αυτοί που φοβούνταν μία τέτοια εξέλιξη, αν κρίνω από τις απαιτήσεις που υπήρχαν για πεντάρες και άλλα φαιδρά. Έχω γράψει πολλές φορές ότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά μπορώ να διακρίνω τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην επιθυμία και στην πρόβλεψη. Γι’ αυτό, θεωρούσα ότι το παιχνίδι με τον βάζελο θα ήταν πολύ δύσκολο…
Δυστυχώς, επαληθεύτηκα με τον χειρότερο τρόπο. Τα διθυραμβικά σχόλια και τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν το παιχνίδι του Champions League, δημιούργησαν ένα κλίμα τεράστιας ευφορίας στις τάξεις της ομάδας, καλλιέργησαν υπερβολικές απαιτήσεις στον κόσμο, θόλωσαν τα μυαλά των παιχτών και του Μίτσελ. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδαμε στο χορτάρι του “Γ. Καραϊσκάκης”, όπου βιώσαμε την αγωνιστική ταπείνωση από μία σοβαρή και πειθαρχημένη ομάδα που ήρθε για να παίξει ποδόσφαιρο.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που μπερδεύουν το ποδόσφαιρο με τα… μαθηματικά, ίσως επειδή δεν ξέρουν ούτε από ποδόσφαιρο ούτε από μαθηματικά. Κοιτάζοντας τον βαθμολογικό πίνακα, έβλεπαν μία ομάδα που είχε 74 βαθμούς και 78-9 γκολ να υποδέχεται μία ομάδα που είχε 47 βαθμούς και 39-22 γκολ, θεωρώντας ευκολάκι την πρόβλεψη για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Αμ δε…
Βγάζω το καπέλο στον Μίτσελ για όσα έχει δώσει στην ομάδα μας, αλλά δεν έχω πάψει να γράφω ότι σε θέματα τακτικής έχει πολλά ακόμα να μάθει. Ακούω και διαβάζω κάποιους να υποτιμούν και να χλευάζουν τον Αναστασίου, αγνοώντας ότι έχει θητεύσει στην Ολλανδία και έμαθε σωστά κάποια πράγματα, ξεχνώντας ότι ξεκίνησε να φτιάξει μία ομάδα από το πουθενά, με ένα σωρό οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα, χωρίς σοβαρή διοίκηση από πίσω και όμως έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα αξιόμαχο σύνολο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Η ομάδα μας είχε δώσει πολλά στο παιχνίδι της Τρίτης και έπρεπε να φρεσκαριστεί οπωσδήποτε. Όμως κατεβήκαμε με το ίδιο σχήμα και αυτό ήταν το πρώτο κακό. Χάθηκε η ευκαιρία του Ολαϊτάν, ακολούθησε το ψυχολογικό σοκ με τη λιποθυμία του παίχτη που μας πάγωσε όλους, ήρθε και το γκολ στη λήξη του ημιχρόνου, από κοντά και μία δεύτερη αναγκαστική αλλαγή… δεν θέλει και πολύ !
Μπορεί ο Αβραάμ να αποσόβησε το δεύτερο γκολ στο ξεκίνημα της επανάληψης, όμως το πράγμα έδειχνε ότι οι αντίπαλοι είχαν τον έλεγχο του παιχνιδιού και πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να τους απειλήσουμε με οργανωμένες επιθέσεις. Με εξαίρεση τον Πέρεζ, που πήρε πρωτοβουλίες και προσπάθησε να βγάλει κάποιες φάσεις, κανένας άλλος δεν ήταν σε καλή βραδιά. Προσπάθησε ο Ντομίγκεζ, αλλά οι αντίπαλοι ήταν σωστά διαβασμένοι και τον είχαν μπλοκάρει μακριά από το πεδίο δράσης του.
Αν δεν είχαν γίνει οι δύο υποχρεωτικές αλλαγές, μπορεί να άλλαζε κάτι από τον πάγκο. Όμως, έχοντας μόνον μία αλλαγή στη διάθεσή του, ο Μίτσελ δεν μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα πλέον. Μας δόθηκε η ευκαιρία να ξαναμπούμε στο παιχνίδι με το πέναλτι, αλλά ο Τσόρι σπατάλησε την ευκαιρία και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Η ζωή συνεχίζεται… Θα φάμε την καζούρα μας από τους βάζελους, θα σφίξουμε τα δόντια και θα κοιτάξουμε μπροστά. Προσωπικά, δεν έχω καμία δυσκολία να συγχαρώ τους αντιπάλους μας και να παραδεχτώ ότι σ’ αυτό το παιχνίδι μας έπιασαν κώτσους. Ούτε πρόκειται να διστάσω καθόλου προκειμένου να αποδοκιμάσω τις μικροπρέπειες αυτών που πέταξαν αντικείμενα στον Αναστασίου και στους παίχτες των αντιπάλων μας, βάζοντας την ομάδα σε επιπλέον περιπέτειες.
Είναι σίγουρο ότι θα τιμωρηθεί η έδρα μας και αυτό δεν αξίζει στην ομάδα μας. Επιτέλους, κάποιος πρέπει να μαζέψει αυτά τα… καλόπαιδα που δεν έχουν πάρει ούτε τη στοιχειώδη αγωγή και παιδεία από τα σπίτια και τα σχολεία τους, που θεωρούν καθήκον και δικαίωμά τους να σπάζουν και να καίνε, λες και αυτοί είναι γνήσιοι Ολυμπιακοί και εμείς είμαστε μπάσταρδοι. Δεν μας τιμάνε αυτές οι ενέργειες και πιστεύω ακράδαντα ότι όποιος δεν ξέρει να χάνει στη ζωή, δεν δικαιούται και να κερδίζει !
Ευχαριστώ τον Θεό, που το έζησα…
Ένιωθα ότι δεν πατούσα στο έδαφος όταν γύριζα στο σπίτι το βράδυ της Τρίτης, μετά το παιχνίδι κόντρα στη Manchester United και τη μεγάλη νίκη της ομάδας μας. Συγκρίνοντας με όσα είχα γράψει στον Καζαμία http://www.redvoice.gr/kazamias-vlepo-14-erithrolefkous-titlous/ μπορεί να μην πέτυχα τους σκόρερς, αφού ο Σιόβας είναι τραυματίας και ο Βάις έχει φύγει από την ομάδα μας, αλλά πέτυχα το σκορ του αγώνα και αυτό είναι το σημαντικό και το ουσιώδες…
Η ομάδα έκανε μεγάλη εμφάνιση σ’ αυτό το παιχνίδι. Ήταν πολύ καλά στημένη στο γήπεδο, όλα τα παιδιά έπαιξαν με περίσσιο πάθος και με τεράστια θέληση, ήταν αρκετά ήρεμοι και απολύτως συγκεντρωμένοι πάνω στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, κάτω από την άριστη καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Μίτσελ. Περιόρισαν τους φημισμένους αντιπάλους τους και δεν τους άφησαν να απειλήσουν με αξιώσεις το τέρμα του Ρομπέρτο, τόσο που καρδιοχτυπήσαμε μόνον μία φορά στο παιχνίδι, όταν ο Σαλίνο ξεχάστηκε για λίγο και δεν τραβήχτηκε προς τα έξω, βγάζοντας offside τους αντιπάλους. Όμως, το σουτ του Van Persie από άριστη θέση έφυγε πάνω από τα δοκάρια και η ψυχή μας πήγε στη θέση της.
Όλοι ήταν υπέροχοι αυτό το ιστορικό βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου. Σχεδόν θεατής ο Ρομπέρτο, αφού η… Μάρτα τηλεφώνησε στον Σαλίνο, στον Μανωλά, στον Μαρκάνο και στον Χολέβα ζητώντας από αυτούς να καθαρίζουν όλες τις φάσεις και να μην κουράσουν πολύ τον αγαπημένο της…
Ο Ν’Ντιγκά είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι κάτι παραπάνω ήξερε ο Κριστιάν που τον έφερε στην ομάδα μας, ο Μανιάτης έβγαλε τα συκώτια του (12 χιλιόμετρα έτρεξε το παλικάρι) και είχε συμμετοχή στα δύο γκολ, ο Ντομίγκεζ έδειξε την ποδοσφαιρική του ποιότητα, ο Ολαϊτάν έκανε δύσκολη τη ζωή των κεντρικών αμυντικών της Manchester κυνηγώντας όλες τις φάσεις, ο Πέρεζ έτρεχε ακατάπαυστα και ο Κάμπελ έβαλε ένα πολύ σημαντικό γκολ σπάνιας δεξιοτεχνίας.
Πολύ σωστές ήταν και οι αλλαγές του Μίτσελ, αφού κατάφερε να φρεσκάρει έξυπνα και έγκαιρα την ομάδα, βάζοντας τον Φουστέρ και τον Μασάντο που μπορούν να πιέζουν τους αντιπάλους και να δημιουργούν στο επιθετικό παιχνίδι. Ακόμα και όταν έβαλε στο τέλος τον Βαλντέζ, νίκησε στην ψυχολογία τον Μόγιες δείχνοντας ότι δεν σκόπευε να υποχωρήσει για να διατηρήσει το αποτέλεσμα και τον ανάγκασε να κρατήσει μέχρι το τέλος πίσω τους δύο κεντρικούς αμυντικούς του.
Υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι τη ρεβάνς του Old Trafford και δεν ανήκω σ’ αυτούς που θεωρούν ότι έχουμε την πρόκριση στο τσεπάκι μας. Όμως, τόσο οι συγκρατημένες δηλώσεις των παιχτών, όσο και η δήλωση του Μίτσελ που είπε “όποιος πιστεύει ότι το 2-0 μας δίνει περισσότερες πιθανότητες, κάνει λάθος”, με κάνουν να πιστεύω ότι θα είμαστε σοβαροί και πειθαρχημένοι, έτοιμοι να πάρουμε τη μεγάλη πρόκριση. Θα χρειαστούμε και λίγη τύχη για να πετύχουμε τον στόχο μας, ενώ θεωρώ πολύ πιθανό ότι η Μάρτα θα στερηθεί τον αγαπημένο της εκείνο το βράδυ !
Πρόωρος τελικός ενόψει…
Δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποια νίκη στο ΟΑΚΑ ή στην Πόλη, φτάσαμε το σκορ στο 4-4 και έχουμε μπροστά μας ένα παιχνίδι που θα κρίνει πολλά, μπορεί και όλα… πρέπει να νικήσουμε οπωσδήποτε την Αρμάνι, αλλιώς δυσκολεύει πολύ ο δρόμος προς το Μιλάνο.
Όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη, λένε στο χωριό μου. Το κακό ξεκίνησε όταν χάσαμε τον Acie Law και δεν φροντίσαμε έγκαιρα να βρούμε έναν παίχτη που θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει επάξια. Πήραμε “άρον-άρον” τον Collins, όμως είναι άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Είχαμε και το κακό παιχνίδι του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ, ήρθε στο καπάκι και το πρόβλημά του στο γόνατο πριν το παιχνίδι με τη Φενέρ και την κάτσαμε τη βάρκα…
Άλλες αλλαγές στο ρόστερ δεν χωράνε, οπότε πρέπει να μαζέψουμε τα μυαλά μας, να τα βάλουμε μέσα στα κεφάλια μας και να δούμε ψύχραιμα τη συνέχεια, χωρίς άλλα λάθη και τεχνικές ποινές, φίλε Γιώργο. Δεν είμαι ειδικός για να προτείνω λύσεις, αλλά νομίζω ότι η λύση βρίσκεται στους Έλληνες παίχτες της ομάδας μας. Κοντά στους Σπανούλη, Πρίντεζη και Περπέρογλου, ωρίμασαν πλέον και οι νεώτεροι (Σλούκας και Μάντζαρης), ώρα είναι να μπουν στο κόλπο και οι μικρότεροι (Κατσίβελης, Παπαπέτρου και Αγραβάνης). Εμπιστεύσου το ταλέντο τους και μην υποτιμάς την ελληνική τους ψυχή !
Μετά την επιστροφή και του Σερμαντίνι, η ομάδα έχει πλέον πολλούς παίχτες και μπορεί να βρει τις λύσεις, τώρα που τα πράγματα δείχνουν να είναι πολύ δύσκολα. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο δρόμος που οδηγεί στην κορυφή είναι πάντα ανηφορικός και ότι αυτή η ομάδα έχει το DNA του νικητή και είναι φτιαγμένη για τις δύσκολες καταστάσεις. Το βράδυ της Πέμπτης, περιμένουμε να το δούμε μέσα στο γήπεδο, πνίγοντας τους Ιταλούς και παίρνοντας τη νίκη…
ΥΓ.1 Ευτυχώς, όπως λένε οι πρώτες πληροφορίες, δεν είναι σοβαρό το πρόβλημα του Ολαϊτάν. Μακάρι να είναι καλά το παιδί και να επιστρέψει γρήγορα στην ομάδα μας.
ΥΓ.2 Ακόμα μία σωστή πρόβλεψη του Καζαμία : απολύθηκε ο Στέφενς. Λέτε να γίνει και το άλλο, δηλαδή να βρούμε τον Γκαρσία στον πάγκο των αντιπάλων στο επόμενο παιχνίδι ;
ΥΓ.3 Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αποδεσμεύσαμε τον Μουν, τώρα που απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στα παιχνίδια της Euroleague. Ψεύτης να βγω, αλλά φοβάμαι ότι κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα μας.
ΥΓ.4 Πιο πολύ ακόμα και από την ήττα της Κυριακής με χαλάει κάτι άλλο τις τελευταίες μέρες. Μακάρι να βοηθήσει ο Θεός και να ξεπεραστεί, για να ξαναβρώ το χαμένο μου χαμόγελο…
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
