Φτάσαμε αισίως στα μέσα του Αλωνάρη, σε δύο μέρες αρχίζουν τα φιλικά παιχνίδια, σε ένα μήνα αρχίζει το πρωτάθλημα και ακόμα δεν λέει να…φέξει, για να δούμε κάτω από το φως του ήλιου αυτά που περιμένουμε τόσο καιρό. Δεν έχουμε παράπονο, από ονόματα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και από διαψεύσεις επί διαψεύσεων έχουμε χορτάσει, αλλά τα βασικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και ένας Θεός ξέρει πότε και πώς θα απαντηθούν…
Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες από τον τελικό του Κυπέλλου, υποτίθεται ότι ο Μίτσελ ήρθε από τον Φλεβάρη για να ετοιμάσει εγκαίρως τα πλάνα της ομάδας για τη νέα χρονιά, αλλά το πράγμα δείχνει να καθυστερεί πολύ και έχω πλέον αρχίσει να ανησυχώ. Οι προσπάθειες για την απόκτηση του Βερδού και μετά του Αμαλφιτανό δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε ψάχνουμε για άλλον επιτελικό μέσο, δεν μάθαμε κάποια σοβαρή εξέλιξη για την απόκτηση ανασταλτικού μέσου και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια κίνηση για αμυντικό παίχτη, που θα μπορεί να αποτελέσει το αξιόπιστο back up του Σαλίνο και του Χολέβα. Μακάρι να γίνονται προσπάθειες και επαφές που δεν διαρρέουν και δεν υποπίπτουν στην αντίληψη των δημοσιογράφων, αλλά έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να αμφιβάλλουμε.
Δεν ξέρω τι διάολο κάνουν οι αρμόδιοι και αν σκαρώνουν κάτι, όπως στις περιπτώσεις του Βάις και του Ντομίγκεζ που δεν τους πήρε χαμπάρι κανένας και τους έφεραν έτοιμους για υπογραφές, αλλά τα χρονικά περιθώρια αρχίζουν να στενεύουν πλέον. Τόσο που έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι έχουν σκοπό να ρισκάρουν, αφήνοντας τις ακριβότερες προσθήκες για τον επόμενο μήνα, ποντάροντας σε πιο καλές τιμές. Όμως, στο χωριό μου λένε ότι “το φτηνό κρέας το τρώνε τα σκυλιά” !
Λίγο ως πολύ, όσοι διαβάζετε τα κείμενά μου, ξέρετε ότι δεν πρόκειται ποτέ να προσχωρήσω στο “κόμμα των γκρινιάρηδων”. Όμως, δεν πρόκειται ποτέ να απεμπολήσω το δικαίωμα να λέω τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι και να τονίζω αυτά που δεν μου αρέσουν, προσπαθώντας πάντα να βοηθήσω και όχι να δημιουργήσω πρόσθετα προβλήματα. Ξέρω, είναι από πιθανό έως βέβαιο ότι δεν με ακούει κανένας από αυτούς που χειρίζονται τα θέματα και παίρνουν τις αποφάσεις για την ομάδα μας, αλλά αν πάμε με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να μιλάμε και να γράφουμε τίποτα…
Θεωρώ πιο σημαντική αυτή την προσθήκη, παρά αυτή του επιτελικού χαφ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θέλουμε έναν παίχτη που θα γίνει ο ηγέτης της ομάδας και θα την βοηθήσει να ανεβάσει επίπεδο. Απλώς λέω ότι εκεί μπορούμε να βρούμε λύσεις, αφού έχουμε αρκετούς παίχτες που ξέρουν μπάλα και μπορούν να οργανώσουν ικανοποιητικά το παιχνίδι της ομάδας. Μπορεί να μεγάλωσε ο Ιμπαγάσα, μπορεί να είναι νωρίς για να φορτωθεί τέτοιες ευθύνες ο Ντε Βινσέντι, μπορεί να μην είναι αυτή η καλή θέση του Ντομίγκεζ, μπορεί να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον Μασάντο και στον Τάτο, αλλά με δύο από αυτούς στην ενδεκάδα και με έναν αμυντικό χαφ που θα εμπνέει εμπιστοσύνη, μπορεί να γίνει δουλειά…
Όμως, όταν μπάζεις πίσω, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά, αφού η ομάδα δεν μπορεί να έχει ηρεμία στο παιχνίδι της, τα πλάγια μπακ δεν μπορούν να ανεβαίνουν εύκολα για να βοηθήσουν μπροστά και αρχίζει το ανακάτεμα σε ρόλους και σε συστήματα, μπαίνουν στο κόλπο παίχτες σαν τον Φέισα, τον Μανιάτη και τον Φουστέρ, που μπορούν να βοηθήσουν μια ομάδα που ρολάρει, αλλά δεν μπορούν να αναλάβουν το ρόλο του δημιουργού και να αλλάξουν τις ισορροπίες ενός αγώνα.
Δεν έβαλα στην εξίσωση τον Σάμαρη και τον Μπουχαλάκη, αφού δεν ξέρω πολλά για αυτούς και δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη για το ρόλο που θα μπορούσαν να έχουν στο παιχνίδι. Επίσης, δεν έβαλα και τον Σουμπίνιο, αφού όλα δείχνουν ότι δεν θα μείνει στην ομάδα, όπως και τον Γκρέκο, αφού θεωρώ ότι δεν χωράει στο ρόστερ και θα μείνει στην ομάδα μόνον αν δεν καταφέρουμε να τον δώσουμε κάπου, έστω και δανεικό. Οι προχειρότητες και οι “οικονομικές” λύσεις, δηλαδή οι τσιγκουνιές, του περσινού καλοκαιριού είναι μπροστά μας, αφού στην ίδια κατηγορία θεωρώ ότι ανήκει και ο Κοντρέρας.
Όπως καταλάβατε, έκανα αναφορά στους παίχτες του κέντρου, όπου έχουμε πολλούς αλλά θέλουμε και άλλους. Εκεί είναι όλο το ζουμί… Στην άμυνα και στην επίθεση, οι ρόλοι είναι διακριτοί και κάθε παίχτης έχει ξεκάθαρο πλάνο και συγκεκριμένες οδηγίες. Η προσωπικότητα και το επίπεδο κάθε ομάδας φαίνονται στη λειτουργία της μεσαίας της γραμμής. Όταν οι παίχτες του κέντρου συμμετέχουν αποτελεσματικά στην αμυντική λειτουργία, τροφοδοτούν σωστά τους επιθετικούς και βοηθάνε στο σκοράρισμα, τότε μπορούμε να λέμε ότι υπάρχει ομάδα. Αλλιώς, μιλάμε για ένα μπουλούκι από παίχτες που φοράνε ίδιες φανέλες και ο καθένας κάνει ό,τι του έρθει στο κεφάλι, χωρίς σύστημα και χωρίς πρόγραμμα. Το είδαμε αυτό το έργο πέρσι και δεν θέλουμε να το ξαναδούμε ποτέ στο μέλλον…
Δεν ασχολήθηκα με τον Πίνο, αλλά δεν παύει να είναι παίχτης της ομάδας μας, όσο ακόμα δεν υπάρχει κάποια ανακοίνωση για πώληση ή δανεισμό του. Όλοι ξέρουμε ότι έχει ποδοσφαιρική ποιότητα, ότι θα μπορούσε να προσφέρει πολλά και να αποδειχτεί “λαχείο”, αλλά αυτή η…ρημάδα, η εγχείρηση που βάζει το μυαλό μέσα στο κεφάλι, δεν είναι καθόλου εύκολο να πετύχει. Προσωπικά, θεωρώ την ηρεμία των αποδυτηρίων εντελώς απαραίτητη και δεν θα τη θυσίαζα ποτέ και για κανέναν !
Πάμε και στα νέα παιδιά, δηλαδή στον Γιαννιώτη, στον Καραγκούνη, στον Τζανακάκη, στον Ρουγκάλα, στον Λυκογιάννη, στον Σιώπη, στον Ιωαννίδη και στον Διαμαντάκο. Είναι πολλοί για να μείνουν όλοι στην πρώτη ομάδα… Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για εμάς, δεν έχουμε τα οικονομικά χάλια των βάζελων για να κάνουμε “παιδική χαρά” την ομάδα μας. Αν δεν πάρουμε τερματοφύλακα, που είναι και το πιθανότερο, ο Γιαννιώτης θα συνεχίσει στην πρώτη ομάδα, αν και θα ήταν καλό να πάει κάπου για να παίξει. Από τους υπόλοιπους, πιστεύω ότι πρέπει να δοθούν δανεικοί όσοι δεν πρόκειται να πάρουν χρόνο συμμετοχής μένοντας στην ομάδα. Ο Μίτσελ θέλει μικρό ρόστερ, οπότε αυτή θα είναι μια καλή λύση για όλους, όπως είναι για τον Βλαχοδήμο και τον Λεάντρο που έφυγαν.
ΥΓ. Δεν ασχολήθηκα με την άλλη “καψούρα”, δηλαδή με την ομάδα μπάσκετ, σ’ αυτό το κείμενο. Όμως, δεν μπορώ να σας κρύψω ότι θεωρώ την παραμονή του Σπανούλη καθοριστική για τη συνέχεια και θέλω να συγχαρώ τον Βασίλη και τους αδερφούς Αγγελόπουλους για τον χειρισμό και για την θετική κατάληξη της υπόθεσης. Οι προσθήκες του Petway, του Simmons και του Dunston είναι πολύ σημαντικές, όπως σημαντική είναι και η παραμονή του Περπέρογλου και η απώλεια του Hines, που μπορεί να μας ξενέρωσε με το φέρσιμο και με τις δηλώσεις του, αλλά δεν μπορούμε να διαγράψουμε με μια μονοκοντυλιά την προσφορά του. Ελπίζω να πάρουμε και τον Davis ή κάποιον ισάξιο με αυτόν, να οριστικοποιηθεί και η παραμονή του Acie Law (που έχει ανοιχτό “παράθυρο” σε περίπτωση πρότασης από ομάδα του ΝΒΑ), να επανέλθει δριμύτερος ο Μάντζαρης, να μην φύγει φέτος ο Παπανικολάου και τότε θα νιώθω σίγουρος ότι, όταν του χρόνου θα γυρίζουμε απ’ το Μιλάνο, την κούπα θα την έχουμε μέσ’ το αεροπλάνο !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος