Θρύλε, έχουμε και…καρδιά !
Αφού δεν πάθαμε ούτε έμφραγμα, ούτε εγκεφαλικό και πήραμε τους τρεις βαθμούς, πάλι καλά… Άστρο λαμπρό είχε ο Μίτσελ, αφού οι αντίπαλοι κατόρθωσαν (διότι, περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσουν δύο κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο και 2-3 καλές περιπτώσεις προς το τέλος του παιχνιδιού, ενώ είδε και τις δύο αλλαγές του (Φουστέρ και Σαβιόλα) να σκοράρουν πριν συμπληρωθεί ένα δεκάλεπτο από τη στιγμή που μπήκαν στο γήπεδο. Το τζακπότ έπιασε !
Αν πω ότι μου άρεσε η ομάδα, θα είναι ψέματα. Έκανε ένα καλό εικοσάλεπτο μόλις βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, γύρισε το αποτέλεσμα, προσπάθησε να καθαρίσει το παιχνίδι και, αφού δεν τα κατάφερε στο καλό της διάστημα, έκανε συντήρηση για να κρατήσει τη νίκη. Θα μπορούσε να έχει βάλει άλλο ένα γκολ, όπως και θα μπορούσε να ισοφαριστεί στο τέλος του παιχνιδιού. Είδε και ο…αλλήθωρος οφσάιντ στο γκολ του Μήτρογλου και μας κράτησε στην τσίτα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Σπάθα.
Δεν ξέρω, ρε γαμώτο… Αναρωτιέμαι μήπως έγινα ξαφνικά γκρινιάρης και απαισιόδοξος, χωρίς να το έχω καταλάβει. Δεν μ’ αρέσει αυτό που βλέπω, όχι τόσο σαν θέαμα, αλλά σαν ουσία… Δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη η ομάδα, ούτε αμυντικά, ούτε επιθετικά. Φτάσαμε στο ημίωρο του παιχνιδιού και είχαμε κάνει δύο τελικές προσπάθειες, με δύο σουτ που έγιναν από μακριά και χωρίς καλές προϋποθέσεις. Αντί να κλείσουμε τον αντίπαλο στην περιοχή του και να τον σφυροκοπήσουμε, καθυστερούσαμε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, δεν είχαμε επιθετικό πλάνο και προσπαθούσαμε να απειλήσουμε μόνον από τα πλάγια, με προσωπικές ενέργειες του Φετφατζίδη και του Κάμπελ.
Την ίδια ώρα, ήμασταν πολύ ευάλωτοι στις βαθιές μπαλιές των αντιπάλων στην πλάτη της άμυνας και βρεθήκαμε άσχημα εκτεθειμένοι τουλάχιστον δύο φορές. Δεν υπήρχε κίνηση στο κέντρο του γηπέδου, κάποιες στιγμές είχαμε τη μπάλα και πολύ ελεύθερο χώρο μπροστά μας, αλλά οι παίχτες (Σάμαρης, Μανιάτης και Ντομίγκεζ) έδειχναν να μην ξέρουν τι να κάνουν. Έτσι, οι αντίπαλοι είχαν όλο τον χρόνο να οργανώσουν δύο ζώνες άμυνας και να μας περιμένουν, η ομάδα ήταν τελείως ακίνδυνη επιθετικά και δεν είχε τρόπους να απειλήσει σοβαρά την εστία του Σηφάκη.
Δεν κατάλαβα την σκοπιμότητα της αλλαγής του Σαλίνο στο ημίχρονο, τη στιγμή μάλιστα που ήταν αναγκαστική η αλλαγή του Φετφατζίδη. Μπορεί να βγήκαν οι δύο αλλαγές του Μίτσελ, αλλά νομίζω ότι έπρεπε να βγάλει τον Μανιάτη ή τον Σάμαρη και όχι τον Βραζιλιάνο, για να βάλει τον Φουστέρ. Αντίθετα, θεωρώ έξυπνη την κίνηση να βάλει τον Σαβιόλα και όχι τον Βάις, προσπαθώντας να ανοίξει το παιχνίδι από τον άξονα, αφού η παρουσία του Μήτρογλου (όσο και αν αυτός δεν ήταν καθόλου καλός) έδινε στον…μικρό δαίμονα την ευκαιρία να κινηθεί περιφερειακά στην επίθεση και να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα.
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη… μας το κάρφωσε ο Στεφανάκος, μας έδειξε το…Κολοσσιαίο και μας έλουσε κρύος ιδρώτας. Με την εικόνα που είχαμε ως εκείνη τη στιγμή στο παιχνίδι, τα δύο γκολ που χρειαζόμασταν για να γυρίσουμε το σκορ, φαίνονταν πάρα πολλά. Ευτυχώς, έπαιξαν όμορφα και έξυπνα το φάουλ, σημάδεψε σωστά ο Φουστέρ και ήρθαμε αμέσως στα ίσα, πριν αρχίσουν οι γιούχες και μας πάρει παραμάζωμα το άγχος. Ήρθε γρήγορα και το δεύτερο γκολ, βρήκαμε την ηρεμία και την αυτοπεποίθησή μας, μπορούσαμε και έπρεπε να τελειώσουμε το παιχνίδι, αλλά δεν μας έκατσε στη φάση με το δοκάρι και παίξαμε με τη φωτιά μέχρι το τέλος. Αφού δεν έκατσε καμία στραβή, να φάμε δεύτερο γκολ στις δύο προσπάθειες του Μπρίτο στο 83ο λεπτό, πάλι καλά…
Διάβασα τις δηλώσεις του Μίτσελ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι σημασία δεν έχουν τα συστήματα, αλλά οι παίχτες. Χαίρω πολύ, σενιόρ Μίτσελ… Οι έξυπνοι μαθητές μπορούν να λύσουν και μόνοι τους τις ασκήσεις που είναι εύκολες ή έχουν μέτριο βαθμό δυσκολίας. Όμως, για να μάθουν να λύνουν και τις δύσκολες και τις πολύ δύσκολες ασκήσεις, είναι απαραίτητο να τους έχει δουλέψει σωστά ο δάσκαλος. Αν μπορούσαν να τα κάνουν όλα, μόνον με την ικανότητά τους, τότε εμείς που διδάσκουμε θα ήμασταν άνεργοι… Μπράβο για τις δύο στημένες φάσεις, που έφεραν τα γκολ, αλλά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού είμαστε ακόμα στο άλφα και θέλουμε πολλή δουλειά !
Δεν γουστάρω να λέω και να γράφω πολλές φορές τα ίδια πράγματα, ούτε να γκρινιάζω… Ξέρετε την άποψη που έχω για τον Μίτσελ και δεν υπάρχει λόγος να την επαναλάβω… Θα αρκεστώ να επαναλάβω μόνον μία ευχή : μακάρι να κάνω εγώ λάθος και να είμαι άδικος μαζί του !
Ο Ρομπέρτο δείχνει πολύ σταθερός, μου αρέσει ο Σαλίνο, πολύ καλός ήταν ο Μανωλάς, είναι αργός ο Σιόβας και φάνηκε, εντυπωσιακό το ντεμπούτο του Μπονγκ. Δεν ήταν άσχημος ο Σάμαρης, δεν συμφωνώ με τους επικριτές του Μανιάτη, χαραμίζεται μακριά από την περιοχή ο Ντομίγκεζ και δεν μπορεί να βγάλει ολόκληρο 90λεπτο, τρέχοντας σε τόσο μεγάλο χώρο. Πολύ καλός ήταν πάλι ο Φετφατζίδης και ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό αυτό που έχει, ο Κάμπελ είναι πολύ χρήσιμος και φιλότιμος, αλλά ξεμένει από δυνάμεις μετά από 75 λεπτά παιχνιδιού. Βαρύς και άκεφος ο Μήτρογλου, είχε την ευκαιρία να δείξει πράγματα, ξεκινώντας ως βασικός, αλλά δεν το έκανε. Βαριέται που ζει αυτό το παιδί…
Ο Σαβιόλα έδειξε ότι είναι μεγάλο παιχτρόνι και αξίζει τα λεφτά του. Είναι πανέξυπνος, κινείται όμορφα χωρίς τη μπάλα, βλέπει γήπεδο και μοιράζει σωστά, ενώ είναι κίνδυνος-θάνατος μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν μπορώ να πω πολλά για τον Μεντζανί, αφού έπαιξε λίγο και δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά πράγματα μέσα στο παιχνίδι. Όμως, μπορώ να γράψω ολόκληρες σελίδες για τον Φουστέρ… Δεν θα το κάνω και θα αρκεστώ να πω ότι θα ήθελα να έχουμε στο γήπεδο 11 παίχτες με το δικό του ήθος, με τον δικό του επαγγελματισμό, με τόση ουσία στο παιχνίδι, με διάθεση να κυνηγάνε κάθε φάση ακόμα και όταν δείχνει να είναι χαμένη. Πόσα δεν έχει ακούσει αυτό το παιδί από τους ξερόλες και τους ελληνάρες που γουστάρουν ντρίπλες και τακουνάκια, αλλιώς θεωρούν άμπαλο και άχρηστο τον παίχτη… Χίλια μπράβο στο παλικάρι !
Φέισα και, όπως όλα δείχνουν, Χολέβας αποτελούν παρελθόν για την ομάδα μας. Μολονότι ανήκω στους λίγους που δεν θεωρούσαν “καμένο χαρτί” τον Σέρβο, νομίζω ότι δεν θα μας λείψει αγωνιστικά (όπως λένε αυτοί που τον έζησαν, είναι εξαιρετικό παιδί και θα λείψει ως παρουσία από την ομάδα). Όμως, παρά την εξαιρετική σημερινή εμφάνιση του Μπονγκ, προσωπικά θα μου λείψει το πατριωτάκι μου. Μπορεί να είχε κάποια αγωνιστικά μειονεκτήματα (και ποιος δεν έχει, άλλωστε…) αλλά είναι “σκυλί του πολέμου”, έχει και δεύτερο ζευγάρι πνευμόνια, είναι γερό σκαρί και δεν βγάζει τραυματισμούς, είναι ψυχωμένο παιδί και, ίσως, επειδή είναι φτωχόπαιδο που πέρασε πολλά στη ζωή του, τιμάει το ψωμί που τρώει. Τον έχω στην καρδιά μου και του εύχομαι, όπως και στον Λιούμπο, καλή συνέχεια στην καριέρα του.
Μπήκαμε στην τελευταία βδομάδα της μεταγραφικής περιόδου και ακόμα περιμένουμε τον παίχτη που έπρεπε να είχε έρθει πρώτος-πρώτος στην ομάδα αυτό το καλοκαίρι. Λένε ότι το καλό το πράγμα αργεί να γίνει… Ό,τι πάθαμε, πάθαμε… Μακάρι να έρθει αυτός που έχω στο μυαλό μου (δεν λέω το όνομά του, ακόμα και αν με σφάξετε – δεν θέλω να το…κάψω, είμαι γρουσούζης) και ας έχει μπει ο Σεπτέμβριος. Κάτι μου λέει ότι θα φύγει και άλλος παίχτης (Μασάντο), οπότε να περιμένουμε δύο ακόμα προσθήκες παιχτών. Πολύ ανακατωσούρα είχαμε φέτος και μακάρι να μας βγει σε καλό. Για να μην γίνομαι άδικος, έχει και ο Μίτσελ μια σοβαρή δικαιολογία, με όλο αυτό τον χαμό που έγινε και συνεχίζεται…
ΥΓ.1 Θέλω να ξαναδούμε στο γήπεδο τον Αβραάμ που ξέρουμε και αγαπάμε.
ΥΓ.2 Δημήτρη και Γιάννη, καλώς ήρθατε στους b2b πρωταθλητές Ευρώπης.
ΥΓ.3 Περιμένω από το ΣΔΟΕ να κάνει έλεγχο στην ΚΑΕ της αλητείας και της βρωμιάς !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
