Γειά σας και πάλι φίλοι/ες. Πρωτού μπώ στα μπασκετικά μας θέλω να συγχαίρω την ποσοσφαιρική μας ομάδα που κατέκτησε χθές και μαθηματικά τον 41ο τίτλο της ένδοξης ιστορίας της! Και τώρα φούλ για πρόκριση επί της μεγάλης Μάνστσεστερ Γιουνάιτεντ στο θέατρο των (δικών μας) Ονείρων!
Κρίση αλλά με αιτίες
Η 10η αγωνιστική της Ευρωλίγκας σημαδεύτηκε με την τέταρτη σερί ήττα για την ομάδα μας σε μια έδρα που έχει να χάσει σε επίπεδο ΤΟΠ 16 εδώ και 8 χρόνια και φαίνεται πως και φέτος θα παραμείνει απόρθητη από τους επισκέπτες της. Μια ήττα σαφώς αναμενόμενη με τα χίλια δύο προβλήματα που βασανίζουν ανελλιπώς ΚΑΙ φέτος την ομάδα και προστίθενται στην έλλειψη χημείας και….ποιότητας που χάθηκε από το περασμένο καλοκαίρι. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε εμείς τι φταίει για τα όσα περνά η ομάδα φέτος.
Οι αρμόδιοι είναι εκεί, ζούν μέρα νύχτα την ομάδα και πάνω απ’ολα…βλέπουν όλα όσα ΔΕΝ έγιναν σωστά όταν άρχισε ο σχεδιασμός της φετινής περιόδου. Φυσικά, όταν και η τύχη σου γυριίζει την πλάτη σαν κακόγουστο αστείο (εδώ και δύο χρόνια) και αναγκάζεσαι να πορευτείς χωρίς τα μεγάλα σου ατού τότε τα υπόλοιπα (μεταγραφές χαμηλής ποιότητας) προκαλούν ταραχή σε κόσμο και ομάδα.
Το ματς και οι δυσκολίες
Στο ματς τώρα, παρακολουθήσαμε μια ομάδα μαχητική για 25-30 λεπτά που ήξερε τι ζητούσε στο παρκέ και προσπαθούσε να κάνει το παιχνίδι της κόντρα στο φαβορί χωρίς τους δύο αρχηγούς της. Ντάντσον, Σέρμα και Μπρέντ έσυρναν τον χωρό με τους Σλούκα, Μάντζαρη, όσο ήταν φρέσκοι, να δίνουν ρυθμό και σωστές επιθέσεις στην ομάδα ενώ και στην άμυνα έβγαιναν με πάθος στις επαφές και στις διεκδικήσεις απ’το πρώτο λεπτό.
Ο Στράτος έδειχνε κουρασμένος και σκασμένος, τα σούτ που επιχειρούσε δεν βρήκαν στόχο, ο Λοτζέσκι κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα, Σϊμμονς, Κόλλις και Κατσίβελης (όσο χρησιμοποιήθηκε) δεν βοήθησαν και με την πάροδο του χρόνου όταν και πλέον θα μετρούσε και το βάθος του πάγκου των δύο ομάδων, το σκορ άρχισε να ξεφεύγει. Κάπου εκεί, και με την έξοδο του Ντάντσον στον πάγκο μετά απ’την αγκωνιά του Τόμιτς (ζήτησε συγνώμη στον άσσο μας), η Μπαρτσελόνα έβαλε τα ελεύθερα της τρίποντα, τα δικά μας βρήκαν, για άλλη μια φόρα σίδερο (ευτυχώς υπήρχε και η ευστοχία του Μπρέντ) και η τυπική διαδικασία έλαβε τέλος.
Το κέρδος
Δεν πτοήθηκε απ’τις απουσίες ο Ολυμπιακός και απέδειξε ότι το μέταλλο του είναι εκεί, ατσαλάκωτο και δυνατό αλλά χωρίς αρχηγό και Πρίντεζη και ουσιαστικά χωρίς Λό δεν μπορείς να ελπίζεις σε μεγάλα πράγματα απέναντι σε μεγαθήρια της Ευρώπης. Η διαχείρηση του ρόστερ στο ψεσινό ματς ήταν σχεδόν άψογη (μετά από καιρό) απ,τον κόουτς Μπαρτζώκα. Όσο άντεχε σε φυσικές δυνάμεις και αντοχές η ομάδα, η Μπαρτσελόνα δεν έπαιρνε κεφάλι στο σκόρ αλλά, αντιθέτως, οι ερυθρόλευκοι έδειχναν πως θα το παλέψουν ως τέλους πράγμα που φάνταζε πολύ δύσκολο με τις τρανταχτές απουσίες των Σπανούλη και Πρίντεζη. Ο Ντάντστον επιβεβαίωσε την μεγάλη του αξία και ο Σέρμα ότι έπρεπε να αποκτηθεί για να τον βοηθήσει επάξια στην θέση «5». Τέλος, ο Μπρέντ Πέτγουει, με 17 πόντους έδωσε απαντήσεις για τις καλοπροαίρετες κριτικές που δέχθηκε αλλά περιμένουμε ανάλογη και σταθερή άνοδο τόσο σε άμυνα όσο και στην επίθεση.
Τα ερωτήματα
«Στις προπονήσεις δουλεύουμε πολύ τα σούτ τριών πόντων. Εϊναι ένα στοιχείο του παιχνιδιού μας που μας αρέσει». Τάδε έφη Γιώργος Μπαρτζώκας στην αρχή της περιόδου. Το σούτ τριών πόντων είναι απ’τα πιο σημαντικά όπλα, αν όχι το σημαντικότερο, για μια ομάδα. Απ’το ματς με τον Παναθηναικό για την 7η αγ. της Ευρωλίγκας (για να μην πάω πιο μακρυά), αυτό δεν τον βλέπουμε και βασιζόμαστε σε εξάρσεις του Στράτου Περπέρογλου και από λίγο στους Μάντζαρη. Σλούκα, Λοτζέκσι, Πέτγουει. Αυτό το σημείο (όπως και οι βολές) είναι αποκλεστικά θέμα προπονήσεων και σωστής επιθετικής τακτικής.
Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Καββαδάς. Τρείς νεαροί, εξελίξιμοι και με γεμάτη ενέργεια μικροί που περιμένουν καρτερικά και υπομονετικά μια ευκαιρία. Και οι τρείς παίξαν από λίγο σε κάποια ματς αλλά ως εκεί. Δεν ξέρουμε αν δεν τους εμπιστεύεται ο προπονητής ή αν έχει κάτι άλλο στο μυαλό του όμως όταν τα ματς κρίνονται (είτε νικάς ή χάνεις) και τους αφήνεις απλούς θεατές τότε μην περιμένεις να στο ανταποδώσουν στο έπακρο. Σίγουρα κάτι παραπάνω θα ξέρει ο κόουτς από μας που ‘μαστε απ’έξω αλλά κάποια πράγματα κινούν την περιέργεια.
Και τώρα 4 μάτς door…die
Κλείνωντας λοιπόν, οι Πρωταθλητές Ευρώπης παίζουν την χρονιά στα εναπομείναντα 4 παιχνίδια στα οποία αν εμφανιστούν πλήρεις και υγιείς μπορούν και οφείλουν να πάρουν, γεγονός που θα τους επιφέρει την κατάληψη της 3ης θέσης του ομίλου. Πρώτος «τελικός» ο αγώνας με την τελευταία Κούτσα Λαμποράλ που έκανε το διπλό της χρονιάς στο ΟΑΚΑ πριν 2 βδομάδες και αποτελεί παγίδα αν την υποτιμήσεις, πράγμα που ο φετινός ΘΡΥΛΟΣ δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει. Και αυτό το ματς ΠΡΕΠΕΙ να ‘ναι ήδη στο μυαλό όλων. Κάθε ματς ξεχωριστά, βήμα-βήμα και απόλυτη συγκέντρωση στις δυσκολίες του κάθε αγώνα ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
ΥΓ: 100 γαύροι έκαναν το Παλαού…ΣΕΦ! Δόξα στα παιδιά σου Ολυμπιακέ!
ΥΓ1: Όχι άλλος χαμένος «Κάιλ Χάινς».
ΥΓ2: Καιρός να αναδυθεί στην επιφάνει το μέταλλο των Πρωταθλητών Ευρώπης. Βάρτε τους στα καλάθια από ‘δω και πέρα!
ΥΓ3: Χάσαμε απ’την Μπαρτσελόνα όχι απ’την Ζιελόνα Γκόρα. Ρωτάτε και τον Ζέλικο με το μπάτζετ του και τα «ΛαΜόνικα δώρα» που του γίνονται που τον κρατάνε μέσα στο κόλπο.
ΥΓ4: Σκοπός η πρόκριση. Μετά το άγχος πάει στο «φαβορί». Όσοι δεν θυμούνται…θα ξανά θυμηθούν! Λίγη τύχη μέσα στην ατυχία μας θέλουμε…
