Βγάλε έξω τον… Καραγκιόζη !

“Κάποιες φορές σκέφτομαι πόσο βάναυσα αδικούμε τον αυθεντικό Καραγκιόζη, όταν τον παρομοιάζουμε με κάποιους τύπους σαν τον Καραγεωργίου, που ατύχησαν… αφού τους έχει μουντζώσει ο Θεός και τους φόρτωσε με την κατάρα της ιδιότητας του μπουγατσοβάζελου” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

1067805

Άρχιζε νωρίς το ματσάκι κόντρα στους Βοιωτούς και όταν πήγα στο καφενείο, όπου βλέπω σχεδόν όλα τα παιχνίδια, το βρήκα κλειστό… δεν ξέρω γιατί. Έφυγα και πήγα σε μια καφετέρια που βρήκα μπροστά μου, όπου γίνονταν το “έλα να δεις”, αφού υπήρχαν δέκα τηλεοράσεις που έδειχναν τρία διαφορετικά παιχνίδια (το δικό μας, Άρσεναλ-Φούλαμ και Κηφισιά-Τρίκαλα στο μπάσκετ). Μέχρι να τελειώσουν τα άλλα δύο παιχνίδια, πέρασε το πρώτο ημίχρονο και δεν το ευχαριστήθηκα…

Εδώ που τα λέμε, καλύτερα που δεν άκουγα ούτε την περιγραφή του αγώνα, αφού δεν ήμασταν καθόλου καλοί σ’ αυτό το διάστημα και είχα αρχίσει να ανησυχώ. Βλέπετε, μέσα στη φασαρία, ξέχασα ότι υπάρχει και Μίτσελ στον πάγκο… που είδε πώς πάει το πράγμα και επενέβη πάραυτα !

Στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού είχαμε ένα μάτσο χάλια. Αν εξαιρέσουμε το… άχαστο που έχασε ο Βάις στο 7ο λεπτό και την κεφαλιά του Μήτρογλου στο τέλος, μετά την ωραία σέντρα του Αβραάμ στην καρδιά της περιοχής, δεν κάναμε άλλη επικίνδυνη φάση μπροστά στο αντίπαλο τέρμα. Θα μπορούσαμε μάλιστα να… βρεθούμε κατηγορούμενοι και πρέπει να πούμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Ροτζέριο, αφού στο ανεπανάληπτο τετ-α-τετ, που είχε με τον Ρομπέρτο, έστειλε τη μπάλα για… πεσκέσι στου διαόλου τη μάνα, και στον επόπτη που σταμάτησε με ανύπαρκτο οφσάιντ τον Καπό στο 41ο λεπτό, ενώ έφευγε μόνος του προς τo… πορτ μπαγκάζ του Ρομπέρτο.

Έγιναν πολλά λάθη από τον Σάμαρη και τον Παπάζογλου, πολλές λανθασμένες πάσες και φλύαρο παιχνίδι από τον Κάμπελ, ο Μήτρογλου ήταν εκτός ρυθμού και μακριά από τις καλές του εμφανίσεις, ο Βάις δεν προσέφερε απολύτως τίποτα και μόνον οι φιλότιμοι Μανιάτης και Σαβιόλα έτρεχαν σαν τις άδικες κατάρες, ο ένας για να καλύψει τους χώρους και ο άλλος μπας και καταφέρει κάτι καλό.

Φουστέρ και Ολαϊτάν στο γήπεδο

Αυτούς τους δύο παίχτες στη γραμμή του πλαγίου είδαμε, καθώς άρχιζε το δεύτερο ημίχρονο. Έξω ο Βάις, έξω και ο Μήτρογλου… αφού “θα παίζουν οι καλύτεροι, χωρίς να κοιτάμε τα ονόματα”, όπως δήλωσε ο Μίτσελ μετά τον αγώνα. Ξαφνικά άλλαξαν όλα και στο 54ο λεπτό βάλαμε το πρώτο γκολ, μετά την υπέροχη σέντρα του Χολέβα που βρήκε τον Σαβιόλα σε εξαιρετική θέση μέσα στην αντίπαλη περιοχή, αυτός παρά το κακό κοντρόλ κατάφερε να γυρίσει τη μπάλα στον Φουστέρ, που έχασε επίσης το κοντρόλ, αλλά αυτή στρώθηκε στον Ολαϊτάν που την έστειλε στα δίχτυα !

Μετά από 5 λεπτά, ήταν η σειρά του Ολαϊτάν να κάνει κακό κοντρόλ, μετά την ωραία εναλλαγή της μπάλας του Χολέβα με τον Σαβιόλα και την πάσα του “κούνελου”. Όμως, ο πιτσιρικάς συνέχισε τη φάση και κατάφερε να τροφοδοτήσει σε πολύ καλή θέση τον Σαβιόλα, που πλάσαρε αδύναμα στην αγκαλιά του αντίπαλου τερματοφύλακα.

Ακολούθησε η ωραία κάθετη πάσα του Κάμπελ στον Φουστέρ, που πλάσαρε πάνω στην κίνηση, αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει και να διώξει οριστικά το άγχος. Βλέποντας ότι το δεύτερο γκολ δεν έρχονταν, ο Μίτσελ έπαιξε το τελευταίο του χαρτί στο 73ο λεπτό, βγάζοντας τον κουρασμένο Σαβιόλα και βάζοντας στο παιχνίδι τον ξεκούραστο Τσόρι…

Παρακολουθώντας πριν από λίγο τα highlights του παιχνιδιού, μέτρησα 5 καλές ευκαιρίες και ένα γκολ στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού, αφού ο Ολαϊτάν είχε τρεις πολύ καλές προσπάθειες, πριν βάλει τη… φωτοβολίδα ο Χολέβας, μετά την έξοχη διαγώνια πάσα του Τσόρι. Ακολούθησε το πλασέ του Φουστέρ, μετά τη συρτή εκτέλεση ενός φάουλ, που βρήκε στην πλάτη ενός αμυντικού και έφυγε κόρνερ, και το καταπληκτικό τακουνάκι του Ολαϊτάν που έβγαλε φάτσα με το τέρμα τον Μανιάτη και τον Φουστέρ, αλλά τους πρόλαβε ο Μουλόπουλος και παραχώρησε κόρνερ.

Ενδιάμεσα είχαμε και τη σκηνή απείρου κάλους (όπως λέμε : κάλος είσαι και φαίνεσαι…) με τη δεύτερη κάρτα στον Μάντζιο, που πήρε τη μπάλα με το χέρι και έκανε έξω φρενών τον Καραγεωργίου. Να τα έβαζε με τον παίχτη του, που ενήργησε ανόητα, θα το καταλάβαινα… Όμως, έχουμε να κάνουμε με αυτό το επαναλαμβανόμενο καραγκιοζιλίκι του συγκεκριμένου κυρίου (δεν βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη, για να τον καλοπιάσω και να… γλιτώσω τη μήνυση) που θυμάται την “καταγωγή” του, κάθε φορά που είναι αντίπαλός μας, προσπαθεί να δώσει λίγη χαρά στις παλιές του αγάπες και δεν του κάθεται…

Έτσι είναι η ζωή, αγαπητέ Νικόλα… Όλοι πληρώνουμε για τα λάθη και για τις αμαρτίες μας. Έκανες το λάθος να ταυτιστείς με τους αιωνίως πονεμένους, από βορρά και νότο, οπότε μοιραίο είναι να πονάς μαζί τους και από την άλλη, ο συνονόματός σου (αυτός που παίζει στη διαφήμιση) μπαίνει στο πούλμαν με τους αιώνιους πρωταθλητές και τον υποδέχονται με ζητωκραυγές οι παιχταράδες μας !

Χάσαμε την Πέμπτη… ε, και λοιπόν ;

Όλοι θέλαμε τη νίκη κόντρα στους Καταλανούς, αλλά δεν τα καταφέραμε… Θα τους κερδίσουμε όταν θα είναι απαραίτητο και τώρα πλέον το ξέρουν κι αυτοί, να είστε σίγουροι. Η ομάδα πληρώνει τις απουσίες των δύο Αμερικανών και το ντεφορμάρισμα, που μοιραία θα γίνονταν κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά. Δεν είναι δυνατόν “να πάμε τραίνο” μέχρι το τέλος…

Ξεκινήσαμε καλά στο παιχνίδι αυτό, αλλά είχαμε να αντιμετωπίσουμε μία πολύ καλή ομάδα, με γεμάτο ρόστερ και έναν αφιονισμένο Ναβάρο, που μας σκότωσε στο τρίτο δεκάλεπτο. Είχαμε το σθένος να παλέψουμε μέχρι το τέλος, φτάσαμε δύο φορές πολύ κοντά στην ανατροπή, αλλά αυτή δεν ήρθε…

Φυσικά και δεν χάθηκε τίποτα, απλά δεν μπορούμε να είμαστε άνετοι πλέον, αφού μετά από αυτό το αποτέλεσμα βάλαμε από νωρίς το “πρέπει” στη ζωή μας. Υπάρχουν πολλά προβλήματα αυτή τη στιγμή, αλλά πιστεύω ότι ο χρόνος θα τα θεραπεύσει… Τυχαίνει να ανήκω σ’ αυτούς που έχουν εμπιστοσύνη και στην ομάδα μας και στον προπονητή μας. Αυτοί είναι που μας έχουν κάνει περήφανους, αυτοί θα μας ξανακάνουν και να το θυμηθείτε !

Μπορεί να πονέσουμε, μπορεί να ματώσουμε… όμως, είμαι σίγουρος ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε. “Εμείς, από τους πρόποδες της γης, κατακτητές της κορυφής, με τη σημαία μας ψηλά… εμείς, τι κι αν γεμίσουμε πληγές, θα βγούμε πάλι νικητές” όπως λένε οι στίχοι σε ένα αγαπημένο μου τραγούδι, από τον Απρίλη του 1997 όταν κατακτήσαμε στη Ρώμη την πρώτη μας ευρωπαϊκή κούπα.

Είμαστε Ολυμπιακοί, δεν είμαστε πανηγυρτζήδες… Στηρίζουμε και θα στηρίζουμε αυτά τα παιδιά, με όλη την ψυχή μας, αφού αυτό είναι το χρέος που έχουμε απέναντί τους, για τις μοναδικές στιγμές που μας έχουν χαρίσει. Θα γυρίσει ο Μπρεντ, θα μπουν στην εξίσωση οι καινούργιοι, θα ξαναβρούν τη φόρμα τους αυτοί που κάνουν τώρα κοιλιά στην απόδοσή τους, θα ξαναπαίξουμε τις άμυνες που μπορούμε, θα ξαναβάλουμε τα μεγάλα σουτ και θα πάρουμε τις νίκες που χρειαζόμαστε !

Είμαστε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και γι’ αυτό : δεν ξενερώνουμε… δεν ξενερώνουμε ποτέ !

ΥΓ.1 Εκδικάζεται αυτή τη βδομάδα η έφεση που κάναμε στην UEFA, για την τιμωρία του γηπέδου. Δεν είμαι αισιόδοξος για την έκβαση αυτής της υπόθεσης, μετά τις δηλώσεις που είχε κάνει ο Καρεμπέ. Όμως, θα συνιστούσα στους υπεύθυνους της ΠΑΕ να φροντίσουν για κάποια πράγματα που κάνουν μεγάλο κακό στην ομάδα μας, όπως π.χ. είναι αυτά τα χρωματιστά καπνογόνα που γεμίζουν με δηλητήριο τον αέρα και κάνουν δύσκολη τη ζωή των θεατών, αλλά κυρίως των παιδιών που αγωνίζονται…

ΥΓ.2 Μετά τα χτεσινά αποτελέσματα και την ήττα του ΠΑΟΚ στη Νέα Σμύρνη, εκδόθηκε δελτίο από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, η οποία συνιστά στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και των γύρω περιοχών να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί, διότι η θερμοκρασία έχει πέσει στους –11 βαθμούς και αναμένεται περαιτέρω πτώση αυτής στο προσεχές διάστημα. Μέχρι αυτή τη στιγμή, δεν έχουν επιβεβαιωθεί οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι υπεύθυνος για τη σφοδρή κακοκαιρία είναι ο Ιβάν Σαββίδης, στον οποίο ορισμένοι κύκλοι αποδίδουν τη μεταφορά των πολικών θερμοκρασιών από τη Ρωσία στις βόρειες περιοχές της χώρας μας.

ΥΓ.3 Αν έπρεπε να διαλέξω πότε θέλω ένα “διπλό” στο ΟΑΚΑ κατά παράβαση του… σχετικού νόμου, για τον οποίο μας ενημέρωσε πρόσφατα ο “εφευρέτης” Τράκης, θα διάλεγα κάποια ημέρα του επόμενου μήνα. Εννοείται ότι δεν θα με χαλάσει καθόλου, αν αυτό συμβεί και αύριο… αλλά, ως γνωστόν, κι αν δεν γίνει αυτό, στα… (beep), δηλαδή θα το γράψουμε στα καμπανέλια μας !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος