“Και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς τα… πιστόλια του Κώστα, μου λέτε ; Δεν φτάνει που τα λεφτά σταύρωσαν τον Χριστό, μας πήραν και το παλικάρι και μας άφησαν με τις όμορφες αναμνήσεις του… Θα ζήσουμε και χωρίς αυτόν, αλλά φοβάμαι ότι θα μας λείψει πολύ” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Το πράγμα έδειχνε από καιρό ότι θα τον χάσουμε τον παιχταρά… Είχα μία κρυφή ελπίδα ότι μπορεί και να έμενε, κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη, έτσι τρελάρας που είναι. Όμως, είναι πολλά τα λεφτά και δεν είναι καθόλου εύκολο να πεις “όχι” σε μία τέτοια πρόταση. Μακάρι να είναι πάντα καλά το παιδί και εμείς, όσο κι αν πονάει η ψυχή μας, θα καμαρώνουμε μαθαίνοντας τα κατορθώματά του.
Φίλες και φίλοι, έτσι είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός, έτσι είναι και η ζωή… Ήρθαν οι Καταλανοί το καλοκαίρι, έριξαν τα φράγκα και πήραν τον Κωστάκη μας, ήρθαν τώρα οι Εγγλέζοι με το χοντρό πακέτο και πήραν τον Κώστα μας. Την ίδια ώρα έχουμε και τους Ρωμαίους να λιγουρεύονται τον άλλο Κώστα της ομάδας μας και έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι : μήπως φταίει το όνομα, ρε γαμώτο ;
Όταν ήταν να με βαφτίσουν, οι γονείς μου δεν είχαν αποφασίσει ποιο όνομα θα μου έδιναν και άφησαν στον νονό μου, που ήταν ένα 11χρονο παιδί, να διαλέξει ένα όνομα από μία λίστα 3-4 ονομάτων. Αυτός, επειδή η γιορτή του αγίου Δημητρίου ήταν πιο κοντά από τις υπόλοιπες στο ημερολόγιο, με βάφτισε Δημήτρη για να φάει σύντομα το… γλυκό. Δεν με βάφτιζε Κώστα, μπας και είχα κι εγώ καμιά τέτοια τύχη, που σπάω κάθε μέρα τα νεύρα και το κεφάλι μου για να μάθω γράμματα στα παιδιά του κόσμου !
Ας μην γελιόμαστε, η φετινή καλή πορεία της ομάδας μας οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη ρέντα του Μήτρογλου στο σκοράρισμα, στις μεγάλες εμφανίσεις του Ρομπέρτο και στο άστρο του Μίτσελ. Όμως, πρέπει να ζήσουμε πλέον χωρίς τον Κώστα μας και δεν ξέρω πόσο καλά μπορούμε να τα καταφέρουμε… Μακάρι να μας βγει καλός ο Νέλσον Βαλντέζ, που δεν είναι καθόλου κακός παίχτης, αλλά και ποτέ δεν ήταν τόσο καλός όσο ήταν ο “πιστολέρο” μας στα ντουζένια του.
Καλή περίπτωση μου φαίνεται το άλλο απόκτημα της ομάδας, ο 25χρονος Ερνάν Πέρεζ. Είναι σε πολύ καλή ηλικία και δείχνει να είναι ψυχωμένο παιδί, έπαιζε πέντε χρόνια στην Ισπανία και έχει παραστάσεις από υψηλό επίπεδο, αποτελεί επιλογή του Μίτσελ και θεωρώ ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μπορεί να είχα και συνεχίζω να διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για τις γνώσεις αυτού του ανθρώπου σε θέματα τακτικής, όμως κόβει σίγουρα το μάτι του, γι’ αυτό κάνει σωστές κινήσεις μέσα στα παιχνίδια και έχει κάνει πολύ καλές εισηγήσεις για κάποιους παίχτες (π.χ. Ρομπέρτο, Ντομίγκεζ και Κάμπελ).
Βεβαίως, κανένας δεν είναι αλάνθαστος (πού είσαι Άντζελα να με… διορθώσεις και να πεις ότι “κανένας δεν είναι άσφαλτος”) και αυτό ισχύει για τον Μίτσελ, αφού επέμεινε πολύ και για την απόκτηση του Τόρρες, που μέχρι τώρα δεν μας έχει δείξει κάτι αξιόλογο. Ας ευχηθούμε να δικαιωθεί και για τις τρεις χειμωνιάτικες επιλογές του (Μαρκάνο, Βαλντέζ και Πέρεζ), αφού νομίζω ότι η περίπτωση του Πελέ είναι διαφορετική, όπως ήταν και οι περιπτώσεις του Μεντζανί, του Ν’Ντιγκά και του Γιαταμπαρέ.
Μπορεί να μην μας ενόχλησε η πώληση του Βάις, αλλά είναι αλήθεια ότι με την αποχώρηση του Κώστα νιώσαμε όλοι φτωχότεροι και λιγόστεψε η αισιοδοξία που είχαμε για τα παιχνίδια κόντρα στη Manchester. Φυσικό και επόμενο είναι, αφού στηρίζαμε πολλά σ’ αυτόν… Όμως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και να ζήσουμε χωρίς αυτόν από εδώ και πέρα !
Μέσα στον γενικό χαμό, ήρθε και η… λευκή ισοπαλία στο “Γ.Καραϊσκάκης” κόντρα στον Ατρόμητο, στο πρώτο παιχνίδι της προημιτελικής φάσης του Κυπέλλου. Νομίζω ότι αδικηθήκαμε στη φάση του γκολ που ακυρώθηκε, αλλά είμαστε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και δεν σταματάμε σ’ αυτό, αφού όλοι περιμέναμε κάτι περισσότερο από την ομάδα μας. Δεν είμαστε όσο καλοί πρέπει στα τελευταία παιχνίδια μας και ελπίζω να βελτιωθούμε στη συνέχεια, για να καθαρίσουμε την πρόκριση μέσα στο Περιστέρι. Καλά είναι τα γεμάτα ταμεία και η οικονομική ευρωστία της ΠΑΕ, αλλά για εμάς αυτό που έχει σημασία είναι να βλέπουμε την ομάδα μας να προοδεύει συνεχώς και να κερδίζει όλους τους τίτλους που διεκδικεί…
Επιτέλους… παίξαμε άμυνα !
Περίμενα με πολλή αγωνία το παιχνίδι κόντρα στη Μάλαγα… Βλέπετε, μετά την 30άρα που φάγαμε στο Μιλάνο και την ήττα από την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, βάλαμε από νωρίς τα “πρέπει” στη ζωή μας. Όπως λένε και ξαναλένε όσοι έχουν ασχοληθεί με τη “σπυριάρα”, οι νίκες ξεκινάνε από την άμυνα και αυτή τη φορά παίξαμε πολύ δυνατή άμυνα, γέρνοντας από νωρίς τη ζυγαριά προς το μέρος μας.
Δεν ξέρω πώς πρέπει να το χαρακτηρίσω, μπορεί να είναι και καλό, μπορεί και όχι… Όμως, σ’ αυτό το παιχνίδι κερδίσαμε ουσιαστικά χωρίς τον αρχηγό μας, αφού δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια χειρότερη εμφάνιση του Σπανούλη σε παιχνίδι της Euroleague, τουλάχιστον στα χρόνια που παίζει για την ομάδα μας. Ξεκίνησε με δύο εντυπωσιακές ασίστ, αλλά μετά έκανε δύο απανωτά λάθη, έσπασε τα στεφάνια με τα άστοχα σουτ και, ευτυχώς, τον απέσυρε νωρίς ο Μπαρτζώκας και δεν χάλασε ολόκληρη την προσπάθεια της ομάδας μας.
Προς Θεού, δεν θα τον κρεμάσουμε… όλοι δικαιούνται μία κακή βραδιά. Δεν ξέχασε το μπάσκετ που ξέρει, ούτε έγινε ξαφνικά ένας χαζός παίχτης που κάνει το ένα λάθος μετά απ’ το άλλο. Ποιος ξέρει γιατί, ίσως κάτι χάλασε το μυαλό του και έπαθε “black out“. Μπορεί να… τσακώθηκε και με την Ολυμπία, συμβαίνουν αυτά και στα καλύτερα σπίτια. Όπως έλεγε και ένας ηλικιωμένος, που γνώρισα πριν πολλά χρόνια στις καλοκαιρινές μου διακοπές, είναι καλύτερα να σε χτυπάνε τα παπούτσια, παρά να σου γκρινιάζει η γυναίκα… Έβλεπα νωρίτερα μία βολή του Πάρκερ, που χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη βολή στην ιστορία, αφού πέταξε τη μπάλα τόσο αδύναμα, ώστε αυτή έσκασε δύο μέτρα πριν το καλάθι… όλα γίνονται σας λέω, εκτός από του σπανού τα γένια !
Η ομάδα δείχνει να συνέρχεται και να μην τα περιμένει όλα απ’ τον Σπανούλη. Σ’ αυτό το παιχνίδι είδαμε ότι υπάρχει Dunston, υπάρχει Μάντζαρης, υπάρχει Πρίντεζης, υπάρχει Simmons και, όπως πάντα, υπάρχουν Στράτος και Lojeski. Κυνηγήσαμε όλες τις μπάλες, περιορίσαμε το περιφερειακό σουτ των αντιπάλων, σουτάραμε λιγότερα τρίποντα, είδαμε παιχνίδι στο “ζωγραφιστό”, είδαμε έναν καινούργιο παίχτη (εννοώ τον Collins) να μπαίνει σιγά-σιγά στο κόλπο, ακόμα και ο Begic μας βοήθησε αρκετά…
Δεν υπάρχει παιχνίδι την επόμενη εβδομάδα, οπότε θα έχουμε περισσότερο χρόνο να ετοιμαστούμε για τον αγώνα κόντρα στους Τούρκους, πριν αρχίσουν τα δύσκολα και κρίσιμα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ, με τη Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη, με το Μιλάνο στο ΣΕΦ και μετά στη Βαρκελώνη. Η ομάδα πρέπει να βρει τον καλό της εαυτό και να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για να υπερασπιστεί το στέμμα της πρωταθλήτριας, αυτό που κατέκτησε με εκκωφαντικό τρόπο στο Λονδίνο.
Απόψε δεν ήταν καλός και ο Μπρεντ, αλλά πού θα πάει… θα ξαναβρεί και αυτός τα πατήματά του, μετά τον τραυματισμό που τον πήγε πίσω, θα μπει στην εξίσωση και ο Μούν-αρος. Η ομάδα έχει πολλούς και καλούς παίχτες, έχει καλό προπονητή και όλο το staff δουλεύει με μεράκι, για να καταφέρουν όλοι μαζί να μας προσφέρουν ξανά μεγάλες και ιστορικές στιγμές… Ο ΘΡΥΛΟΣ είναι εδώ !
