Το ευρωπαϊκό όνειρο έληξε άδοξα χτες για τον Ολυμπιακό μας που παρουσιάστηκε κατώτερος των απαιτήσεων και των προσδοκιών των οπαδών του για μία ακόμη φορά…Η Λεβάντε δεν αγχώθηκε ποτέ για το αποτέλεσμα και δεν πρόλαβε καν να πιεστεί από το καυτό κλίμα που δημιούργησαν οι φίλοι του Ολυμπιακού στο Γ.Καραϊσκάκης, σκοράροντας μόλις στο 9’ για να δώσει τέλος σε οποιαδήποτε ελπίδα για κάτι το διαφορετικό.
Το ματς δεν παίρνει κριτική και κάποια ιδιαίτερη ανάλυση. Ο Ολυμπιακός σε καμμία περίπτωση δεν κατάφερε να κοντράρει την πολύ συμπαγή και τακτικά συγκεντρωμένη Λεβάντε, η οποία έμοιαζε να παίζει με σβηστές μηχανές μετά το πρώτο μισάωρο. Ασύνδετος με μία ενδεκάδα που παρουσίαζε τεράστια κενά, χωρίς αυτοματισμούς και συνέχεια στο παιχνίδι του, αγχωμένος και με τραγικά αμυντικά λάθη ο Ολυμπιακός φάνηκε σαν να βρίσκεται σε αρχικό στάδιο προετοιμασίας!
Ο Μίτσελ έκανε μια σειρά από λάθη και όπως φάνηκε – όπως ήταν και αναμενόμενο – δεν έχει μάθει καθόλου το υλικό της ομάδας και πώς να το διαχειριστεί. Η λάθος επιλογή προσώπων στην ίδια ενδεκάδα (π.χ. οι αργοί Κοντρέρας και Σιόβας μαζί), η ξεγυμνωμένη αριστερή πλευρά (από όπου είχαμε υποφέρει και στο πρώτο παιχνίδι) με μόνο τον άπειρο και ανέτοιμο για τέτοιο ματς Λυκογιάννη, η γενικότερη λειτουργία της άμυνας και πολλά άλλα συνέθεσαν την εικόνα όχι μιας ομάδας αλλά ενός συνονθυλεύματος.
Η ηγεσία διάλεξε να αντικαταστήσει έναν προπονητή που είχε πετύχει και με το παραπάνω σε όλους τους αρχικούς στόχους που είχαν τεθεί στα μισά της σεζόν, παίζοντας συντηρητικά και με έμφαση στην άμυνα, με έναν άλλο ο οποίος – όπως λέγεται – θα καταφέρει να κάνει την ομάδα να παίξει ένα πιο ελκυστικό και πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Το πότε θα το καταφέρει αυτό είναι μία άλλη ιστορία και προς το παρόν η ομάδα φαίνεται να έχει χαθεί ανάμεσα στις διαφορετικές τακτικές και στυλ παιχνιδιού που ζητάει ο κάθε προπονητής.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έψαξε για δικαιολογίες και πήρε πάνω του μεγάλο μέρος των ευθυνών – ως όφειλε – και πλέον στρέφεται στον προγραμματισμό και στο πλάνο για τη νέα σεζόν. Το υπόλοιπο της φετινής αγωνιστικής περιόδου θα κυλήσει πλέον χωρίς άγχος και πίεση και θα χρησιμεύσει στον προπονητή σαν ένα «φροντιστήριο» τόσο για τον ίδιο (για να μάθει το υλικό και τις δυνατότητες της ομάδας) όσο και για τους παίκτες ώστε να μπουν στο στυλ παιχνιδιού και στην αγωνιστική φιλοσοφία που ζητάει ο Μίτσελ. Στόχος είναι να συνδεθεί η ομάδα και να υπάρχει σιγουριά και αποφασιστικότητα στις κινήσεις που θα γίνουν το καλοκαίρι.
Όσο για εμάς…τους οπαδούς πρέπει να αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες που έχει το χτίσιμο μιας ομάδας και να καταλάβουμε ότι η δουλειά του προπονητή δεν είναι κάποιο παιχνίδι Manager στο PC…Προσωπικά νομίζω ότι ήταν λάθος η απομάκρυνση του Ζαρντίμ από τον πάγκο και ότι ο συγκεκριμένος προπονητής είχε ακόμα να δείξει πολλά…Ίσως με μία ενίσχυση του ρόστερ η ομάδα να έβγαζε αυτό και που ζητάμε διακαώς…περισσότερο μπάλα στο γήπεδο. Υπομονή λοιπόν παίδες γιατί όπως όλοι οι προπονητές, έτσι και ο Μίτσελ, θέλει χρόνο για να δείξει και αυτός το έργο του…κατόπιν κρίνουμε…προς το παρόν η ομάδα είναι σε φάση πρετοιμασίας…
