Αλκόρτα: “Μου άρεσε η ιδέα να είμαι στο Τσάμπιονς Λιγκ με μία ομάδα που κερδίζει όπως ο Ολυμπιακός”
Ο Αλκόρτα μίλησε σε βασκική ιστοσελίδα και αναφέρθηκε στη νέα μεγάλη πρόκληση της καριέρας του, όντας βοηθός του Μίτσελ στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Συνέντευξη σε ισπανική ιστοσελίδα παραχώρησε ο Αλκόρτα, ο οποίος μίλησε για την πρόκληση της καριέρας του στον Ολυμπιακόι, όντας βοηθός του Μίτσελ στον πάγκο των Πειραιωτών. Η συνέντευξη δόθηκε στην βασκική ιστοσελίδα “deia.com”.
Αναλυτικά όσα είπε:
Μόλις έκανες επέμβαση στη μέση. Πως αισθάνεσαι;
«Είμαι καλύτερα. Είναι ένας τραυματισμός που έχω εδώ και 15 χρόνια και έπρεπε να είχα κάνει επέμβαση πολύ νωρίτερα. Όταν παίζεις ταλαιπωρείσαι πολύ και κάποια στιγμή το πληρώνεις. Δεν μπορούσα άλλο και έπρεπε να κάνω επέμβαση».
Είναι μία ιδιαίτερη περίοδος πριν μετακομίσεις στην Αθήνα.
«Ποτέ δεν ήμουν καλύτερα. Μετά από 12-13 χρόνια θα ξαναζήσω προετοιμασία. Ποιος να το’ λεγε!».
Σε βλέπω αγχωμένο, αλλά και ανυπόμονο.
«Ναι, κάθε μέρα ανακατεύομαι και πιο πολύ. Περνάω τη μέρα μου βλέποντας παίκτες που θέλουμε να αποκτήσουμε. Με τα εργαλεία που υπάρχουν σήμερα μπορείς να δεις οποιονδήποτε παίκτη. Είναι φοβερό. Νιώθω πως επιστρέφω ξανά στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και μου αρέσει».
Ποτέ δεν σταμάτησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο, πρώτα σαν αναλυτής και έπειτα από την τηλεόραση. Θα σε βοηθήσουν αυτές οι εμπειρίες στο νέο σου ρόλο;
«Νομίζω. Τώρα βλέπω το παιχνίδι με άλλο μάτι. Οι πρώην παίκτες φέρνουμε διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τους δημοσιογράφους και νομίζω πως είναι κάτι που εκτιμούν. Επίσης σε βοηθάει να καταλάβεις πως οι εντάσεις που είχαμε ως παίκτης με τους δημοσιογράφους είναι ανόητες. Όσο καλύτερα τα πηγαίνουν οι παίκτες με τους δημοσιογράφους τόσο καλύτερα είναι».
Καταλαβαίνεις τώρα την κριτική που ασκείται στους παίκτες;
«Είναι κάτι που πάντα καταλάβαινα. Υπάρχουν καλοί και κακοί δημοσιογράφοι, όπως καλοί και κακοί ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν ανόητοι και στη μία πλευρά και στην άλλη. Νομίζω πως πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός στη δουλειά του καθενός. Πρέπει να ξέρεις να δέχεσαι την εποικοδομητική κριτική».
Σαν προπονητής, έστω και βοηθός, καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται να τους ξεφορτωθείς.
«Φυσικά. Σαν κόουτς πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Το να ξέρεις να χειρίζεσαι αποδυτήρια με πάνω από 20 άτομα και να κάνεις το καλύτερο είναι περίπλοκο. Έχουμε επίσης πίσω μας έναν κόσμο σαν του Ολυμπιακού που είναι θαυμάσιος. Υπάρχει πίεση, ευθύνη και πρέπει να γνωρίζεις πως όταν κάνεις κάτι λάθος θα σου το τονίσουν. Ο πρώτος θα είναι ο Μίτσελ. Στη διάρκεια των χρόνων ωριμάζεις και μαθαίνεις να περιμένεις τέτοια πράγματα».
Είναι μεγαλύτερη η πίεση που δέχεται ένας τεχνικός;
Νομίζω πως όχι. Είναι αλήθεια όμως πως η πίεση είναι διπλή. Εκτός από την ανάγκη να κερδίσεις, κάτι το οποίο έχουν οι παίκτες, ο προπονητής πρέπει να νιώθει και τους ποδοσφαιριστές. Πρέπει να τους βοηθάς όταν έχουν ένα πρόβλημα. Αυτό μου αρέσει περισσότερο στην προπονητική. Το να ακούς και να προσπαθείς μέσα από τις εμπειρίες σου να τους βοηθάς όταν σου ζητηθεί».
Δουλειά στην ψυχολογία…
«Κάτι τέτοιο. Αλλά επίσης και σαν φίλος, κάποιος που έχει περάσει πολλά χρόνια στο ποδόσφαιρο. Πρέπει να τους πλησιάζεις και να τους δίνεις συμβουλές. Αυτό το παιδαγωγικό μέρος της δουλειάς προσέλκυσε την προσοχή μου».
Γιατί διάλεξες την Ελλάδα για την πρώτη προπονητική σου εμπειρία;
«Γιατί με κάλεσε ο Μίτσελ. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι επί 20 χρόνια. Είναι μεγάλος προπονητής και μου άρεσε η ιδέα να είμαι στο Τσάμπιονς Λιγκ με μία ομάδα που κερδίζει όπως ο Ολυμπιακός. Τα εξέτασα όλα αυτά και είδα πως δεν θα μπορούσα να πω όχι».
Τώρα όμως πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής.
«Δεν έχω άλλη επιλογή. Τα τελευταία χρόνια ζούσα καλά και απολάμβανα το ποδόσφαιρο. Όμως είμαι σε ένα σημείο όπου νομίζω πως η κλήση του Μίτσελ ήταν μία καλή χάρη για μένα. Μου χαλάει κάπως τα σχέδια της ζωής, αλλά τώρα καταλαβαίνω πως είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να μου είχε συμβεί».
Ήταν μία συνειδητή απόφαση;
«Το σκέφτηκα για καμία εβδομάδα, γιατί πρέπει να μετακομίσω μαζί με όλη την οικογένεια. Μόνος μου δεν πάω. Χρειάζομαι την σύζυγο και τα παιδιά γύρω μου, οπότε κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν. Με υποστήριξαν από την αρχή και κανένας δεν μου ζήτησε να πω όχι. Αν ήταν μία χώρα όπου είναι δύσκολο να ζήσεις μπορεί να πήγαινα μόνος, αλλά πιστεύω πως η Αθήνα είναι ωραίο μέρος για να ζήσεις».
Πόσο καλή είναι η σχέση σου με τον Μίτσελ;
«Είναι πολύ ιδιαίτερη. Όταν έφτασα στη Μαδρίτη ως 23χρονος, ήταν ο πρώτος που με καλωσόρισε μαζί με τους δικούς του. Την πρώτη παραμονή Χριστουγέννων που έκανα μόνος μου μακριά από το Μπιλμπάο, με πήρε στο σπίτι του μαζί με τον Λουίς Ενρίκε. Ο Μίτσελ ήταν μέρος της ”Quinta del Buitre” και όχι οποιοσδήποτε. Είχαμε καλό feeling από την αρχή και το γεγόνός ότι μου άνοιξε το σπίτι του έδειχνε πως είναι καλός άνθρωπος».
Θα δεχόσουν μία τέτοια πρόταση από κάποιον άλλο προπονητή;
«Δεν ξέρω πραγματικά. Με τον Μίτσελ τα πάμε καλά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ίσως αν ήταν ένας άλλος προπονητής να το σκεφτόμουν περισσότερο. Με αυτόν ξέρω πως δεν κάνω λάθος».
Σου εξήγησε γιατί διάλεξε εσένα;
«Είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε μιλήσει ποτέ, αλλά μου είχε κάνει μία τέτοια πρόταση και στο παρελθόν. Ξέρει πως είμαι και εκτιμά την εντιμότητα και την ειλικρίνεια όπως κι εγώ. Ξέρει πως αγαπώ το ποδόσφαιρο, πως δεν μπορώ να μείνω μακριά, αλλά ξέρει επίσης πως θέλω να κάνω ένα βήμα παραπάνω. Ήξερε πως έπρεπε να μου δώσει ένα σπρώξιμο και να με ενθαρρύνει».
Εκτός από τον Μίτσελ, σε επηρέασε άλλος προς την προπονητική;
«Ο Πάτσι Φερέιρα, ένας από τους καλύτερους φίλους μου, είχε να κάνει κάτι με αυτό. Θέλω να μυρίζω το γρασίδι, να μπω ξανά σε αποδυτήρια. Όταν μιλάω στον Πάτσι του λέω με πόσο ενθουσιασμένος είμαι που επιστρέφω. Μου έλειψαν εκείνες οι μέρες. Η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από το ποδόσφαιρο».
Πως περιγράφεις τον εαυτό σου ως προπονητή;
«Είμαι πολύ πρακτικός και πραγματιστής. Σαν τον Μίτσελ. Μου αρέσει να κερδίζω. Αν μπορείς να παίξεις γρήγορο ποδόσφαιρο, τέλεια. Και αν μπορείς να κερδίσεις με άλλον τρόπο, τέλεια επίσης. Αυτό είναι σαφές».
Τι τύπος ποδοσφαίρου σου αρέσει;
«Μου αρέσει πολύ η Μπιλμπάο και η πρόταση του Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά και του Τσόλο Σιμεόνε. Νομίζω πως η Ατλέτικο φέτος κυριάρχησε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Για μένα αυτό είναι το ποδόσφαιρο, να κυριαρχείς σε όλα τα σημεία του παιχνιδιού. Μου αρέσει το κάθετο ποδόσφαιρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η ομάδα μου δεν μπορεί να κρατήσει τη μπάλα επί τρία λεπτά. Ας πούμε πως προσαρμόζομαι με τα πάντα, δεν είμαι Ταλιμπάν. Μου αρέσει να ανακατεύω τα πράγματα και να έχω λίγο απ’ όλα. Νομίζω πως αυτό δείχνει ευφυία».
Σκέφτηκες το ενδεχόμενο να τεθείς αντιμέτωπος με τη Μπιλμπάο στο Τσάμπιονς Λιγκ;
«Αυτό θα ήταν θαυμάσιο. Θα ήταν φοβερό να μπω στο ”Σαν Μαμές” ως προπονητής. Θα ήταν πολύ συναρπαστικό και με το ζόρι θα συγκρατούσα τα δάκρυά μου. Όπως όταν πρωτοπήγα στη Μαδρίτη».
Ο ίδιος ο Μίτσελ θα σου παραχωρούσε τη θέση του πρώτου προπονητή;
«Ποτέ. Είναι κάτι στο οποίο είμαι ξεκάθαρος και το ξέρει. Δεν θέλω να είμαι πρώτος προπονητής και αυτό είναι κάτι που ο Μίτσελ εκτιμά. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Πάντα μου άρεσε να είμαι στη δεύτερη γραμμή, νομίζω πως είναι πιο εύκολο».
