“Μετά από 10 χρόνια μείναμε φέτος εκτός play off της Euroleague, χάσαμε το πλεονέκτημα έδρας και είμαστε με την πλάτη στον τοίχο στους ημιτελικούς του πρωταθλήματος volley, ελπίζοντας πλέον σε μία ιστορική ανατροπή της σειράς και όχι ενός παιχνιδιού… Στο basket θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τον τίτλο στο λιμάνι, παίζοντας με απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στη σειρά των play off και στο ποδόσφαιρο θα είμαστε στην τσίτα μέχρι να αποφευχθεί το καταστροφικό grexit, που θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω” γράφει ο dp11.
Είχα καιρό να τσακωθώ με κάποιον δικό μας, αλλά το βράδυ της Παρασκευής δεν άντεξα, καθώς βλέπαμε στο καφενείο το παιχνίδι κόντρα στην CSKA, που είχε αποκτήσει διαδικαστικό χαρακτήρα μετά από τη νίκη της Barcelona την προηγούμενη μέρα. Έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν τα πάω καθόλου καλά με τους πανηγυρτζήδες, που είναι με την ομάδα μας μόνον όταν κερδίζει και της σέρνουν τα χίλια μύρια όταν δεν πάει καλά, λες και δεν υπάρχουν ατυχίες και αποτυχίες στη ζωή.
Φίλες και φίλοι, δεν υποστηρίζουμε το σωματείο που ονομάζεται “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.ΠΕΙΡΑΙΩΣ” επειδή σηκώνει τη μία κούπα μετά από την άλλη. Είμαστε επειδή μας εμπνέει η ιστορική του διαδρομή, επειδή νιώθουμε ρίγος όταν βλέπουμε τα ερυθρόλευκα χρώματα και το σήμα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, όταν ακούμε τον ύμνο της ομάδας που έγινε ΘΡΥΛΟΣ και έχει φανατικούς οπαδούς σε όλη την οικουμένη.
Έγιναν λάθη στον σχεδιασμό της ομάδας, κόστισε πολύ ο τραυματισμός του Young και η μακρόχρονη απουσία του Lojeski, πόνεσαν πολύ οι ήττες εκτός προγράμματος από την Bamberg και από την Zalgiris, κόστισε πάρα πολύ εκείνο το τρίποντο του Λετονού Strelnieks τέσσερα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το παιχνίδι στη Γερμανία, που ήταν μαχαιριά στην καρδιά και δεν μας επέτρεψε να προκριθούμε, σε συνδυασμό με την βαριά ήττα από την Khimki στη Μόσχα, που ακύρωσε την επιβλητική νίκη επί της περσινής πρωταθλήτριας Real και το ονειρεμένο παιχνίδι του Βαγγέλη Μάντζαρη, που κέρασε ολόκληρο το Σ.Ε.Φ. με 6/6 τρίποντα ανήμερα της γιορτής του.
Όμως, όλα αυτά ανήκουν στην ιστορία και, όπως είχε πει κάποτε ο μεγάλος Eddie Johnson, τη χτεσινή μέρα δεν μπόρεσε ποτέ να την αλλάξει κανένας. Η ευρωπαϊκή χρονιά τελείωσε και πρέπει να στρέψουμε όλη την προσοχή στη διατήρηση των πρωτείων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο, αλλά όλοι εμείς – οπαδοί, παίχτες, προπονητές και διοικούντες – πρέπει να είμαστε ενωμένοι, να γίνουμε μια γροθιά, να πιστέψουμε σ’ αυτή την ομάδα που μας έχει χαρίσει απίστευτες στιγμές και να φτάσουμε χαρούμενοι στο τέλος της χρονιάς. Η πρόκληση είναι μπροστά μας !
Μπροστά στην καταστροφή, υποχωρούν οι πιο λογικοί
Αν δεν το έχετε καταλάβει μένουν λίγες μόνον μέρες για να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν διεθνείς διοργανώσεις στο ποδόσφαιρο, σε επίπεδο σωματείων και εθνικών ομάδων. Η κόντρα του Κοντονή που εκπροσωπεί την κυβέρνηση και της Διοίκησης της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας καλά κρατεί και ένας Θεός ξέρει ποια θα είναι η κατάληξη.
Προσωπικά, πιστεύω ότι το επικείμενο grexit θα είναι καταστροφικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο φυτοζωεί εδώ και πολλά χρόνια, ενώ αναπνέει με μηχανική υποστήριξη τα τελευταία χρόνια που η οικονομική κρίση έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Οι περισσότερες ομάδες συντηρούνται από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, χρήματα δεν βάζουν οι ιδιοκτήτες ακόμα και των πιο εμπορικών ομάδων (δεν λέω “μεγάλων ομάδων”, επειδή δεν νοούνται μεγάλες ομάδες που τελειώνουν το πρωτάθλημα σε απόσταση 30-40 βαθμών από τον πρωταθλητή). Τα παιχνίδια γίνονται μπροστά σε άδειες εξέδρες, επειδή δεν υπάρχει ανταγωνισμός και λεφτά στις τσέπες του κοσμάκη… Φυσικά και παίζουν ρόλο τα επεισόδια και η έλλειψη αξιοπιστίας, αλλά όλα αυτά χρειάζονται συστηματική μελέτη για να αντιμετωπιστούν, δεν λύνονται με φανφάρες και ερασιτεχνισμούς από ανθρώπους που παριστάνουν τους καμπόσους, ενώ δεν έχουν ιδέα για το πώς ασκείται η διοίκηση και τι είναι η διακυβέρνηση.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, μετά από τη νίκη στην Τρίπολη και την τεσσάρα με τον Πανθρακικό στο άδειο (λόγω ενός αναπτήρα στον Κουλιμπαλί) “Γ. Καραϊσκάκης”, ήρθε η άνετη νίκη της Θεσσαλονίκης κόντρα στον Ηρακλή και η πεντάρα του Αγρινίου. Θα σταθώ στην παρατήρηση ότι στα δύο τελευταία παιχνίδια σκόραραν εφτά διαφορετικοί παίχτες (Ντουρμάζ, Ιντέγιε στη Θεσσαλονίκη και Φορτούνης, Ντακόστα, Σεμπά, Πουλίδο και Πάρντο στο Αγρίνιο), όπως και στην απαράδεκτη χαλάρωση του τελευταίου δεκαλέπτου στο τελευταίο παιχνίδι, που κόστισε δύο γκολ και ένα ακυρωμένο (κανονικό) γκολ στο παθητικό της ομάδας μας. Μπορεί να θεωρηθώ υπερβολικός, αλλά όταν είσαι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ αυτά δεν επιτρέπονται, τελεία και παύλα !
Θα ευχηθώ να μην είναι το παιχνίδι που θα γίνει την επόμενη Κυριακή, κόντρα στην υποβιβασμένη Καλλονή στο “Γ.Καραϊσκάκης”, το τελευταίο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς για την ομάδα μας… Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική, να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει και να σωθεί το μέλλον του ποδοσφαίρου στη χώρα μας, αποφεύγοντας το grexit και συνεχίζοντας τη χρονιά με τα υπόλοιπα παιχνίδια του Κυπέλλου Ελλάδος.
Υ.Γ. Μάγκες της ομάδας volley, κοπιάσατε ολόκληρη τη χρονιά για να πάρετε το πλεονέκτημα έδρας και το χάσατε πανηγυρικά στα δύο πρώτα παιχνίδια. Τώρα θέλω να σας δω, αν έχετε τα μπαλάκια να γυρίσετε τη σειρά και να πάρετε την πρόκριση για τους τελικούς του πρωταθλήματος. Θα περιμένουμε να σας δούμε !
