Ουστ… άνανδροι και κομπλεξικοί !

“Ωραίο γλειφιτζούρι τους έδωσε ο Κάκος, για να έχουν κάτι να βάλουν στο στόμα τους… Η πλάκα είναι ότι το θεωρούν και μαγκιά, αυτό το καραγκιοζιλίκι. Το κακό με όλους τους ηλίθιους είναι ότι δεν καταλαβαίνουν την κατάστασή τους” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

olaitan

Αφού καταφέραμε και γυρίσαμε από τη Θεσσαλονίκη έχοντας αρτιμελείς όλους τους παίχτες μας, νιώθω πολύ ευχαριστημένος. Το πράγμα έδειξε από το πρώτο λεπτό ότι οι αντίπαλοι και ο διαιτητής είχαν βάλει σκοπό να δώσουν χαρά στους στερημένους της εξέδρας και τα κατάφεραν μια χαρά. Φαντάζομαι ότι ξέρετε όλοι πώς αλλιώς λέγεται η… αυτοϊκανοποίηση !

Η ομάδα πήγε στην Τούμπα για να βγάλει την υποχρέωση και, αν δεν είχαν γίνει δύο σοβαρά αμυντικά λάθη στις φάσεις των δύο γκολ που δεχτήκαμε, θα τα είχε καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο. Όμως, μετά το υπέροχο γκολ του Σάμαρη, ήρθε η στραβοκλωτσιά του Μανωλά που έφερε την ισοφάριση και τους γλίτωσε από τα χειρότερα. Οι δικοί μας δεν είχαν σκοπό να ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα, καθώς οι κλωτσιές έπεφταν σύννεφο και έμεναν ατιμώρητες από τον γραφικό με το μουσάκι και την καράφλα, που θεωρείται από πολλούς και καλός διαιτητής, τρομάρα τους…

Δεν έχω διάθεση να σχολιάσω το παιχνίδι, δεν έχει και κανένα νόημα. Θα σταθώ μόνον στη μπουνιά του Αργεντίνου στο αυτί του Ν’Ντιγκά, που ζήλεψε τη δόξα του Γκαρσία και χρίστηκε διάδοχός του στα μάτια των ηλιθίων, μένοντας ουσιαστικά ατιμώρητος από τον γελοίο που είδε την ενέργειά του, αλλά έκρινε ότι έπρεπε να του βγάλει την κίτρινη κάρτα. Όπως, δεν είχε τα κότσια να αποβάλει με δεύτερη κάρτα τον Λούκας, για το “κλάδεμα” από πίσω στον Σάμαρη στην τελευταία φάση του παιχνιδιού. Από την άλλη, αυτός που περιέγραφε το παιχνίδι, έβλεπε “κάποιες αψιμαχίες” τη στιγμή που φαίνονταν στο replay καθαρά όχι μόνον το χτύπημα, αλλά και η ξεκάθαρη πρόθεση του δράστη… Χαίρε κόμπλεξ, αμέτρητο !

Έχουμε μπροστά μας σοβαρά πράγματα να κάνουμε και εννοώ ότι ολόκληρη η ομάδα κοιτάζει προς το βράδυ της 19ης Μαρτίου και τη ρεβάνς του Old Trafford. Όμως, αυτά τα… καλόπαιδα θα βρεθούν ξανά στον δρόμο μας, στα δύο παιχνίδια του Κυπέλλου. Έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να τους δείξουμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος… ελπίζω χωρίς Κάκους και άλλες τέτοιες μαριονέτες.

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, ρε γαμώτο !

Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, την ταπεινωτική ήττα από τους βάζελους, που έβγαλαν μεγάλη γλώσσα και έχουμε πολλά ράμματα για τη… λαγουδένια γούνα τους, ακολούθησε η τιμωρία της έδρας μας. Μία τιμωρία που μπορεί να είναι δίκαιη με βάση τους κανονισμούς, αλλά την θεωρώ πολύ επιεική για να παραδειγματίσει τους υπεύθυνους της ομάδας μας. Οι άνθρωποι της ΠΑΕ πρέπει να λάβουν σοβαρά μέτρα και να προστατέψουν την έδρα της ομάδας από τους κάθε μορφής ανεγκέφαλους και τους τζάμπα μάγκες, που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είμαστε βάζελοι, ούτε χανούμια και μπουγάτσες για να καίμε το ΟΑΚΑ και την Τούμπα επειδή μας στράβωσε ένα παιχνίδι.

Εμείς, οι Ολυμπιακοί, είμαστε περήφανη ράτσα και όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν, είναι καλύτερα να κάθονται στα σπίτια τους. Η ομάδα δεν έχει ανάγκη από ψευτόμαγκες, ούτε από πανηγυρτζήδες και κακομαθημένους που πάνε στο γήπεδο για να βγάλουν τα απωθημένα τους, για να βρίσουν μάνες και αδερφές, ζωντανούς και πεθαμένους. Αυτό το χάλι πρέπει κάποτε να τελειώνει… στο γήπεδο πάμε για να υποστηρίξουμε τον ΘΡΥΛΟ μας και να τραγουδάμε για το μεγαλείο του, όχι για να προβάλουμε τις επιδόσεις μας στο… σεξ. Σ’ αυτό το σπορ επιδίδονται οι παντός είδους κομπλεξικοί και αυτοί που προσπαθούν με κουβέντες να αποκρύψουν το… αληθινό σπορ στο οποίο ειδικεύονται !

Δεν συνηθίζω να τα… χώνω σε παιδιά που υποστηρίζουν την ομάδα μας, ακόμα και όταν παραφέρονται και προσπαθούν να με θίξουν. Κρατάω σταθερά μία στάση στη ζωή μου : δεν με θίγουν όσα δεν με αφορούν, τα προσπερνάω και αφήνω τους άλλους να χτυπιούνται στο… μίξερ. Μία κουβέντα μόνον θα πω και όποιος θέλει ας καταλάβει : όσοι είμαστε λογικοί και κάνουμε βήματα πίσω, για να προστατέψουμε την ομάδα μας, δεν είμαστε λιγότερο Ολυμπιακοί από όσους εξειδικεύονται στο… μπάχαλο και ψάχνουν αφορμές για να κάνουν θερινό το μαγαζί, δηλαδή το γήπεδο της ομάδας μας.

Μπορούμε και χωρίς πλεονέκτημα έδρας !

Έσφιξαν τα… γάλατα μετά την ήττα από την Αρμάνι, αφού χάθηκε κάθε λογική πιθανότητα να παίξουμε με πλεονέκτημα έδρας στα play off της Euroleague. Τώρα παίζουμε πλέον για την επιβίωσή μας, δηλαδή για την πρόκριση στην καλύτερη οχτάδα της διοργάνωσης. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο το εγχείρημα για μια ομάδα που δηλώνει παρούσα όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο.

Τα λάθη πληρώνονται και φέτος έγιναν πολλά… Σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθαν και οι τραυματισμοί βασικών παιχτών για να συμπληρώσουν το τοπίο, που μοιάζει εξαιρετικά θολό και αβέβαιο. Δεν μας έφτανε η απώλεια του Acie Law, που στέρησε από την ομάδα έναν πολύτιμο παίχτη και χάλασε σε μεγάλο βαθμό την αγωνιστική της χημεία, ήρθε και ο ύπουλος τραυματισμός του Σπανούλη στην πιο κρίσιμη στιγμή, με αποτέλεσμα να χάσουμε στις λεπτομέρειες τα δύο τελευταία παιχνίδια του top-16, παρά τις συγκλονιστικές παρουσίες του Στράτου, του Γιώργου, του Κώστα, του Βαγγέλη και του Bryant.

Όμως, είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή… σαν rock συγκρότημα. Αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα… http://youtu.be/Anmma0etNIA όπως λέει και το τραγούδι. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να το πιστέψουμε όλοι και πρώτοι απ’ όλους οι παίχτες και οι προπονητές μας. Δεν είναι καιρός για γκρίνιες, για αποδοκιμασίες και για ανέξοδες κριτικές, είναι καιρός για συσπείρωση όλων γύρω από την ομάδα. Μπορεί να είμαστε ελάχιστοι όσοι πιστεύουμε σε θετικό αποτέλεσμα κόντρα στην Barcelona, αλλά υπάρχουμε και είμαστε εδώ, παρόντες όπως πάντα… στα εύκολα και στα δύσκολα !

Η αναπάντεχη ήττα του βάζελου από την Laboral Kutxa μέσα στο ΟΑΚΑ, που οδήγησε στην απόλυση του Πεδουλάκη, έδωσε καινούργιο ενδιαφέρον στον όμιλο και αύξησε τις δικές μας πιθανότητες για πρόκριση στην τελική οχτάδα. Αυτό είναι το ζητούμενο στην παρούσα φάση και είναι εφικτό, ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε στο επόμενο παιχνίδι. Δεν θέλω να σας κουράσω με σενάρια, είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κάνουμε λογαριασμούς και να σκεφτόμαστε τους πιθανούς αντιπάλους στα play off, αφού πρέπει πρώτα να προκριθούμε… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος : κανένας από τους επίδοξους διεκδικητές της κούπας δεν θέλει να μας βρει στον δρόμο του !

Έχω γράψει κατ’ επανάληψη ότι δεν είμαι ειδικός για να προτείνω λύσεις, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι και τόσο άσχετος, ώστε να μην βλέπω ούτε τα προφανή. Λοιπόν, αυτή η επιλογή του Collins μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική για την ομάδα μας, όχι τόσο επειδή δεν είναι καλός παίχτης, αλλά επειδή εξαιτίας του έχει χαλάσει το κλίμα στις εξέδρες του ΣΕΦ και αύξησε την αρνητική προδιάθεση πολλών για τον Μπαρτζώκα. Αν ήμουν στη θέση του προπονητή, θα έδινα περισσότερο ρόλο στον Κατσίβελη και θα άφηνα τον Αμερικανό εκτός δωδεκάδας, τουλάχιστον στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας μας.

Με την επιστροφή του αρχηγού στην ομάδα, νομίζω ότι πρέπει να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη στα δικά μας παιδιά, που έχουν απόλυτη συναίσθηση του βάρους της φανέλας μας. Θα πρότεινα στον Μπαρτζώκα να παίξει με Σπανούλη, Σλούκα, Μάντζαρη και Κατσίβελη στην περιφέρεια, τριάρια τον Περπέρογλου και τον Lojeski, τεσσάρια τον Πρίντεζη και τον Petway, πεντάρια τον Dunston, τον Sermadini και τον Simmons και έναν από τους μικρούς (Παπαπέτρου, Αγραβάνη και Καββαδά) για δωδέκατο παίχτη. Ανάλογα με τον αντίπαλο και την εξέλιξη κάθε παιχνιδιού, νομίζω ότι μπορούν να βοηθήσουν και να δώσουν ανάσες στους πρωταγωνιστές, που είναι υποχρεωμένοι να… τραβήξουν πολύ κουπί στη συνέχεια της χρονιάς.

Προσωπικά, δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη ότι πρέπει να αλλάξουμε προπονητή. Ο Μπαρτζώκας δεν είναι αδερφός μου, ούτε κολλητός μου… όμως, είναι ο προπονητής μας και νομίζω ότι ξέρει καλά τη δουλειά του, παρά τα όποια λάθη του. Σίγουρα υστερεί σε εμπειρία και δεν έχει καταφέρει να χειριστεί με επιτυχία τις δύσκολες καταστάσεις, αλλά πρέπει να του αναγνωρίσουμε σαν ελαφρυντικό ότι του έτυχαν πολλά στραβά, με αποτέλεσμα να διαχειρίζεται μία ομάδα αρκετά διαφορετική από αυτή που είχε σχεδιάσει στην αρχή της χρονιάς. Ηρεμία και καθαρό μυαλό χρειάζεται και αυτός, όπως και ολόκληρη η ομάδα μας. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μπροστά μας… θα πολεμήσουμε και όπου φτάσουμε. Συμβόλαια με τις νίκες και με τους τίτλους δεν υπάρχουν !

 

ΥΓ. Σήμερα, 10 Μαρτίου 2014, ο ΘΡΥΛΟΣ μας κλείνει 89 χρόνια ζωής. Χρόνια γεμάτα με θρυλικές αναμνήσεις, με αμέτρητους τίτλους και θριάμβους, σε όλα τα γήπεδα και σε όλα τα σπορ. Εύχομαι να συνεχίσει στον δρόμο των επιτυχιών και όλοι εμείς να έχουμε την υγεία μας, να χαιρόμαστε για τα κατορθώματα της ομάδας μας και πάντα να τραγουδάμε : είσαι στο μυαλό, κάτι μαγικό !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος