Όλα από τρία… για να γουστάρουμε !

“Βάλαμε τρία γκολ, πήραμε τρεις βαθμούς και την πρόκριση, χρεώσαμε τους αντιπάλους με τρεις αποβολές και κερδίσαμε τρία πέναλτι… αφού γλιτώσαμε το εγκεφαλικό επεισόδιο και το τριπλό bypass, όλα καλά” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

154403_704176406264045_1138357345_n

Κάποιες φορές τα πολλά λόγια είναι περιττά… και όταν αυτό το λέει ένας πολυλογάς, σαν εμένα, αποχτά μεγαλύτερη αξία. Είπαμε “αμάν” να βάλουμε ένα γκολ για να διώξουμε το άγχος και δεχτήκαμε την ισοφάριση πριν προλάβουμε να χαρούμε. Μπήκαμε φουριόζοι στο δεύτερο ημίχρονο για να καθαρίσουμε, κερδίσαμε το πρώτο πέναλτι και το χάσαμε…

Βάλαμε το δεύτερο γκολ και είπαμε να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, κερδίζοντας το δεύτερο πέναλτι και την πρώτη αποβολή, αλλά το χάσαμε κι αυτό… Στο καπάκι, ο Προτό απέκρουσε το ωραίο πλασέ του Ολαϊτάν και η αγωνία παρέμεινε στο κόκκινο, καθώς οι Βέλγοι ανοίχτηκαν και τα έπαιζαν “όλα για όλα”, αφού δεν είχαν και τίποτα να χάσουν.

Βγήκαμε 2-3 φορές στην κόντρα επίθεση, με άδειο γήπεδο και τα σκατώσαμε στην τελική πάσα. Κερδίσαμε και τη δεύτερη αποβολή στην επέλαση του Βάις και χτυπούσε η καρδιά μας σε κάθε γέμισμα των Βέλγων προς την περιοχή του Ρομπέρτο. Η μπάλα είναι γένους θηλυκού και δεν θέλει πολύ για να σε τιμωρήσει και να σε…κάνει μαλάκα !

Ποιος Σαβιόλα στο πρώτο πέναλτι, σενιόρ Μίτσελ ; Υπάρχει Φουστέρ στο γήπεδο, υπάρχει Χολέβας και βάζεις τον “κούνελο” που έχει χάσει ένα πέναλτι στο πρωτάθλημα ; Ποιος Βάις στο δεύτερο πέναλτι, όταν υπάρχει πλέον και ο Ντομίγκεζ στην ενδεκάδα ; Σύμβαση με τα ιδιωτικά ιατρεία και τις κλινικές (αφού κρατικό σύστημα υγείας δεν υφίσταται πλέον) έχεις κάνει και θέλεις να μας αφήσεις ξερούς ; Έχουμε και παιδιά, έχουμε και εγγόνια, έχουμε και μαθητές, έχουμε και συνεργάτες και ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας χρειάζονται…

Τελικά ήρθε η λύτρωση, αφού τη νέα επέλαση του Βάις ανέκοψε αντικανονικά ο Προτό, που πήρε τον δρόμο για τα αποδυτήρια, οπότε φόρεσε τα γάντια ο Μίτροβιτς και ο Τσόρι έστησε τη μπάλα στην άσπρη βούλα, ενώ ο χρόνος στην κλεψύδρα τελείωνε… Σιγά μην το έχανε ο Αργεντίνος, που σημάδεψε σωστά, όπως έκανε και το Σάββατο κόντρα στους Αρκάδες, και μας γλίτωσε οριστικά από το μαρτύριο !

Φαντάζεστε να μας είχαν ισοφαρίσει οι Βέλγοι, έχοντας χάσει δύο πέναλτι και παίζοντας με δύο παίχτες παραπάνω ; Πώς το λένε αυτό οι Γιαπωνέζοι… χαρακίρι ; Θα έπρεπε να εφευρεθεί καινούργια λέξη που να περιγράφει ακριβέστερα την περίσταση, δηλαδή την αυτοχειρία μας. Κάτι σαν “γαυροχειρία” ας πούμε…

Τι ψυχοφθόρο παιχνίδι είναι κι αυτό το ρημάδι ποδόσφαιρο, ρε γαμώτο. Εκεί που λες “δόξα τω Θεώ”, κάτι στραβώνει και αρχίζεις πάλι να σκέφτεσαι τα γούρια και τα…βουντού. Με την αρρώστια που κουβαλάμε, θα μείνουμε καμιά μέρα στο γήπεδο ή μπροστά σε κάποια τηλεόραση από το άγχος και την αγωνία μας. Έγραφα ξανά και ξανά, μέρες τώρα, ότι δεν θα κερδίσουμε με τα ονόματα και τις γούρικες φανέλες, αλλά με το πάθος των παιδιών και το σπρώξιμο του κόσμου…

Ευτυχώς, παρά τις σημαντικές ελλείψεις του Μήτρογλου και του Μανιάτη (βαράτε όσο θέλετε… είναι πολύ χρήσιμος παίχτης, ειδικά για τέτοια παιχνίδια), τα καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση και, μαζί με τη δόξα και τη χαρά, πήραμε καλό πακέτο (κοντά στα 5 μύρια έφερε αυτή η νίκη), μαζέψαμε βαθμούς για εμάς και για την Ελλάδα, ελπίζοντας βάσιμα ότι του χρόνου θα είμαστε στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας και ότι θα μπορέσουμε να παίζουμε απευθείας στους ομίλους και τη μεθεπόμενη χρονιά, κρατώντας την 12η θέση της κατάταξης. Είναι πολλά τα λεφτά και είναι απαραίτητα για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για κάτι ακόμα καλύτερο στο προσεχές μέλλον.

Δεν γράφω άλλο…

Δεν μπορώ να μεταφέρω στην οθόνη τις φάτσες των αντι-ολυμπιακών, μετά το τέλος του σημερινού παιχνιδιού. Οι άνθρωποι είχαν χλομιάσει, δεν είχαν σφυγμό, ανέπνεαν με δυσκολία… Δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι νίκησε ο “γαύρος” (αυτοί με βήτα το εννοούν, αλλά ποιος τους γ@μ…άει) και έβαλε τρία γκολ, χάνοντας και δύο πέναλτι, ότι πήρε τρεις δίκαιες αποβολές και τρία καθαρά πέναλτι, έτσι για πλάκα…

Έτσι και γίνονταν αυτό σε παιχνίδι κόντρα στα βάζελα ή στις μπουγάτσες (αφήστε το χανούμ-ασκέρ στην ησυχία του, έχει πιο σοβαρά θέματα να λύσει, όπως το…ντέρμπι κορυφής με τον Ηρόδοτο) θα πλάκωναν την άλλη μέρα οι “αντικειμενικάρες” και θα γέμιζαν τα πρωτοσέλιδα με αηδίες για “παράγκες” και για άνισες μάχες και ό,τι δεν βάζει (λογικού) ανθρώπου νους !

Δεν κοιτάνε που δεν μπορούν να νικήσουν ούτε τον Τζόρβα μέσα στην έδρα τους, έχουν και το θράσος να λένε ότι έπρεπε να είναι πρώτοι στη βαθμολογία, επειδή έφαγαν μόνον τέσσερα στο “Γ.Καραϊσκάκης” και έχουν μόνον δύο ήττες και δύο ισοπαλίες σε 14 αγώνες του δύσμοιρου ελληνικού πρωταθλήματος. Όμως, δεν φταίνε αυτοί, ο Μίτσελ φταίει που άρχισε τις αλλαγές και δεν τους έκανε ΠΑΟΧτάρες, όπως φταίει και ο Βαλβέρδε (στην εξάρα) που λυπήθηκε τον Χιμένεθ και δεν τους άφησε να το…κάνουν διψήφιο !

Όλα τα παιδιά ήταν υπέροχα και δεν θέλω να γίνω κακός με κανέναν… έκαναν ό,τι μπορούσαν. Θα πω μόνον ότι ο Σαλίνο δεν πατούσε πολύ καλά και από το δικό του λάθος στο κέντρο χάσαμε τη μπάλα και φάγαμε το γκολ, ενώ ο Ρομπέρτο έκανε την σωτήρια επέμβαση στο 2-1 και δεν χάσαμε την ψυχολογία. Από τους υπόλοιπους, τα πιο πολλά λεφτά για τον κύριο με το Νο 26 (Κάμπελ) που τους χάζεψε και τους έπαιρνε παραμάζωμα σε κάθε ευκαιρία !

Πάμε για άλλα… Μακάρι να φανούμε τυχεροί στην κλήρωση και να προχωρήσουμε κι άλλο. Έχει βάθος στο ρόστερ και πολλές δυνατότητες αυτή η ομάδα, ο Μίτσελ έχει άστρο και προσωπικότητα, οπότε όλα μπορούν να γίνουν. Είπαμε ότι αυτό το ρημάδι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι ψυχοφθόρο, αλλά είναι και πολύ όμορφο παιχνίδι, ειδικά όταν υπάρχουν ομάδες που ξέρουν τι ζητάνε μέσα στο γήπεδο και έχουν στις τάξεις τους παίχτες που καταθέτουν την ψυχή τους και…γνωρίζουν το τόπι.

ΘΡΥΛΕ μου, σ’ ευχαριστώ… Είσαι στο μυαλό, κάτι μαγικό !

Πέρασαν χρόνια κι εγώ ακόμα… για σένα τραγουδώ, για σένα είμαι λιώμα !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος