Ντάρντεν: “Ήρθα για την Euroleague”

Ο Τρεμέλ Ντάρντεν, μιλώντας στο Euroleague Greece, έκανε έναν σύντομο απολογισμό της μέχρι ώρας παρουσίας του στον Ολυμπιακό, ενώ τονίζει πως ήρθε στον Πειραιά για να κατακτήσει την Euroleague.

1187417

Ο Τρεμέλ Ντάρντεν ήρθε το καλοκαίρι στον Πειραιά και όσο περνάει ο καιρός  γίνονται φανεροί οι λογοι που αποκτήθηκε. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Euroleague Greece ο 33χρονος φόργουορντ μιλάει για τις διαφορές που εντόπισε ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Ρεάλ Μαδρίτης, αναφέρεται στο γεγονός πως είναι ο γηραιότερος παίκτης του “ερυθρόλευκου” ρόστερ και απαντάει στο ερώτημα ποιος εκ των Σπανούλη και Διαμαντίδη είναι πιο δύσκολος αντίπαλος.

Είναι οι πρώτοι σου μήνες στον Ολυμπιακό. Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σου;

 

“Πρόκειται για μια πολύ οργανωμένη ομάδα. Το μπάσκετ εδώ στην Ελλάδα βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Οι στόχοι και οι φιλοδοξίες είναι υψηλές στην ομάδα. Ειλικρινά, είναι κάπως διαφορετικά για εμένα, γιατί εδώ πρωταρχικός στόχος είναι η νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό και μετά η κατάκτησση της Euroleague. Όχι για μένα, όμως. Εγώ θέλω να κατακτήσω την Euroleague. Αυτός είναι ο βασικός μου στόχος και γι’αυτό είμαι εδώ. Θέλουμε, όμως, να κατακτήσουμε και το πρωτάθλημα.

 

Ξέρουμε πως ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πετυχημένος τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό που αλλάξαμε προπονητή και σκεφτήκαμε όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε. Κυρίως τις μικρές λεπτομέρειες που θα μας έκαναν ανταγωνιστικούς απέναντι στον Παναθηναϊκό. Έτσι, ένα μέρος του στόχου μας είναιι να είμαστε έτοιμοι για να ανταγωνιστούμε τον Παναθηναϊκό. Δεν ήξερα στην αρχή, όμως πλέον έμαθα. Οι φίλαθλοί μας είναι πολύ παθιασμένοι με την κόντρα αυτή και θέλουμε να είμαστε εμείς αυτοί που θα έχουν τις περισσότερες επιτυχίες στην κόντρα αυτή”.

 

Στο ξεκίνημα της προετοιμασίας είχες έναν τραυματισμό που σε κράτησε για αρκετό διάστημα εκτός δράσης. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να επανέλθεις άμεσα σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό;

 

“Ήταν πραγματικά δύσκολο. Και γινόταν ακόμα πιο δύσκολο από τη στιγμή που σκεφτόμουν πως ο Ράσελ Ουέστμπρουκ επέστρεψε μετά τον τραυματισμό του (έσπασε το χέρι του) και έπαιξε κυριαρχικό μπάσκετ! Για μένα ήταν πρόοδος μέσω της δουλειάς. Πλέον, αρχίζω να νιώθω πως βρίσκομαι σε επίπεδο όπου μπορώ να ανταγωνιστώ παίκτες σαν να βρίσκομαι σε φυσιολογικό επίπεδο. Όταν βρίσκεσαι εκτός παρκέ βλέπεις πράγματα που λείπουν από το παιχνίδι. Όπως αυτά που προσδωκά ο προπονητής, αλλά και πως βλέπει τα πράγματα ο προπονητής από την άκρη του πάγκου τα οποία δεν πιάνουν και αναρωτιέσαι τι συμβαίνει γιατί όταν βρισκεσαι στο παρκέ νομίζεις ότι τα έκανες σωστά, ενώ όταν τα βλέπεις στο video κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

 

Μένοντας εκτός για 1,5-2 μήνες είδα τα πράγματα από μια διαφορετική σκοπία, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως μπορώ να προσθέσω πράγματα που λείπουν εδώ, να επιτεθώ από εκεί και να βοηθήσω σε κάθε πλευρά. Αυτά είναι όλα όσα προσπάθησα να φέρω με την επιστροφή μου”.

 

Ποιες διαφορές έχεις εντοπίσει ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και τον Ολυμπιακό;

 

“Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ένα μεγάλο brand, ένα παγκόσμιο brand! Είναι μια ομάδα που δεν μένει στα όρια της Ισπανίας, αντιθέτως έχει χιλιάδες φιλάθλους ανά τον κόσμο. Το να παίζεις για αυτή την ομάδα συμβολίζει μια παγκόσμια δύναμη, η οποία είναι γνωστή παντού.Το να παίζεις εκεί είναι διασκέδαση, όμως κυρίαρχο τμήμα του συλλόγου ήταν το ποδόσφαιρο κάτι που το ξέρουν όλοι. Υπάρχει ταλέντο στο μπάσκετ, με έναν καλό προπονητή όμως είναι ο coach Λάσο, οι παίκτες που βρίσκονται εκεί, έχουν συμβάλει ώστε η ομάδα να είναι διεκδικήτρια τα τελευταία τρία χρόνια. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται είναι μια από τις διεκδικήτριες.

 

Όσο για τον Ολυμπιακό, το να παίζεις εδώ, στη συγκεκριμένη ομάδα που είναι αρκετά επιτυχημένη τα τελευταία 5-6 χρόνια και συμπεριλαμβάνεται στους διεκδικητές του τίτλου της Euroleague, αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και του Κυπέλλου Ελλάδος. Σε όποια κατάσταη κι αν είναι η ομάδα πάντα προσπαθεί για τη νίκη. Δεν ήξερα πως υπήρχε ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού, αλλά ήρθα εδώ. Ήξερα πολλά, όμως, για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Έτσι, για κάποιον που είναι στο εξωτερικό η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού έχει μεγαλύτερο όνομα από την ποδοσφαιρική ομάδα και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Αυτό αφορά περισσότερο το μπάσκετ, είναι ένα παγκόσμιο brand που απολαμβάνεις να παίζεις εδώ, σε έναν πρώτης τάξεως οργανισμό”.

 

Οι ευθύνες είναι περισσότερες εδώ;

 

“Οι ευθύνες είναι ίδιες, γιατί και οι δύο ομαδες έχουν πάρα πολύ υψηλούς στόχους. Η Ρεάλ Μαδρίτης στηρίζεται περισσότερο στην ποδοσφαιρική ομάδα της, όμως και οι δύο σύλλογοι θελουν να κατακτούν τίτλους, Στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι οι τίτλοι, οπότε είναι ίδια τα πράγματα. Σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχουν διαφορές. Θέλεις να παλέψεις με τους καλύτερους, θέλεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό και να κερδίσεις όλα όσα στοχεύεις. Οι δύο ομάδες έχουν τις ίδιες βλέψεις κάθε σεζόν, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για διαφορές. Η μοναδική διαφορά έχει να κάνει με το Copa Del Rey στην Ισπανία, το οποίο διεξάγεται στα μέσα της σεζόν με τις 8 καλύτερες ομάδες. Στο Copa del Rey υπάρχει ένταση και κάθε ομάδα αγωνίζεται για να το κατακτήσει. Εμείς εδώ έχουμε το Κύπελλο Ελλάδος, το πρωτάθλημα και την Euroleague.

 

Οποιοσδήποτε τίτλος υπάρχει οι ομάδες προσπαθούν να τον κερδίσουν. Αυτός είναι ο στόχος. Άρα, δεν μπορώ να πω πως οι ευθύνες είναι διαφορετικές. Ξέρω πως τα media εδώ στην Ελλάδα ασχολούνται περισσότερο με το μπάσκετ, διότι το άθλημα έχει μεγαλύτερη προβολή και η ομάδα έχει μεγαλύτερο όνομα. Είμαι ένας τύπος που θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί ώστε να κάνει όλα όσα χρειάζονται για να είναι επιτυχημένη μια ομάδα. Γι’ αυτό με έφεραν εδώ. Ελπίζω να είμαι επιτυχημένος εδώ”.

 

Όσον αφορά τον προπονητή της ομάδας, Γιάννη Σφαιρόπουλο, ποια είναι η γνώμη σου και πώς θα χαρακτήριζες την μεταξύ σας επικοινωνία;

 

“Ο coach Σφαιρόπουλος μας δείχνει το άθλημα προς τη σωστή κατεύθυνση. Όταν ήρθε στην ομάδα δεν με ήξερε και δεν τον ήξερα. Πρόκειται ακόμα για το στάδιο της προσαρμογής, όπου προσπαθούμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και να μάθουμε ο ένας τον άλλο, με κοινό γνώμονα το καλό της ομάδας. Δεν θα είναι όλα 100% τέλεια κάθε μέρα, αλλά όταν όλα καταλαγιάσουν, αυτό που μένει και έχει σημασία είναι η ομάδα. Ο προπονητής έχει ως στόχο να φέρει την ομάδα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και αυτός είναι ο ίδιος στόχος που έχω κι εγώ. Να βοηθήσω την ομάδα, αλλά και εκείνον, εξίσου.

 

Εξαρτάται από εμένα να βοηθήσω, σε κάποια σημεία, τον προπονητή ώστε να κάνει πράγματα που θα βοηθησουν όλους. Βλέποντας εμένα ως παράδειγμα, ώστε να περάσει όλα όσα θέλει. Είμαι ο γηραιότερος παίκτης της ομάδας και προσπαθώ να τον βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ εντός και εκτός παρκέ. Με το να μιλάω στους συμπαίκτες μου και να τους βοηθάω κάθε στιγμή, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον βοηθήσω”.

 

Το ανέφερες κι εσύ πως είσαι ο μεγαλύτερος -σε ηλικία- παίκτης της ομάδας. Αυτό σε κάνει να νιώθεις λίγο περίεργα;

 

“Ναι. Ήμουν παλιότερα σε άλλη ομάδα και ήμουν ο δεύτερος πιο μεγάλος σε ηλικία παίκτης και ήμουν 25 χρονών. Είχαμε τότε νεανική ομάδα και είναι πολύ διαφορετικό όταν έχεις στο ρόστερ συμπαίκτες νεαρούς σε ηλικία. Σε κάνει να νιώθεις ως ο μεγάλος αδερφός και έχεις μεγάλη επιρροή στους  συμπαίκτες σου. Όπως σε μια οικογένεια ο μεγάλος αδερφός έχει θετική επιρροή στη νεότερη γενιά. Οι νεότεροι θέλουν να σε βλέπουν ως ένα καλό παράδειγμα και επειδή είμαι βαθια θρησκευόμενο άτομο αυτό είναι που πραγματικά πιστεύω.πως ο Χριστός είναι το καλύτερο παράδειγμα. Αυτό βοηθάει ώστε να γίνουν και καλύτεροι παίκτες, αλλά και καλύτεροι άνθρωποι.

 

Από την άλλη, είναι και θετικό, αλλά και αρνητικό. Φτάνεις προς το τέλος της καριέρας σου, όμως από την άλλη ξέρεις πως έχεις την ευκαιρία να κάνεις καλύτερο κάποιον άλλο. Έτσι, βλέποντας και τις δύο παραμέτρους έχω την ευκαιρία να βοηθήσω κάποιον άλλο να γίνει καλύτερος από εμένα στο μέλλον και να έρθω πιο κοντά στο τέλος της καριέρας μου. Κάθε τέλος, όμως και μια αρχή!”

 

Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του κόσμου;

 

“Οι φίλαθλοι είναι εξαιρετικοί και αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα την ομάδα. Νιώθω ότι κάποιοι εξ αυτών ωριμάζουν και αφιερώνονται στην ομάδα. Υπάρχουν στιγμές που γίνονται πολύ συναισθηματικοί και εσύ ως παίκτης τους καταλαβαίνεις, γιατί παθιάζονται πολύ με το άθλημα μπάσκετ. Καταλαβαίνω το γεγονός πως είναι πολύ παθιασμένοι, αλλά αυτό είναι ένα κομμάτι πιεσης προς τους παίκτες και προσπαθείς έτσι να τους δώσεις όσο περισσότερη χαρά γίνεται, κάνοντας το καλύτερο δυνατό και δίνοντας το 100% κάθε φορά. Έτσι, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να παλέψεις σκληρά κάθε φορά στο παρκέ. Όταν βλέπει ο κόσμος, ο οποίος κατανοεί και γνωρίζει το άθλημα, πως δίνεις τα πάντα, θα το σεβαστεί, με εξαίρεση τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, όπου εκεί θέλουν μόνο τη νίκη(γελάει)! Κατά τ’άλλα, όμως, υπάρχει σεβασμός μεγάλος για την προσπάθεια”.

 

Ο Ολυμπιακός αποχαιρέτησε το 2014 με νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό. Πόσο σημαντικό ήταν αυτό το αποτέλεσμα, για εσάς;

 

“Κάθε νίκη είναι σημαντική. Ευχαριστούμε τον Θεό που είχαμε τη δυνατότητα να κερδίσουμε στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς. Ξέρω πως πάντα είναι ιδιαίτερα τα παιχνίδια αυτά, αλλά είμαστε πολύ χαρούμενοι που πήραμε τη νίκη και ολοκληρώσαμε το 2014 με τον καλύτερο τρόπο. Προσπάθησα από την πλευρά μου να κάνω ότι ήταν αναγκαίο για να έρθει η νίκη. Κάποιες φορές παίζεις καλύτερα από κάποιες άλλες, όμως το σημαντικότερο όλων είναι να έχεις την ίδια διάθεση σε κάθε παιχνίδι”.