Μήτρογλου: ένα και να…καίει !

Ποιος τις … (beep) τις τριάρες και τις τεσσάρες. Ένα και να καίει στο 90ο λεπτό, με το 13ο γκολ του…σχιζοφρενή δολοφόνου με τα πιστόλια, μπροστά στη θύρα 13” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

mhtrogloy

Για να είμαι ειλικρινής, είχα έναν φόβο μέσα μου… Ξέροντας ότι ακολουθεί το καθοριστικό παιχνίδι με την Μπενφίκα, ήμουν σίγουρος ότι οι βάζελοι θα βαρούσαν στο ψαχνό. Δεν έπεσα έξω, αφού αυτό ακριβώς έγινε στα πρώτα λεπτά του αγώνα. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάποιον σοβαρό τραυματισμό και ο Μάνταλος έβγαλε τις κάρτες που έπρεπε και ηρέμησαν κάπως. Τα χρειάστηκα όταν είδα τον Σάμαρη να κρατάει το πρόσωπό του, αλλά δεν ήταν αυτό που φοβήθηκα. Πάλι καλά…

Δεν ανήκω σ’ αυτούς που ζητάνε μεγάλα σκορ και ιστορικές νίκες σε τέτοια παιχνίδια. Το ζητούμενο είναι οι τρεις βαθμοί και η καθαρή νίκη, για να μην έχουν να λένε. Πολύ περισσότερο όταν ακολουθούν δύο κομβικά παιχνίδια, για τη συνέχεια του Champions League και για το πρωτάθλημα. Ξέρουμε ότι οι βάζελοι και οι αντι-ολυμπιακοί όλων των αποχρώσεων είναι επιστήμονες στην προπαγάνδα και στη διαστρέβλωση της αλήθειας, γι’ αυτό δεν κακίζω τον διαιτητή που δεν έδειξε δεύτερες κίτρινες κάρτες στις περιπτώσεις που θα μπορούσε να το κάνει, ούτε για τις “τραβηγμένες” κάρτες που έδειξε στον Ρομπέρτο και στον Σαλίνο.

Μ’ αρέσει να είμαι απολύτως ειλικρινής και δεν ξέρω τι θα έλεγα, αν δεν είχαμε κερδίσει το παιχνίδι, ειδικά για το “κλάδεμα” του Πράνιτς στον Σαλίνο, στη φάση του 81ου λεπτού… Όμως, αφού κερδίσαμε τελικά, καλύτερα που δεν απέβαλε τον Κροάτη για να μην έχουν καμία δικαιολογία οι σιχαμένοι και τα συνεταιράκια τους. Κάποιοι φίλοι της…μπουγάτσας, που κάθονταν σε ένα τραπεζάκι έξω από το καφενείο όπου έβλεπα τον αγώνα, κόντεψαν να σκάσουν μόλις βάλαμε το γκολ !

Εννοείται ότι δεν ενθουσιάστηκα από την εμφάνιση της ομάδας μας, όμως πήραμε το αποτέλεσμα που θέλαμε και αυτό είναι που μετράει. Στα θετικά, πιστώνω το πάθος που έδειξαν όλα τα παιδιά, που δεν κώλωσαν μέσα στη ζούγκλα της Λεωφόρου, ήταν συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι, έμπαιναν με δύναμη σε όλες τις φάσεις και είχαν το σθένος να βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά, χωρίς να σκέφτονται τον αγώνα της Τρίτης. Έπρεπε να κερδίσουν το παιχνίδι και μπράβο τους, αφού έστω και δύσκολα το κέρδισαν !

Όλοι βοήθησαν και κάποιοι ξεχώρισαν

Δεν μπορούμε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, αφού κάποιοι ξεχώρισαν θετικά και κάποιοι άλλοι δεν πήγαν τόσο καλά, όσο θα έπρεπε… Ο Ρομπέρτο ήταν αρκετά σταθερός, με σωστές επεμβάσεις όσες φορές απειλήθηκε και καλύτερος από άλλες φορές στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, μέσα στη μικρή περιοχή του. Ακόμα και στη φάση του 22ου λεπτού, που πήρε την κεφαλιά ο Σουηδός, είχε βγει σωστά πάνω στη μπάλα και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να απειλήσει σοβαρά το τέρμα του.

Ο Σαλίνο ήταν συγκινητικός και, πέρα από τις προωθήσεις του, είχε πολύ σωστά και έγκαιρα μαρκαρίσματα, ακόμα και όταν βρέθηκε αντίπαλος με πολύ πιο δυνατούς παίχτες. Η σέντρα με το αριστερό πόδι, για τη γυριστή κεφαλιά του Μήτρογλου στο 15ο λεπτό, ήταν εξαιρετική. Ο Χολέβας ήταν παλικάρι, κράτησε καλά τη θέση του και προσπάθησε να βοηθήσει στο επιθετικό κομμάτι. Αν προλάβαινε και τον Ζέκα, για να βγάλει την πάσα στην καρδιά της άμυνας, στην ονειρώδη επέλαση που επιχείρησε στο 87ο λεπτό, τότε θα ήταν σούπερ.

Πολύ καλός ήταν και ο Σιόβας, ανίκητος στον αέρα και με καίριες επεμβάσεις, σε κάποιες μπαλιές που έγιναν χαμηλά στο κέντρο της άμυνας. Αντίθετα, δεν ήταν καλός ο Μανωλάς που έχασε τον Φιγκερόα και αυτός πλάσαρε δίπλα από το δεξί δοκάρι του Ρομπέρτο, όπως και στη φάση του 57ου λεπτού, όταν γύρισε πολύ άτσαλα τη μπάλα στον Ρομπέρτο και την πρόλαβε ο Μπεργκ, αλλά και στις δύο άστοχες κεφαλιές του Σίλντεφελντ.

Θυμάμαι μόνον ένα λάθος του Σάμαρη, όταν έχασε τον Μέντες, που βγήκε στην πλάτη της άμυνας και πλάσαρε αδύναμα στην κλειστή γωνία του Ρομπέρτο. Όμως, φάνηκε για ακόμα μία φορά ότι αυτό το παιδί πατάει γερά στα πόδια του, έχει πολύ καλή τεχνική και στέκεται καλά μέσα στο γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μίτσελ τον εμπιστεύεται και τον έχει καθιερώσει σε μία θέση που ξέρει καλά και ο ίδιος, αφού ήταν η θέση που έπαιζε στη μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα.

Μπορεί κάποιοι φίλοι να νομίζουν ότι έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον Μανιάτη, επειδή τυχαίνει να έχω και έναν γαμπρό με καταγωγή από τη Μάνη, αλλά αυτό στέκει μόνον σαν αστείο. Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, εγώ βλέπω έναν παίχτη που παίζει με απαράμιλλο πάθος και τα δίνει όλα σε κάθε παιχνίδι, που έχει βελτιώσει τις μεταβιβάσεις και τις τελικές του προσπάθειες, που παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες και δίνει ρυθμό στο παιχνίδι της ομάδας μας. Από τη στιγμή που καθιερώθηκε ο Σάμαρης στον ρόλο που είχε πριν δύο χρόνια ο Ορμπάιθ, βλέπω τον Μανιάτη που έβλεπα τη χρονιά που του ανέθεσε ο Ερνέστο ρόλο στο κέντρο του γηπέδου και, μάλιστα, σε βελτιωμένη έκδοση. Μην ξεχνάμε ότι δεν έχει πλέον και τον Ιμπαγάσα δίπλα του, οπότε πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο.

Ο Κάμπελ και ο Σαβιόλα προσπάθησαν, αλλά δεν κατάφεραν να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο στο παιχνίδι της ομάδας μας. Καλώς αντικαταστάθηκαν, αν και οι αντικαταστάτες τους, Γιαταμπαρέ και Βάις, δεν προσέφεραν και πολλά πράγματα, πέρα από κάποια φρεσκάδα και περισσότερα τρεξίματα στους κενούς χώρους.

Οι πρωταγωνιστές της φάσης του γκολ της νίκης, Φουστέρ και Μήτρογλου, ήταν οι πολυτιμότεροι παίχτες της ομάδας μας σ’ αυτό το παιχνίδι και όχι μόνον για τη φάση που έκρινε το αποτέλεσμα. Ο πιστός στρατιώτης Νταβίντ όργωσε το γήπεδο, πίεσε και έκλεψε μπάλες, μοίρασε όμορφα στους συμπαίχτες του και, ειδικά, όταν πέρασε στο παιχνίδι ο Βάις και έπαιξε στη φυσική του θέση, πίσω από τον Μήτρογλου, ήταν ο ηγέτης μας. Από δική του ενέργεια ξεκίνησε η φάση του 90ου λεπτού και από δικιά του μπαλιά βγήκε ο “πιστολέρο” φάτσα με το τέρμα του Καπίνο. Να είναι καλά το παιδί και ο Ερνέστο που τον έφερε στην ομάδα μας !

Για τον μόνιμο σκόρερ δεν υπάρχουν λόγια… Ο άνθρωπος έχει απογειωθεί πλέον και μπορεί να απειλεί τις αντίπαλες εστίες με καταπληκτική ευκολία, ακόμα και σε πολύ δύσκολες φάσεις. Η ενέργεια που έκανε στο 51ο λεπτό, όταν άλλαξε πόδι σε χρόνο dt και σούταρε αμέσως, αλλά πρόλαβε να βάλει την κόντρα ο αμυντικός και να βγάλει την μπάλα κόρνερ, μου θύμισε το γκολ που έβαλε πέρυσι στην Τρίπολη. Αυτές οι κινήσεις είναι πολύ δύσκολες και δεν υπάρχουν πολλοί παίχτες που μπορούν να τις κάνουν…

Είναι προφανές ότι θα γίνει χαμός για την απόκτησή του, από μεγάλα ευρωπαϊκά clubs, στις προσεχείς μεταγραφικές περιόδους. Όμως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο ίδιος θέλει να μείνει στον Πειραιά και να βοηθήσει την ομάδα να αλλάξει επίπεδο, να γίνει και αυτή ένα μεγάλο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό club. Την ηδονή που ένιωσε όταν σκόραρε το 13ο γκολ στο πρωτάθλημα, μπροστά στη “θύρα 13” λίγα λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι, αφήνοντας ξερούς τους φανατικούς οπαδούς των αντιπάλων μας, δεν την αλλάζει με τίποτα… Ο Κώστας είναι τρελός, αλλά ωραίος τρελός και γουστάρει να τρελαίνει κι εμάς !

Σας είχα προειδοποιήσει…

Ήταν ξημέρωμα Παρασκευής όταν δημοσίευσα το προηγούμενο κείμενο σ’ αυτή τη στήλη. Πέρασαν αρκετές μέρες από τότε, αλλά σας είχα ενημερώσει ότι θα αργούσα να ξαναγράψω. Στο διάστημα που μεσολάβησε, είχαμε τέσσερα καλά και ένα κακό αποτέλεσμα… Νικήσαμε τον ΟΦΗ και τον Φωκικό στο ποδόσφαιρο, νικήσαμε τη Μπάγερν στο μπάσκετ, τα κορίτσια του βόλεϊ νίκησαν ξανά την Παρί και προκρίθηκαν, αλλά οι άντρες έχασαν από τους Ρώσους. Δεν είναι κακός απολογισμός, αν και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν κάποια σημεία που πρέπει να προσεχθούν.

Δεν πίστευα στα μάτια μου, όταν είδα τη μπάλα στα δίχτυα του Ρομπέρτο στο 12ο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού με τους Κρητικούς. Είχα αξιωθεί κι εγώ, μετά από αρκετό καιρό, να καθίσω ξανά στις εξέδρες του “Γ. Καραϊσκάκης” και αυτό που έβλεπα έμοιαζε με…νυχτερινό εφιάλτη. Μπήκα στο γήπεδο με τόση χαρά και ξεκινούσαμε τόσο στραβά. Δεν μπορεί, σκέφτηκα… μάλλον, κάποιο λάθος θα έκανα !

Ασυναίσθητα, έβαλα το χέρι μου στην τσέπη για να βγάλω τσιγάρο (απ’ τα…κομμένα κι αυτό). Μόλις άνοιξα το πακέτο, ανακάλυψα το λάθος μου… Είχα ξεχάσει στο σπίτι τον κόκκινο αναπτήρα και είχα πάρει μαζί μου έναν μικρό πράσινο αναπτήρα, που…είχα κατασχέσει κάποτε και τον είχα εφεδρικό στην κονσόλα του αυτοκινήτου. Τον έβαλα στην άλλη τσέπη και άναψα το τσιγάρο με τον αναπτήρα του παιδιού που κάθονταν στο μπροστινό κάθισμα… Δεν πρόλαβα να πάρω δεύτερη ρουφηξιά, βγάζει την ωραία σέντρα ο Κάμπελ, κάνει την κεφαλιά ο Μήτρογλου και ισοφαρίζουμε !

Η συνέχεια δεν ήταν αυτή που έπρεπε… “Χαζεύαμε” σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και μόνον στο τελευταίο πεντάλεπτο κάτι πήγαμε να κάνουμε. Όμως, δεύτερο γκολ δεν βάλαμε, χάσαμε το πέναλτι και στο διάλειμμα ο…ένοχος αναπτήρας βρήκε τη θέση που του άξιζε, στο καλάθι των αχρήστων… Ξέρω ότι κάποιοι θα αναρωτιούνται “πόσο άρρωστος είναι ο άνθρωπος”, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετοί που με καταλαβαίνουν εντελώς, αφού τυχαίνει να έχουν τα δικά τους γούρια και κολλήματα !

Ευτυχώς, σοβαρευτήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο, βάλαμε γρήγορα τα δύο γκολ και διώξαμε το άγχος. Όμως, δεν κάναμε καλό παιχνίδι και η έκταση που πήρε το σκορ οφείλεται στην ποιότητα των παιχτών και όχι στην ομαδική λειτουργία. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στο θαυμάσιο παιχνίδι του Κάμπελ, που έδωσε τέσσερις τελικές πάσες, και στην εκτελεστική δεινότητα του…Μανιάτη, που έφτασε αισίως στα τρία γκολ σε 9 παιχνίδια !

Το παιχνίδι με τον Φωκικό δεν το είδα και δεν μπορώ να έχω άποψη… Όμως, φάγαμε τρία γκολ από μία ομάδα μικρότερης κατηγορίας και αυτό δεν είναι τιμητικό για την άμυνα και για τον τερματοφύλακά μας. Νομίζω ότι ο Μίτσελ πρέπει να δώσει κάποια παιχνίδια στον Μέγκιερι, για να τον ανεβάσει ψυχολογικά, αφού βρέθηκε ξαφνικά στα…αζήτητα και προφανώς έχει επηρεαστεί από αυτό.

Ζήτησα να παίζουν αργότερα, αλλά…

Μετά το αγχωτικό παιχνίδι της πρεμιέρας με τη Μάλαγα, είχα ζητήσει να φροντίσουν να παίζουμε πιο αργά, για να προλαβαίνω τους αγώνες. Όμως, δεν με…άκουσαν και το βράδυ της Πέμπτης είχαμε νέο θρίλερ, κόντρα στους Γερμανούς. Όταν τελείωσα το μάθημα και μπήκα στο διαδίκτυο για να δω τι γίνεται, το σκορ ήταν 60-49 και πήγαμε αμέσως στο 64-49. “Θα το καθαρίσουν εύκολα” είπε ένας συνάδελφος, που είναι Αρειανός από την εποχή Γκάλη-Γιαννάκη.

“Μην είσαι και τόσο σίγουρος, οι Γερμανοί δεν τα παρατάνε ποτέ” του είπα. Για να μην σας κουράζω, φύγαμε και πήγαμε σε ένα ταβερνάκι για να φάμε, να πιούμε λίγο κρασάκι και να δούμε το τέλος του παιχνιδιού. Ζητήσαμε από το μαγαζί να ανοίξει την τηλεόραση, κοιτάζω και βλέπω 71-76. Μου ήρθε ταμπλάς στο κεφάλι… Σηκώνομαι και πηγαίνω δίπλα στην τηλεόραση για να…βοηθήσω την κατάσταση, κάνουμε ένα σερί 12-0 και πάμε στο 83-76.

“Έλα να παραγγείλεις” μου φώναξαν τα παιδιά απ’ το τραπέζι, πηγαίνω να κάτσω και ώσπου να κάνω έτσι και να παραγγείλω, βλέπω 83-82 το σκορ. Τους λέω: “μάγκες, αφήστε να τελειώσει πρώτα το ματς και επιστρέφω…” Εννοείται ότι σηκώθηκα όρθιος, πήγα πάλι δίπλα στην τηλεόραση, κάναμε το 88-83 με ένα μικρό σερί 5-1 και καθαρίσαμε. Ύστερα σου λένε να μην είσαι προληπτικός !

Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα δεν έχει “δέσει” ακόμα και αφού νικήσαμε, έχοντας σε μέτρια βραδιά τον Σπανούλη, σε κακή βραδιά τον Acie Law και τον Simmons, ανέτοιμο τον Begic και χωρίς τον Petway, πάλι καλά… Ας είναι καλά τα παλικαράκια μας (Σλούκας και, κυρίως, Μάντζαρης που έκανε πολύ μεγάλο παιχνίδι), ο Dunston που πάλευε μόνος μέσα στις ρακέτες, ο Πρίντεζης που σκόραρε κρίσιμα καλάθια στο δύσκολο διάστημα και ο υπερπολύτιμος Lojeski. Το Μιλάνο μας περιμένει…

ΥΓ. Οι πληροφορίες που λένε ότι, μετά το παιχνίδι της Λεωφόρου, συνελήφθη ο Μήτρογλου και προσήχθη στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία, για να γίνει βαλλιστικός έλεγχος στα…πιστόλια του, προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, ελέγχονται ως ανακριβείς !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος