Με την ψυχή στο στόμα !

“Απέφυγα τις πολλές κουβέντες και τις αναλύσεις πριν το παιχνίδι, όχι μόνον επειδή είμαι προληπτικός και το έχω σε κακό… Αρκέστηκα να γράψω ότι περίμενα ένα πολύ κλειστό και δύσκολο παιχνίδι, σαν αυτό που είδαμε. Πάλι καλά που πήραμε τους βαθμούς, αλλά αυτό που φάνηκε καθαρά για ακόμα μία φορά είναι ότι πρέπει να βελτιωθούμε σε πολλά πράγματα” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

10702113_946129555402061_1941683597524247215_nΔεν έχω διαβάσει τα στατιστικά του αγώνα, αλλά είναι σίγουρο ότι δείχνουν και οι αριθμοί αυτό που είδαμε: ένα κακό παιχνίδι, στο οποίο κυριάρχησε η σκοπιμότητα. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τους αντιπάλους μας, τόσο μπορούν και τόσο κάνουν. Ήρθαν με σκοπό να καταστρέψουν το παιχνίδι μας, προσπάθησαν να χαλάσουν και το μυαλό μας, αλλά ευτυχώς κατάφεραν μόνον το πρώτο.

Ξέροντας ότι δεν έχει ποιοτικούς παίχτες στην ομάδα του, ο Αναστασίου έστησε δύο ζώνες άμυνας και προσπάθησε να πιέσει ψηλά, για να εμποδίσει τη γρήγορη μεταφορά της μπάλας προς το τέρμα του Παναθηναϊκού και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Μας ανάγκασε να ξεκινάμε ανορθόδοξα τις επιθέσεις μας, με γιόμες από τον Ρομπέρτο, και να μην μπορούμε να δώσουμε κάποιον ρυθμό στο παιχνίδι.

Οι παίχτες των αντιπάλων, έχοντας εξαιρετική φυσική κατάσταση, έτρεχαν και κάλυπταν όλους τους χώρους, πήγαιναν δυνατά στις διεκδικήσεις της μπάλας και δεν δίσταζαν να πετάνε την μπάλα έξω απ’ το γήπεδο και να παραχωρούν φάουλ ή κόρνερ. Παιχνίδι από τον άξονα δεν μπορούσε να γίνει, Ντομίγκεζ και Κασάμι ήταν εκτός παιχνιδιού, μπαλιά στον Μήτρογλου δεν μπορούσε να περάσει με τίποτα, οπότε έμειναν οι φιλότιμες προσπάθειες των πλάγιων αμυντικών και του Αφελάι που προσπαθούσαν να πλαγιοκοπήσουν την αντίπαλη άμυνα για να δημιουργήσουν κάτι καλό…

Προσωπικά, δεν ένιωθα καμία έκπληξη, βλέποντας αυτό το σκηνικό… το είχα φτιάξει πολλές φορές στο μυαλό μου, από τη στιγμή που τελείωσε το παιχνίδι με τη Γιουβέντους και μέχρι να αρχίσει το ντέρμπι. Γι’ αυτό, έγραψα κάπου ότι δεν περίμενα κανέναν θρίαμβο και ότι θα μου αρκούσε μία καθαρή νίκη, απέναντι σε έναν αρκετά δύσκολο αντίπαλο.

Δύο τρόποι υπάρχουν να διασπάσεις τόσο κλειστές άμυνες: με προσωπικές ενέργειες που σπάνε τις ζώνες και δημιουργούν αριθμητικό πλεονέκτημα ή με γρήγορες εναλλαγές της μπάλας και κάθετες πάσες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Όταν αυτά δεν γίνονται, τότε μπορείς να ελπίζεις μόνον σε κάποια στημένη μπάλα, όπως και έγινε…

Τα καπνογόνα και ο Μήτρογλου

Έχω γράψει και άλλες φορές για αυτή την κατάρα με τα καπνογόνα, που κάνουν αποπνικτική την ατμόσφαιρα και κόβουν τον ρυθμό του παιχνιδιού… χώρια τον καρκίνο που αναγκάζονται να αναπνεύσουν παίχτες και θεατές. Επιτέλους, δεν υπάρχει κάποιος που να κάνει έναν σοβαρό έλεγχο και να μην επιτρέπει σε κανέναν να περάσει τον καρκίνο στο γήπεδο ;

Καθυστέρηση στην έναρξη του παιχνιδιού, με τους παίχτες να έχουν τελειώσει το ζέσταμα και να περιμένουν σαν τις άδικες κατάρες, καθυστέρηση και μετά το γκολ… ενώ θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τον ενθουσιασμό μας και να καθαρίσουμε το παιχνίδι. Μας δίνεται και η ευκαιρία να βάλουμε το δεύτερο γκολ, αλλά ο Μήτρογλου τρέχει σαν… χεσμένος στην αντεπίθεση και χάνει την ευκαιρία, κερδίζοντας το πέναλτι.

Κάνει ξανά του κεφαλιού του και στήνει τη μπάλα για να το εκτελέσει ο ίδιος, αλλά είναι τόσο διστακτικός και αγχωμένος που το… σκοτώνει, αντί να τους τελειώσει μια και καλή. Είπα και την προηγούμενη φορά που το έκανε ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει… Τι να την κάνω τη συγγνώμη του, όταν μας κρατάει στην τσίτα και στην αγωνία μέχρι το 97ο λεπτό και δίνει στον Καραφλούζο το δικαίωμα να μιλάει για διαιτησίες και να… βλέπει φαντάσματα ;

Σενιόρ Μίτσελ, μην ανεχτείς και άλλα κρούσματα απειθαρχίας… Κανένας δεν μπορεί να λειτουργεί σε βάρος της ομάδας, όπως και αν λέγεται, όποια και αν είναι η προσφορά του. Επιτέλους, είμαστε μία επαγγελματική ομάδα, δεν είμαστε μία παρέα μαθητών που μαζεύτηκε στο προαύλιο ενός σχολείου και κατέβηκε να παίξει μπάλα στην αλάνα !

Δεν θέλω να γίνω κακός και, γι’ αυτό, δεν θα κάνω ατομική κριτική των παιχτών μας. Θα αρκεστώ να πω ένα πολύ μεγάλο μπράβο στον Αυλωνίτη και όχι μόνον για το παλικαρίσιο γκολ που έβαλε, να ευχηθώ για τη γρήγορη επάνοδο του Σιόβα και να απονείμω τα εύσημα στον Ελαμπντελαουί, στον Μαζουάκου, στον Μανιάτη και στον Αφελάι που προσπάθησαν πολύ και, μαζί με τον Αυλωνίτη, ήταν οι βασικοί συντελεστές της νίκης.

Πριν κλείσω αυτό το κείμενο, θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια όσους μου ευχήθηκαν για τη γιορτή μου και να ζητήσω από τον Μίτσελ να δουλέψει πολύ περισσότερο στην επιθετική οργάνωση του παιχνιδιού μας και να αναθεωρήσει κάποια πλάνα που βλέπει ότι δεν του βγαίνουν, κάνοντας αλλαγές και σε πρόσωπα και σε αγωνιστικά συστήματα. Δεν έχουμε καλή εικόνα και πρέπει να τη διορθώσουμε, πριν φτάσει η ώρα που θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε… Ούτε επιτρέπεται να δίνουμε τόσο χώρο στον αντίπαλο, μετά το γκολ που βάλαμε, και ενώ υπάρχει ακόμα πολύς χρόνος μέχρι τη λήξη του αγώνα.

ΥΓ. Δεν ξέρω αν ο Μίλαν Τόμιτς θα παραμείνει ή όχι στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας στην ομάδα του μπάσκετ, αλλά ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει σύντομα. Χαίρομαι που βλέπω νέα παιδιά (π.χ. Αγραβάνης και Καββαδάς) να παίρνουν ευκαιρίες και μακάρι να κερδίσουμε κάποιους παίχτες μέσα στη δύσκολη συγκυρία που περνάμε…

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος