Κορνήλιος ή Κόντε;

Κορνήλιος ή Κόντε;

Ποια είναι η χειρότερη στιγμή που έχει ζήσει ένας Ολυμπιακός στη ζωή του; Οι επιλογές μπορεί να ποικίλουν, είτε λόγω προσωπικότητας, είτε λόγω ηλικίας. Για κάποιον μπορεί να είναι ένας άδικος ευρωπαϊκός αποκλεισμός (πχ. Παλοτάι), για άλλον μια ήττα από τον αιώνιο που σε κλείνει σπίτι σου για μια βδομάδα (πχ. μια ήττα σε τελικό με 4-0) ή μια βαριά ήττα-ρεκόρ στην Ευρώπη. Για αρκετούς Ολυμπιακούς κοντά στην ηλικία των 30, δυο γεγονότα, συνδεδεμένα άρρηκτα με δυο φυσιογνωμίες, στοιχειώνουν ακόμα τα ερυθρόλευκα όνειρα τους.

2k

*Έχοντας περάσει σχετικά εύκολα στους ‘8’ τους Τσάμπιονς, πράγμα που συνιστούσε ήδη υπέρβαση, η ομάδα του Μπάγιεβιτς πήγε για την υπέρ-υπέρβαση. Χωρίς παγκόσμια αστέρια στην 11άδα του (με 9 Έλληνες, έναν Σερβοέλληνα και ένα Σερβοκύπριο), ο Ολυμπιακός πάτησε κάτω τη Γιούβε,από την οποία ουσιαστικά επί 85 λεπτά δεν απειλήθηκε. Η συμφορά όμως δεν ήρθε από τους κορυφαίους σταρ: Ζιντάν, Ινζάγκι, Ντάβιντς ή Ντελ Πιέρο.  Ο Αντόνιο Κόντε σφράγισε την πρώτη και τελευταία μεγάλη πορεία του σύγχρονου Ολυμπιακού στην Ευρώπη.

Μετά τη λήξη, υπήρχε από τη μία το συναίσθημα της ανείπωτης θλίψης για τη μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε με τόσο άδικο τρόπο, αλλά από την άλλη, η ελπίδα ότι μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα είχε εκείνη τη μέρα γεννηθεί (άσχετα αν η επόμενη δεκαετιά είχε μόνο αποτυχίες). Το γκολ του Κόντε είναι απλά το τοτέμ του αιώνιου απωθημένου ενός Ολυμπιακού. Η αίσθηση πως ό,τι και να γίνει, στο τέλος η μπάλα θα χτυπήσει στα καλώδια και θα αλλάξει πορεία. Και ακόμα μια λαχτάρα για ευρωπαϊκή διάκριση θα την πάρει ο αέρας.

http://www.youtube.com/watch?v=WgGDH-oVHPA

*Θεωρήθηκε εκείνη την εποχή, ο πιο άνισος τελικός στην ιστορία του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο σούπερ Ολυμπιακός του Ιωαννίδη, κόντρα σε μια μικρομεσαία ομάδα της Ισπανικής Λίγκας. Ο τίτλος του απόλυτου φαβορί επιβεβαιώθηκε απόλυτα και στο παρκέ του Γιαντελιάου, τον Απρίλιο του 1994. Ο αγχωμένος Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο και κρατούσε το προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Στο 33’και 20” το σκορ ήταν 57-52. Οι κακοί ερυθρόλευκοι δε σκόραραν ούτε πόντο στα τελευταία 7 λεπτά, η μέτρια προς κακή Χουβεντούτ έκανε σερί 0-7 σε αυτό το διάστημα, κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη. Αποκορύφωμα, το τρίποντο του Κορνίλους Τόμπσον, δευτερόλεπτα πριν την κόρνα, λίγο πριν τις χαμένες βολές του Ζάρκο, σε ένα σημείου που τα στεφάνια είχαν γίνει δαχτυλίδια και ο αμερικανός σκόραρε από τα 6,25. Για τον οποίο Τόμπσον ο θρύλος λέει ότι μέχρι τότε δεν είχε ευστοχήσει ποτέ σε τρίποντο στην καριέρα του.

Όπως είπαμε και παραπάνω, η επιλογή της χειρότερης στιγμής, είναι θέμα καθαρά προσωπικό. Έτσι λοιπόν και για μένα, η καταραμένη 21η Απριλίου 1994, το Τελ Αβίβ, το τρίποντο του Τόμπσον και οι ήχοι του ”Return to Innocence”, θα ήθελα να μην είχαν υπάρξει ποτέ ή να μπορούσαν να διαγραφούν για πάντα από το ιστορικό του μυαλού μου.

Περιμένουμε στα σχόλια σας. Ποια είναι η στιγμή που θα θέλατε να ξεχάσετε;