ID..Crisis

gipedoΣτην καθημερινή ζωή μας, έχει γίνει απαραίτητη πλέον η επίδειξη ταυτότητας όπου σταθούμε και βρεθούμε.
Κοιτάζοντας πιο προσεχτικά ένα δελτίο ταυτότητας κάποιος μπορεί να διακρίνει τα παρακάτω.
Επώνυμο, όνομα, φύλο, ιθαγένεια, εθνικότητα, ημερομηνία γέννησης, τόπος γέννησης και φυσικά την φωτογραφία.
Τη σχέση έχουν όλα αυτά με τoν Ολυμπιακό θα μου πείτε.. Πάμε λοιπόν να συμπληρώσουμε τα στοιχεία της ταυτότητας μαζί.
Για φωτογραφία έχουμε τον δαφνοστεφανωμενο, εθνικότητά και ιθαγένεια πέρα για πέρα Ελληνική, ημερομηνία 10 Μαρτίου 1925,τόπος καταγωγής Πειραιάς, φύλο άρρεν, όνομα Ολυμπιακός επώνυμο άγνωστο…

Μα καλά θα μου πεις.. Δεν φτάνει το Ολυμπιακός μονό;; Απαντάω όχι, όπως σε καμία ταυτότητα δεν φτάνει το όνομα Γιώργος ή Γιάννης από μόνο του, έτσι και στην ταυτότητα του Ολυμπιακού λείπει κάτι που θα τον κάνει αναγνωρίσιμο παντού.

Αυτό δεν είναι άλλο από την ποδοσφαιρική του ταυτότητα, το σήμα κατατεθέν του κάθε μεγάλου ευρωπαϊκού συλλόγου, και ο Ολυμπιακός είναι ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος με συνεχόμενες παραστάσεις στο Champions League, τρόπαια σε εθνικό επίπεδο, ιδιόκτητο γήπεδο και φανατικό κοινό. Δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα αντί να βάλει τα θεμέλια και να υιοθετήσει ένα δικό της στυλ ποδοσφαίρου, όπως έχει η Μίλαν ,ο Άγιαξ, η Πόρτο, η Μπαρτσελόνα και άλλες πολλές ομάδες, εξακολουθεί να είναι έρμαιο στις ορέξεις του κάθε νέου προπονητή ή προέδρου.

Κάθε προπονητής λοιπόν που έρχεται, μας επιβάλει την δίκια του φιλοσοφία και φέρνει μαζί του και ένα τσουβάλι παίχτες. Αν είμαστε τυχεροί και κάνει και καλή δουλειά έχει καλώς, αλλιώς έρχεται  ο επόμενος που παίζει κάτι άλλο και φτου από την αρχή. Άλλοι παίχτες, άλλο ποδόσφαιρο, άλλη φιλοσοφία και έτσι συνεχίζουμε όλα αυτά τα χρόνια. Μπάγεβιτς, Σόλιντ, Λεμονής, Βαλβέρδε, Ζαρντίμ… το μονό κοινό σημείο που είχαν ήταν ότι ήταν προπονητές και τίποτα άλλο.

Όλο αυτό, από το 2004 μέχρι σήμερα, εξαιρώντας μερικές αναλαμπές αλλά και κάποιες πραγματικά σοβαρές παρουσίες, μας έχει καταντήσει έρμαιο των αντίπαλων, κάτι που φαίνεται ακόμα πιο έντονα στις μέρες μας ελέω οικονομικής κρίσης και  financial fair play.

Ακαδημίες ανύπαρχτες.. Πραγματικά, τι σύστημα να μάθουν αυτά τα παιδιά ώστε μια μέρα να μπορέσουν να παίξουν στην πρώτη ομάδα χωρίς πρόβλημα όταν ο καθένας που έρχεται φέρνει το δικό του στυλ ποδοσφαίρου αντί να έρθει και να βρει το στυλ ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού και άπλα να το εξελίξει αν μπορεί;;

Αν παίζεις πάντα 4-5-1 για παράδειγμα, ξέρεις ότι όταν θα βγεις στην αγορά για φορ, θα πρέπει να πάρεις κάποιον που δεν είναι στατικός. Όταν παίζεις 4-3-3 και ψάχνεις για εξτρέμ, ξέρεις ότι πρέπει να αγοράσεις πλάγιους που βγάζουν φωτιές. Εμείς σαν ομάδα τι από όλα αυτά έχουμε;; Σύστημα, ακαδημίες ή το τεράστιο μπάτζετ που μπορεί να ξεπεράσει αυτούς τους σκοπέλους;;  Με λίγα λόγια, η Παε, συμπεριλαμβανομένου κάθε λογής υπευθύνου στα κρίσιμα πόστα, θα έπρεπε ήδη να έχει αρχίσει να φτιάχνει ένα στυλ ποδοσφαίρου που να μπορεί να αντεπεξέλθει σε Ελλάδα και Ευρώπη και να ταιριάζει με την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Κάτι ίσως πιο αμυντικογενές, που για να παιχθεί και να διδαχθεί δεν θα ήταν ακατόρθωτο, και το πιο σημαντικό.. δεν θα κόστιζε πολλά λεφτά σε μεταγραφές. Ένα σύστημα που με μικρό μπάτζετ, (βλέπε Λεβάντε) θα μπορούσες να είσαι τώρα στους 16 του EUROPA LEAGUE και να έχεις ελπίδες για ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Και το τονίζω για να μην παρεξηγηθώ, ο Ολυμπιακός έχει προοπτικές άπλα η εκάστοτε διοίκηση δεν το καταλαβαίνει.
Χαιρετώ προσωρινά! Αυτός ήταν ο πρόλογος, στο κυρίως θέμα θα μπούμε την επόμενη φόρα.