“Πέρασε πολύς καιρός από τη μέρα που έγραψα το προηγούμενο κείμενο. Ούτε απεργία έκανα, ούτε άρρωστος ήμουν… να με φυλάξει ο Θεός. Όμως, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και αφορούν την ίδια την ύπαρξή μας, δεν είχα τη διάθεση και το κουράγιο να γράψω κάτι για την ομάδα μας” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που δεν είδα κάποιο επίσημο ή φιλικό παιχνίδι της ομάδας μας, ενώ γίνονταν σε μέρα και ώρα που δεν δούλευα. Όμως, τα δύο φιλικά της Αυστρίας δεν τα είδα… δεν είχα διάθεση να ασχοληθώ με παιχνίδια προπόνησης τη στιγμή που ο κόσμος καίγονταν, αντικειμενικά και μεταφορικά.
Όχι, δεν πρόκειται να αλλάξουν περιεχόμενο τα κείμενα αυτής της στήλης. Ούτε είναι δικαιολογία για την απουσία μου, αυτόν τον τελευταίο μήνα. Όμως, σ’ αυτή τη χώρα ζούμε όλοι ή σχεδόν όλοι και θεωρώ λογικό να ξεκινήσω όπως ξεκίνησα, ενώνοντας και τη δικιά μου φωνή με την αγωνία όλων για την επόμενη μέρα. Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική και να βγούμε από τα αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε, για να μπορέσουμε να χαρούμε την ομάδα μας και να μιλάμε μόνον για αυτήν.
Η καινούργια χρονιά ξεκίνησε…
Μόλις τελείωσε ο τελικός του Κυπέλλου, είχα γράψει ότι θεωρούσα σχεδόν βέβαια την αλλαγή προπονητή και περίμενα να δω ποιος θα ήταν αυτός που θα έπιανε το τιμόνι. Είναι πάγια θέση μου ότι ένας καλός και δουλευταράς προπονητής είναι το βασικό στοιχείο που χρειάζεται για να φτιαχτεί μία καλή ομάδα, ακόμα και με μέτριους παίχτες. Όταν αυτός δεν υπάρχει, ένα σκορποχώρι θα βλέπουμε… ένα σύνολο παιχτών που φοράνε ομοιόμορφες φανέλες και κάνουν ό,τι τους κατεβάσει η κούτρα τους μέσα στο γήπεδο. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό το έργο και δεν θέλουμε να το ξαναδούμε ποτέ ξανά στο μέλλον.
Δεν ξέρω πόσο καλός είναι ή δεν είναι ο Μάρκο Σίλβα. Νέος άνθρωπος είναι, αυτοί που ξέρουν πέντε πράγματα γι’ αυτόν λένε ότι έχει γνώσεις για το σύγχρονο ποδόσφαιρο, μένει να δούμε τη δουλειά που θα κάνει και την εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα μέσα στο γήπεδο, όπως και κατά πόσο έχει την προσωπικότητα να επιβληθεί στους παίχτες, να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να γίνει το αφεντικό, κρατώντας τα αποδυτήρια και δημιουργώντας οικογενειακό κλίμα. Ο χρόνος θα δείξει…
Στο μεταγραφικό τοπίο, θεωρώ ότι έχουν γίνει κάποιες σωστές και ελπιδοφόρες κινήσεις. Η αγορά των δικαιωμάτων του Μιλιβόγεβιτς, οι μεταγραφές του Πάρντο, του Πουλίδο, του Μπεν και του Μαρτίνεθ, οι προσθήκες των νέων παιδιών (Καπίνο, Γούτας, Τζανδάρης, Γιαννιώτας και Χαλκιαδάκης) θεωρώ ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και μένει να δούμε τις επιλογές του προπονητή για την τελική μορφή του ρόστερ. Εννοείται ότι περιμένουμε 2-3 ακόμα δυνατές προσθήκες στις θέσεις του στόπερ, του στράικερ και ενός ακόμα πλάγιου επιθετικού. Εκεί πρέπει να πέσουν τα χοντρά πακέτα, αν θέλουμε να αλλάξουμε επίπεδο και να πάμε για κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα.
Όμως, το δικό μου άγχος, όπως και πολλών ακόμα, δεν είναι τόσο στις προσθήκες παιχτών… είναι στις πιθανές αποχωρήσεις βασικών παιχτών από την ομάδα μας. Τα ονόματα του Ρομπέρτο και του Μαζουάκου φιγουράρουν συχνά πυκνά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στις δημοσιεύσεις των site, οπότε δεν νιώθουμε καθόλου σίγουροι ότι θα τους δούμε να αγωνίζονται και τη νέα χρονιά για την ομάδα μας. Οι εμπειρίες των προηγούμενων χρόνων μας αναγκάζουν να είμαστε ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί μέχρι και την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου. Μακάρι να μην ξαναδούμε τα περσινά και τα προπέρσινα με αποχωρήσεις της τελευταίας βδομάδας, που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και στο έργο του προπονητή.
Είχα γράψει από την άνοιξη ότι αυτή η χρονιά θα είναι πολύ κρίσιμη για το μέλλον της ομάδας μας, αφού το επόμενο καλοκαίρι θα χρειαστεί να δώσουμε προκριματικά για να μπούμε στους χρυσοφόρους ομίλους του Champions League. Όμως, πριν φτάσουμε εκεί, πρέπει να πάρουμε ξανά το πρωτάθλημα και εκτιμώ ότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο αυτή τη φορά, για αγωνιστικούς και για εξωαγωνιστικούς λόγους. Στη δηλωμένη συμμαχία Αλαφούζου-Σαββίδη προστίθεται και ο “τίγρης” με την τεχνητή οδοντοστοιχία, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για δράσεις στο παρασκήνιο.
Προσωπικά, θεωρώ καλό μαντάτο την προσπάθεια για ενίσχυση των ομάδων που φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο πρωταγωνιστή και μακάρι να δούμε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που θα παιχτεί στα ίσα, μέσα στα γήπεδα και χωρίς παρατράγουδα. Εμείς, πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι, να κερδίζουμε τα παιχνίδια παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και να βουλώσουμε όσα περισσότερα στόματα μπορούμε. Όλα δεν πρόκειται να τα βουλώσουμε ποτέ, ακόμα και αν φτάσουμε στο επίπεδο να ρίχνουμε πεντάρες στη Barcelona… για πολλούς, η προκατάληψη είναι ανίκητη, όπως και η βλακεία !
ΥΓ. Οι αποχωρήσεις του Σλούκα και του Ντάνστον, σε συνδυασμό με τις προσθήκες του Στρόμπερι, του Χάκετ και του Γιανγκ, δημιουργούν θετικό πρόσημο για το ρόστερ της ομάδας μπάσκετ. Προσωπικά, ήθελα να μείνει ο Σλούκας… αλλά αυτός δεν το προτίμησε. Δεν του κρατάω κακία, σέβομαι την επιλογή του και την φιλοδοξία που έχει να αποκτήσει ένα πιο σημαντικό ρόλο στη νέα του ομάδα. Έφυγε σαν φίλος και υποσχέθηκε ότι κάποια μέρα θα συναντηθούμε ξανά… Ποιος ξέρει, μπορεί να γίνει και με τον Κώστα αυτό που είδαμε με την αποχώρηση και την επιστροφή του Πρίντεζη. Καλή τύχη να έχει το παιδί…
