Ο Γιάννης Δρόσος γράφει για τη χθεσινή ήττα από τον ΠΑΟΚ και τονίζει πως παρά τη διαφαινόμενη απώλεια του πρωταθλήματος, η χρονιά δεν έχει τελειώσει και χρειάζεται τη στήριξη όλων.
Ήταν ένα ματς «ζωής και θανάτου» (με ποδοσφαιρικούς όρους). Πλέον, όπως φαίνεται, ο ΠΑΟΚ θα είναι ο φετινός πρωταθλητής. Αν και φαινόταν αυτό από καιρό. Κακά τα ψέματα, αυτή η διαφορά των 9 βαθμών είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί. Ιδιαίτερα μάλιστα στο ελληνικό πρωτάθλημα της εξυγίανσης.
Χθες ο Ολυμπιακός ήταν κακός. Οι παίκτες δεν έδειξαν το απαραίτητο «νεύρο» που έπρεπε. Ο ΠΑΟΚ μπήκε καλύτερα και μοιραία ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Η δήλωση του Πέδρο Μαρτίνς πως όλη η στρατηγική της ομάδας τέλειωσε στο 3ο λεπτό, έχει στο βάθος νόημα. Πάντα όταν σε ένα τέτοιας κρισιμότητας ματς, δέχεσαι τόσο νωρίς γκολ, τα πράγματα δυσκολεύουν εξαιρετικά. Πόσο μάλλον όταν ήταν απλά ένα τυχερό γκολ. Δεν ήταν ούτε ομαδική προσπάθεια, ούτε μια εντυπωσιακή ατομική ενέργεια. Ήταν ένα μακρινό σουτ, που κόντραρε, πήρε δύσκολη τροχιά και κατέληξε στα δίχτυα.
Πολλοί είπαν επιχειρήματα του στυλ «γιατί ξεκίνησε τον Νάτχο αντί του Καμαρά». Όντως, ο Πορτογάλος δεν έκανε σωστό διάβασμα του αγώνα και όντως ο Νάτχο είναι πιο οργανωτικός, ενώ ο Καμαρά πιο ανασταλτικός. Και όντως ο Νάτχο (ίσως να) πήγαινε καλύτερα εάν έμπαινε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτό όμως δεν λέει απαραίτητα κάτι. Και ο Καμαρά είναι πιο «πεσμένος» συγκριτικά με τους προηγούμενους μήνες. Και δεν λέει απαραίτητα κάτι, καθώς με τα «τι θα γινόταν αν…» δεν κάνουμε δουλειά. Ασχολούμαστε με το τι έγινε και όχι με το τι θα μπορούσε να γίνει.
Μετά το τέλος του ματς, όλοι οι «προπονητές του πληκτρολογίου» πήραν θέση. Μέχρι πριν από μία εβδομάδα όλοι έλεγαν ότι ο φετινός ο Ολυμπιακός αρέσει πολύ, ενώ τώρα έλεγαν ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι λίγος.
Όχι. Ξεκάθαρα. Δεν πρέπει να «σταυρώνουμε» κανέναν από την ομάδα. Ο φετινός Ολυμπιακός βγάζει υγεία, κάτι που δεν το βλέπαμε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Βγάζει όρεξη. Το χθεσινό ματς ήταν απλά μια εξαίρεση, μια κακή παρένθεση. Κάθε ομάδα έχει το δικαίωμα σε μια κακή (ενδεχομένως και πολύ κακή) μέρα. Χθες, νίκησε αυτός που το ήθελε περισσότερο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Ίσως να μην αποτελεί δικαιολογία, αλλά με όσες «ομορφιές» έγιναν κατά την άφιξη της ομάδας, λογικό δεν είναι πολλοί παίκτες (ειδικά όσοι δεν έχουν εμπειρία από τέτοια ματς) να εκνευρίστηκαν ή να φοβήθηκαν; Και πώς να αποδώσεις μετά;
Θα πει ξανά κάποιος «ναι αλλά έχει πάνω από ένα χρόνο να κερδίσει σε ντέρμπι». Εντάξει, πράγματι περνά μια κακή περίοδο σε αυτό. Θα αλλάξει όμως. Η φετινή χρονιά είναι μεταβατική, χτίζεται η ομάδα που τα επόμενα χρόνια θα πετύχει πολλά.
Δεν πρέπει να «σταυρώσουμε» κανέναν, ούτε να «ζητήσουμε το κεφάλι» κανενός. Το ξαναγράφω, ο φετινός Ολυμπιακός, άσχετα με το γεγονός ότι χάνει το πρωτάθλημα, βγάζει υγεία. Και αυτό δεν αλλάζει.
Και φυσικά, είναι μέσα στους άλλους δύο στόχους του: το Κύπελλο και την Ευρώπη. Με την κατάκτηση του πρώτου και μια καλή πορεία στο δεύτερο, η χρονιά μόνο αποτυχημένη δεν θα χαρακτηριστεί. Και φυσικά η 2ηθέση στο πρωτάθλημα που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ακολουθούν τα ματς με τη Ντιναμό Κιέβου. Το Καραϊσκάκη θα είναι κατάμεστο. Γιατί έτσι πρέπει, γιατί όλοι πρέπει να στηρίξουν την ομάδα στην ευρωπαϊκή της συνέχεια!
Πηγή: Kingsport .gr
