Ο ατέλειωτος Γολγοθάς της τιμιότητας…

Τους αγαπάω βαθιά τους κυρίους  Αγγελόπουλους. Έχουν προσφέρει πάρα πολλά στην ομάδα μας, με κυριότερα τις δυο back to back Ευρωλίγκες. Όμως, είναι κάποια πράγματα που στερούνται λογικής. Να εξηγηθώ…..

Δεν τους  ζητάει ΚΑΝΕΝΑΣ μας να γίνουν σαν τα μούτρα των απέναντι, με αλητείες και απειλές. Όμως, οφείλουν πρωτίστως στον εαυτό τους και στα χρήματα που έχουν δαπανήσει και ΘΑ δαπανήσουν, να προστατεύσουν την επένδυσή τους. Δεν είναι δυνατόν να σε αντιμετωπίζει η εγχώρια μπασκετική μασονία σαν παρακατιανό, την ώρα που όλη η μπασκετική Ευρώπη υποκλίνεται στην μπασκετική εποποιϊα του Θρύλου. Σε όλα τα όργανα, οι βάζελοι έχουν απλώσει τα βρωμερά τους πλοκάμια, από την ΚΕΔ και την ΕΟΚ, μέχρι τα όργανα της πολιτείας και τους ”αντικειμενικούς” ΑΡΔ που σιγοντάρουν την αποθέωση της βρωμιάς τους.

Εκεί, λοιπόν, ΑΠΑΙΤΩ σαν οπαδός πρωτίστως αλλά και σαν πελάτης, εν τέλει και γνώστης περί του μπάσκετ, να εμφανιστούν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τολμηροί και ρηξικέλευθοι. Να σπάσουν και εξωαγωνιστικά, με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται το πράσινο απόστημα που κατατρώει τις σάρκες του Ελληνικού μπάσκετ και το οποίο παρά τις διαδοχικές επιτυχίες, υπολείπεται έτη φωτός και σε δημοφιλία αλλά και σε χρηματική ανταποδοτικότητα του ποδοσφαίρου στην χώρα μας.

Ξέρετε τι ονειρεύομαι? Έναν ”Σαλονίκη”, να μπουκάρει στις συνεδριάσεις της ΚΕΔ και όποτε πάει το γραφικό παπαγαλάκι του ΠΟΑ να σηκώσει φωνή να του λέει ”ΠΑΨΕ ΑΛΗΤΗ, κάτσε ρε κάτω που θα μιλήσεις εσυ για διαιτησία. Back to back εδώ, κοκκοβιέ”. Αυτό ΑΠΑΙΤΩ από τα αδέρφια. Νομίζω δεν έχω άδικο……

ΥΓ:  Να ξεκαθαρίσω , ότι τίποτα δεν μας απαλλάσσει από τα οπαδικά μας καθήκοντα. Αυτή η ομάδα, μας έχει κάνει υπερήφανους στο τετράγωνο και είναι αμαρτία να μην τους ακολουθούμε πιστά. Όσο επιτρέπει το βαλάντιο του καθενός μας σε τούτες τις σκοτεινές ημέρες, αδέρφια. Το σύνθημα είναι ευκρινέστατο ”ΟΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ ΕΣΥ ΘΑ ΜΑΙ ‘ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ, ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ”