Βουλώστε όλα τα στόματα !

“Δέκατη νίκη σε δέκα παιχνίδια στο πρωτάθλημα, εννιά βαθμοί σε τέσσερα παιχνίδια στο Champions League, ένατη θέση στο φετινό ranking της UEFA και 21η θέση στην επίσημη κατάταξη… αλλά ο Καραφλούζος βλέπει φαντάσματα και μιλάει για δικαστήρια. Εμπρός λοιπόν… Μάρκο Σίλβα, ετοίμασέ τους όπως πρέπει, για να πάμε στη Λεωφόρο και να τους βουλώσουμε τα στόματα με σκατά” γράφει ο dp11.

UEFA_rankingΦυσικά και πρόσεξα ότι αυτή την εικόνα τη δημοσίευσαν οι Αρκάδες, μετά την ευρωπαϊκή τους νίκη κόντρα στον ΑΠΟΕΛ. Ακόμα καλύτερα, αφού τους έχω ικανούς – τους αρχικομπλεξικούς που έμαθαν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να κρύβουν την κατάντια τους – να αμφισβητήσουν τη γνησιότητα και αυτού του ντοκουμέντου. Χώρια που δίνω και μία καλή δικαιολογία στους άλλους, τους “ερχόμαστε” και καλά, να δικαιολογηθούν λέγοντας ότι έχασαν και σήμερα από ευρωπαϊκή ομάδα… Τους πούλαγε παραμύθι ο τίγρης με την τεχνητή οδοντοστοιχία ότι θα νικάνε και στη Superleague, όπως νικούσαν τη Θύελλα Ραφήνας και τον Αστέρα Βάρης, και αυτοί το έχαψαν. Πού πάτε, ρε φουκαράδες !

Πετάχτηκε ο βιαστικός για να μου θυμίσει ότι ξέχασα τους μπουγατσομάχους. Όχι, αδερφέ… δεν τους ξέχασα. Όμως, επειδή έχω και λίγο τακτ, δεν συνηθίζω να κάνω χιούμορ και να λέω αστεία όταν πηγαίνω σε κηδείες και σε μνημόσυνα. Οι άνθρωποι είναι αξιολύπητοι και τους αφήνω να κλάψουν τον πόνο τους.

Δύο επαγγελματικές νίκες και μία καθοριστική ανατροπή

Το περασμένο Σάββατο στη Βέροια και σήμερα στο “Γ.Καραϊσκάκης” κόντρα στον Ηρακλή, η ομάδα έπαιξε όσο χρειάζονταν για να πάρει τις νίκες και τους βαθμούς. Δεν χρειάστηκε να φορτσάρει, ούτε να ρισκάρει… Όλο το ζουμί ήταν το παιχνίδι της Τετάρτης κόντρα στους Κροάτες, αυτό έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε και τα κατάφερε, έστω και δύσκολα.

Από το παιχνίδι της Βέροιας θα έχουμε να θυμόμαστε την εκπληκτική απόκρουση του Ρομπέρτο στο πλασέ του Καϊκούτ, τη γκολάρα από την εκτέλεση φάουλ του Ντουρμάζ που ήταν μία ποδοσφαιρική ζωγραφιά και την απαίτηση των “αντικειμενικών” να κόψουμε τα χέρια του Ιντέγε, για να μην χτυπάει η μπάλα σ’ αυτά όταν αναπηδάει στο στήθος του, μετά από στραβοκλωτσιά του αντίπαλου τερματοφύλακα από απόσταση ενός μέτρου. Έβγαλαν και αστειάκια του στυλ “η γυναίκα, η κότα και τα γκολ του Ολυμπιακού θέλουν χέρι”. Σιγά, ρε παιδιά… μην τα λέτε έτσι απότομα, θα κρυώσουμε. Ούτε χιούμορ δεν διαθέτουν πλέον, ρε γαμώτο !

9th_vathmologiaΜάλλον πρέπει να το κοιτάξω… δεν μπορεί ό,τι κακό σκέφτομαι να μου βγαίνει, κάποιος εκεί πάνω παίζει με τα νεύρα μου. Το είχα σίγουρο ότι θα βάλει πρώτη γκολ η Ντιναμό και μάλιστα νωρίς-νωρίς… το έβαλε. Μόλις κερδίσαμε το πέναλτι, καθώς άκουγα αυτούς που έκαναν την τηλεοπτική περιγραφή στην ΕΡΤ να εξυμνούν τον Φορτούνη, ήμουν σίγουρος ότι το γλωσσόφαγαν το παιδί και θα το χάσει… το έχασε. Όμως, μόλις σηκώθηκε η πινακίδα με το “90” για να μπει ο Πάρντο στο παιχνίδι, έκλεισα τον ήχο της μετάδοσης και φώναξα: αυτός θα καθαρίσει απόψε !

Τη συνέχεια την ξέρετε όλοι… και επειδή πήρε το μάτι μου κάποια αρνητικά σχόλια για τον Φορτούνη, ότι πήρε ψηλά τον αμανέ και χτυπάει όλα τα στημένα κλπ, θα θυμίσω ότι η ομάδα έχει προπονητή (κανονικό και καλό προπονητή, που κάνει κουμάντο στην ομάδα και την κοουτσάρει μέσα στο παιχνίδι). Επίσης, θα θυμίσω ότι η πάσα στον Ιντέγε (στη φάση που κέρδισε το πέναλτι) ήταν του Φορτούνη, όπως και όλη η ενέργεια μέχρι να δώσει την πάσα στον Ιντέγε και αυτός να δώσει την ασίστ στον Πάρντο για την ισοφάριση. Όσο για την μπαλιά με τον διαβήτη σε απόσταση 30-40 μέτρων και στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, για το νικητήριο γκολ στο 90ο λεπτό του αγώνα, ένα θα πω: έτσι και την έβγαζε κανένας Πίρλο, θα μιλούσαν όλη για την ποδοσφαιρική του ευφυία… ενώ τώρα δεν έγινε και τίποτα το σπουδαίο.

Ίσως κάποιοι να πουν ότι έβγαλα λίγη κακία στην προηγούμενη παράγραφο, αλλά δεν είναι αλήθεια… Πικρία και παράπονο έβγαλα, επειδή συχνά γινόμαστε αχάριστοι και ξενομανείς, ξεχνάμε τα δέκα καλά και μένουμε στα δύο στραβά. Δεν παριστάνω τον συνήγορο του Φορτούνη, δεν χρειάζεται συνήγορους ο Κώστας… είμαι σίγουρος και για τον χαρακτήρα του και για την ποδοσφαιρική του ποιότητα και για την αγάπη που έχει από μικρό παιδί για την ομάδα μας.

dinamo_faliroΌταν τελείωσε η θερινή μεταγραφική περίοδος και είδα ότι ο Μάρκο Σίλβα κράτησε έξι πλάγιους επιθετικούς (Ντουρμάζ, Πάρντο, Σεμπά, Ερνάνι, Κολοβό και Γιαννιώτα) στην ομάδα μας, αναρωτήθηκα τι σκοπεύει να κάνει με όλους αυτούς. Όμως, βλέποντας ότι χρησιμοποιεί από τέσσερις σε κάθε παιχνίδι, δεν έχω πλέον καμία απορία… Ο άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο στο κεφάλι του και, για να το εφαρμόσει με επιτυχία, χρειάζεται τα κατάλληλα εργαλεία. Μπράβο του και μπράβο στη Διοίκηση της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ που δέχτηκε τις εισηγήσεις του προπονητή και υποστήριξε το πλάνο του. Ισχύει περίπου το ίδιο και στη θέση του σέντερ φορ, όπου έφερε την τελευταία μέρα τον Ιντέγε, ενώ υπήρχε ο Ισλανδός που είναι πολύ καλός παίχτης.

Στο παιχνίδι κόντρα στον Ηρακλή φάνηκε όλο το σχέδιο, αφού δεν υπήρξε κάποια αναγκαστική αλλαγή, οπότε έκανε αυτό που έχει στο μυαλό του, αλλάζοντας ολόκληρη την επιθετική τριάδα και ολοκληρώνοντας τις αλλαγές πριν συμπληρωθούν 70 λεπτά παιχνιδιού. Κακό μάτι να μην τον δει, αυτά που δείχνει μας πείθουν όλο και περισσότερο ότι ο Μάρκο Σίλβα “το κατέχει το άθλημα”, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Να λύσω και μία απορία που μπορεί να έχουν ορισμένοι, μάλιστα κάποιος μου το ρώτησε κιόλας: γιατί γράφω πάντα “Μάρκο Σίλβα” και όχι σκέτο “Σίλβα”. Κάνοντας μία σύντομη ψυχανάλυση του εαυτού μου, κατέληξα σε κάτι μεταξύ οικειότητας (όπως δεν μου έρχονταν καλά να πω σκέτο “Βαλβέρδε”, ενώ έλεγα άνετα “Ερνέστο Βαλβέρδε”) και μεγαλοπρέπειας (θεωρώ πολύ φτωχό το σκέτο “Σίλβα” για έναν άνθρωπο που κάνει τόσο κόσμο χαρούμενο). Νομίζω ότι τώρα είμαστε εντάξει και σ’ αυτό…

Ελπίζω το δεύτερο γκολ που έβαλε με κεφαλιά ο Ιντέγε, να του δώσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται και να βάζει δυνατά το κεφάλι στη μπάλα. Είναι δύο μέτρα γάιδαρος (το λέω με την καλή έννοια…) και δυνατό παιδί, αλλά έχει τύχει να πηδάει για κεφαλιά και να βρίσκει τη μπάλα κάποτε με τον ώμο, άλλοτε με την πλάτη κλπ, σαν να τη φοβάται και να πηδάει προς αυτήν κλείνοντας τα μάτια του.

10th

Μία τελευταία κουβέντα, με αφορμή την κοιλιά που κάναμε από τη στιγμή που βάλαμε το πρώτο γκολ μέχρι να βάλουμε το δεύτερο, το οποίο ήρθε στο χρονικό σημείο που είχαμε δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλο να ελπίζει για την ισοφάριση. Δεν είναι ανάγκη να παίζουμε με τη φωτιά, ρε γαμώτο. Πρώτα καθαρίζουμε το παιχνίδι και μετά κάνουμε συντήρηση δυνάμεων… δεν είναι ανάγκη να πάθουμε για να μάθουμε.

ΥΓ. Όταν ακούω την εξέδρα να τραγουδάει, για να βρίσει τους αλλόθρησκους και όχι για να ενισχύσει την ομάδα μας, με πιάνουν οι… θρησκείες. Είναι ξεπεσμός αυτό το πράγμα, δεν μας τιμάει και δεν είναι αντάξιο της ιστορίας του ΘΡΥΛΟΥ. Εμείς πρέπει να τραγουδάμε για την ομάδα μας… οι άλλοι ξέρουν να κάνουν και μόνοι τους αυτά που κάποιοι από εμάς σπεύδουν να τους υποδείξουν. Τόσα χρόνια το βλέπουμε !

 

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος