“…παίξε με τσαμπουκά και ο κόσμος σου θα τραγουδά. Πλησιάζει η μεγάλη μέρα και περιμένουμε από τα παιδιά με τα ερυθρόλευκα να δώσουν και την ψυχή τους, για το μεγαλείο της ομάδας μας” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Ξέρουμε ότι έχουμε μία πολύ δύσκολη αποστολή το βράδυ της Τρίτης, αφού θα βρούμε απέναντί μας ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Μπορεί οι αντίπαλοί μας να μην διανύουν την καλύτερη περίοδο της ιστορίας τους, αλλά κανένας δεν μπορεί να υποτιμήσει τη βαριά φανέλα που φοράνε. Είναι η Manchester United, δεν είναι η… Θύελλα Ραφήνας !
Μολονότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν ανήκω σ’ αυτούς που παίρνουν αέρα τα μυαλά τους… δεν το επιτρέπει και η ηλικία μου πλέον. Σχεδόν όλες οι αγγλικές ομάδες μπορούν να δώσουν ξέφρενο ρυθμό στο παιχνίδι και έτσι έχουν ένα τεράστιο αγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σε ομάδες που προέρχονται από ποδοσφαιρικά υπανάπτυκτες χώρες. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο έλεγχος του ρυθμού πρέπει να είναι και το πρώτο μέλημα της ομάδας μας…
Φαντάζομαι ότι ο Μίτσελ και ολόκληρο το τεχνικό επιτελείο της ομάδας θα έχουν μελετήσει το παιχνίδι των αντιπάλων μας και θα παρουσιάσουν στο χορτάρι του κατάμεστου “Γ. Καραϊσκάκης” ένα διαβασμένο σύνολο, με σωστούς αγωνιστικούς προσανατολισμούς και με κατάλληλη ψυχολογία, έτοιμο να αντιμετωπίσει τους πρωταθλητές Αγγλίας. Με τη βοήθεια του κόσμου και με λίγη τύχη μπορούμε να πάρουμε ένα καλό αποτέλεσμα, που θα αφήνει ανοιχτή την υπόθεση της πρόκρισης στον επόμενο γύρο της κορυφαίας ευρωπαϊκής συλλογικής διοργάνωσης.
Ξέρουμε ότι δεν είμαστε εμείς το φαβορί σ’ αυτό το ζευγάρι και θα είναι τεράστια υπέρβαση αν καταφέρουμε να περάσουμε… Όμως, το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι στο οποίο όλα μπορούν να συμβούν, αρκεί να υπάρχει πάθος και πίστη για το αποτέλεσμα από αυτούς που βρίσκονται μέσα στο γήπεδο. Περιμένω να δω τους παίχτες μας να καταθέτουν την ψυχή τους, να δίνουν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους. Εφόσον το κάνουν, θα τους χειροκροτήσουμε όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα… ο κόσμος του ΘΡΥΛΟΥ ξέρει να αναγνωρίζει την προσπάθεια !
Άλλη μία τεσσάρα, χαλαρά…
Δεν σας κρύβω ότι μετά την αποχώρηση του Μήτρογλου, τη λευκή ισοπαλία στο Περιστέρι, την επαγγελματική νίκη στην Ξάνθη και τη δύσκολη νίκη με τον Παναιτωλικό είχα αρχίσει να διαγράφω από το μυαλό μου το ενδεχόμενο να καταρρίψουμε το ρεκόρ των 102 γκολ στο ενεργητικό μας. Βλέποντας και την αποστολή για το παιχνίδι κόντρα στον ΟΦΗ, έχοντας τον αέρα των 20 βαθμών και λαμβάνοντας υπόψη τα θετικά αποτελέσματα της ομάδας του Ηρακλείου στα τελευταία παιχνίδια, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα πάμε στην Κρήτη για να κρατήσουμε το αήττητο και αν μπορέσουμε να κλέψουμε το παιχνίδι. Ποιος ασχολείται με τα ρεκόρ τώρα…
Άλλαξα γνώμη όταν είδα την αρχική ενδεκάδα του Μίτσελ. Μέσα όλοι οι βασικοί, εκτός από τον Πέρεζ… αφού Ρομπέρτο, Σαλίνο, Αβραάμ, Μανωλάς, Χολέβας, Σάμαρης, Φουστέρ, Σαβιόλα και Κάμπελ εμφανίστηκαν επί σκηνής, ενώ Μαρκάνο, Ν’Ντιγκά, Μανιάτης, Ντομίγκεζ και Ολαϊτάν είχαν μείνει στο προπονητήριο του Ρέντη.
Η ομάδα δεν φόρτσαρε στο πρώτο μισάωρο και προσπαθούσε με συνεχή κατοχή, που έφτανε σε…ποσοστά Εμβέρ Χότζα, να μην δέχεται επιθέσεις και να επιδιώκει με κοντινές πάσες να πλησιάσει στην αντίπαλη εστία. Τα κατάφερε άριστα στη φάση του 28ου λεπτού, όταν ο Ιμπαγάσα τροφοδότησε τον Φουστέρ στη γραμμή της περιοχής, αυτός πάτησε όμορφα στον Σαβιόλα, που πλάσαρε μόλις άουτ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένιωσε τράβηγμα και ζήτησε αλλαγή…
Δεν ξέρω αν ήταν στα σχέδια του Μίτσελ να τον ξεκινήσει στο βασικό σχήμα κόντρα στους Άγγλους (προσωπικά, δεν το νομίζω…) Όμως, θα είναι απώλεια αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα και τεθεί εκτός μάχης, αφού δεν έχουμε και πολλές επιθετικές λύσεις, με δεδομένο και το πρόβλημα του Βαλντέζ.
Θυμίζω ότι ο Σέποβιτς, που μπήκε στη θέση του Αργεντίνου και τα πήγε πολύ καλά σ’ αυτό το παιχνίδι, σκοράροντας τρία γκολ κόντρα στους Κρητικούς, δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Champions League και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι ακόμα έτοιμος για να ανταποκριθεί σ’ αυτό το επίπεδο. Έχει καλά στοιχεία και κατάλληλη σωματοδομή για να εξελιχθεί αυτό το παιδί, αλλά θέλει πολλή δουλειά ακόμα… Μακάρι να μας βγει και, αν αυτό συμβεί, δεν πρόκειται να εκπλαγώ καθόλου !
Ανάλυση το παιχνίδι δεν σηκώνει, γι’ αυτό θα αρκεστώ να σημειώσω την έξοχη επέμβαση του Ρομπέρτο στον κεραυνό του Κάλαϊτζιτς, την πολύ καλή παρουσία του Αβραάμ, την άριστη επανεμφάνιση του Χολέβα, την ανεξάντλητη διάθεση και την ωραία ασίστ του Κάμπελ στο δεύτερο γκολ, όπως και τη θαυμάσια παρουσία του Μασάντο (αν και στη φάση του γκολ που έβαλε, έπρεπε να έχει πασάρει τη μπάλα στον Σέποβιτς). Αυτός που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν ο Πελέ και πρέπει να διορθώσει πολλά πράγματα, ειδικά στο μυαλό του, για να παίξει στην ομάδα μας.
Αυτή τη φορά, μπορούσαμε…
Στο παιχνίδι της Τσικνοπέμπτης αναφέρομαι και, φαντάζομαι όπως όλοι μας, ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πόσο φτηνά κλωτσήσαμε την ευκαιρία που είχαμε να κερδίσουμε και να γίνουμε το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης του ομίλου, που δίνει πλεονέκτημα έδρας στα play off της Euroleague, αφήνοντας εκτός παιχνιδιού τους σιχαμένους. Κρίμα, κρίμα και πάλι κρίμα…
Όμως, έτσι είναι η ζωή… τα λάθη πληρώνονται, μερικές φορές και πολύ ακριβά. Λάθη στο κοουτσάρισμα από τον Μπαρτζώκα, λάθη από τους παίχτες και τρεις κακές επιθέσεις στο κρίσιμο τελευταίο δίλεπτο, έφεραν μία πικρή ήττα. Πολύ κατώτερος των περιστάσεων και με κακή ψυχολογία ο Σπανούλης, με τρία καθοριστικά λάθη ο Petway… σαν να φοβόμαστε να νικήσουμε, ρε γαμώτο !
Έχουμε τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια μπροστά μας, αφού πάμε στην Τουρκία για να αντιμετωπίσουμε τη Φενέρ, υποδεχόμαστε το Μιλάνο στη ρεβάνς της βαριάς ήττας του πρώτου γύρου και μετά πάμε στη Βαρκελώνη. Μπορεί να κριθούν πολλά σ’ αυτή την τριάδα των παιχνιδιών, μπορεί και τίποτα… σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε νίκες και όσες περισσότερες πάρουμε τόσο καλύτερα.
Πρέπει οπωσδήποτε να προστατέψουμε την έδρα μας και ό,τι καλύτερο θα είναι καλοδεχούμενο, μπορεί να αποδειχτεί και καθοριστικό. Η ομάδα χρειάζεται ηρεμία και στήριξη, όχι γκρίνιες και απαξίωση… Από εδώ και πέρα θα υπάρχει και ο Moon, που έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία μέχρι τώρα, οπότε αυξάνονται οι λύσεις που υπάρχουν στη διάθεση του προπονητή μας.
Αν και έχω παίξει λίγο μπάσκετ, δεν είμαι ειδικός για να κάνω τεχνικές αναλύσεις, άλλωστε το μπάσκετ έχει πλέον εξελιχθεί πιο πολύ και από το… σκάκι. Γι’ αυτό, θα αρκεστώ μόνον σε μία παραίνεση, που αφορά όλα τα μέλη της ομάδας μας και ειδικότερα τον Μπαρτζώκα και τον Σπανούλη : ηρεμήστε και καθαρίστε τα μυαλά σας… μην αμφισβητείτε τους εαυτούς σας, τους αδικείτε και αυτό δεν σας αξίζει !
ΥΓ. Ξέχασα να σχολιάσω τη δήλωση του Πλατινί, που είπε ότι υπάρχει μία ελληνική ομάδα που έχει κάνει τρομερά βήματα προόδου, έχει ξεφύγει πολύ και καλό θα είναι και όλοι οι υπόλοιποι να την ακολουθήσουν.
Και πώς ξέρουμε ότι αυτή η ομάδα λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ρε μάγκες ;
Είπε όνομα ; Δεν είπε…
Μπορεί να εννοούσε την ΜΠΑΟΚάρα του τρομερού Ιβάν, την ΜΠΑΝάθα του Αφραγκούζου, την ΑΕΞάρα του τίγρη με την τεχνητή οδοντοστοιχία, τον Αφόβητρο του κατηγορούμενου για λαθρεμπορία καυσίμων, τον Αστέρα από το Κολοκοτρωνέικο, τον Ηρακλή Ψαχνών, τον Αστέρα Μαγούλας και τόσες άλλες. Και, στο τέλος-τέλος, πού ξέρει αυτός ο… άσχετος από Ελλάντα ;
