Θέλω να αγιάσω, αλλά…

“…δεν μ’ αφήνουν οι διαβόλοι. Αυτό έχω πάθει το τελευταίο διάστημα… προσπαθώ να γράψω, υπάρχουν πολλά και σημαντικά πράγματα στο μπάσκετ, στο βόλεϊ και στο πόλο από τις ομάδες μας, αλλά έρχεται η ποδοσφαιρική ομάδα και μου τα χαλάει. Όμως, αυτή τη φορά θα ολοκληρώσω το κείμενο που είχα αρχίσει να γράφω πριν γίνει το παιχνίδι με τα Γιάννενα… στο τέλος-τέλος, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν είναι μόνον το ποδόσφαιρο” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

230521

Λίγο ότι σ’ αυτό το διάστημα είναι αυξημένες οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και περισσότερο η κακή μου διάθεση, εξαιτίας ενός σοβαρού προβλήματος κάποιου δικού μου ανθρώπου, με κράτησαν μακριά από τη στήλη και ήθελα να σας αποζημιώσω, όταν θα επέστρεφα. Γι’ αυτό, είχα γράψει την ανάλαφρη ιστοριούλα που ακολουθεί, έτσι για να μπούμε σιγά-σιγά στην κουβέντα μας…

Ο τύπος αρραβωνιάστηκε και βγήκε για έναν ρομαντικό περίπατο με τη μέλλουσα σύζυγό του, φορώντας και ένα σώβρακο φτιαγμένο από λινό ύφασμα, για πρώτη φορά στη ζωή του. Έβαλε ο διάολος και κάποια στιγμή τον έπιασε κόψιμο και πήγε για την… ανάγκη του, κάπου εκεί στο ύπαιθρο. Έτσι, καμάρι που το είχε, έβγαλε το σώβρακο για να μην το λερώσει, αλλά μετά, άμαθος καθώς ήταν, ξέχασε να το φορέσει και γύρισε ξεβράκωτος στην κοπέλα, καμαρώνοντας (για το σώβρακο που νόμιζε ότι φορούσε) και λέγοντας : βλέπεις… βλέπεις !

– Εεεε, βλέπω… του λέει αυτή, ντροπαλά-ντροπαλά.

– Και πού να δεις… έχω και άλλους 4 πήχεις στο σπίτι, της απαντάει !

Ο τύπος εννοούσε ότι είχε ύφασμα για να φτιάξει και άλλα σώβρακα… Όμως, εγώ εννοώ ότι μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο, των κυπέλλων στο βόλεϊ των ανδρών και των γυναικών, του πρωταθλήματος U-15 στο ποδόσφαιρο, του πρωταθλήματος στο πινγκ πονγκ και του LEN Trophy στη Φλωρεντία από την ομαδάρα του Χάρη Παυλίδη στο πόλο των γυναικών, κόντρα στους οικοδεσπότες και στην εξοργιστική διαιτησία του τελικού, έχουμε και… άλλους 4 πήχεις προσδοκίες για να κατακτήσουμε και το κύπελλο στο ποδόσφαιρο, το πρωτάθλημα στο μπάσκετ, τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα στο πόλο των ανδρών και των γυναικών, τα πρωταθλήματα στο βόλεϊ των ανδρών και των γυναικών, όλα τα πρωταθλήματα στην κολύμβηση και στον στίβο… γιατί όχι και την τρίτη σερί κούπα της Euroleague στο Μιλάνο.

Ο Μίτσελ τα… πήρε στο κρανίο !

“Σ’ αγαπάω κυρά μ’ και ας κλάν’ς, αλλά να μην το παρακάν’ς” λένε στο χωριό μου και μάλλον δεν έχουν άδικο. Τον έπρηξαν τον άνθρωπο… έπεσαν να τον φάνε, επειδή νικήσαμε μόνον 2-1 τις μπουγάτσες στον ημιτελικό και δεν εξασφαλίσαμε την πρόκριση για τον τελικό απ’ το πρώτο παιχνίδι. Όλοι θέλαμε άλλη μία τεσσάρα κόντρα στους θαθατζήδες και στους ψευτόμαγκες, αλλά δεν μας έκατσε… Ε, και λοιπόν ;

Θα πάμε τη Μεγάλη Τετάρτη στην Τούμπα για να καθαρίσουμε, έτσι για να τους πονέσει και πιο πολύ. Όποιος φοβάται την… κόλαση, φροντίζει να μην κάνει αμαρτίες και πάει στον παράδεισο. Αφού κάναμε την αμαρτία και δεν τους πνίξαμε στον Σαρωνικό, πρέπει να πάμε αποφασισμένοι για να τους πνίξουμε στον Θερμαϊκό. Ούτε η πρώτη φορά θα είναι, ούτε η τελευταία !

Δεν είδα το παιχνίδι, αλλά όταν είσαι στο 2-0 από το ενδέκατο λεπτό έχεις την ευκαιρία να τελειώσεις την υπόθεση-πρόκριση. Ακόμα και όταν δέχεσαι γκολ στη μοναδική τελική προσπάθεια των αντιπάλων σε ολόκληρο το παιχνίδι, αλλά παίζεις για μία ολόκληρη ώρα με παίχτη παραπάνω, σου δίνεται η ευκαιρία να βάλεις τουλάχιστον ένα γκολ ακόμα και να κάνεις πιο εύκολη την αποστολή σου. Όμως, έτσι είναι η μπάλα… αφού δεν κάναμε αυτό που φαίνονταν πιο εύκολο, ας κάνουμε αυτό που φαίνεται πιο δύσκολο. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είμαστε !

Μαύρα χάλια και μας ζώνουν τα φίδια…

Χάσαμε στην Τρίπολη και μας έφταιγε το αντικανονικό γκολ στις καθυστερήσεις. Νικήσαμε με τα χίλια ζόρια και με την ψυχή στο στόμα τον καταδικασμένο Άρη στο “Γ. Καραϊσκάκης” και δεν μιλήσαμε, αφού ακολουθούσε το σημαντικό παιχνίδι του Κυπέλλου. Όμως, η ήττα και η απαράδεκτη εμφάνιση στα Γιάννενα είναι από αυτά που δεν χωνεύονται με τίποτα…

Ξέρω ότι άμα ψάξουμε για δικαιολογίες, μπορούμε να βρούμε πολλές… αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Δεν είναι εικόνα πρωταθλητών αυτή που βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια της ομάδας μας. Καμία διάθεση και κανένας εγωισμός από τους περισσότερους παίχτες μας, μηδέν στη δημιουργία φάσεων και ανύπαρκτη αμυντική λειτουργία, ενώ η ανάπτυξη του παιχνιδιού είναι πιο αργή και απ’ τον θάνατο !

Δύο τελικές στην εστία οι Γιαννιώτες, δύο γκολ… πού είναι ο Ρομπέρτο που έπιανε τα άπιαστα ; Πού είναι ο Τόρες που περιμέναμε τόσο καιρό για να δούμε τι ψάρια πιάνει ; Αυτός είναι ο Πελέ που βλέπαμε στον Εργοτέλη και τώρα βάλθηκε να σκοτώσει όλα τα… πετούμενα του ουρανού ; Αυτός είναι ο Σαβιόλα που υποδεχτήκαμε σαν Μεσσία το καλοκαίρι ; Αυτός είναι ο Κάμπελ που θαυμάσαμε και φιλοδοξεί να μετακομίσει στην Premier League, αυτός είναι ο μαέστρος Ιμπαγάσα που ζωγραφίζει στο γήπεδο, αυτός είναι ο πιστός στρατιώτης Φουστέρ που τρώει σίδερα, αυτός είναι ο killer Βαλντέζ που θα μας ξελασπώσει ;

Σενιόρ Μίτσελ, ακόμα και ο Χριστός πήρε τον βούρδουλα όταν του μετέτρεψαν τον ναό σε οίκο ανοχής και εμπορίου. Δεν είναι πλέον ανεκτή αυτή η κατάσταση και έχεις τις δικές σου ευθύνες… όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις, κόψε το λαιμό σου και βάλε τα κακομαθημένα παιδάκια στη θέση τους. Υπάρχουν τρία παιχνίδια ακόμα για να τελειώσει η χρονιά και πρέπει να τελειώσει όπως αρμόζει στον Ολυμπιακό και όχι σε κάποια ομαδούλα της σειράς !

Το φως απ’ το σκοτάδι απέχουν ελάχιστα… Δεν έχουν περάσει ούτε 40 μέρες από το μαγικό βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου και την ιστορική νίκη κόντρα στη Manchester United, όταν όλα έμοιαζαν ρόδινα, και έχουμε προσγειωθεί ανώμαλα. Από τότε μετράμε 4 ήττες στο πρωτάθλημα, έναν οδυνηρό αποκλεισμό στο Champions League και αμέτρητες μέτριες έως κακές εμφανίσεις. Τίποτα δεν είναι τυχαίο… βρείτε τι είναι αυτό που φταίει, βάλτε κάτω τα κεφάλια, βουλώστε τα στόματά σας και δουλέψτε σκληρά για να εξιλεωθείτε στα μάτια του κόσμου. Μας έχετε πικράνει πολύ και δεν το αξίζουμε…

Νίκη κόντρα στους σιχαμένους και πάμε για άλλα !

Χωρίς άγχος για την πρόκριση θα υποδεχτούμε στο ΣΕΦ το βράδυ της ερχόμενης Πέμπτης τους βάζελους, στο τελευταίο παιχνίδι του top-16 της Euroleague. Όλα δείχνουν ότι παίρνοντας τη νίκη θα βρούμε απέναντί μας, με μειονέκτημα έδρας, την CSKA. Δεν μ’ αρέσει να προτρέχω, αλλά την αμαρτία μου θα την πω : πρέπει να δούμε τον αγώνα της Πέμπτης σαν να είναι το πρώτο παιχνίδι των play off. Δεν είναι μόνον το γόητρο και η ψυχολογία, ενόψει των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος, που με κάνουν να το πιστεύω. Είναι και πολλά ακόμα… αν δεν ήμουν προληπτικός, θα σας τα έλεγα. Όμως, δυστυχώς για εσάς, είμαι και γι’ αυτό δεν πρόκειται να πω κουβέντα !

Δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω στην ομάδα μας και, φυσικά, δεν πρόκειται να το κάνω ούτε τώρα… Δεν είναι μόνον η αγάπη που με οδηγεί, είναι και το αγωνιστικό πρόσωπο που δείξαμε όταν αντιμετωπίσαμε με πολλές και σημαντικές απουσίες κάποιες από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Γύρισε ο Βασίλης και ο Μπρεντ, γυρίζει ο Στράτος και ο Γιώργος… υγεία να έχουμε και τα καλύτερα έρχονται !

ΥΓ. Πρόεδρε, κάτσε στα αυγά σου και άσε κατά μέρος τις σκέψεις για τη Δημαρχία. Μπελάδες θα βάλεις στο κεφάλι σου, εχθρούς θα αποκτήσεις και “ευχαριστώ” δεν πρόκειται να ακούσεις από κανέναν. Εκτός και αν έχεις άλλες βλέψεις και θέλεις να μιμηθείς τον Μπερλουσκόνι, οπότε πηγαίνω πάσο !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος