Ώρα για δουλειά… όχι για πανηγύρια !

“Επιτέλους προσπεράσαμε και μπήκαμε στο κεφάλι της κούρσας… Όμως, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σταυρώσει τα χέρια, να πιστέψει ότι αυτό φτάνει και να χαλαρώσει ούτε για λίγο. Σενιόρ Περέιρα, είδες ότι η ομάδα χρειάζεται πολλή δουλειά… κύριε Πρόεδρε, έχεις καθήκον να στηρίξεις έμπρακτα τον προπονητή και να φέρεις τους παίχτες που θα ζητήσει” γράφει ο dp11 μετά τη νίκη του ΘΡΥΛΟΥ στα Πηγάδια.

loustros

Ο πρόλογος αναφέρεται δικαιωματικά σ’ αυτούς που διοικούν και αποφασίζουν για την ομάδα, αφού αυτοί φέρουν την κύρια ευθύνη για την πορεία της. Όμως, στο γήπεδο παίζουν οι παίχτες και στις εξέδρες κάθονται οι οπαδοί, που έχουν το δικό τους σημαντικό μερίδιο. Παίχτες που παίζουν σαν κυρίες δεν πρέπει να έχουν θέση στην ενδεκάδα, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όποιο και αν είναι το σκορ… αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι !

Προσπαθώ πάντα να έχω ορθάνοιχτα τα μάτια μου και τεντωμένα τα αυτιά μου, για να βλέπω και να ακούω όσα περισσότερα μπορώ, από αυτά που γράφουν και λένε οι άνθρωποι που κινούνται γύρω μου, είτε είναι οπαδοί της ομάδας μας, είτε είναι αλλόθρησκοι. Αρχίζοντας από τους τελευταίους, θα αρκεστώ σε μία φράση: νιώθουν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν με τον καλό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, βλέπουν και θα συνεχίσουν να βλέπουν παντού φαντάσματα, ψάχνοντας άλλοθι για τις αποτυχίες τους. Αγνοήστε τους… αφήστε τους να βράζουν στο ζουμί τους και στη μιζέρια τους. Αυτή είναι η πιο σκληρή τους τιμωρία !

Εμείς, οι οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ, πρέπει κάποτε να ξεφύγουμε από την εσωστρέφεια και να θυμηθούμε ποια ομάδα υποστηρίζουμε. Υπάρχουν περιπτώσεις που με βγάζουν απ’ τα ρούχα, διαβάζοντας κάποια σχόλια και ακούγοντας ορισμένες συζητήσεις που δεν μας αρμόζουν και δεν μας τιμάνε καθόλου. Επειδή τα γραπτά μένουν, μπορείτε να ανατρέξετε στο αρχείο αυτής της στήλης και να διαπιστώσετε ότι δεν έχω δώσει συγχωροχάρτι σε κανέναν. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι δίκαιος με όλους, να ασκώ αυστηρή αλλά καλόπιστη κριτική και όχι να απαξιώνω τους πάντες και τα πάντα, όπως δυστυχώς κάνουν πολλοί.

Η μπάλα κάτω, αλλά…

Το ντεμπούτο του Περέιρα, σε ένα πολύ δύσκολο γήπεδο και απέναντι σε μία αξιόμαχη ομάδα, ήταν απολύτως πετυχημένο. Πήραμε σχετικά εύκολα το παιχνίδι και τους βαθμούς, που μας ανέβασαν στην κορυφή της βαθμολογίας και εκεί θέλουμε να μείνουμε μέχρι το τέλος. Ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος, πρέπει να ιδρώσουμε και να ματώσουμε για να τα καταφέρουμε, αφού μας περιμένει ένα δύσκολο και πολύ βαρύ πρόγραμμα, ειδικά μέσα στον Φλεβάρη. Υπάρχουν αρκετές καλές ομάδες και όσοι δεν το καταλαβαίνουν, απλώς έχουν καβαλήσει το καλάμι και τους έχει κυριέψει η υπεροψία…

Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ και ακούγοντας τις δηλώσεις του προπονητή μας, ήμουν σχεδόν σίγουρος για την ενδεκάδα που θα κατέβαζε στα Πηγάδια. Διατηρούσα μόνον μία επιφύλαξη, μήπως έβαζε τον Μπενίτεθ αντί του Ντοσεβί, αλλά δεν το έκανε ούτε αυτό. Ο άνθρωπος έδειξε με το “καλημέρα” ότι σκοπεύει να υποστηρίξει το αγωνιστικό πλάνο που έχει στο μυαλό του, παίζοντας 4-3-3 και δίνοντας πλάτος στο παιχνίδι της ομάδας.

Δεν ήταν εύκολο το παιχνίδι, εμείς το κάναμε να φανεί εύκολο με το γρήγορο γκολ που πετύχαμε και αναγκάσαμε την Ξάνθη να ανοιχτεί, με αποτέλεσμα να βγάλουμε μία καλή αντεπίθεση, να βάλουμε νωρίς το δεύτερο γκολ και να γίνουμε τα αφεντικά του παιχνιδιού. Δεν είδαμε στα Πηγάδια το σύστημα “δώσε σέντρα και σε μένα, μπάρμπα…”, βάλαμε τη μπάλα κάτω και παίξαμε ορθολογικά.

Δεν κάναμε κάποιο σπουδαίο παιχνίδι, που θα έχουμε να το θυμόμαστε. Παίξαμε όπως έπρεπε για να κερδίσουμε και όχι για να εντυπωσιάσουμε. Όλες οι αλλαγές του Περέιρα έλεγαν το ίδιο πράγμα, στους παίχτες που μπήκαν στο γήπεδο : “άντε να δούμε, τι ψάρια πιάνεις κι εσύ…” Πάντως, ακόμα και αν με θεωρήσετε υπερβολικό, θα πω την αμαρτία μου : είχα αρχίσει να νευριάζω λίγα λεπτά πριν φάμε το γκολ, καθώς έβλεπα να έχουμε πατήσει φρένο και να κοιτάμε το ρολόι. Αυτά δεν επιτρέπονται και δεν θέλω να τα ξαναδώ ποτέ !

Όλα τα παιδιά προσπάθησαν και κάποιοι φάνηκαν περισσότερο, δείχνοντας μεγάλη διάθεση και βγάζοντας το πάθος που έπρεπε μέσα στο γήπεδο. Πέρα από τα δύο γκολ που έβαλε, πολύ καλή παρουσία είχε ο Μήτρογλου (θεωρώ ότι έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι), ήταν ουσιαστικός ο Κασάμι, βοήθησαν πολύ οι συστημένες μπαλιές του Τσόρι στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας και ήταν σταθερότατος ο Σιόβας.

Οι πλάγιοι επιθετικοί (Ντοσεβί και Αφελάι) συνεργάστηκαν άψογα στη φάση του δεύτερου γκολ, ενώ είχαν καλές και κακές στιγμές μέσα στο παιχνίδι. Οι πλάγιοι αμυντικοί (Ελαμπντελαουί και Μαζουάκου) δεν πήραν τις επιθετικές πρωτοβουλίες που έπαιρναν όταν παίζαμε χωρίς εξτρέμ, πράγμα απολύτως φυσιολογικό, αφού οι αντίπαλοι είναι γρήγοροι και πολύ επικίνδυνοι στο επιθετικό transition.

Θα σταθώ για λίγο σε 2-3 ανεπίτρεπτα λάθη του Μαζουάκου και άλλα τόσα του Μανιάτη, που θα μπορούσαν να κοστίσουν στην ομάδα μας και να αλλάξουν τη ροή του παιχνιδιού. Είδα τον Περέιρα να σημειώνει στο μπλοκάκι του και θέλω να πιστεύω ότι κάποια πράγματα μπορούν να διορθωθούν σύντομα. Να συμπληρώσω, για να μην είμαι άδικος, ότι δεν θεωρώ τον Μανιάτη υστερήσαντα, ίσα-ίσα που έπαιξε με αυταπάρνηση, τρέχοντας σαν λυσσασμένος και βοηθώντας πολύ, κυρίως στον ανασταλτικό τομέα του παιχνιδιού.

Ο Ρομπέρτο δεν είχε πολλή δουλειά και πέρασε ένα πολύ ήσυχο βράδυ, ο Αυλωνίτης μου φάνηκε λιγάκι φοβισμένος, ο Φορτούνης και ο Μπουχαλάκης δεν έκαναν κάτι το ιδιαίτερο, ενώ ο Ντουρμάζ μας απογοήτευσε για ακόμα μία φορά. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Περέιρα θα ζητήσει, εκτός από κεντρικό αμυντικό, τουλάχιστον έναν καλό πλάγιο επιθετικό και πρέπει η Διοίκηση να βάλει επιτέλους το χέρι στο ταμείο και να τον φέρει άμεσα. Το φτηνό το κρέας, το τρώνε τα σκυλιά, λένε στο χωριό μου… Το ακούσατε, κύριε Μαρινάκη ;

ΥΓ.1 Έφυγε από τη ζωή ο τεράστιος Roy Tarpley, πληρώνοντας τα πάθη και τις καταχρήσεις του. Είναι κρίμα να χάνονται τόσο νέοι άνθρωποι, ρε γαμώτο… Καλό ταξίδι, χαμογελαστέ γίγαντα !

ΥΓ.2 Ο ημιτελικός του Κυπέλλου στο μπάσκετ κατακυρώθηκε στην ομάδα μας, αφού ο αθλητικός δικαστής ήταν αναγκασμένος να εφαρμόσει τους κανονισμούς. Δεν χαίρομαι για νίκες στα χαρτιά, αλλά θα κάνω μία εξαίρεση για αυτή την φάπα στους σιχαμένους, που μου θύμισε τη φράση “άντε, γιατί πολύ μας είχες καθίσει στα αρχ… (beep)” σε ένα “χαζό” ανέκδοτο !

ΥΓ.3 Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τους διαιτητές, αλλά ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα κατάφερε ο Σολτάνι (που έκανε εγκληματικό φάουλ στον Ντουρμάζ) και ο Μπέρτος (εκτός από τη φάση με τον Σιόβα, είχε άλλη μία φάση για κίτρινη κάρτα στο δεύτερο ημίχρονο) να μείνουν μέχρι το τέλος στο παιχνίδι. Φαίνεται έπιασαν τόπο οι πιέσεις των “αντικειμενικών” στον Βοσκάκη που προτίμησε να κάνει το κορόιδο, για να μην δει αύριο το όνομά του στα πρωτοσέλιδα.

ΥΓ.4 Δεν έκλαψα για τον Μίτσελ, επειδή – όπως έχω γράψει πολλές φορές – τον θεωρούσα και τον θεωρώ μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, αλλά πολύ μέτριο προπονητή. Όμως, οφείλω να του απονείμω τα εύσημα για τις συγκινητικές δηλώσεις που έκανε, φεύγοντας από την ομάδα μας. Επικοινωνιακά δεν παίζεται ο άνθρωπος… του εύχομαι να είναι καλά, όπου και αν είναι !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος