Ντόρτια, ελπίδες και… μπρατσάκια !

“Περάσαμε ένα εύκολο απόγευμα στο Παγκρήτιο, ξεπερνώντας το ψυχολογικό σοκ του αποκλεισμού από την οχτάδα του Champions League, κερδίσαμε τον πρώτο και πιο εύκολο από τους τέσσερις τελικούς για την πρόκριση στα play off της Euroleague και πνίξαμε στην πισίνα την ομάδα με τα… πράσινα μπρατσάκια” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

pagkritio

Ξέρω ότι ακόμα φτύνετε για να διώξετε από το στόμα σας την πικρή γεύση του αποκλεισμού… το ίδιο κάνω κι εγώ. Όμως, αυτό δεν αλλάζει πλέον… είχαμε τη μεγάλη ευκαιρία να πετύχουμε κάτι σπουδαίο και δεν την αξιοποιήσαμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτό, η ζωή προχωρά και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά !

Δεν περίμενα ότι θα εξελιχθεί έτσι το παιχνίδι κόντρα στον Εργοτέλη. Όμως, το λάθος του Τζανακάκη και το ωραίο πλασέ του Βαλντέζ, πριν ακόμα συμπληρωθεί το τρίτο λεπτό, η θαυμάσια ενέργεια και η εξαιρετική πάσα του Σέποβιτς στον Βαλντέζ που σκόραρε για δεύτερη φορά πριν συμπληρωθεί το δεκάλεπτο και το πλασέ του Παραγουανού στο άδεια τέρμα, μετά την ωραία πάσα του Σάμαρη, έδωσαν από πολύ νωρίς διαδικαστικό χαρακτήρα στο παιχνίδι.

Αν και δεν μας δόθηκε το πέναλτι στην επέμβαση του Τζανακάκη με το χέρι, αν και μας σταμάτησαν δύο υποσχόμενες επιθέσεις καταλογίζοντας ανύπαρκτα οφσάιντ στον Πέρεζ και στον Βαλντέζ, μετά από μία ακόμα υπέροχη πάσα του Σέποβιτς στον κενό χώρο, ήρθε και το τέταρτο γκολ από την εκτέλεση πέναλτι του Κάμπελ στο 32ο λεπτό για να σφραγίσει την άνετη επικράτηση της ομάδας μας.

Το μόνο ενδιαφέρον πλέον ήταν στο… scouting των παιχτών που δεν έχουν πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής (Μέγκιερι, Τόρες, Παπάζογλου, Μπονγκ και Σέποβιτς), στην πρώτη εμφάνιση του Βέργου στο πρωτάθλημα και στα παιδιά της ομάδας μας που παίζουν δανεικοί στον Εργοτέλη. Τίποτα το ιδιαίτερο από τον Μέγκιερι, που θα μπορούσε να αποσοβήσει το γκολ, λίγα πράγματα από τον Τόρες, καλή και δυναμική παρουσία από τον Παπάζογλου, μέτριος ο Καμερουνέζος μπακ και πολύ καλός ο Σέρβος, που έδειξε ότι ξέρει μπάλα και μπορεί να βοηθήσει περισσότερο όταν έχει έναν παίχτη δίπλα του.

Μου άρεσε πολύ ο Μπουχαλάκης, είναι παλικάρι και έχει ποδοσφαιρικό θράσος, εμπιστεύεται τα πόδια του και πατάει γερά στο γήπεδο. Αρκετά καλός ήταν και ο… Νορβηγός Ιμπραήμ που σκόραρε και ένα όμορφο γκολ, ενώ δεν μου άρεσε καθόλου ο Τζανακάκης και δεν πρόλαβε να δείξει πολλά πράγματα ο Διαμαντάκος, τον οποίο πιστεύω σαν παίχτη που μπορεί να εξελιχθεί. Μην ξεχάσω να αποδοκιμάσω τον Σαρρή, που έκανε ένα σκληρό και αντιαθλητικό φάουλ στον Πέρεζ, το οποίο λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα ένα ήρεμο παιχνίδι.

Αν ήμασταν λίγο πιο προσεχτικοί στις τελικές πάσες και στα τελειώματα των φάσεων θα μπορούσαμε να έχουμε σκοράρει και άλλες φορές. Όμως, από κάποιο σημείο και μετά, όλοι έψαχναν το τέρμα και όχι τους συμπαίχτες του και αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει, με την εξέλιξη που είχε πάρει το παιχνίδι.

Do or die, το παιχνίδι στη Μάλαγα

Καθαρίσαμε εύκολα τη Laboral Kutxa στο ΣΕΦ, είδαμε ξανά τον αρχηγό στο παρκέ και μάλιστα με πολύ καλή εμφάνιση, είδαμε τον Παπαπέτρου με ρόλο στην ομάδα, μετά τον τραυματισμό και του Περπέρογλου. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα του ομίλου δεν μας επεφύλαξαν κάποια δυσάρεστη έκπληξη, αφού Barcelona και Milano νίκησαν, οπότε η ομάδα της Ανδαλουσίας και προσεχής αντίπαλός μας δεν απέκτησε κάποιο πλεονέκτημα στο κυνήγι της τρίτης θέσης, ενώ οι Τούρκοι του Βαγγέλη Αγγέλου έχασαν κάθε ελπίδα για πρόκριση και αυτό, ίσως, παίξει κάποιο ρόλο στο μεθεπόμενο παιχνίδι μας.

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν ήταν καλό ή κακό για εμάς, που οι βάζελοι κέρδισαν τη Φενέρ. Νομίζω ότι αν είχαν χάσει, θα ήταν εκτός παιχνιδιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα έρχονταν και αδιάφοροι στο ΣΕΦ. Επομένως, μάλλον καλό είναι για εμάς, αφού είμαστε στα ίδια με τους Τούρκους και υπερτερούμε στην ισοβαθμία. Με τους βάζελους θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα !

Το παιχνίδι της Πέμπτης είναι κομβικό και πρέπει να το κερδίσουμε, αν θέλουμε να κρατάμε την τύχη στα χέρια μας και να έχουμε ελπίδες για την κατάληψη της τρίτης θέσης του ομίλου. Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι πώς θα είναι τα πράγματα, αν δεν τα καταφέρουμε… Ούτε θέλω να σκεφτώ το ενδεχόμενο να “χαριστεί” η Barcelona στους αχώνευτους και να έχουμε δράματα…

Επειδή είμαι προληπτικός, δεν θα ευχηθώ καλή επιτυχία στην ομάδα μας. Όμως, θα ζητήσω από τα παιδιά της ομάδας να δώσουν και την ψυχή τους, να έχουν καθαρό μυαλό και να διεκδικήσουν κάθε μπάλα, όπως και από τον coach Μπαρτζώκα να καθοδηγήσει με νηφαλιότητα την ομάδα, να αποφύγει τις ακρότητες και τις τεχνικές ποινές, για να γυρίσουμε από την Ισπανία με τη νίκη στις αποσκευές μας.

Άλλοι με… μπρατσάκια και άλλοι τρώνε πίτσες !

Ότι φάγαμε τριάρα από το βάζελο στο πόλο, φαντάζομαι ότι το μάθατε… Όπως θα ξέρετε και ότι έγινε θαύμα, αφού δεν πνίγηκε κανένας από τους παίχτες των αντιπάλων μας. Τώρα, το γεγονός ότι έφαγαν 17 γκολάκια και έχασαν με το τιμητικό για αυτούς 17-3 δεν αποτελεί είδηση. Μαθημένοι είναι οι άνθρωποι, αφού δεν λένε να αλλάξουν οι κανονισμοί και να τους επιτρέψουν να φοράνε μπρατσάκια και βατραχοπέδιλα. Επομένως, εξακολουθεί πάντα να ισχύει αυτό που ξέρουμε εδώ και χρόνια… στο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης παίζουν δύο ομάδες που έχουν σχεδόν το ίδιο όνομα : η Βουλιαγμένη και οι… βουλιαγμένοι !

Όμως, είχαμε και τους άλλους… τους κιτρινιάρηδες, στο βόλεϊ. Αυτοί έχουν άλλα γούστα και παραγγέλνουν πίτσες από τη… Βιλγαρία (δεν υπάρχει λάθος, ρε γαμώτο, υπονοούμενο υπάρχει). Στο άψε-σβήσε τις ετοιμάζουν τα μαστόρια και τις στέλνουν με τον κατάλληλο άνθρωπο : τον Μπόγιαν Γιορντάνοφ. Χτυπάει το κουδούνι, σαν καλός ντελιβεράς, ανοίγει η… Κούλα φορώντας τη ρόμπα της και τρώει με όρεξη ολόκληρη την πίτσα που έφερε ο νεαρός. Τι δεν καταλάβατε ;

ΥΓ.1 Επειδή σήμερα (23/3) ο σενιόρ Μίτσελ έκλεισε 51 χρόνια ζωής, θέλω να του ευχηθώ : χρόνια πολλά… μαζί, στον Πειραιά !

ΥΓ.2 Θερμά συλλυπητήρια στον Ανδρέα Γκατζούλη, τον γυμναστή της ομάδας μπάσκετ, που έχασε τον πατέρα του. Εύχομαι σ’ αυτόν και στην οικογένειά του, να ζήσουν για να τον θυμούνται και να τιμούν τη μνήμη του…

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος