“Αν περιμένετε να γράψω κανένα “σεντόνι” στις 5:30 το πρωί, μάλλον θα με θεωρείτε ακόμα πιο… παλαβό και απ’ όσο είμαι. Δύο λόγια μόνον θα γράψω τώρα και θα συνεχίσω το απόγευμα της Παρασκευής” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Για όσους δεν ξέρετε το αποτέλεσμα : ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΜΙΛΑΝ 3-0
Όμως, δεν είναι αυτό το σημαντικό… Είναι ότι τον Ολυμπιακό να παίζει τέτοιο παιχνίδι στις 25 Ιουλίου δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ, στον μισό αιώνα που τον παρακολουθώ. Δεν είναι η νίκη και η τριάρα, είναι ότι παίξαμε ποδόσφαιρο. Μπάλα κάτω, πίεση σε ολόκληρο το γήπεδο, πάσες με τη μία, πολύ γρήγορη ανάπτυξη και από τον άξονα και από τα πλάγια, πολλή ταχύτητα στο παιχνίδι, εξαιρετικό transition, κάθετες πάσες και εξαιρετικές αλληλοκαλύψεις, διαγώνιες κινήσεις των παιχτών όταν βγαίναμε στην κόντρα… Η ομάδα έδειξε ότι δουλεύει πολύ στις προπονήσεις, αυτό είναι εντελώς σίγουρο !
Η συνέχεια εδώ, σήμερα το απόγευμα… Πρέπει να ξεκουραστώ κι εγώ λιγάκι, αφού σε δύο ώρες συμπληρώνω άυπνος ένα ολόκληρο 24ωρο. Καλό ξημέρωμα στα… φαντάσματα σαν εμένα και καλημέρα σ’ αυτούς που ξυπνάνε νωρίς, φίλες και φίλοι.
Συνεχίζουμε λοιπόν…
Ο Μίτσελ είπε ότι, για να δει κάποιος αυτό το παιχνίδι, άξιζε να ξενυχτήσει… Συμφωνώ εντελώς και επαυξάνω, αφού εγώ – καλή ώρα – όχι μόνον ξενύχτησα για να δω το παιχνίδι, αλλά βρήκα και το κουράγιο να γράψω αμέσως μετά τη λήξη του και, μετά από 4 ώρες ύπνου και 5 ώρες δουλειάς, να συνεχίζω θυσιάζοντας την προσωπική μου ξεκούραση…
Θυμάμαι ότι, όταν ανακοινώθηκαν οι ώρες διεξαγωγής των παιχνιδιών αυτού του τουρνουά, είχα γράψει κάπου : ΘΡΥΛΟΣ, better than sex… μολονότι τα αγγλικά μου είναι επιεικώς τραγικά. Και συνέχισα, λέγοντας : άντε τώρα, να ψάχνουμε ποια καφετέρια διανυκτερεύει για να δούμε τα παιχνίδια και να προσπαθούμε να εξηγήσουμε στις γυναίκες μας (με την ευρεία έννοια του όρου) πού στο διάολο τρέχουμε όλη τη νύχτα, αφού το μυαλό τους είναι λογικό να πάει σε… άλλες καταστάσεις !
Η νίκη να μην γίνει μπούμερανγκ…
Όλοι χαρήκαμε για τη μεγάλη νίκη και τη σπουδαία εμφάνιση της ομάδας μας, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σ’ αυτή και να θεωρήσουμε ότι λύθηκαν μονομιάς και όλα τα προβλήματα που υπάρχουν. Φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για τον Μϊτσελ και για τους παίχτες της ομάδας μας, αλλά θέλω να ελπίζω ότι ισχύει και για τη Διοίκηση…
Ξεκινήσαμε το παιχνίδι με τον Ρομπέρτο στο τέρμα, με τον Ελαμπντελαουί (δεν τον ξαναγράφω έτσι… Ομάρ θα τον λέω) και τον Μαζουακού στα πλάγια, τον Μανωλά και τον Αμπιντάλ στο κέντρο της άμυνας, τον Σάμαρη μπροστά από αυτούς, τον Κασάμι και τον Τσόρι εσωτερικούς χαφ, τον Ντοσεβί και τον Φουστέρ στις πτέρυγες και τον Παπάζογλου στην κορυφή της επίθεσης (δεν χρειάζεται να γράφω πλέον και το μικρό του όνομα, αφού ο Τάσος Παπάζογλου ανήκει στον ΑΠΟΕΛ και του εύχομαι κάθε επιτυχία).
Όλοι αυτοί θα ανήκουν στο δυναμικό της ομάδας μας για ολόκληρη τη χρονιά ; Μάλλον ναι, εκτός από το μεγάλο ερωτηματικό που λέγεται : Κώστας Μανωλάς. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα φύγει για άλλες πολιτείες και μακάρι να διαψευστώ !
Για τους υπόλοιπους, θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα αποχώρησης… και πάμε στις αλλαγές που έγιναν. Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου και, έχοντας πάρει από νωρίς το προβάδισμα στο σκορ, με το υπέροχο σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ του Ντομίγκεζ, μπήκαν στο γήπεδο : Αυλωνίτης αντί Μανωλά, Μανιάτης αντί Σάμαρη, Χολέβας αντί Φουστέρ (με προώθηση του Μαζουακού στο αριστερό άκρο της επίθεσης) και Διαμαντάκος αντί Παπάζογλου.
Λίγα λεπτά μετά την ανάπαυλα, ο Μαζουακού σέρβιρε και ο Διαμαντάκος σκόραρε το δεύτερο γκολ, που ήταν και αυτό πολύ όμορφο. Ακολούθησαν, μετά από μία ώρα παιχνιδιού, οι αλλαγές του Αμπιντάλ από τον Σιόβα, του Ντομίγκεζ από τον Σαβιόλα και του Ντοσεβί από τον Κολοβό, ενώ στα μισά του δεύτερου ημιχρόνου μπήκε ο Σαλίνο στη θέση του Ομάρ, ο Γκαζαριάν στη θέση του Μαζουακού και ο Μπουχαλάκης στη θέση του Κασάμι. Από την αρχική ενδεκάδα, μόνον ο Ρομπέρτο έμεινε μέχρι το τέλος στο γήπεδο.
Μέγκιερι, Χουτεσιώτης, Ν’Ντινγκά, Αβραάμ (προφανώς λόγω της γαστρεντερίτιδας που τον είχε καταβάλει), Γιαταμπαρέ, Μπονγκ και Φορτούνης δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου σ’ αυτό το παιχνίδι…
Αυτό μου θυμίζει ένα πολύ παλιό ανέκδοτο (αναφέρεται στην εποχή που ο κόσμος δεν… φορούσε βρακιά ακόμα) το οποίο λέει : κάποιος φόρεσε για πρώτη φορά στη ζωή του ένα πάνινο βρακί και βγήκε ραντεβού με τη γκόμενα… Εκεί που έκαναν, όμορφα και ωραία, έναν ρομαντικό περίπατο στην ύπαιθρο, τον φουκαρά ξαφνικά τον έπιασε κόψιμο. Πήγε λοιπόν παραπέρα και, πριν κάνει την ανάγκη του, έβγαλε το βρακί για να μην το λερώσει. Όταν τελείωσε με το καλό και αφού βρήκε ένα παλιόχαρτο για να σκουπιστεί, θέλοντας να δείξει στη γκόμενα το βρακί, πήγε καμαρωτός και στάθηκε μπροστά της. Όμως, ασυνήθιστος καθώς ήταν, είχε ξεχάσει να φορέσει το βρακί και, όταν τη ρώτησε : “βλέπεις, βλέπεις…”, αυτή του απάντησε ντροπαλά : “εεεε…, βλέπω”. Και τότε, ο… αθεόφοβος γυρίζει και της λέει : “και πού να δεις… έχω άλλους τέσσερις πήχεις στο σπίτι”, εννοώντας ύφασμα για να φτιάξει και άλλα βρακιά, αλλά (όπως ήταν λογικό) το μυαλό της κοπέλας πήγε αλλού, αφού… άλλο πράγμα έβλεπε μπροστά της !
Κάτι ανάλογο μπορούμε να πάθουμε κι εμείς, διαβάζοντας όλα αυτά τα ονόματα των παιχτών που ανήκουν στο δυναμικό της ομάδας μας. Έχουμε πολλούς και καλούς παίχτες, αλλά θέλουμε κι άλλους και ζητάμε με αγωνία μία απάντηση στο ερώτημα που υπάρχει για τον Μανωλά, όπως και για ορισμένους άλλους παίχτες… Θα παραμείνουν όλοι οι πρωτοκλασάτοι και ενδεκαδάτοι παίχτες στην ομάδα μας ;
Ο παίχτης οργώνει !
Για τον Μαζουακού λέω και θυμηθείτε το : αυτό το παιδί, πολύ δύσκολα θα μείνει περισσότερο από έναν χρόνο στην ομάδα μας. Στην πρώτη του εμφάνιση με τα ερυθρόλευκα χρώματα (το λέω συμβολικά, αφού φορούσαμε τις μπλε εμφανίσεις σ’ αυτό το παιχνίδι) έβγαλε μάτια… Ίσως είναι υπερβολικό να το πω, αλλά μου θύμισε την εμφάνιση του Τουρέ στο Μεστάγια (στη φιλική νίκη με 3-1 κόντρα στη Βαλένθια). Δεν του έφυγε κανένα κοντρόλ, ακόμα και όταν η μπάλα έρχονταν από τον… Θεό, είχε απίστευτη ταχύτητα και έβγαζε πολλή ενέργεια μέσα στο γήπεδο, τα λάθη του μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και, γενικά, έδειξε έτοιμος για μεγάλα πράγματα.
Δεν προσπαθώ να δώσω άλλοθι στη Διοίκηση, απλώς θα γράψω αυτό που σκέφτομαι… Αν είναι να μείνει και ο Χολέβας (για τον οποίο δεν έκρυψα ποτέ ότι του έχω μεγάλη αδυναμία και εκτιμώ απεριόριστα τις ικανότητές του), μπορούμε να έχουμε μία πολύ καλή αριστερή πτέρυγα, με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση αυτών των δύο παιχτών. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και δεν θα με χαλάσει καθόλου αν έρθει ένας αριστερός εξτρέμ, που θα μπορεί να κάνει τη διαφορά… Μην ξεχνάμε ότι η θέση αυτή έχει σχεδόν στοιχειώσει, μετά την αποχώρηση του μεγάλου Τζόλε, με μία μόνον εξαίρεση στο διάστημα που έπαιξε σ’ αυτήν ο… καλύτερος για μας (Κέβιν Μιραλάς) !
Μου άρεσε πολύ ο Διαμαντάκος και ο Παπάζογλου δεν είναι κακός για συγκεκριμένο ρόλο και για ορισμένες καταστάσεις (π.χ. “ταμπούρι” των αντιπάλων μέσα και έξω από την περιοχή τους, οπότε θα χρειαζόμαστε ένα ψηλό και δυνατό παιδί για να… τρώει το ξύλο και να ανοίγει χώρους στους υπόλοιπους συμπαίχτες του). Όμως, κακά τα ψέματα… η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε έναν πολύ καλό σέντερ φορ και πρέπει η Διοίκηση να κόψει τον λαιμό της και, αφού τον βρει, να πάρει τη συγκατάθεση του Μίτσελ, να τα σκάσει για να τον πληρώσει και να τον φέρει στην ομάδα μας. Όσα δίνεις, τόσα παίρνεις…
Δεν βιάζομαι να κάνω ατομική κριτική σε όλα τα παιδιά… είναι πολύ νωρίς ακόμα. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι θετικές για τον Ομάρ, για τον Κασάμι και για τον Ντοσεβί τουλάχιστον, από τους νεοφερμένους στην ομάδα. Για τον Αμπιντάλ δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα… εύχομαι μόνον να είναι υγιής !
Ξέρω ότι δεν περιμένετε από μένα να πω ότι είναι μεγάλη παιχτούρα και βγάζει μάτια ο Τσόρι, ενώ ο Μανωλάς συνεχίζει να είναι προκλητικά καλός… Μακάρι να μείνει και φέτος στην ομάδα μας, όπως θέλω να μείνουν και όλοι οι υπόλοιποι διεθνείς μας (ναι… και ο Μανιάτης, ο οποίος φαίνεται ότι κάτι έχει κάνει – ίσως έβγαλε τα μάτια κανενός ή έχει τίποτα νταραβέρια με τις… γυναίκες ορισμένων – οπότε μπορεί να εξηγηθεί γιατί δεν τον θέλουν με τίποτα στην ομάδα μας).
Η συνέχεια είναι μπροστά μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι ακόμα καλύτερη. Καλό θα ήταν να κλείσει το ρόστερ όσο νωρίτερα γίνεται, για να κάνει και ο Μίτσελ τη δουλειά του, ξέροντας ποιους έχει και ποιους δεν έχει στην ομάδα. Δεν χρειάζεται πάλι να χάσουμε λόγω ανετοιμότητας το πρώτο παιχνίδι στον όμιλο του Champions League και να τρέχουμε…
ΥΓ.1 Έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα τις τεχνικές γνώσεις του προπονητή Μίτσελ, θεωρώντας ότι υστερεί σε θέματα τακτικής, ενώ πάντα εκτιμούσα απεριόριστα την προσωπικότητα του ανθρώπου Μίτσελ. Σιγά-σιγά αρχίζω να εκτιμώ πολύ και τον… μαθητή Μίτσελ, αφού ο άνθρωπος μαθαίνει (είναι ένας διπλωμάτης καριέρας που προσπαθεί να γίνει προπονητής, όπως ομολόγησε στη “συνέντευξη” που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο κείμενο αυτής της στήλης, στο οποίο παραπέμπει ο παρακάτω σύνδεσμος). Είναι έξυπνος άνθρωπος, έχει παραστάσεις από πολύ υψηλό επίπεδο σαν παίχτης, έχει ανοιχτά τα μάτια του και τα αυτιά του, οπότε βελτιώνεται συνεχώς και νιώθω σχεδόν σίγουρος ότι, μέρα με τη μέρα, θα διορθώνει τα λάθη που έκανε μέχρι τώρα…
ΥΓ.2 Άφησα το καλύτερο για το τέλος : τι γκολάρα κάρφωσε ο Μπουχαλάκης, ρε μάγκες… Η μπάλα πήγε εκεί που φτιάχνουν τον ιστό τους οι αράχνες… το σουτ ήταν άπιαστο !
