Άλλο πράγμα τα μαλλιά και άλλο τα… γένια !

“Αφού νικήσαμε αυτή την ομάδα στο πρώτο παιχνίδι, μπράβο μας. Απόψε φάνηκε καθαρά ότι τα θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα, οι άνθρωποι είναι σε άλλο επίπεδο. Δεν χρειάζεται να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, δεν φταίνε μόνον τα προσωπικά λάθη κάποιων παιχτών… πρέπει να φάμε πολλά καρβέλια για να είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

tessara

Τέσσερα και λίγα ήταν, με βάση την εικόνα του παιχνιδιού που είδαμε στο “Βιθέντε Καλντερόν”. Δεν είδαμε την ίδια ομάδα με αυτή που έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στους πρωταθλητές Ισπανίας, ούτε στα δύο παιχνίδια με τη Γιουβέντους. Δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε καθόλου τη μπάλα στην κατοχή μας και να κάνουμε μία φάση της προκοπής… ήρθαν και τα τραγικά λάθη του Ρομπέρτο και του Μποτία στα δύο πρώτα γκολ και έδεσε το γλυκό !

Η πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του Champions League χάθηκε απόψε, εκτός συνταρακτικού απροόπτου… και το λέω, όχι επειδή δεν μπορούν οι Μαδριλένοι να νικήσουν μέσα στο Τορίνο, αλλά επειδή δεν έχουν σοβαρό κίνητρο για να το κάνουν. Τους αρκεί και μία ισοπαλία για να κατακτήσουν την πρώτη θέση του ομίλου, χώρια που μπορούν να το πετύχουν ακόμα και αν χάσουν με ένα γκολ διαφορά, αρκεί να σκοράρουν.

Υπάρχουν πολλοί από εμάς που θεωρούν ότι είναι καλύτερα να συνεχίσουμε στο Europa League και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε ακόμα και με ισοπαλία στο παιχνίδι της 9ης Δεκεμβρίου, κόντρα στους πρωταθλητές Σουηδίας. Όμως, τίποτα δεν θα είναι εύκολο, αν δεν είμαστε αυτοί που πρέπει… όπως δεν ήμασταν στο σημερινό παιχνίδι της Μαδρίτης !

Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο και το ξέραμε όλοι μας… Παίζοντας σε μία δύσκολη έδρα, εκεί που έχουν γονατίσει ομάδες και ομάδες, όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα, απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) που έχει στον πάγκο έναν εξαιρετικό και παθιασμένο προπονητή, με τον κόσμο να τραγουδάει συνεχώς (φαντάζομαι για την ομάδα που αγαπάει και όχι για να βρίζει τον… βάζελο της Ισπανίας) και να σπρώχνει τους παίχτες προς τη νίκη, χρειάζεται ένα θαύμα για να πάρεις το θετικό αποτέλεσμα.

Όταν έχεις την τύχη ή την… ατυχία να αντιμετωπίζεις τέτοιους αντιπάλους, πρέπει να τα κάνεις όλα τέλεια και το πιθανότερο είναι να μην φτάνει ούτε αυτό. Όμως, όταν κάνεις τόσα σοβαρά λάθη, δεν μπορείς να τους κοιτάξεις στα μάτια, δεν είναι μαλλιά τα γένια… έτσι λένε στο χωριό μου. Μπορεί να είμαστε οι μόνιμοι πρωταθλητές στην Ελλάδα, αλλά μην συγκρίνουμε και τα… σκατά με την κολώνια !

Πόσες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος μπορούν άραγε να σταθούν όρθιες σε οποιοδήποτε γήπεδο της Primera Division ; Όταν οι υποτιθέμενοι διεκδικητές του τίτλου χάνουν με κατεβασμένα τα χέρια από τους ουραγούς του γαλλικού και του πορτογαλικού πρωταθλήματος, για ποιο επίπεδο να μιλήσουμε και ποιους να ανταγωνιστούμε για να γίνουμε καλύτεροι ;

Όχι, φίλες και φίλοι… δεν δίνω άφεση αμαρτιών στη Διοίκηση της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ που άλλαξε σχεδόν ολόκληρη την ομάδα το περασμένο καλοκαίρι και δεν φρόντισε να την ενισχύσει με κάποιες ποιοτικές προσθήκες παιχτών, επειδή νιώθει ότι δεν έχει κανέναν σοβαρό αντίπαλο στις εγχώριες διοργανώσεις. Όμως, κακά τα ψέματα… το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη !

Πριν κλείσω αυτό το κείμενο, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στα πιτσιρίκια της ομάδας μας, που κέρδισαν μέσα στη Μαδρίτη και πήραν με το σπαθί τους την πρόκριση για την επόμενη φάση της κορυφαίας διοργάνωσης στην οποία μετέχουν. Κάποτε πρέπει να δούμε κάποια από αυτά τα παιδιά, που είναι βγαλμένα μέσα από τα σπλάχνα μας, να κερδίζουν θέση και στην πρώτη ομάδα… όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες ομάδες του κόσμου. Η ομάδα δεν έχει την κατάλληλη ψυχοσύνθεση και δεν μπορεί να βγάζει το πάθος που πρέπει, όταν αποτελείται από περαστικούς και μισθοφόρους… ειδικά, όταν κάποιοι από αυτούς – ονόματα δεν λέμε – είναι επιεικώς μέτριοι παίχτες.

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος