“Αν αρχίσω με τη λέξη που ταιριάζει στην αναθεματισμένη βροχή, θα γίνει ακατάλληλο το έργο από την…πρώτη σκηνή και δεν κάνει” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Όπως πάντα, τα παιχνίδια του Champions League αρχίζουν στο 25ο λεπτό για μένα, αφού δουλεύω μέχρι τις 10 κάθε βράδυ και χρειάζομαι περίπου ένα δεκάλεπτο μέχρι να γυρίσω στο σπίτι ή να φτάσω στο καφενείο, όταν τα δείχνει το Novasports. Έτσι, δεν πρόλαβα καλά-καλά να καθίσω, όταν ο Μανιάτης έκλεψε τη μπάλα, την έδωσε στον Φουστέρ και αυτός κάθετα στον Μήτρογλου, που είδε την κίνηση του Ντομίγκεζ στην πλάτη του…
Ακολούθησε το όμορφο τακουνάκι του “πιστολέρο” και ο Αργεντινός μπήκε στην περιοχή, άδειασε σαν σακί τον αμυντικό και πλάσαρε υποδειγματικά στη γωνία του Αρτούρ, δίνοντας το προβάδισμα στην ομάδα μας. Ο Μίτσελ πετάχτηκε να πανηγυρίσει μέσα στη βροχή, ο Ρομπέρτο αγκάλιαζε τον Σιόβα και το νερό είχε μπει στο αυλάκι !
Όμως, είχε μπει για τα καλά και στο “Εστάδιο Ντα Λουζ”, πανάθεμά το. Καρεκλοπόδαρα έριχνε και έκανε τον αγωνιστικό χώρο να μοιάζει με πισίνα. Είπαμε μήπως και σταματήσει στο ημίχρονο, μήπως βάλουν κανένα μηχάνημα να καθαρίσει, αλλά δεν… Ξεκινώντας το δεύτερο ημίχρονο, τα πράγματα γίνονταν ολοένα και χειρότερα. Πώς να παίξεις ποδόσφαιρο σ’ αυτόν τον βούρκο ;
Την είδε τη δουλειά ο Μίτσελ και δεν άργησε να βγάλει τον Βάις και να βάλει τον Ν’Ντιγκά. Σου λέει: “πού να τρέξει το παιδί σ’ αυτή τη…γουρουνόλασπη” και πολύ σωστά έκανε, δίνοντας ταυτόχρονα εντολή σε όλους τους παίχτες να διώχνουν με τη μία την μπάλα μακριά και να μπαίνουν δυνατά σε όλες τις προσωπικές μάχες.
Μια χαρά πήγαινε η ομάδα και στον λασποπόλεμο και όλα θα είχαν τελειώσει, αν δεν κολλούσε η ρημάδα στο πλασέ του Φουστέρ, μετά την έξοχη πάσα του Μανιάτη. Προσωπικά, πίστευα ότι κάπου εκεί θα έβγαζε τον Ντομίγκεζ για να βάλει κάποιον ξεκούραστο και πιο δυνατό παίχτη, αλλά φαίνεται ότι τα…είχε φτύσει ο πιστός στρατιώτης Φουστέρ, από το αδιάκοπο πρέσινγκ και τα ατελείωτα χιλιόμετρα που είχε διανύσει μέσα στη λάσπη.
Μπήκε ξεκούραστος ο Γιαταμπαρέ που, όταν έβρισκε ελεύθερους χώρους, άνοιγε τον τεράστιο διασκελισμό του και προσπαθούσε να βγάλει την ομάδα στην επίθεση, να δώσει ανάσες στην άμυνα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να απειλήσουμε ξανά το τέρμα των Πορτογάλων. Ο διαιτητής άφηνε το δυνατό παιχνίδι, οι γηπεδούχοι βαρούσαν στο ψαχνό, αλλά τα παιδιά με τις μπλε φανέλες και το σήμα της UNICEF κάτω από το έμβλημα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο δεν κώλωναν πουθενά !
Και ήρθε η καταραμένη φάση του 83ου λεπτού, όταν από μία αντικανονική εκτέλεση ενός πλαγίου άουτ (αφού ο παίχτης που το εκτέλεσε είχε μπει μέσα στο γήπεδο με την μπάλα στα χέρια), η μπάλα μπήκε στην περιοχή μας και… η στραβωμάρα του διαιτητή και του επόπτη έστησαν την μπάλα στο κόρνερ, αντί για την γωνία της μικρής μας περιοχής. Φαίνεται ότι, σε εκείνο το λεπτό, ο θεός της μπάλας είχε κάποιο μήνυμα στο κινητό του και δεν έβλεπε το παιχνίδι…
Δεν εξηγείται αλλιώς, ρε γαμώτο. Άστοχη έξοδος του Ρομπέρτο, έχασε την κεφαλιά ο Σιόβας στο δεύτερο δοκάρι, δεν πρόλαβε να βάλει καλά την κόντρα ο Χολέβας στην προβολή του Καρντόσο και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα… Γαμώ την γκαντεμιά μου !
Χάσαμε τη νίκη μέσα απ’ τα χέρια μας… Μια νίκη που θα μας έκανε το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης του ομίλου και τη συνέχεια στη φάση των 16 του Champions League. Όμως, ας είναι… Ολυμπιακός είμαστε και δεν πρόκειται να σκύψουμε τα κεφάλια, ούτε θα αρχίσουμε τα μυξοκλάματα και τις διαμαρτυρίες για το ανάποδο σφύριγμα του διαιτητή, από το οποίο ξεκίνησε η μοιραία φάση. Ό,τι έγινε, έγινε…
Μπορεί να είναι και καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, μπορεί να ισχύσει το γνωστό “κάθε εμπόδιο, για καλό”, αφού πλέον θέλουμε οπωσδήποτε τη νίκη στη ρεβάνς της 5ης Νοεμβρίου. Με την εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες στο πρώτο παιχνίδι, φάνηκε ότι είμαστε καλύτεροι από δαύτους και, έστω χωρίς τον…Ντιόγκο (χα, χα, χα) στη σύνθεσή μας, μπορούμε να τους ρίξουμε ξανά στο λιμάνι, που είναι βαθύ !
Όλοι ήταν παλικάρια…
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι, έτσι όπως ήρθε το παιχνίδι και αφού προηγηθήκαμε στο σκορ, αν ήταν στεγνό το γήπεδο θα τους είχαμε καθαρίσει. Έχουν αρκετά κενά στην άμυνα, είναι προβλέψιμοι στην επιθετική τους λειτουργία και, παίζοντας έξυπνα και δυνατά, θα τους βρίσκαμε ανοιχτούς και θα τους τελειώναμε. Όμως, τους έσωσε η βροχή…
Γι’ αυτό, ένιωθα έντονα την ανάγκη να ξεκινήσω αυτό το κείμενο με βαριά κουβέντα για τη βροχή, που την άφησα για αργότερα και τώρα, που ξεθύμανα κάπως, λέω να την κρατήσω για να την εφαρμόσουμε στην…πράξη στον αγώνα του “Γ. Καραϊσκάκης”. Άλλωστε, δεν λέει και τίποτα να… (beep) τη βροχή, ενώ λέει και παραλέει να το κάνεις στους αντιπάλους !
Μια χαρά στάθηκε ο Ρομπέρτο, αλλά κάποτε θα έκανε και αυτός την…πατάτα του. Μπορεί να τον ξεγέλασε η τροχιά της μπάλας, ειδικά αν είχε και αέρα στο γήπεδο. Είναι και αυτές οι κωλόμπαλες ελαφριές σαν μπαλόνια και κάνουν τα δικά τους… Αυτό το γκολ μου θύμισε εκείνη την καταραμένη φάση με τον Ελευθερόπουλο στο ΟΑΚΑ, όταν μας ισοφάρισε ο Κόντε και χάσαμε την πρόκριση στην τετράδα της διοργάνωσης. Δεξιά στην οθόνη της τηλεόρασης, όπως και τότε, στο ίδιο περίπου χρονικό σημείο… Όποιος ξαναστείλει μήνυμα στον θεό της μπάλας την ώρα του παιχνιδιού, να ξέρει ότι θα τον βαρέσω !
Δεν θέλω να ακούω κακίες, όπως ότι σκέφτονταν τη Μάρτα και τέτοια (δεν πιστεύω να έχει κανένας την απορία και να αναρωτιέται: ποια είναι αυτή… δεν πρόκειται να τον πιστέψουμε με τίποτα). Δικιά του είναι, ρε μάγκες… Δεν είναι λιγούρης, σαν μερικούς-μερικούς, για να σκέφτεται την κυρά την ώρα της δουλειάς του. Όμως, άνθρωπος είναι κι αυτός, έκανε ένα λάθος, πάει και τελείωσε !
Σαλίνο και Χολέβας έκαναν ηρωική εμφάνιση… έτρεξαν πολύ, πίεσαν τους αντιπάλους και βοήθησαν την ομάδα μας. Το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών ήταν απροσπέλαστο και δεν άφησε να δημιουργηθούν δύσκολες φάσεις μπροστά στο τέρμα του Ρομπέρτο, εκτός από 2-3 περιπτώσεις που κόλλησε η μπάλα και δεν μπορούν να κριθούν με ποδοσφαιρικά κριτήρια.
Πολύ καλά στάθηκε ο Σάμαρης, που έχει καθιερωθεί πλέον και πατάει καλά μέσα στο γήπεδο. Μ’ αρέσει πολύ αυτός ο παίχτης, έχει μια αρχοντιά στο παιχνίδι του, μπαίνει δυνατά στις φάσεις, καλύπτει χώρους και μπορεί να πασάρει σωστά, κοντά και μακριά, με τα δύο πόδια. Μακάρι να συνεχίσει έτσι και θα αφήσει εποχή… Στο πρόσωπό του βρήκαμε μία βελτιωμένη έκδοση του Ορμπάιθ σε πολύ καλύτερη ηλικία και αξίζουν πολλά μπράβο και στον παίχτη και στον Μίτσελ που τον καθιέρωσε.
Ο Μανιάτης ήταν σούπερ σ’ αυτό το παιχνίδι και όσοι συνεχίζουν να τον λένε άμπαλο και θεατρίνο, απλώς έχουν κόλλημα και δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έχουν κάνει λάθος. Έπαιξε με φοβερό πάθος και είχε αστείρευτες δυνάμεις, έκανε σωστές και γρήγορες μεταβιβάσεις, ξεκίνησε τη φάση του γκολ και έδωσε την πάσα “πάρε-βάλε” στον Φουστέρ, στη φάση του 58ου λεπτού, που θα μπορούσε να έχει κρίνει το αποτέλεσμα του αγώνα.
Σπουδαία εμφάνιση από τον Ντομίγκεζ, που έβαλε ένα γκολ-ποίημα και δείχνει να βρίσκει τη φόρμα του και τον ρόλο του στο παιχνίδι της ομάδας μας. Προσωπικά, ήμουν αντίθετος με τη χρησιμοποίησή του στην αρχική ενδεκάδα, επειδή θεωρούσα ότι θα χάναμε στην ανασταλτική λειτουργία, αλλά αποδείχτηκε ότι ο Μίτσελ ξέρει καλύτερα από μένα και πολύ χαίρομαι για αυτό…
Δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να περιγράψουμε τον Φουστέρ. Αυτό το παιδί είναι θησαυρός για την ομάδα μας και μακαρίζω τον Ερνέστο που τον έφερε στο λιμάνι. Σεμνός και ουσιαστικός, παίζει για την ομάδα και δίνει πάντα τα πάντα, μέχρι την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του. Αν είχε καταφέρει να σηκώσει τη μπάλα από τον βούρκο και να την στείλει για δεύτερη φορά στα δίχτυα του Αρτούρ, θα ήταν και καθοριστικός για την έκβαση του αγώνα. Μας το χρωστάει για την άλλη Τρίτη !
Δεν πήγε το παιχνίδι στον Βάις, αφού δεν τον βοήθησε ο τρόπος του παιχνιδιού και ο Jorge Jesus είχε φροντίσει να μην του αφήσει ελεύθερους χώρους, για να κάνει τα δικά του. Πλάκωσε και η βροχή, οπότε πολύ σωστά έκανε και τον έβγαλε ο δικός μας, αφού πλέον δεν μπορούσε να προσφέρει στην ομάδα μας.
Για τον Μήτρογλου δεν χρειάζεται να γράψω πολλά. Ασχολούνται πλέον όλοι μαζί του και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η κοινή λογική λέει ότι θα έρθει δυνατή πρόταση και θα φύγει σύντομα από το λιμάνι. Όμως, θέλετε το προαίσθημα, θέλετε η επιθυμία, θέλετε η πίστη που έχω ότι αυτό το παιδί ανήκει στους λίγους τρελούς και ρομαντικούς που έχουν απομείνει στον χώρο του ποδοσφαίρου, πιστεύω ότι θα μείνει για πάντα κοντά μας και θα αφήσει τη δικιά του εποχή. Μακάρι…
Οι δύο Αφρικανοί (Ν’Ντιγκά και Γιαταμπαρέ) βοήθησαν πολύ στον χρόνο που αγωνίστηκαν και έδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν στη δύσκολη και απαιτητική συνέχεια της χρονιάς. Αντίθετα, ο Μεντζανί έπαιξε ελάχιστα και δεν μπορεί να κριθεί σοβαρά.
Μπορεί όμως να κριθεί ο Μίτσελ, που παίρνει άριστα για τον τρόπο που διάβασε τον αντίπαλο και έστησε την ομάδα στο γήπεδο, για τις πετυχημένες αλλαγές του και, κυρίως, για την νοοτροπία που έχει εμφυσήσει στους παίχτες. Η ομάδα βελτιώνεται σιγά-σιγά, δείχνει να μην φοβάται μέσα στο γήπεδο, μπαίνει για να παίξει το παιχνίδι της και να είναι ο πρωταγωνιστής, όχι ο κομπάρσος. Μακάρι να συνεχίσουμε στον δρόμο των επιτυχιών και των καλών εμφανίσεων… Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ ότι ανήκω σ’ αυτούς που βιάστηκαν να τον αμφισβητήσουν, αφού το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να πάει καλά και να προοδεύει η ομάδα μας !
Σιγά μην χάναμε στην Πόλη
Με τον Σπανούλη σε καλή βραδιά, με τον Acie Law να βρίσκει τον εαυτό του, με το “λαχείο” που λέγεται Lojeski να δίνει λύσεις στα δύσκολα σημεία, με τους δύο ψηλούς (Dunston και Simmons) να δίνουν και να κερδίζουν μάχες μέσα στις δύο ρακέτες, παρά τα γρήγορα φάουλ που τους φόρτωσαν τα “κοράκια” και παρά την απουσία του Begic, με τα νέα παιδιά (Σλούκα και Μάντζαρη) να δίνουν πολλές βοήθειες και πολύτιμες ανάσες στην περιφέρεια, με τον Αγραβάνη να μπαίνει στη φωτιά σαν έτοιμος από καιρό, με τον Πρίντεζη και τον Περπέρογλου να προσφέρουν με το πάθος και με την εμπειρία τους, με τη μεγάλη μου αδυναμία (Petway) να προσφέρει στην άμυνα, στην επίθεση και στο θέαμα, με τον coach Μπαρτζώκα να διαχειρίζεται άψογα το παιχνίδι και με τον…Βαγγέλη Ιωάννου στην περιγραφή, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε, ακόμα και όταν ο αντίπαλος γυρίζει από το -16 και προσπερνάει με έναν πόντο, μέσα στην καυτή έδρα του. Πατάμε πάλι το γκάζι και κερδίζουμε με 11 πόντους διαφορά, χαλαρά…
Έχει πολύ χοντρά “καρύδια” αυτή η ομάδα, έχει τη στόφα του νικητή, έχει το DNA του πρωταθλητή μέσα της. Η χρονιά βρίσκεται ακόμα στην αρχή, αλλά όλα δείχνουν ότι πάμε για μεγάλα πράγματα και φέτος. Μακάρι να είναι όλοι υγιείς και είμαι σίγουρος ότι αυτά τα παιδιά θα μας χαρίσουν πολύ μεγάλες στιγμές, σε Ελλάδα και Ευρώπη, κόντρα σε όλους και σε όλα. Ας φτιάξουν όσα “κοκτέιλ” θέλουν οι Χάντζοι, ας σφυρίξουν ό,τι θέλουν οι άνθρωποι της…πράσινης χολέρας. Θα τους συντρίψουμε !
ΥΓ.1 Η συνεργασία με την UNICEF είναι πολύ σημαντική κίνηση. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη Διοίκηση της ΠΑΕ, η οποία, πέρα από το ανθρώπινο πρόσωπο που δείχνει με αυτή την απόφαση, ανεβάζει το πρεστίζ της ομάδας μας και την κάνει περισσότερο γνωστή και σεβαστή στα πέρατα της Οικουμένης με τέτοιες κινήσεις και μας κάνει ακόμα πιο περήφανους για αυτήν.
ΥΓ.2 Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά των ομάδων βόλεϊ, άντρες και γυναίκες, για τις σπουδαίες ευρωπαϊκές επιτυχίες τους, κόντρα στην Οστράβα και στην Παρί. Καλή συνέχεια να έχουμε !
ΥΓ.3 Το επόμενο κείμενο αυτής της στήλης μπορεί να αργήσει λιγάκι. Βλέπετε, το Σάββατο είναι του Αγίου Δημητρίου και λέω να αποδράσω από την καθημερινή ρουτίνα μου, αφού ακολουθεί και η αργία της 28ης Οκτωβρίου. Πρώτα ο Θεός, το παιχνίδι της Κυριακής θα το παρακολουθήσω από τις εξέδρες του “Γ. Καραϊσκάκης” παρέα με κάποιους εκλεκτούς φίλους. Να είστε καλά και να περνάτε καλύτερα, φίλες και φίλοι !
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
