“Μπορεί να είμαι απόλυτος και να γίνομαι υπερβολικός, αλλά… έτσι με έκανε η μάνα μου και, μάλλον, είναι πολύ αργά για να αλλάξω χαρακτήρα. Δεν επιτρέπεται να παρουσιάζουμε τέτοια εικόνα, σαν αυτή που είχαμε στο δεύτερο ημίχρονο, ούτε σε φιλικό παιχνίδι” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.
Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για τους παίχτες της ομάδας μας… Έλα, όμως, που αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο δικό μου λεξιλόγιο, αφού της έκανα “delete” όταν ήμουν 12 χρονών και έφαγα μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα από τον δάσκαλό μου, να αγιάσει το χέρι του, επειδή πήγα να δικαιολογήσω ένα ψέμα που είπα. Είναι κάποιες λεπτομέρειες που μπορούν να παίξουν τόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή του καθενός μας και συχνά μας βοηθάνε να αλλάξουμε οπτική γωνία και να δούμε τα πράγματα αλλιώς !
Διάβασα προχτές ότι ο Μίτσελ, στην πρώτη προπόνηση μετά το παιχνίδι με τους Βέλγους, είπε στους παίχτες : θέλω να συνεχίσετε έτσι και ακόμα καλύτερα από εδώ και πέρα…
Πολύ σωστά το είπε αυτός, αλλά ποιος τον άκουσε ; Ελάχιστοι μόνον… Καταλαβαίνω ότι οι παίχτες είναι παιδιά, ότι έχουν κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά από τα συνεχόμενα παιχνίδια, αλλά δεν παύουν να είναι και επαγγελματίες, που πρέπει να ξέρουν ότι τα πανηγύρια για την πρόκριση στους 16 καλύτερους του Champions League τελείωσαν και έχουν δουλειές μπροστά τους. Δεν χρειάζεται να αρχίσουμε τα…θαύματα και να αναστήσουμε τους πεθαμένους.
Μένουν άλλα δύο παιχνίδια μέχρι τα Χριστούγεννα και πρέπει να τα πάρουμε οπωσδήποτε, χωρίς να χαλάσουμε τον μέσο όρο στα γκολ που βάζουμε και με…κατεβασμένα τα ρολά. Μετά θα φάμε τα γουρ’νοκόψιδα (όπως τα λένε στο χωριό μου) και θα γυρίσουμε πλήρεις (με Μήτρογλου και Μανιάτη), πιθανόν και ενισχυμένοι (με τον Πελέ λέμε και όλα τα…παιδάκια κλαίνε) για δουλειά και προετοιμασία για τα παιχνίδια της νέας χρονιάς. Ο Αστέρας Τρίπολης περιμένει να πάρει την εκδίκηση στο Κύπελλο και, φυσικά, δεν πρέπει να του δώσουμε δικαιώματα…
Ξεκινήσαμε καλά, αλλά μετά…
Με ένα χαμένο τετ-α-τετ από τον Κάμπελ στο 5ο λεπτό και το πρώτο γκολ στο 6ο λεπτό από τον Ντομίγκεζ, μετά την εξαιρετική μπαλιά του Βάις στην πλάτη της άμυνας, περίμενα να τους κλείσουμε στην περιοχή τους και να καθαρίσουμε το παιχνίδι. Όμως, αντί για αυτό, είδαμε μία νωχελική ανάπτυξη, πολύ παράλληλο ποδόσφαιρο και λάθη, ένα από τα οποία (αυτό του Σάμαρη στο 17ο λεπτό) έδωσε την ευκαιρία στον Τάτο να φτάσει με αξιώσεις απέναντι από τον Ρομπέρτο και να τον τραβολογάει ο δικός μας, χωρίς να καταλογιστεί το πέναλτι και να έχουν, δικαίως, να λένε…
Δώσ’ το, ρε κόρακα… Πρώτον, διότι δεν γουστάρω να με ειρωνεύονται όλοι της γης οι πικραμένοι. Δεύτερον, διότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το πιάσει ο “γάτος”. Τρίτον, διότι – άμα φάμε το γκολ – μάλλον θα σοβαρευτούν οι δικοί μας και θα καταλάβουν ότι πρέπει να παίξουν λίγη μπαλίτσα, να δούμε κι εμείς το κατιτίς. Καλές είναι οι νίκες και οι βαθμοί, αλλά είμαστε Ολυμπιακός και θέλουμε να βλέπουμε πράγματα στο γήπεδο… όχι “τσούκου-τσούκου” !
Μόλις πήρε τη μπάλα ο Βάις στο 27ο λεπτό, είπα στον διπλανό μου : θα το βάλει τώρα… Ο Σλοβάκος έκανε μία προσποίηση, έκανε και δεύτερη, μπήκε στην καρδιά της περιοχής και πέρασε τη μπάλα από το “μάτι” της βελόνας, στέλνοντάς την στο πλεχτό, διώχνοντας το άγχος και φέρνοντας τη βαριεμάρα, μέχρι την επόμενη κλασική ευκαιρία που έχασε ο ίδιος στο 60ο λεπτό του παιχνιδιού, μετά από την έξοχη πάσα του Ντομίγκεζ στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας…
Έπρεπε να μπει στο παιχνίδι ο Ιμπαγάσα για να δούμε κάτι καλό… Μέσα σε 10 λεπτά, έδωσε δύο πάσες “πάρε-βάλε” στον Σαβιόλα και στον Ολαϊτάν, έτσι για να βλέπουν οι υπόλοιποι πόσο σημαντικό πράγμα είναι η ποδοσφαιρική ευφυΐα και πόσο απλό είναι το παιχνίδι, για αυτούς που ξέρουν το τόπι !
Δεν είχα σκοπό να τους πιάσω έναν-έναν στο στόμα μου, αλλά μου την…έδωσαν απόψε και θα τα ακούσουν (ελπίζω να τους “ψάλλει” και ο Μίτσελ τα δέοντα). Αρχίζω από τον συνήθως “αθώο” Ρομπέρτο… Πολλά τριγωνάκια στα όρια της περιοχής, ρε παλικάρι μου. Δεν χρειάζονται αυτά, όταν οι άλλοι ψάχνουν ένα λάθος για να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Δώσ’ της μία να φύγει μακριά και να πάει στο διάολο, η…κωλόμπαλα !
Ο Τόρες δείχνει να βρίσκει σιγά-σιγά τα πατήματά του, αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα. Καλύτερος ήταν στην αντίστοιχη θέση ο πιτσιρικάς (Καραγκούνης) που δώσαμε δανεικό στον Άρη…
Ο Αβραάμ δείχνει να πατάει όλο και καλύτερα στα πόδια του. Μακάρι να αποδειχτεί μία εσωτερική μεταγραφή του χειμώνα… Από την άλλη, ο Σιόβας είχε κάποια θεματάκια με την αυτοσυγκέντρωσή του και παραλίγο θα έβαζε και αυτογκόλ. Έκανε 2-3 καλές προωθήσεις, δείχνοντας ότι ξέρει και μπάλα, εκτός από την ικανότητα που έχει στον αέρα !
Ο Χολέβας έδειχνε να βαριέται… Δεν ήταν αρνητικός, αλλά εκεί που έδειχνε ότι θα πάρει μπροστά και θα κάνει τα δικά του, έκανε σαν την αγελάδα με το πολύ το γάλα… Γέμιζε την καρδάρα και μετά της έδινε μια κλωτσιά και το έχυνε. Γιατί, ρε αγόρι μου ;
Ο Σάμαρης έχει κλατάρει… Δεν λέω, έχει τραβήξει πολύ κουπί το παλικάρι, αλλά είναι νέο παιδί και πρέπει να προσέξει. Θα το ξαναπώ, όχι για να με συγχαρεί ξανά ο καλός φίλος μου, ο Μάκης, αλλά επειδή νιώθω ότι πρέπει… Ο κατήφορος είναι πολύ εύκολος δρόμος, Αντρέα !
Περίμενα περισσότερα πράγματα από τον ξεκούραστο Μασάντο… Όμως, αργούσε πάρα πολύ στις μεταβιβάσεις, δεν ρίσκαρε τις κάθετες πάσες, δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες και δεν μου άρεσε. Πολύ καλύτερος ήταν ο Τάτος, που προσπάθησε να πάρει την ομάδα του Άρη στις πλάτες του και είχε αρκετές καλές ενέργειες. Από την άλλη, θα γράψω για ακόμα μία φορά ότι δεν έχω καμία απορία για ποιο λόγο οι προπονητές (Βαλβέρδε, Μίτσελ και Σάντος) προτιμούν τον Μανιάτη από παίχτες σαν τον Μασάντο, που ξέρουν περισσότερη μπάλα, αλλά προσφέρουν πολύ λιγότερα στην ομάδα τους.
Η ποδοσφαιρική ποιότητα του Ντομίγκεζ φαίνεται από μακριά… Ωραίο το ξεκίνημα (όταν έδωσε τη μπάλα στον Βάις και ακολούθησε τη φάση), όπως και το τελείωμα στο πρώτο γκολ και 2-3 άλλες ενέργειες που έκανε στο παιχνίδι. Σίγουρα, δεν είναι τόσο μπαλαδόρος όσο είναι ο Ιμπαγάσα, αλλά έχει μεγαλύτερη έφεση στο σκοράρισμα και πολύ καλά πόδια, ώστε να απειλεί από μακριά και να βοηθάει πολύ στις στημένες μπάλες. Τον θεωρώ έναν χρησιμότατο παίχτη…
Ο Κάμπελ, αν και προσπάθησε, δεν ήταν στη μέρα του, ενώ ο Βάις είχε καθοριστική συμμετοχή στα δύο γκολ (ασίστ στο πρώτο, έβαλε το δεύτερο) και στη νίκη της ομάδας μας. Ξέρει πολύ μπάλα αυτό το παιδί και ελπίζω να δούμε μεγαλύτερες σε διάρκεια και καλύτερες εμφανίσεις από αυτόν στη συνέχεια της σεζόν.
Δεν ήταν καλός ο Ολαϊτάν, παρ’ ότι μόχθησε για κάτι καλό… Έχασε όλες τις προσωπικές μονομαχίες, δεν μπήκε στις φάσεις και, στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού, σπατάλησε μία μοναδική ευκαιρία να σκοράρει μετά την καταπληκτική μπαλιά του Ιμπαγάσα, που τον έβγαλε φάτσα με το τέρμα του Διούδη.
Από τις τρεις αλλαγές του Μίτσελ, ο μόνος που έδειξε πράγματα ήταν ο μέγιστος Κάνιο. Αντίθετα, Ν’Ντιγκά και Σαβιόλα πέρασαν απαρατήρητοι, με τον Αργεντίνο να χάνει άλλη μία μοναδική ευκαιρία, μετά την ωραία πάσα του Ιμπαγάσα στο 88ο λεπτό. Γιατί ο Αφρικανός είναι τόσο διστακτικός στην προώθηση του παιχνιδιού και προτιμάει να γυρίζει τη μπάλα πίσω ή να τη δίνει στα πλάγια, όταν έχει τόσο χώρο μπροστά του, δεν ξέρω… Νομίζω ότι δεν είναι θέμα εντολών, είναι θέμα προσωπικότητας !
Το νικηφόρο σερί έφτασε στις 22 νίκες
Ειλικρινά, δεν θα με πειράξει καθόλου αν μείνει ως εκεί το σερί… Ίσως να είναι και καλύτερα έτσι, αφού τους έχω ικανούς να προσπαθήσουν να το καταρρίψουν ξανά μέσα στην ίδια χρονιά. Πάμε να παίξουμε ένα παιχνίδι γοήτρου στην Πολωνία, να βγάλουμε την υποχρέωση πηγαίνοντας στη Δράμα και να είμαστε έτοιμοι για το knock out παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, κόντρα στους σιχαμένους !
Για τα παιχνίδια αυτής της εβδομάδας που πέρασε, κόντρα στη Σιένα και στα Τρίκαλα, λίγα πράγματα έχω να πω… Κατ’ αρχάς, να θυμίσω ότι έχω απευθύνει πολλάκις την έκκληση : να αρχίζουν αργότερα τα παιχνίδια της Euroleague για να προλαβαίνω κι εγώ !
Έχω πει ότι μέχρι τις 10μμ δουλεύω… Μόλις ήρθα στο σπίτι και άνοιξα το stream, το βράδυ της Πέμπτης, το σκορ ήταν 51-64 και ήθελε κάπου 7 λεπτά για να τελειώσει το παιχνίδι. Τους έβαλα αμέσως τις φωνές και με άκουσαν… Νικήσαμε 78-73 και συνεχίζουμε αήττητοι. Ύστερα, έχω άδικο να λέω ότι…χωρίς εμένα δεν παίζουν, περιμένουν να έρθω πρώτα στο σπίτι και μετά να κάνουν τα ωραία τους ;
Διάβασα το σχόλιο ενός φίλου, μετά το παιχνίδι κόντρα στους Ιταλούς, όπου έλεγε ότι όλοι περιμένουν να ντεφορμαριστεί η ομάδα μας, αλλά αυτή δεν έχει φορμαριστεί ακόμα. Το προσυπογράφω, επειδή πιστεύω ότι παίζει για την πλάκα, κερδίζει τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και τον κακό της εαυτό, παρά τις πολύ σημαντικές απουσίες (ο Simmons κρίθηκε ανέτοιμος για αυτό το παιχνίδι, οπότε την Πέμπτη παίζαμε χωρίς τα 3/5 της front line, λόγω και της τιμωρίας του Πρίντεζη και του Begic) και μέσα στο “κρύο” ΣΕΦ, αφού οι εξέδρες ήταν άδειες λόγω της τιμωρίας.
Ο τρόπος που κερδίζουμε τα παιχνίδια μου θυμίζει ένα παλιό έθιμο της Αποκριάς, όταν κάποιος μεγάλος έδενε σε μία κλωστή ένα κομμάτι σκληρό χαλβά και έκανε “χάσκα” (έτσι το λέγαμε). Δηλαδή, το κινούσε πέρα-δώθε σαν απλό εκκρεμές και αυτό έρχονταν κοντά στο στόμα μας, εμείς προσπαθούσαμε να το πιάσουμε ξανά και ξανά, κοντεύαμε πολλές φορές και, τελικά, έκανε μία… χλαπ και το έτρωγε εκείνος, ενώ εμείς (τα μικρά) μέναμε με την ελπίδα και με την προσπάθεια !
Στο παιχνίδι του Σαββάτου κόντρα στα Τρίκαλα, είδαμε ξανά τον Simmons και έδειξε να είναι σε καλή κατάσταση. Αφού δεν έχει και κάτι σοβαρό ο Petway, όλα καλά… Ωραίος ήταν ο Γιώργαρος και πολύ ανεβασμένος δείχνει ο Στράτος, αλλά δεν μου άρεσε το χαλαρό παιχνίδι του Begic στην επίθεση, αφού με τέτοιο μπόι που έχει θα έπρεπε να κρεμιέται από τα καλάθια, σε κάθε ευκαιρία.
Ξεκουράστηκαν αυτοί που έπρεπε (Σπανούλης, Lojeski και Dunston) και, αφού βγάλουμε τις υποχρεώσεις στην Πολωνία και στη Δράμα, πρέπει να πάρουμε οπωσδήποτε το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ για να κλείσουμε ιδανικά μία αξέχαστη χρονιά, όπως είναι η φετινή χρονιά. Δεν είναι καιρός για…αστεία, μπορούμε και πρέπει να τους βάλουμε στα καλάθια !
ΥΓ.1 Πήραμε και το τρίποντο με 3-0 σετ στο βόλεϊ, κόντρα στους αχώνευτους. Σιγά μην αφήναμε τους πελάτες σε παράπονο… Όμως, στεναχωριέμαι όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπήσαμε, όπως τον Γιάννη Καλματζίδη, στον πάγκο τους. Αυτά έχει ο επαγγελματικός αθλητισμός, θα μου πείτε…
ΥΓ.2 Πολλά μπορώ να ανεχτώ, αλλά να βρίζουν τα…σκουλήκια “εν χορώ” τις μάνες μας, δεν το ανέχομαι. Αν πούμε σ’ αυτά, τα βλαμμένα όντα, ότι χάρη σ’ εμάς παίζουν ακόμα στη Superleague, νομίζετε ότι μπορούν να το καταλάβουν ; Τι ρωτάω κι εγώ, τώρα…
Αφού έκλεισα και δημοσίευσα το παραπάνω κείμενο, διάβασα ότι οι οπαδοί του Άρη πήραν με το ζόρι τη φανέλα του Βάις από έναν πιτσιρικά (ball boy) και την έκαψαν… Το μόνο που μπορώ να πω, είναι : εκεί, εκεί… στη Γ’ Εθνική !
ΥΓ.3 Ρε παιδιά, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, ο Ιγκλέσιας τραγουδιστής δεν είναι ;
ΥΓ.4 Καλή τύχη να έχουμε στη σημερινή κλήρωση. Προσωπικά, θέλω την Manchester United και ας με πείτε τρελό… Το μεσημέρι, θα γράψω ένα σχόλιο για την κλήρωση κάτω από αυτό το κείμενο.
dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος
