Βαθμοί και λεφτά στο… σακούλι !

“Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε… Επαγγελματική και δύσκολη νίκη στην Ξάνθη, μεγάλη και σημαντική νίκη στη Βιτόρια, έπιασε λιμάνι ο Μαρκάνο, έφυγε για την Αγγλία ο “τρομοκράτης”, πήγε στο Κατάρ ο Βάις και έπεται συνέχεια” γράφει ο dp11 στο σημερινό του κείμενο.

CANIO

Καλός είναι ο Ολαϊτάν στην κορυφή της επίθεσης, αλλά σαν τον Μήτρογλου δεν είναι… όχι ακόμα, τουλάχιστον. Φυσικά και εννοώ τον παίχτη που βλέπαμε πριν τραυματιστεί, όχι αυτόν που είδαμε στα παιχνίδια με τον Ατρόμητο και τον Λεβαδειακό, ούτε αυτόν που είδατε στην Τρίπολη (εγώ, δεν είδα τίποτα… βλέπετε, έχω και μια δουλειά). Προσπαθεί όσο μπορεί το παλικάρι, μπαίνει στις φάσεις και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μάθει τη θέση, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο…

Στο σημερινό παιχνίδι κατάφερε να βάλει το ένα γκολ και να προσφέρει το άλλο στο πιάτο του Ιμπαγάσα, καθαρίζοντας τη… μπουγάδα και δίνοντας τους τρεις βαθμούς στην ομάδα μας. Δεν ήταν εύκολο αυτό το παιχνίδι και φάνηκε πολύ καθαρά, ακόμα και όταν είχαμε για 25 λεπτά το αριθμητικό πλεονέκτημα. Έχουν καλή ομάδα οι ακρίτες και έπαιξαν όμορφο ποδόσφαιρο, όχι ταμπούρι, σαν αυτά που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε… Μπράβο τους και ακόμα πιο πολλά μπράβο στον Μάουρερ που προτίμησε να αφήσει εκτός αποστολής τον ψευτονταή, προτιμώντας να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες είχε σ’ αυτό το παιχνίδι σαν κύριος, όχι με κλωτσοπατινάδα και με ψευτοτσαμπουκάδες.

Ειλικρινά, ανακουφίστηκα όταν το απόγευμα του Σαββάτου έμαθα τον αποκλεισμό του Γκαρσία από το παιχνίδι. Τον είχα ικανό να στείλει τη μισή μας ομάδα στο νοσοκομείο, για να αποδείξει στους δικούς του ότι μπορεί, ακόμα και τώρα που δεν ανήκει στο δυναμικό τους, να προσφέρει τις “υπηρεσίες” του. Μπορεί από καθαρά αγωνιστική άποψη να μας βοηθούσε η παρουσία του, έτσι βαρύς και δυσκίνητος καθώς είναι (αργοκαρούτα, όπως λέει και ο καπετάν Νικόλας), αλλά καλύτερα να λείπει το… βύσσινο !

Δεν ήμασταν καλοί σ’ αυτό το παιχνίδι και, αν δεν είχαμε βάλει σχετικά νωρίς το πρώτο γκολ, θα είχαμε πρόβλημα… Αν εξαιρέσουμε τον εξαιρετικό Αβραάμ και τον Σαλίνο, που βοήθησε πάρα πολύ, δεν ήταν σε καλή βραδιά κανένας από τους υπόλοιπους παίχτες μας. Μπορεί κανένας να μην ήταν αδιάφορος, αλλά είδαμε πολλά και ανεπίτρεπτα λάθη, λίγο-πολύ από όλους, ακόμα και από τον Ρομπέρτο.

Με την ανοησία του Χολέβα να ρίξει αγκωνιά στον αντίπαλο, χάσαμε και το αριθμητικό πλεονέκτημα που είχαμε, αναγκάζοντας έτσι τον Μίτσελ να κάνει αμέσως αλλαγή και να βάλει τον Μπονγκ, βγάζοντας τον Κάμπελ και στερώντας την ομάδα από έναν παίχτη που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους, καθώς οι αντίπαλοι θα έβγαιναν μπροστά για να κυνηγήσουν την ισοφάριση. Καλό και άγιο είναι αυτό το παιδί, αλλά κάποιες φορές δεν ελέγχει τα νεύρα του και το παρακάνει… Χοσέ, είπαμε να παίζουμε αντρίκεια και δυνατά, να μην κωλώνουμε στους τσαμπουκάδες των άλλων, αλλά όχι κι έτσι !

Η είσοδος του Ιμπαγάσα, στη θέση του μέτριου Ντομίγκεζ, βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας και στον καλύτερο έλεγχο του χώρου της μεσαίας γραμμής, οργάνωσε το παιχνίδι της ομάδας και στο τέλος μπήκε με τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, σε μία φάση που ξεκίνησε από τα δικά του πόδια και συνεχίστηκε με το μπάσιμο του Ολαϊτάν στην περιοχή και τη συρτή σέντρα προς τον σκόρερ.

Έχοντας γράψει από νωρίς το απόγευμα μία παράγραφο που αφορά τον Κάνιο και θα την διαβάσετε στη συνέχεια αυτού του κειμένου, θα προσθέσω μία έκκληση προς τους αρμόδιους της ομάδας μας… αφού δεν μπορούμε να τον κλωνοποιήσουμε, βρείτε έναν παίχτη με τα δικά του χαρακτηριστικά, ρε γαμώτο. Είναι μεγάλη υπόθεση για κάθε ορχήστρα να διαθέτει έναν καλό μαέστρο !

Μετά την Τρίπολη, ακολουθεί το Περιστέρι

Αφού δεν υπήρχε καμία αγωνία για την πρόκριση, μετά την τεσσάρα του πρώτου αγώνα, και ο Μίτσελ βρήκε την ευκαιρία να δοκιμάσει πρόσωπα και πράγματα στον επαναληπτικό αγώνα της Τρίπολης. Δεν είδα το παιχνίδι, όπως δεν θα δω και αυτό κόντρα στον Ατρόμητο, το απόγευμα της προσεχούς Τετάρτης. Επομένως, δεν μπορώ να γράψω πολλά πράγματα και θα σταθώ μόνον στην εμφάνιση του Ιμπαγάσα και στον θόρυβο που δημιουργήθηκε για τα δύο γκολ του Αστέρα που ακυρώθηκαν από τον διαιτητή του αγώνα, στο τέλος κάθε ημιχρόνου. Αν δεν ασχολούνταν κανένας με τις αποφάσεις αυτές, θα ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη… το έχουμε μάθει πλέον απ’ έξω κι ανακατωτά !

Θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που φωνάζουν : πιστεύουν ότι είχαμε ανάγκη από την εύνοια της διαιτησίας για να πάρουμε την πρόκριση, μετά από το 4-0 του πρώτου αγώνα ; Μήπως τελικά κάποιοι μας ευνοούν (αν μας ευνοούν, αφού δεν είδα σε replay τις δύο φάσεις και δεν έχω γνώμη, ειδικά για την πρώτη από αυτές) επίτηδες για να δίνουν το δικαίωμα στους “αντικειμενικούς” να παίζουν το επικοινωνιακό τους παιχνίδι σε βάρος μας ;

Αναρωτιέμαι : πού ήταν κρυμμένοι όλοι αυτοί στα παιχνίδια της 19ης αγωνιστικής, για να μιλήσουν για τις δύο λανθασμένες υποδείξεις ως οφσάιντ του Ολαϊτάν και του Καμαρά, που έφευγαν μόνοι τους προς τις αντίπαλες εστίες, στα παιχνίδια Ατρόμητος-Ολυμπιακός 0-0 και ΠΑΟΚ-Παναιτωλικός 1-0 ; Μήπως αυτές οι δύο φάσεις, για να μην πάμε και σε άλλες που έχουμε δει μέσα στη χρονιά, θα μπορούσαν να προσθέσουν άλλους τέσσερις βαθμούς στη διαφορά μας από τους δεύτερους της βαθμολογίας ;

Προσωπικά, απεχθάνομαι αυτές τις συζητήσεις και, όπως θα έχετε διαπιστώσει μέσα από τα κείμενά μου, δεν τις τροφοδοτώ… Άνθρωποι είναι και οι διαιτητές, τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που με εξοργίζει πραγματικά είναι ότι τα λάθη σε βάρος του Ολυμπιακού θεωρούνται πάντα ανθρώπινα, ενώ αυτά που τυχαίνει να ευνοούν τον Ολυμπιακό είναι πάντα εσκεμμένα. Το αιώνιο και απύθμενο κόμπλεξ όλων των πονεμένων και των στερημένων σε όλο το μεγαλείο του !

Πριν λίγες μέρες είχα μία κουβέντα με έναν ΠΑΟΚτζή… ξέρετε τι είχε να μου πει, ρε μάγκες ; Ότι είχαμε 21 χρόνια (1970-1991) να τους κερδίσουμε στην Τούμπα. Είναι αλήθεια ότι σ’ αυτό το διάστημα δεν είχαμε καθόλου καλό απολογισμό σ’ αυτό το γήπεδο, κάνοντας αρνητικό ρεκόρ με 11 συνεχόμενες ήττες (1971-1982). Όμως, επειδή με προκάλεσε, έψαξα στο αρχείο και βρήκα ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα (1989-2003) έχουμε κάνει ρεκόρ με 14 συνεχόμενες νίκες και 33-11 γκολ στην έδρα μας, κόντρα στους μπουγατσομάχους. Εμείς ούτε που ασχολούμαστε με κάτι τέτοια, αφού τους θεωρούμε κι αυτούς έναν αντίπαλο, όπως όλους τους άλλους. Αυτοί ζουν και αναπνέουν για ένα και μόνον παιχνίδι κάθε χρονιά… Αν αυτό δεν είναι κόμπλεξ, τι άλλο μπορεί να είναι ;

Σημειωτέον ότι σ’ αυτό το κακό διάστημα (1971-1982) έχουμε πάρει 6 πρωταθλήματα και αυτοί πήραν μόνον ένα από τα δύο που έχουν συνολικά, αφού είναι γνωστό σε όλους ότι έχουν πάρει ένα πρωτάθλημα περισσότερο από τη Λάρισα και ένα λιγότερο από τον κιτρινόμαυρο συμπολίτη τους. Φαντάζομαι ότι όλοι ξέρετε αυτό που λένε για την κοντή… (beep) και τις τρίχες που της φταίνε !

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κόντεψα να ξεχάσω τον μεγάλο κοντό της ομάδας μας, που μπήκε στο γήπεδο της Τρίπολης και έδειξε για ακόμα μία φορά σε όλους ότι καλό είναι το τρέξιμο, απαραίτητη είναι η δύναμη και η καλή φυσική κατάσταση για κάθε παίχτη, όμως το μάτι και το μυαλό είναι πάνω απ’ όλα. Ξέρει πολλή μπάλα ο… μπαγάσας και, δυστυχώς, δεν έχουμε βρει ακόμα έναν παίχτη σαν αυτόν, σε μικρότερη ηλικία, για να αναλάβει το κουμάντο του παιχνιδιού της ομάδας μας.

Επειδή γράφω αυτό το κομμάτι του κειμένου λίγο μετά τον ισχυρό σεισμό που έγινε στην Κεφαλονιά και πριν αρχίσει το παιχνίδι στα Πηγάδια, θα τολμήσω μία πρόβλεψη… μπορεί να τον ξεκινήσει στην αρχική ενδεκάδα ο Μίτσελ, αν και προσωπικά θα προτιμούσα να τον βάλει στο ημίχρονο ή και λίγο αργότερα, όταν θα αρχίσουν να κουράζονται οι αντίπαλοί μας. Σας δίνω τον λόγο μου ότι μετά το παιχνίδι δεν πρόκειται να αλλάξω ούτε μία λέξη σ’ αυτή την παράγραφο !

Οι πρωταθλητές Ευρώπης είναι εδώ !

Βρήκαν ευκαιρία τα σαλιγκάρια να ξετρυπώσουν, μόλις έπεσαν λίγες βροχές… Πήραν σβάρνα τα κανάλια και τις φυλλάδες τους, σαν έτοιμοι από καιρό, για να απαξιώσουν την ομάδα μας, τους παίχτες μας και τον προπονητή μας. Τους έβγαλαν όλους άχρηστους και έσπευσαν να αποθεώσουν τα χαϊδεμένα τους παιδιά, να μιλήσουν για… βαριές φανέλες και άλλα τέτοια κουραφέξαλα !

Ξέχασαν ότι δεν έχουν να κάνουν με όποιους και όποιους, αλλά με τους back to back θριαμβευτές της Euroleague, όχι με μία συνηθισμένη ομάδα, αλλά με μία εξαιρετική παρέα… Ξέχασαν ότι τα παιδιά που φοράνε τα ερυθρόλευκα έχουν το πνεύμα του νικητή μέσα στο αίμα τους, έχουν μάθει να σηκώνονται αμέσως όταν σκοντάφτουν και το DNA τους αντιδρά θετικά όταν θίγεται ο εγωισμός τους. Αυτά τα παιδιά όρθωσαν το ανάστημά τους και έκαναν την Λαμποράλ να μοιάζει με ομαδούλα της σειράς, σκοράροντας 59 πόντους σε ένα ημίχρονο μέσα στο σπίτι της.

Όχι, δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα, φίλες και φίλοι. Ήταν μία νίκη, σημαντική και απαραίτητη… τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Μπορεί να είμαι αισιόδοξος από τη μέρα που γεννήθηκα, αλλά ξέρω καλά ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας, έναν δρόμο δύσκολο και ανηφορικό. Όμως, βλέποντας την τελευταία εμφάνιση της ομάδας μας, μπορώ να ελπίζω ότι η συνέχεια θα είναι αυτή που επιθυμούμε, αρκεί να είμαστε μετρημένοι και σοβαροί…

Ακολουθούν δύο παιχνίδια στο ΣΕΦ, με Μάλαγα και Εφές. Δεν έχουμε περιθώρια να σκεφτούμε κάτι άλλο, πέρα από τις νίκες σ’ αυτά τα παιχνίδια, που χρειάζονται πολλή προσοχή, όπως όλα τα παιχνίδια από εδώ και πέρα. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να δίνει βροντερό “παρών” στις κερκίδες του φαληρικού σταδίου και θα σπρώξει την ομάδα μας. Όμως, χρειάζεται πάθος και διάθεση από ολόκληρη την ομάδα, σοβαρότητα και συγκέντρωση από την αρχή μέχρι το τέλος, σωστή καθοδήγηση και καλές επιλογές από τον πάγκο μας, δυναμική στήριξη και κόσμια συμπεριφορά από την εξέδρα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε να σκεφτούμε άλλο αποτέλεσμα, όπως και δεν χρειάζονται ακρότητες και τιμωρίες, που μπορούν να μας κοστίσουν πολύ ακριβά…

Για το παιχνίδι της Παρασκευής δεν μπορώ να γράψω πολλά, αφού έχασα το καλύτερο κομμάτι, δηλαδή ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Όμως, πρόλαβα να ξαναδώ κάτι από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ που ξέραμε, πριν απ’ αυτό το καταραμένο διάστημα του τελευταίου μήνα… Είδα πάλι την ομάδα που ξέρει να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο, που βγάζει άμυνες και κάνει κλεψίματα, που έχει ενέργεια στο παιχνίδι της, που βάζει τα σουτ και έχει τα χαρακτηριστικά που την έφεραν στην κορυφή. Μακάρι το παιχνίδι αυτό να είναι η αρχή για τη μεγάλη μας αντεπίθεση… ο καλός ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν έχει να φοβηθεί κανέναν και τίποτα !

 

ΥΓ.1 Μας χαιρέτησε ο Βλάντο και μας άφησε με την ανάμνηση της γκολάρας που έβαλε κόντρα στους Γάλλους, στην πρεμιέρα του ομίλου στο Champions League. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ για αυτή την εξέλιξη. Αυτό το παιδί ήξερε μπάλα, αλλά υστερούσε πολύ σε θέματα τακτικής και ήταν πολύ ασταθής σε θέματα ψυχολογίας. Κάτι μου λέει ότι πλησιάζει στο λιμάνι ο Μπαντιμπαγκά του Εργοτέλη, εκτός και αν σκοπεύουν να φέρουν από τώρα τον Λεγκέρ στη θέση του Σλοβάκου.

ΥΓ.2 Έπιασε λιμάνι ο Ιβάν Μαρκάνο… Μπορεί να άκουσε κι αυτός πολλά από τους “ειδικούς” της εξέδρας, όπως και ο Ερνέστο που τον έφερε, αλλά το παιδί τίμησε τη φανέλα μας, έπαιξε καθαρά και αντρίκεια, δεν είχε τραυματισμούς και απέδειξε ότι τον γέννησε η μάνα του και δεν τον… απόρριξε !

ΥΓ.3 Παρελθόν αποτελεί οριστικά πλέον ο Τζεμπούρ… Δεν συνηθίζω να φτύνω τους παίχτες που έχουν προσφέρει στην ομάδα μας και, φυσικά, δεν θα το κάνω ούτε τώρα. Ο “τρομοκράτης” μας βοήθησε πολύ, αυτά τα 2,5 χρόνια που ήταν στο λιμάνι και αυτό δεν πρέπει να διαγράφεται… Αφού κατάφερε, όπως λέγεται, να τον πουλήσει ο Μαρινάκης παίρνοντας 1,5 εκατομμύριο ευρώ, για έναν παίχτη που πήρε τζάμπα από τα αζήτητα, τον παραδέχομαι. Ό,τι κι αν λέμε, είναι πολύ έξυπνος επιχειρηματίας !

ΥΓ.4 Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έστειλε δικό του άνθρωπο στη Βιτόρια και παρέδωσε μία φανέλα της Αθλέτικ Μπιλμπάο στον αρχηγό μας Βασίλη Σπανούλη… Είσαι πλέον ένας από εμάς και, γι’ αυτό, σε έχουμε και θα σε έχουμε για πάντα μέσα στις καρδιές μας, φίλε “μέρμηγκα” !

ΥΓ.5 Ο Σπανούλης σάρωσε στις ατομικές διακρίσεις της Euroleague, όπου ψηφίζουν οι general managers των ομάδων που μετέχουν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και στον Βασίλη και στα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, που υπάρχουν στις σχετικές λίστες (Dunston, Πρίντεζης, Petway και Παπαπέτρου), όπως και στους αφανείς ήρωες Lojeski και Περπέρογλου. Μακάρι να είναι όλοι υγιείς και παίζοντας όλοι για έναν και καθένας για όλους, είμαι σίγουρος ότι θα βαδίσουμε και φέτος στον δρόμο των επιτυχιών.

ΥΓ.6 Την προηγούμενη Κυριακή νικήσαμε 15-7 τον ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα πόλο των αντρών, στο κολυμβητήριο της Καβάλας. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το παιχνίδι δεν έγινε στη Θεσσαλονίκη, επειδή είχε ψοφόκρυο (τους -11 βαθμούς έδειχνε το θερμόμετρο) και αναρωτιέμαι : πού πάτε ξεβράκωτοι, ρε φουκαράδες… και έχετε το θράσος να τα βάζετε με τους ψωλ@ράδες !

dp11 – Δημήτρης Παπαχρήστος