50 χρόνια από το ντέρμπι – ντροπή των αιωνίων

50 χρόνια από το ντέρμπι – ντροπή των αιωνίων

“Σικέ” ή η ζέστη που κόβει τα πόδια στην παράταση; Την αλήθεια δεν την μάθαμε ποτέ. Το WE πηγαίνει τον χρόνο πίσω μισό αιώνα στο γήπεδο της Λεωφόρου και στον ημιτελικό Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού

leoforos2

17 Ιουνίου 1964. Το ελληνικό ποδόσφαιρο και η ελληνική κοινωνία έρχονται αντιμέτωποι με το ξαφνικό, αυθεντικό, αναρχικό και ενωτικό ξέσπασμα των φιλάθλων δύο αιώνιων αντιπάλων. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού ένωσαν αρχικά τις φωνές τους και στην συνέχεια τις δυνάμεις τους για να δείξουν την αγανάκτηση τους σε κάτι που στα μάτια τους φαινόταν “σάπιο”. Έναν ημιτελικό κυπέλλου που οι ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων φαίνονταν κατώτεροι των περιστάσεων και της φανέλας που φορούσαν. Από την κούραση και την ζέστη της ημέρας σύμφωνα με τους τελευταίους, από την επιθυμία τους να υπάρξει επαναληπτικός αγώνας για να καρπωθούν από τις εισπράξεις σύμφωνα με τους φιλάθλους.

Ο αγώνας, υπό τα βλέμματα 25.000 φιλάθλων και των δύο ομάδων στο γήπεδο της Λεωφόρου , κύλισε υποτονικά στην κανονική του διάρκεια και έληξε 1-1, αποτέλεσμα που οδηγούσε σε παράταση όχι όμως σε πέναλτι αν παρέμενε ισόπαλο το αποτέλεσμα αλλά σε επαναληπτικό αγώνα ο οποίος θα γινόταν στο στάδιο Καραϊσκάκη. Οι παίκτες συνέχισαν να παίζουν ακόμη πιο υποτονικά και να χάνουν ευκαιρίες που όπως περιγράφουν οι εφημερίδες της εποχής δεν χάνονται με τίποτα. Οι αποδοκιμασίες πληθαίνουν, έρχονται τόσο από φιλάθλους του Παναθηναϊκού όσο και του Ολυμπιακού και σε λίγο αρχίζουν τα συνθήματα. “Θα μπούμε μέσα”, “Απατεώνες”, “Αλήτες”. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το “άχαστο” του Μίμη Δομάζου στο 112′. Ο κορυφαίος σκόρερ του “τριφυλλιού” αστοχεί από απόσταση τριών μέτρων σε κενή εστία. Τα κιγκλιδώματα αρχίζουν να δονούνται.

Διαιτητές, παίκτες και “παγκίτες” δεν πρόλαβαν να πάρουν ανάσα καθώς οι φίλαθλοι που είχαν σπάσει τα κιγκλιδώματα, είχαν σπάσει πλέον και τον αστυνομικό κλοιό και προέλαυναν στα αποδυτήρια. Καταφεύγουν στο κλειστό του μπάσκετ όπου και εκεί γίνονται αντιληπτοί. Μέχρι να έρθει η αστυνομία πέφτουν μερικές ψιλές και τελικά όσοι είχαν λόγο να κρύβονται από το μαινόμενο πλήθος φυγαδεύονται στο μυστικό “δωματιάκι” όπου δεν ξεμύτισαν παρά αργά το βράδυ.  Στα αποδυτήρια είχε βρεθεί και ο ρεπόρτερ της “Βραδυνής” ο οποίος συνομίλησε με τον Ολλανδό διαιτητή:

“ Ο παλύψηλος διαιτητής κ. Μάρτενς έντρομος μου εξηγούσε την απόφασι του να διακόψη τον αγώνα, ενώ κάθε τόσο κοιτούσε προς την πόρτα περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να δεχθή επίθεσι, ανεύθυνος στην πραγματικότητα αυτός. «Την στιγμή που οι θεαταί τράνταζαν τα κάγκελα πίστεψα ότι θα γινόταν ή συντέλεια του κόσμου. Άθελα μου θυμήθηκα τον διαιτητή του αγώνος Αργεντινής – Περού και σκέφθηκα μήπως ήμουν εγώ ο υπεύθυνος της μανίας του κόσμου (σ.σ. Ο αγώνας Περού – Αργεντινής είχε πραγματοποιηθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα για την προκριματική φάση των Ολυμπιακών του Τόκυο, στην Λίμα. Ο διαιτητής του αγώνα ακύρωσε γκολ των γηπεδούχων με αποτέλεσμα το πλήθος να ξεσπάσει και να υπάρξουν 318 νεκροί. Το σύνθημα “Περου – Περού” ακούστηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια του ημιτελικού στην Λεωφόρο).  Ήταν αδύνατον να συνεχίσω το μάτς. Αν μέναμε ακόμη ένα λεπτό δεν ξέρω αν τώρα θα είμαστε ζωντανοί. Όσα χρόνια και αν περάσουν θα θυμάμαι με φρίκη την εικόνα αυτή”.

Στο γήπεδο πλέον σχεδόν το σύνολο των οπαδών, Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών, είχε επιδοθεί σε βανδαλισμούς υπό το απαθές βλέμμα των αστυνομικών που είχαν πάρει εντολή άνωθεν, και συγκεκριμένα από τον διοικητή της Αστυνομίας Κανελάκη, να μην αντιδράσουν και εξαγριώσουν περαιτέρω το πλήθος. Η εντολή για παθητική στάση από τα όργανα της τάξης αποτυπώνεται από την συνομιλία που είχε ρεπόρτερ της “Ακρόπολης” με αστυνομικό: “Έχουμε διαταγή να μην προβούμε είς δυναμικές συγκρούσεις. Ο προϊστάμενος μας εδήλωσε: Αν δώσετε σφαλιάρα, θα σας κόψω το χέρι. Αν κλωτσήσετε, θα σας κόψω το πόδι”. Καθώς όμως τα χέρια τους τους έτρωγαν αλλά και οι εντολές ήταν εντολές οι αστυνομικοί (σ.σ. σε μία από τις πλέον σουρεάλ σκηνές που θα ήθελα να ζήσω) άρχισαν να χειροκροτούν τους καταστροφείς για να εισπράξουν την επευφημία “Ζήτω η Αστυνομία”.

“Σε μία στιγμή ευρίσκοντο μέσα στον αγωνιστικό χώρο ίσος αριθμός απαθών αστυνομικών και μαινομένων νεανίσκων. Ευκολώτατα θα μπορούσε να επιβληθή ή τάξις, έστω και τότε. Προτίμησαν  όμως να λένε: «Ελάτε παιδιά, φτάνει πιά. Αρκετά τους εκδικηθήκατε». Οι άλλοι φρενιασμένοι τους απαντούσαν:«Μας έχουν ψήσει τόσα χρόνια και μας κοροϊδεύουν συνέχεια. Τώρα θα τους βάλουμε  μυαλό εμείς»”. Οι συνολικές ζημίες στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας φέρεται ότι ξεπέρασαν το 1.000.000 δραχμές.

Πως έφυγαν οι παίκτες? Τι δήλωσαν κατόπιν? Δείτε τη συνέχεια του εξαιρετικού άρθρου του Κωστής Χριστοδούλου στο :

http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/50_xronia_apo_to_ntermpi_ntroph_twn_aiwniwn.2843926.html

Πρώτη φορά στα χρονικά των αγώνων Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού οι αντίπαλοι εφαίνοντο απογοητευμένοι που δεν ενίκησαν οι … αντίπαλοι”.